Świetna rzecz, świetny pisarz.

Świetna rzecz, świetny pisarz.

Z trylogii Čapka to część najsłabsza, jak na mój gust przekombinowana konstrukcyjnie, te opowieści w opowieściach, wykłady o teorii literatury, sny i jasnowidzenia... Za dużo tego trochę. Ale sama historia pacjenta X (ta z opowiadania poety) całkiem zajmująca. Plus ten dziwny motyw pętli czasu i biblijne konotacje, dobre to wszystko. I przy okazji: mam wrażenie, że twórcy "Angielskiego pacjenta" czerpali z "Meteora" gsrściami.

Z trylogii Čapka to część najsłabsza, jak na mój gust przekombinowana konstrukcyjnie, te opowieści w opowieściach, wykłady o teorii literatury, sny i jasnowidzenia... Za dużo tego trochę. Ale sama historia pacjenta X (ta z opowiadania poety) całkiem zajmująca. Plus ten dziwny motyw pętli czasu i biblijne konotacje, dobre to wszystko. I przy okazji: mam wrażenie, że twórcy...

Znakomite operowanie słowem Karela Čapka - popełnione jeszcze przed II wojną światową- co nieco może przeszkadzać w odbiorze ( może - nie musi ) . Ujęte w formie trylogii z (Meteor, Zwyczajne Życie i Hordubal) - absolutnie związane tylko formą wyrazu. Absolutnie nie ma znaczenia kolejność tomów. Jak to ktoś ujął: "przegadane z polotem :) " Dotyczy każdego z tomów. Znakomita odskocznia, przerywnik od prozy dzisiejszych czasów. Bardzo refleksyjne i smakowite.
W przypadku "Meteora" - różne spojrzenia i refleksje świadków zdarzenia na temat upadku i śmierci nieznanego im wcześniej pilota.

Znakomite operowanie słowem Karela Čapka - popełnione jeszcze przed II wojną światową- co nieco może przeszkadzać w odbiorze ( może - nie musi ) . Ujęte w formie trylogii z (Meteor, Zwyczajne Życie i Hordubal) - absolutnie związane tylko formą wyrazu. Absolutnie nie ma znaczenia kolejność tomów. Jak to ktoś ujął: "przegadane z polotem :) " Dotyczy każdego z tomów. ...

Tym razem Capek mnie nie przekonał, choć ta powieść jest tak samo niezwykła jak inne jego powieści. Jej klimat bardzo mi przypomina "Nostromo" Conrada, nie tylko z tego powodu, że duża część dzieje się w tych samych rejonach.

Do szpitala gdzieś w Czechach trafia zmasakrowany pacjent, ofiara wypadku lotniczego. Nic o nim nie wiadomo a z powodu poparzeń nie wiadomo nawet jak wygląda. Z pewnych powodów jego osoba interesuje wszystkich i wielu zaczyna sobie wyobrażać, kim on jest. Mało tego, zaczynają sobie opowiadać jego życie. Jest tu także i poeta (może kryje się tu sam Capek),który pisze całą powieść. Jest to więc niejako powieść o tworzeniu powieści. Ale nie tylko tyle - czy ta powieść jest tworzona na podstawie życia umierającego pacjenta czy może ta powieść tworzy życie tego człowieka? Czy on w ogóle istnieje bez niej? Kiedy powieść się kończy pacjent umiera, ale czy on naprawdę istniał zanim zacząłem czytać?

Tym razem Capek mnie nie przekonał, choć ta powieść jest tak samo niezwykła jak inne jego powieści. Jej klimat bardzo mi przypomina "Nostromo" Conrada, nie tylko z tego powodu, że duża część dzieje się w tych samych rejonach.

Do szpitala gdzieś w Czechach trafia zmasakrowany pacjent, ofiara wypadku lotniczego. Nic o nim nie wiadomo a z powodu poparzeń nie wiadomo nawet...

W szpitalu pojawia się ofiara wypadku lotniczego, człowiek o którym nic nie wiadomo. Personel i pacjenci wspólnymi siłami próbują ustalić tożsamość i losy nieszczęśnika. Tym sprytnym zabiegiem Čapek zapewnia sobie pole do rozważań o człowieku, zadawania pytań o sens, o to co najważniejsze. Bohater jest postacią tragiczną, a jego walka z losem to walka ćmy ze świecą. W krótkiej nowelce autor zawarł sporo treści, do rozważenia przez każdego czytelnika z osobna. Nie mam do tego teraz głowy, można by tu pisać felietony.

Jest tu jakaś conradowska nuta, główne wydarzenia spokojnie mogły mieć miejsce gdzieś w Costaguanie.

Wysłuchałem w niezłej interpretacji Artura Ziajkiewicza.
8/10

W szpitalu pojawia się ofiara wypadku lotniczego, człowiek o którym nic nie wiadomo. Personel i pacjenci wspólnymi siłami próbują ustalić tożsamość i losy nieszczęśnika. Tym sprytnym zabiegiem Čapek zapewnia sobie pole do rozważań o człowieku, zadawania pytań o sens, o to co najważniejsze. Bohater jest postacią tragiczną, a jego walka z losem to walka ćmy ze świecą. W...