Czytanie książek o islamie, w których głównymi bohaterkami są kobiety nie należy do zadań najłatwiejszych. Przede wszystkim my, kobiety, wychowane w innej kulturze, przyzwyczajone do szeroko rozumianej wolności, podejmowania samodzielnych decyzji, zabierania publicznie głosu, nie możemy pogodzić się z tym, jak traktowane są kobiety w krajach muzułmańskich, więc czytanie o tym wzbudza w nas wiele emocji. Ja podczas lektury "Afgańskiej perły" wielokrotnie czułam w sobie przeogromną złość i chęć zmian. Nadia Hashimi porusza w książce wiele problemów kobiet. Dokładnie zarysowuje ich pozycję społeczną. Tak naprawdę w Afganistanie opisywanym przez pisarkę kobiety nie mają praktycznie żadnych praw, a jedynie obowiązki. A i za to bywają karane. Bolało mnie serce, kiedy czytałam o wymianie dzieci za pieniądze, o ograniczaniu dziewczynek (brak edukacji, brak wolności, brak dzieciństwa!),o wykorzystywaniu nieletnich (to naprawdę powinno być karalne!),o znęcaniu się i wykorzystywaniu kobiet (nieważne, czy to żony, matki czy córki),o braku wolności i zamknięciu.
Ta książka to na pewno ważny głos w sprawie wolności kobiet. Ukazuje nie tylko relacje męsko-żeńskie czy status kobiet w Afganistanie, lecz także wpływ wydarzeń na relacje między kobietami.

Kiedy czyta się o muzułmanach, należy zwrócić uwagę na kraj, o którym mowa. W zależności od miejsca kobiety mogą mieć inne prawa - czasami całkiem sporo. To, o czym czytamy w tej książce, nie jest jedyną prawdą. Tak naprawdę wiele zależy również od ludzi. A jak wiemy, w każdym kraju są lepsi i gorsi. Niezależnie od płci.

Czytanie książek o islamie, w których głównymi bohaterkami są kobiety nie należy do zadań najłatwiejszych. Przede wszystkim my, kobiety, wychowane w innej kulturze, przyzwyczajone do szeroko rozumianej wolności, podejmowania samodzielnych decyzji, zabierania publicznie głosu, nie możemy pogodzić się z tym, jak traktowane są kobiety w krajach muzułmańskich, więc czytanie o...

Afganistan rządzi się swoimi prawami- nie wszystko co kojarzymy z islamem nim jest. W przypadku Afganistanu wiele opisanych w książce zasad to tylko i wyłącznie afgańska ,a nie muzułmańska tradycja. Zasad przerażających, okrutnych, niestety panujących nadal w teoretycznym państwie, gdzie rządzą klany. Polecam chociażby dla ich poznania.

Afganistan rządzi się swoimi prawami- nie wszystko co kojarzymy z islamem nim jest. W przypadku Afganistanu wiele opisanych w książce zasad to tylko i wyłącznie afgańska ,a nie muzułmańska tradycja. Zasad przerażających, okrutnych, niestety panujących nadal w teoretycznym państwie, gdzie rządzą klany. Polecam chociażby dla ich poznania.

Wciągająca i piękna opowieść o kobietach w islamie. Wiedziałam czego się spodziewać mino to bardzo mnie wciągnęła i poruszyła.

Wciągająca i piękna opowieść o kobietach w islamie. Wiedziałam czego się spodziewać mino to bardzo mnie wciągnęła i poruszyła.

Bookalove | Blog o książkach

Tę książkę poleciła w komentarzu jedna z naszych obserwatorek, a że akurat miałam ją na półce i od jakiegoś czasu na mnie zerkała, postanowiłam po tej rekomendacji po nią sięgnąć.

To był strzał w dziesiątkę 🙂

Afgańska perła to opowieść o dwóch kobietach, którym przyszło urodzić się i żyć w kraju gdzie są nikim, nie mają praw i muszą podporządkować się radykalnym tradycjom. Mimo przeciwności losu obie postanawiają o siebie zawalczyć.

Rahima - jedna z wielu córek swojego ojca narkomana zostaje bacza posz czyli dziewczynką przebraną za chłopca, aby pełnić rolę syna - najbardziej pożądanego dziecka w afgańskiej rodzinie. Dzięki temu poznaje smak wolności i przywilejów. Niestety tradycja szybko się o nią upomni i Rahima będzie musiała wypełnić swoją rolę i obowiązek jako kobieta.

Szekiba - przodkini Rahimy, której los nie oszczędzał od dzieciństwa również zmierzy się z wyzwaniem jakie przyniesie jej życie stając się w przyszłości inspiracją dla Rahimy.

Jak potoczą się losy obu kobiet? Koniecznie sprawdźcie sami!

Ja pochłonęłam książkę w 3 dni. Nie mogłam się oderwać. Mimo,że historia jest osadzona w kraju i realiach, które ciężko zrozumieć czyta się ją z wielką przyjemnością. Styl autorki, lekkość z jaką prowadzi opowieść sprawia, że czas z książką upływa w mgnieniu oka.

Świetna pozycja na długie jesienne wieczory. Bardzo polecam!

Bookalove | Blog o książkach

Tę książkę poleciła w komentarzu jedna z naszych obserwatorek, a że akurat miałam ją na półce i od jakiegoś czasu na mnie zerkała, postanowiłam po tej rekomendacji po nią sięgnąć.

To był strzał w dziesiątkę 🙂

Afgańska perła to opowieść o dwóch kobietach, którym przyszło urodzić się i żyć w kraju gdzie są nikim, nie mają praw i muszą...

Nie przepadam za literaturą wpisaną w obyczajowość krajów islamskich. Wyjątek stanowi twórczość Khaleda Hosseiniego, która ma w sobie coś wyjątkowego. Jednak raczej unikam książek o takiej tematyce. Zwyczajnie trudno jest mi zaakceptować bulwersującą mnie pozycję kobiet, która jest nierozerwalnie związana z tą kulturą i… religią. Z pewnością moja wiedza jest bardzo powierzchowna, oparta tylko na literaturze pięknej i zasłyszanych przekazach informacyjnych, więc wyrywkowa i zbudowana w dużej mierze na stereotypach.

Nie mniej „Afgańska perła” przykuła moją uwagę i rozbudziła emocje. To historia dwóch afgańskich kobiet, którą śledzimy na przestrzeni wieku XX – Rahimy i Szekiby, wnuczki i prababki. Ich losy, priorytety są zadziwiająco podobne. Życie prababki staje się inspiracją dla współcześnie żyjącej prawnuczki.

Większość zwyczajów regulujących życie rodzinne w Afganistanie jest dla mnie, Europejki, odrealnione i absolutnie nie do przyjęcia. I niestety na przestrzeni lat ten kraj nie ewoluuje w stronę poszanowania praw człowieka. Co jest w książce dobrze ukazane. Przeraża zwyczaj absurdalnej, czasowej „zamiany” dziewcząt w chłopców – „bacza posz”, a aranżowanie małżeństw dziewczynek – dzieci (!!!) z dojrzałymi mężczyznami, ociera tak naprawdę o, trzeba nazwać to dobitnie, pedofilię.

Powieść w moim odczuciu – choć wiem, że to tylko literacka fabuła, ale jednak oparta na wydarzeniach historycznych tego kraju – demaskuje też… brak solidarności kobiet. I to jest dojmująco smutne. Ich bezsilność, podporządkowanie wobec tradycji, zwyczajów. Czy to strach buduje w nich bierność? Uległość wpisana w genetyczną pamięć? Czy naprawdę jakakolwiek religia niesie przesłanie zniewolenia i totalnego braku szacunku dla kobiety?

Nie przepadam za literaturą wpisaną w obyczajowość krajów islamskich. Wyjątek stanowi twórczość Khaleda Hosseiniego, która ma w sobie coś wyjątkowego. Jednak raczej unikam książek o takiej tematyce. Zwyczajnie trudno jest mi zaakceptować bulwersującą mnie pozycję kobiet, która jest nierozerwalnie związana z tą kulturą i… religią. Z pewnością moja wiedza jest bardzo...

Bardzo dobra książka, dwie historie przeplatające się o podobnych motywach. Ciekawa, łamiąca serce, ale też kojąco zakończona.

Bardzo dobra książka, dwie historie przeplatające się o podobnych motywach. Ciekawa, łamiąca serce, ale też kojąco zakończona.

Piękna historia

Piękna historia

Już dawno żadna książka mi się tak nie dłużyła. Opowieść o dwóch młodych kobietach, które po wyprowadzce z rodzinnego domu są źle traktowane przez mężczyzn, przez swoje nowe rodziny. Historia jakich wiele. Nie rozumiem zachwytów.

Już dawno żadna książka mi się tak nie dłużyła. Opowieść o dwóch młodych kobietach, które po wyprowadzce z rodzinnego domu są źle traktowane przez mężczyzn, przez swoje nowe rodziny. Historia jakich wiele. Nie rozumiem zachwytów.

Czytanie o życiu kobiet w Afganistanie jest trudne, tak trudne, więc prawdziwe życie w tym kraju musi być dla kobiet niezwykle wyczerpujące. Książka pokazuje jak bardzo nie tylko mężczyźni, ale również inne kobiety gnębią kobiety. O braku solidarności, ale również o tym, że czasem można spotkać kobiety, które w tak trudnych warunkach mają odwagę walczyć o siebie i inne kobiety. To daje wiarę, wiarę w siłę kobiet.

Czytanie o życiu kobiet w Afganistanie jest trudne, tak trudne, więc prawdziwe życie w tym kraju musi być dla kobiet niezwykle wyczerpujące. Książka pokazuje jak bardzo nie tylko mężczyźni, ale również inne kobiety gnębią kobiety. O braku solidarności, ale również o tym, że czasem można spotkać kobiety, które w tak trudnych warunkach mają odwagę walczyć o siebie i inne...

Chciałam sprostować wpisy niektórych czytelniczek: to nie są wspomnienia autorki, bo ona urodziła się w Stanach i jest Amerykanką. Bodajże nawet nie była w Afganistanie, jej biografia o tym milczy. Książka jest przejmująca, napisana dla czytelniczek z dużym zapasem chusteczek do ocierania łez. W książce zawarto wszystkie możliwe nieszczęścia, jakie mogą spotkać Afgankę. I pewnie niejedną hurtem spotkały. To co przeżywają kobiety islamskie to niewolnictwo. To jawny handel kobietami i dziećmi. Bo 13 latka oddana za pieniądze na żonę to właśnie przypadek handlu dziećmi i pedofilia. I niech mi nikt nie tłumaczy, że to inna kultura. 13-latka w Azji ma tyle samo lat co 13-latka w Europie,
Jest nawet gorzej rozwinięta, bo te europejskie są bardziej świadome i uświadomione. Doceniam to, że autorka chciała pokazać tragiczne losy afgańskich kobiet, że chciała trafić z tą historią do czytelników na całym świecie. Dlaczego więc oceniam książkę tylko na sześć punktów? Ponieważ sposobem opowiedzenia tej historii i stylem, określiła pewien target czytelników. O książce nie można powiedzieć że jest ambitna. Zawiera dużo ważnych treści, ale giną one w łzawej historii.
W pamięci większości czytelników zostanie tylko tragiczny los młodych mężatek i ich dzieci, a mało kto pamięta, co tam się wyrabiało w tym afgańskim parlamencie i ogólnie w polityce. A to jest wcale nie mniej ważne.

Chciałam sprostować wpisy niektórych czytelniczek: to nie są wspomnienia autorki, bo ona urodziła się w Stanach i jest Amerykanką. Bodajże nawet nie była w Afganistanie, jej biografia o tym milczy. Książka jest przejmująca, napisana dla czytelniczek z dużym zapasem chusteczek do ocierania łez. W książce zawarto wszystkie możliwe nieszczęścia, jakie mogą spotkać Afgankę. I...