Trochę historii, trochę magii, trochę przygód i trochę miłosnych zawirowań - wszystko to elementy składowe tej powieści. Dziwna jest ta książka, jednak wielokrotnie mnie wzruszyła. Polecam

Trochę historii, trochę magii, trochę przygód i trochę miłosnych zawirowań - wszystko to elementy składowe tej powieści. Dziwna jest ta książka, jednak wielokrotnie mnie wzruszyła. Polecam

Przepiękna, poruszająca, smutna, ale w tym smutku i cierpieniu, dająca również nadzieję na światło.

Przepiękna, poruszająca, smutna, ale w tym smutku i cierpieniu, dająca również nadzieję na światło.

"Las znikających gwiazd" to powieść z historią w tle, jedna z lepszych, jakie do tej pory przeczytałam. A może trafiłam na autorkę, której pisanie zwyczajnie mi się podoba, ale wiadomo, każdy odbiera utwór literacki w odmienny sposób, więc co mnie się spodobało, nie musi się podobać innym. Podobało mi się, że tworząc tę historię autorka zamieściła w niej wiele ponadczasowych pytań, na które czytelnik sam musi sobie odpowiedzieć. Do gustu przypadł mi również język i styl Kristin Harmel. Opowieść o Yonie na pewno zostanie we mnie na dłużej.
Cała recenzja tutaj: https://nakanapie.pl/recenzje/las-znikajacych-gwiazd-las-znikajacych-gwiazd-43ea01a0-f32f-4ee6-827e-02b4dbd27cfa

"Las znikających gwiazd" to powieść z historią w tle, jedna z lepszych, jakie do tej pory przeczytałam. A może trafiłam na autorkę, której pisanie zwyczajnie mi się podoba, ale wiadomo, każdy odbiera utwór literacki w odmienny sposób, więc co mnie się spodobało, nie musi się podobać innym. Podobało mi się, że tworząc tę historię autorka zamieściła w niej wiele...

Naiwna do bólu... Ciekawy temat

Naiwna do bólu... Ciekawy temat

Yona jako mała dziewczynka zostaje porwana od niemieckiej rodziny przez staruszkę, której domem jest las. Przez lata ta stara kobieta uczy ją jak przetrwać mieszkając w lesie. W między czasie wybucha wojna, a staruszka w wieku 102 lat umiera. Yona zostaje sama... Wtedy też zaczyna poznawać innych ludzi, pomaga przetrwać wojnę ukrywając się w lasach. Wtedy też poraz pierwszy poznaje uczucia, które do tej pory były jej nieznane.

Historia sama w sobie jest niezwykle interesująca. Bardzo zaciekawiło mnie jak to w ogóle jest możliwe by latami mieszkać w lesie. By spędzać tam całe życie... Czy ktoś z was potrafi to sobie w ogóle wyobrazić?

Autorka wybrała więc ciekawy wątek wiodący do fabuły swojej książki. Warto również wspomnieć, że książka jest insporowana prawdziwymi wydarzeniami. Kristin Harmel często sięga po historie, które swoich korzeni sięgają wojny. Dodatkowo akcja książki toczy się w Polsce, a osobami, które muszą ukrywać się w lasach są Żydzi.

Bardzo podobało mi się również jak autorka wplotła w tę niełatwą historię emocjonalne ograniczenia naszej głównej bohaterki i to jak ona sama musi uczyć się miłości będąc już dorosłą kobietą. Nie tylko miłość będzie dane jej poznać, ale więcej wam nie zdradzę.

Zakończenie książki jest z jednej strony szokujące, a później wzruszające. Autorka zdecydowanie potrafi spowodować, że jesteśmy się w stanie zaangażować emocjonalnie w lekturę.

Yona jako mała dziewczynka zostaje porwana od niemieckiej rodziny przez staruszkę, której domem jest las. Przez lata ta stara kobieta uczy ją jak przetrwać mieszkając w lesie. W między czasie wybucha wojna, a staruszka w wieku 102 lat umiera. Yona zostaje sama... Wtedy też zaczyna poznawać innych ludzi, pomaga przetrwać wojnę ukrywając się w lasach. Wtedy też poraz pierwszy...

Najsłabsza ksiąźka tej autorki.

Najsłabsza ksiąźka tej autorki.

Wartko się czyta

Wartko się czyta

Programowo staram się nie czytać literatury osadzonej w realiach wojennych. Życie jest wystarczająco przytłaczające.
Książkę tę przeczytałam w trudnym okresie życia. Mimo tematyki okolowojennej, opisów różnych strasznych wydarzeń, książka ta daje nadzieję, budzi wiarę w człowieka i rozświetla mrok.
Napisana pięknym językiem, z troską o szczegóły. Jedynie nie sądzę, aby pod koniec października bociany były jeszcze w Polsce

Programowo staram się nie czytać literatury osadzonej w realiach wojennych. Życie jest wystarczająco przytłaczające.
Książkę tę przeczytałam w trudnym okresie życia. Mimo tematyki okolowojennej, opisów różnych strasznych wydarzeń, książka ta daje nadzieję, budzi wiarę w człowieka i rozświetla mrok.
Napisana pięknym językiem, z troską o szczegóły. Jedynie nie sądzę, aby pod...

Dobra ze względu na opowiedzianą historię - na faktach. Niestety, literacko słaba, a dość baśniowy motyw porwania Niemki z domu jakoś zupełnie mi nie pasował. Oczywiście, historia opowiedziana jest z jednej perspektywy, ale plus dla autorki za otwartość i brak łatwych ocen.

Dobra ze względu na opowiedzianą historię - na faktach. Niestety, literacko słaba, a dość baśniowy motyw porwania Niemki z domu jakoś zupełnie mi nie pasował. Oczywiście, historia opowiedziana jest z jednej perspektywy, ale plus dla autorki za otwartość i brak łatwych ocen.

Mimo paru trochę dziwnych zachowań bohaterki (mimo życia w lesie, braku styczności z ludźmi, wie że panuje głód, że giną niewinni ludzie) czyta się bardzo dobrze. Chętnie sięgnę po kolejne książki tej autorki.

Mimo paru trochę dziwnych zachowań bohaterki (mimo życia w lesie, braku styczności z ludźmi, wie że panuje głód, że giną niewinni ludzie) czyta się bardzo dobrze. Chętnie sięgnę po kolejne książki tej autorki.