#rodzinnewyzwanie2024 "Głosy kobiet" Miriam Toews
Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki.
Z jednej strony rozumiem jej przesłanie, ideę i potrzebę. Z drugiej mój poziom irytacji podczas słuchania tego audiobooka rósł z każdym wysłuchanym niemalże zdaniem.
Na szczęście zdaję sobie sprawę, że to z powodu mojego charakteru, jakże odmiennego do większości (a może wszystkich) bohaterek) I tu zaczynają się pytania. A może jednak nie..... czy oczyszczając mnie z moich kulturowych doświadczeń i umieszczając jak tę przysłowiowa biała kartkę w mennonickiej kolonii myślałabym tak jak teraz? miałabym taką siłę, wolę i chęć działania zamiast dyskutowania? Nie wiem.... I mam nadzieję, że nigdy się tego nie dowiem, ani ja, ani moja córka, ani jej dzieci.

#rodzinnewyzwanie2024 "Głosy kobiet" Miriam Toews
Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki.
Z jednej strony rozumiem jej przesłanie, ideę i potrzebę. Z drugiej mój poziom irytacji podczas słuchania tego audiobooka rósł z każdym wysłuchanym niemalże zdaniem.
Na szczęście zdaję sobie sprawę, że to z powodu mojego charakteru, jakże odmiennego do większości (a może...

Człowiek człowiekowi nawet nie wilkiem. Aż za mocna historia jak dla mnie. I ta ludzka skłonnośc do kontrolowania innych...

Człowiek człowiekowi nawet nie wilkiem. Aż za mocna historia jak dla mnie. I ta ludzka skłonnośc do kontrolowania innych...

Trochę ciężko wejść w tą historię przez formę sprawozdania i perspektywę Augusta, ale doceniam pomysł i tematykę. Lekko przypomina mi „Opowieść podręcznej”

Trochę ciężko wejść w tą historię przez formę sprawozdania i perspektywę Augusta, ale doceniam pomysł i tematykę. Lekko przypomina mi „Opowieść podręcznej”

Ależ ten świat jest popaprany, a człowiek człowiekowi potrafi zrobić okropne rzeczy…
Opartych na faktach książek uzasadniających powyższą opinię jest mnóstwo, kilka czytałam całkiem niedawno, np. o irlandzkich pralniach („Drobiazgi takie jak te”),o ludziach żyjących w oblężonym Sarajewie („Sarajewskie marlboro”),o młodzieńcu gnębionym w XVIII wiecznej Szkocji przez okrutnego konstabla („Jego krwawe zamiary”),czy wreszcie o ciężkiej doli amiskich („Uwolniona”) i mormońskich kobiet („Żona mormona”).

I teraz ta przerażająca historia. O mennonitach, a właściwie dręczonych mennonitkach i ich oprawcach - mennonickich mężczyznach. Oparta na prawdziwych wydarzeniach z kolonii w Boliwii, w której kobiety i dziewczęta budziły się rano posiniaczone i zakrwawione, myśląc, że atakowały je demony. Aż wyszło na jaw, że ośmiu mężczyzn (mężów i braci) usypiało je odurzającym specyfikiem dla krów, a następnie brutalnie gwałciło w nocy, gdy inni spali. Proceder trwał przez dwa lata i dotknął prawie 300 ofiar w wieku od 5 do 65 lat.

Ta książka to ani reportaż, ani powieść, lecz zasymulowany zapis rozmów kobiet, które po aresztowaniu mężczyzn spotykają się, by postanowić co dalej robić: zostać w kolonii i przebaczyć mężczyznom? Zostać i walczyć z oprawcami, którym na pewno wszystko ujdzie na sucho? Opuścić kolonię? Ale jak miałyby to zrobić, skoro mówią w niezrozumiałym dla innych języku, nie potrafią czytać, nigdy nigdzie nie wyjeżdżały, nie wiedzą jak wygląda świat ani z prasy, ani z telewizji. No to jak ruszać w nieznane? Przede wszystkim zaś mają bardzo niskie poczucie własnej wartości. Uważają, że nie są członkami swojej społeczności, tylko towarami. I kiedy ich mężczyźni już je zużyją tak, że po trzydziestce wyglądają na sześćdziesiątkę, a ich łona dosłownie wypadają z ich ciał na nieskazitelną podłogę w kuchni, to ci mężowie i ojcowie zarazem sięgają po świeży towar - po ich wspólne córki.

W książce nie ma prawie żadnej akcji, mimo to nie mogłam się oderwać. Ot, siedzą pokrzywdzone kobiety na strychu przez kilka nocy i sobie dyskutują, jak to kobiety. Czasem się kłócą, płaczą, są wściekłe, czasem żartują, są dla siebie nawzajem pocieszeniem. I gadają, gadają, gadają, ple-ple-ple. Wydaje się, że nudy? No momentami może tak, tym bardziej, że to nie jest zapis prawdziwej rozmowy, tylko wyobrażenie autorki, która wywodzi się z tej społeczności i uznała, że w imieniu pokrzywdzonych potrafi dać świadectwo odwagi i siły tych kobiet.

Dzieło nie jest doskonałe, przegadane i momentami nudnawe, niestety forma nie sprostała treści i doniosłości wydarzeń. Ale dla mnie i tak ma olbrzymią moc. Zachęcam do przeczytania kolejnej odsłony tego co człowiek człowiekowi...

Ależ ten świat jest popaprany, a człowiek człowiekowi potrafi zrobić okropne rzeczy…
Opartych na faktach książek uzasadniających powyższą opinię jest mnóstwo, kilka czytałam całkiem niedawno, np. o irlandzkich pralniach („Drobiazgi takie jak te”),o ludziach żyjących w oblężonym Sarajewie („Sarajewskie marlboro”),o młodzieńcu gnębionym w XVIII wiecznej Szkocji przez...

Jest to wstrząsająca historia, jednak przedstawiona dosyć chaotycznie, co zaburzało mi jej odbiór.
W tym starciu, ekranizacja tej powieści okazuje się być lepsza od literackiego pierwowzoru.
Za dużo tu kombinowania, a przy tematyce takiego kalibru wystarczyła by prostota słow.

Jest to wstrząsająca historia, jednak przedstawiona dosyć chaotycznie, co zaburzało mi jej odbiór.
W tym starciu, ekranizacja tej powieści okazuje się być lepsza od literackiego pierwowzoru.
Za dużo tu kombinowania, a przy tematyce takiego kalibru wystarczyła by prostota słow.

Po lekturze tej książki mam totalnie mieszane uczucia. Z jednej strony powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach, potencjał ogromny, a temat ważny i interesujący... Niestety, lektura dość ciężka i męcząca. Miejscami chaotyczna. Dużym zaskoczeniem była dla mnie męska narracja, która do pewnego momentu przeszkadzała, potem jednak stała się oczywista i zrozumiała. Książka jak najbardziej potrzebna. Zastanawiam się tylko, czy w tym wypadku reportaż nie byłby lepszym środkiem przekazu.

Po lekturze tej książki mam totalnie mieszane uczucia. Z jednej strony powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach, potencjał ogromny, a temat ważny i interesujący... Niestety, lektura dość ciężka i męcząca. Miejscami chaotyczna. Dużym zaskoczeniem była dla mnie męska narracja, która do pewnego momentu przeszkadzała, potem jednak stała się oczywista i zrozumiała. Książka...

Ogromne rozczarowanie. Długo czekałam na tą książkę i byłam jej ciekawa, ale mimo interesującego i ważnego tematu, forma jest bardzo nużąca. Czy taki był zamysł autorki, żeby wprowadzić czytelnika w nużącą beznadziejną atmosferę?

Ogromne rozczarowanie. Długo czekałam na tą książkę i byłam jej ciekawa, ale mimo interesującego i ważnego tematu, forma jest bardzo nużąca. Czy taki był zamysł autorki, żeby wprowadzić czytelnika w nużącą beznadziejną atmosferę?

Temat wydaje się niezwykle interesujący, ale całość powieści to zapis dyskusji kobiet, w której rozważają, jak zareagować na to, co im się wydarzyło - odurzenie i wykorzystanie seksualne we śnie. I paradoksalnie tytułowym głosem kobiet jest mężczyzna, który jako jedyny w tej społeczności potrafi pisać. Całość nużąca.

Temat wydaje się niezwykle interesujący, ale całość powieści to zapis dyskusji kobiet, w której rozważają, jak zareagować na to, co im się wydarzyło - odurzenie i wykorzystanie seksualne we śnie. I paradoksalnie tytułowym głosem kobiet jest mężczyzna, który jako jedyny w tej społeczności potrafi pisać. Całość nużąca.

Temat niezwykle ważny, historia wstrząsająca, dramatyczna. Niestety podana w bardzo ciężkiej formie. Rozczarowuje.

Temat niezwykle ważny, historia wstrząsająca, dramatyczna. Niestety podana w bardzo ciężkiej formie. Rozczarowuje.

Mega rozczarowanie niestety.A tak się cieszyłam na tą książkę.Ważny temat,ale forma okropnie chaotyczna, styl pisania bardzo męczący.

Mega rozczarowanie niestety.A tak się cieszyłam na tą książkę.Ważny temat,ale forma okropnie chaotyczna, styl pisania bardzo męczący.