Anthony Reynolds napisał świetną powieść o Zrujnowaniu, tj. historię Viego i Kalisty. Ta książka była tak dobra, że z rozmachu zabrałam się za opowiadanie o Garenie pióra tego samego autora. I skończyło się jak to w Demacii... mdło. Wieje nudą, Cithria dołącza do garenowego oddziału, który wyrusza z misją zbadania niepokojącej sytuacji w Nockmirch. Ciotka Garena się chmurzy, bo nasz złoty chłopiec nie śpi po tym, jak króla zamordowano. Imo przyczyną bezsenności Crownguarda jest poznanie Katariny albo zniknięcie Lux, ale co ja wiem. No i wybierają się w drogę, w Nockmirch oczywiście za wesoło nie jest... ale wciąż nudno. Nie wiem, nie lubię tego idealnego, przesiąkniętego hipokryzją regionu, w którym prześladują magów. Co innego takie Bilgewater, Ionia czy mój ukochany Freljord.

Nie kojarzę, czy istnieje papierowe wydanie, ja mam ebook, trochę zmarnowałam kasę na tę nowelkę.

Anthony Reynolds napisał świetną powieść o Zrujnowaniu, tj. historię Viego i Kalisty. Ta książka była tak dobra, że z rozmachu zabrałam się za opowiadanie o Garenie pióra tego samego autora. I skończyło się jak to w Demacii... mdło. Wieje nudą, Cithria dołącza do garenowego oddziału, który wyrusza z misją zbadania niepokojącej sytuacji w Nockmirch. Ciotka Garena się...