okropna książka boże

okropna książka boże

Trochę jak Sally Rooney, choć bez jej lekkości pióra i polotu, ale dobrze się czyta.

Trochę jak Sally Rooney, choć bez jej lekkości pióra i polotu, ale dobrze się czyta.

To książka o toksycznym związku, uzależnieniach, radzeniu sobie z kompleksami. Jednocześnie jest to historia poszukiwania własnego "ja" i wędrówka po relacjach damsko-męskich. Autorka zwraca uwagę na to, że łatwo w dzisiejszym świecie można pogubić się w poszukiwaniach miłości, ale też podkreśla jak ważne jest poczucie , że jest się kochanym.

To książka o toksycznym związku, uzależnieniach, radzeniu sobie z kompleksami. Jednocześnie jest to historia poszukiwania własnego "ja" i wędrówka po relacjach damsko-męskich. Autorka zwraca uwagę na to, że łatwo w dzisiejszym świecie można pogubić się w poszukiwaniach miłości, ale też podkreśla jak ważne jest poczucie , że jest się kochanym.

Mroczna opowieść o obsesji i uzależnieniu od drugiej osoby, w której utrzymanie związku, opierającego się na toksycznym i obłąkanym uczuciu, staje się głównym celem życia.

Bezimienna narratorką jest osobą zagubioną i niepewną swojej wartości. Zmaga się kompleksami związanymi z wagą. Zostaje wyrzucona ze studiów, pracuje jako kelnerka, a wieczorami pije i uprawia przygodny seks. Kiedy poznaje Ciarana, idealnego według niej krytyka sztuki, wpada w otchłań autodestrukcji i okaleczania się. Pragnie stworzyć perfekcyjny związek z partnerem, który nie darzy jej miłością.

"Akty desperacji" to wciągająca historia, którą trudno odłożyć na później. Pełna złych wzorców i czerwonych flag. Potrzeba akceptacji i bezkrytycznej miłości jest u głównej bohaterki tak silna, że kobieta jest zdolna do każdego poświęcenia. Zatraca przy tym jednak swoją osobowość i zapomina o własnych potrzebach. Nie zawsze da się zrozumieć sposób jej myślenia i postępowania, lecz książkę do samego końca czyta się w napięciu i niepewności. Trzeba też przyznać, że tytuł niezwykle pasuje do treści.

Mroczna opowieść o obsesji i uzależnieniu od drugiej osoby, w której utrzymanie związku, opierającego się na toksycznym i obłąkanym uczuciu, staje się głównym celem życia.

Bezimienna narratorką jest osobą zagubioną i niepewną swojej wartości. Zmaga się kompleksami związanymi z wagą. Zostaje wyrzucona ze studiów, pracuje jako kelnerka, a wieczorami pije i uprawia przygodny...

Tłumaczenie absurdalnie beznadziejne, zgroza. Z czymś takim jeszcze się nie spotkałam.

Tłumaczenie absurdalnie beznadziejne, zgroza. Z czymś takim jeszcze się nie spotkałam.

Ta powieść jest przykra, smutna i ważna. Ważna zwłaszcza dla młodych osób, które wychodzą z domu i desperacko pragną zostać zaakceptowane i pokochane. Pokazuje jak bardzo ta potrzeba może być silna i jak wiele dla jej spełnienia jesteśmy w stanie poświecić. Czasem swoją przyjemność a nawet godność i szacunek do siebie.
Doceniam autorkę nie tylko za to jak opisuje toksyczna relację, w której zatraca się bohaterka oraz jak stopniowo z niej wychodzi, ale za to jak pisze o seksie i o gwałcie. Wydawało się, że o seksie powiedziane było już wszystko, ale chyba jednak nie. Autorka opisuje także to co podejrzewam doświadcza wiele kobiet, ale nie mówi się o tym. Mam tu na myśli potrzebę dawania przyjemności innym kosztem siebie. Kolejna kwestia to jak trafnie i celnie opisuje problem zgody i to w relacjach. Bohaterka wspomina o gwałcie a później jest kilka scen, które moim zdaniem można by tak nazwać, ale autorka tego nie robi. Myślę, że to zamierzony zabieg mający na celu zmuszenie czytelnika do myślenia. Ta książka jest nie tylko dla młodych, ale po porostu dla kobiet. Myśle, że może nam cis uświadomić. Myśle, ze każda kobieta coś w niej znajdzie co do niej przemówi.

Ta powieść jest przykra, smutna i ważna. Ważna zwłaszcza dla młodych osób, które wychodzą z domu i desperacko pragną zostać zaakceptowane i pokochane. Pokazuje jak bardzo ta potrzeba może być silna i jak wiele dla jej spełnienia jesteśmy w stanie poświecić. Czasem swoją przyjemność a nawet godność i szacunek do siebie.
Doceniam autorkę nie tylko za to jak opisuje...

Nie jestem fanką tego typu bohaterów w książkach. Polecam przeczytać fanom Sally Rooney.

Nie jestem fanką tego typu bohaterów w książkach. Polecam przeczytać fanom Sally Rooney.

Uważam, że Megan Nolan jest ciekawą pisarką i z chęcią przeczytałabym więcej jej prac w przyszłości, ale pomimo hype'u na zagranicznym booktubie ta książka niestety zadziałała dla mnie tak, że się tylko zdenerwowałam.
Myślę, że wszystkie moje problemy z “Aktami desperacji” wynikają z faktu, że tak naprawdę nie rozumiałam jej, ani tego co miałam z niej wynieść. Wiem, że miała to być dość powolna książka i zdecydowanie bardziej skupiona na postaciach, z czym nie miałam problemu, gdyby główna bohaterka mnie tak bardzo nie wkurzała.
I choć styl był absolutnie piękny, a postacie były całkiem dobrze zrobione, nigdy nie czułam, że dostaliśmy jakąś jasność co nich lub ich relacji w pełni, a książka po prostu głównie zostawiła mnie z uczuciem zwątpienia. Prawdopodobnie jestem tą jedną, jedyna osobą, która uważa, że główna bohaterka jest niesamowicie toksyczna, niedojrzała i głupia. I choć mogę jej zachowanie zwalać na jej wiek, doświadczenia czy jakikolwiek pretekst, było mi niesamowicie niekomfortowo poznawać tylko jej perspektywę tego związku.
Powtórzę to jeszcze raz Nolan umie pisać, język tej książki był naprawdę dobry, zaznaczyłam sobie nawet parę cytatów, ale prawdopodobnie to ja z bagażem doświadczeniem różnych relacji i z rozumem człowieka po trzydziestce nie rozumiałam fenomenu naszej bohaterki w jej toksycznej relacji.

“Szlochający dorosły ma w sobie coś z dziecka, a jednocześnie czuć od niego żałosną rezygnację zupełnie dziecku obcą.”

Uważam, że Megan Nolan jest ciekawą pisarką i z chęcią przeczytałabym więcej jej prac w przyszłości, ale pomimo hype'u na zagranicznym booktubie ta książka niestety zadziałała dla mnie tak, że się tylko zdenerwowałam.
Myślę, że wszystkie moje problemy z “Aktami desperacji” wynikają z faktu, że tak naprawdę nie rozumiałam jej, ani tego co miałam z niej wynieść. Wiem, że...

Chciałam zakochać się w tej książce. Miałam do niej bardzo wysokie oczekiwania, ponieważ czekałam na kolejnych "Normalnych ludzi", opowieści o toksycznej relacji, która pozostawi dużo pola do interpretacji przez swoje niedomówienia. Tutaj jednak mam wrażenie, że autorka za bardzo tłumaczy czytelnikowi co jest złe, co czuła bohaterka w opisywanych sytuacjach (a także kilka lat po nich),kto jest zły w każdej sytuacji. Nie czułam też tych emocji, których tak oczekiwałam. Wszystko jest tak oczywiste, że nie trzeba za dużo myśleć. Oprócz tego - czyta się płynnie, dużo jest ciekawych cytatów, a też bohaterka i jej rozwój w drugiej części książki sprawiła, że nie mogłam się oderwać od lektury.

Chciałam zakochać się w tej książce. Miałam do niej bardzo wysokie oczekiwania, ponieważ czekałam na kolejnych "Normalnych ludzi", opowieści o toksycznej relacji, która pozostawi dużo pola do interpretacji przez swoje niedomówienia. Tutaj jednak mam wrażenie, że autorka za bardzo tłumaczy czytelnikowi co jest złe, co czuła bohaterka w opisywanych sytuacjach (a także kilka...

Ta książka zabolała. Mocno. Przez cały czas było mi żal bohaterki i chciałam jej pomóc. Nie mogłam znieść jak bardzo była poniżana. To jest kolejny przykład w literaturze, że największą krzywdę może zrobić człowiek drugiemu. Było wiele myśli, z którymi się utożsamiałam i wiem, że nie tylko ja, wiec każdy odnajdzie w tej książce trochę siebie.

Ta książka zabolała. Mocno. Przez cały czas było mi żal bohaterki i chciałam jej pomóc. Nie mogłam znieść jak bardzo była poniżana. To jest kolejny przykład w literaturze, że największą krzywdę może zrobić człowiek drugiemu. Było wiele myśli, z którymi się utożsamiałam i wiem, że nie tylko ja, wiec każdy odnajdzie w tej książce trochę siebie.