Mój główny zarzut do tej poniekąd dobrej książkin czy raczej książeczki - trochę zbyt wydestylowana, trochę zbyt "na powierzchni", no i wrażenie, że znowu czytam to samo.

Mój główny zarzut do tej poniekąd dobrej książkin czy raczej książeczki - trochę zbyt wydestylowana, trochę zbyt "na powierzchni", no i wrażenie, że znowu czytam to samo.

Lubię książki które skłaniają mnie do refleksji i ta jest właśnie jedną z nich. Jeden z autorów napisał, że określają nas nasze wybory i zgadzam się z tym, to sedno nas samych. Eduord Louis dostrzega i podkreśla także czynnik zewnętrzny, który ma wpływ na to kim jesteśmy. Są to interakcje z otoczeniem ale przede wszystkim słowa która wzmacniają nas lub pozbawiają energii. Ich siła jest ogromna. Warto sobie przypomnieć jak mobilizował nas kontakt z niektórymi ludźmi. Piękna jest myśl którą autor kończy książkę. "Chciałbym żeby ta opowieść o niej stworzyła jej rodzaj domu, w którym mogłaby się schronić." Taki parasol ochronny ze słów żeby nigdy nie zwątpić w słuszność podjętych decyzji.

Lubię książki które skłaniają mnie do refleksji i ta jest właśnie jedną z nich. Jeden z autorów napisał, że określają nas nasze wybory i zgadzam się z tym, to sedno nas samych. Eduord Louis dostrzega i podkreśla także czynnik zewnętrzny, który ma wpływ na to kim jesteśmy. Są to interakcje z otoczeniem ale przede wszystkim słowa która wzmacniają nas lub pozbawiają energii....

Słaba. Ale czy ja mam prawo ocenić historię czyjegoś życia? Może każdy żyje najlepiej jak umie ,a gdy przestaje się podobać ,szukać zmiany i sposobu na nią? Może właśnie siła napędową i samouszczesliwieniem jest moment dostrzeżenia jakiegoś braku lub nadmiaru?( Jak wykasować gwiazdki?)

Słaba. Ale czy ja mam prawo ocenić historię czyjegoś życia? Może każdy żyje najlepiej jak umie ,a gdy przestaje się podobać ,szukać zmiany i sposobu na nią? Może właśnie siła napędową i samouszczesliwieniem jest moment dostrzeżenia jakiegoś braku lub nadmiaru?( Jak wykasować gwiazdki?)

Książka całkiem ok, uważam, że czyta się ją z łatwością, bo jest taka "życiowa". Myślę, że można by debatować bez końca, czy położenie ludzi, którzy znajdują się w tak beznadziejnej sytuacji, to tylko wina ich pochodzenia, społeczeństwa, otoczenia, czy raczej lenistwa i nieporadności i tego, że łatwiej jest mówić jak mi źle, niż zabrać się do zmian. Świetnie było przeczytać książkę, opowieść o matce, kiedy przeczytało się "Kto zabił mojego ojca", tego autora, gdzie mowa jest o ojcu właśnie. Poznanie takich dwóch opowieści, z jednej perspektywy, na pewno pokazuje, że syn nie miał łatwo, jednakże da się. Polecam, bo jest w niej wiele emocji i prawdy.

Książka całkiem ok, uważam, że czyta się ją z łatwością, bo jest taka "życiowa". Myślę, że można by debatować bez końca, czy położenie ludzi, którzy znajdują się w tak beznadziejnej sytuacji, to tylko wina ich pochodzenia, społeczeństwa, otoczenia, czy raczej lenistwa i nieporadności i tego, że łatwiej jest mówić jak mi źle, niż zabrać się do zmian. Świetnie było przeczytać...

Uwielbiam Louis, ale według mnie to bardzo płytki opis matki i relacji z matką. Widzę ogromny rozdźwięk między portretami ojca w poprzednich tytułach, a tym uproszczonym szkicem, bardzo niewiele mówiącym o "wyzwoleniu" matki. Jaką rolę odegrał też w tym awans Louis? Oczywiście twierdzenie, że to głównie jemu matka zawdzięcza zmianę własnego życia byłoby protekcjonalne i paternistyczne, ale na pewno był to jeden z czynników. Dużo niedopowiedzeń i uproszczeń, w dodatku dużo tego, co i tak już wiemy z poprzednich książek. Niewykorzystany potencjał na opowiedzenie czegoś nowego.

Uwielbiam Louis, ale według mnie to bardzo płytki opis matki i relacji z matką. Widzę ogromny rozdźwięk między portretami ojca w poprzednich tytułach, a tym uproszczonym szkicem, bardzo niewiele mówiącym o "wyzwoleniu" matki. Jaką rolę odegrał też w tym awans Louis? Oczywiście twierdzenie, że to głównie jemu matka zawdzięcza zmianę własnego życia byłoby protekcjonalne i...

Najsłabsza książka z całej trylogii, ale chyba ta dająca największy optymizm i może stąd moje odczucia, bo książka nie ma tak mocnych i wyrazistych scen, jak te wcześniejsze, a Louis przyzwyczaił mnie, do mocnych emocjonalnych uderzeń.. To opowieść o uwolnieniu, stanowi wręcz przeciwieństwo "Kto zabił mojego ojca".

Najsłabsza książka z całej trylogii, ale chyba ta dająca największy optymizm i może stąd moje odczucia, bo książka nie ma tak mocnych i wyrazistych scen, jak te wcześniejsze, a Louis przyzwyczaił mnie, do mocnych emocjonalnych uderzeń.. To opowieść o uwolnieniu, stanowi wręcz przeciwieństwo "Kto zabił mojego ojca".

Jakieś 72 strony opisujące historię kobiety, matki narratora w tak prosty sposób, że każdy z nas chyba zna kogoś z dokładnie takim schematem działania i myślenia.
Piszę o tym błędnym kole, gdy robimy coś, czego der facto nienawidzimy, ale kontynuujemy wierząc, że tak trzeba, że nie ma innej opcji...
... ale na końcu książki jest to światełko w tunelu - ZMIANA:
- na inne
- na nieznane
- na lepsze
- na taką zmianę, na jaką sobie pozwalamy.

Prosta książka która wciąga od pierwszych linijek porywając do samego końca, prostą i banalna historią każdego z nas. Prościej i ciekawiej jakby nie można.

Jakieś 72 strony opisujące historię kobiety, matki narratora w tak prosty sposób, że każdy z nas chyba zna kogoś z dokładnie takim schematem działania i myślenia.
Piszę o tym błędnym kole, gdy robimy coś, czego der facto nienawidzimy, ale kontynuujemy wierząc, że tak trzeba, że nie ma innej opcji...
... ale na końcu książki jest to światełko w tunelu - ZMIANA:
- na...

Ta książka bardzo mi się podobała, mimo że poprzedniej autora z uwagi na opisy przemocy wobec dzieci i zwierząt nie skończyłam. Ta historia dała mi do myślenia o klaoswosci o statusie także dała nadzieję, że nawet z najgorszej sytuacji życiowej można wyjsć i często wiele ograniczeń nakładamy na siebie sami.

Ta książka bardzo mi się podobała, mimo że poprzedniej autora z uwagi na opisy przemocy wobec dzieci i zwierząt nie skończyłam. Ta historia dała mi do myślenia o klaoswosci o statusie także dała nadzieję, że nawet z najgorszej sytuacji życiowej można wyjsć i często wiele ograniczeń nakładamy na siebie sami.

Najsłabsza książka jaką czytałam na przestrzeni kilku lat. Żadnym emocji we mnie nie wzbudziła niestety
Mam nadzieję, że innym czytelnikom spodoba się bardziej

Najsłabsza książka jaką czytałam na przestrzeni kilku lat. Żadnym emocji we mnie nie wzbudziła niestety
Mam nadzieję, że innym czytelnikom spodoba się bardziej

Portret matki nakreślony z wielką wrażliwością, to była miłość od pierwszej strony

Portret matki nakreślony z wielką wrażliwością, to była miłość od pierwszej strony