Dotąd wszystkie części serii w jakiś sposób były dla mnie satysfakcjonujące, zarówno sam przebieg zdarzeń jak i rozwiązanie całej zagadki. Jednak ta historia jest wręcz niedorzeczna, a splot wydarzeń sugeruje, że na Islandii mieszka 20 osób i każdy każdego zna. Dodatkowo (to akurat moje wnioski od części pierwszej, które nasilają się z każdą kolejną książką) relacje pomiędzy bohaterami są dla mnie niezrozumiałe. Wątek romantyczny pomiędzy Huldarem i Freyją byłby wiarygodny jeśli bohaterowie mieliby 15 lat. Rozumiem, że jakiś tam wątek miłosny jest bardzo popularny w seriach kryminalnych, ale naprawę ile można ich do siebie przyciągać, a potem odpychać, znudziłam się tą historią już na samym początku i w ogóle mnie nie interesuje czy będą żyć że sobą długo i szczęśliwie. Druga sprawa to niesamowicie toksyczna atmosfera na komisariacie, rozumiem, że w każdej "firmie" trafiają się pracownicy mniej lub bardziej sympatyczni, jednak tutaj Huldar, Gudlaugur i Lina są jedynymi postaciami z odpowiednim podejściem, cała reszta zachowuje się jakby siedzieli w pracy za karę, albo chcieli tylko kogoś poobrażać. Erla jest postacią, której po prostu nie da się lubić i myślę, że w każdej innej pracy z taką postawą już dawno zostałaby zdegradowana, albo miała przynajmniej jakieś postępowanie, chyba, że obrażanie podwładnych i wyżywanie się na nich jest standardową procedurą na Islandii. Mam też wrażenie, że niekoniecznie zależy jej na rozwiązaniu śledztw, często sama sabotuje akcje swojego zespołu, tylko po to, żeby komuś zrobić na złość co chyba dodatkowo powinno się spotkać z jakimiś konsekwecjami. Gdyby miała oceniać Islandczyków tylko na podstawie tej powieści to nie są to fajni ludzie - połowa to gbury i chamy, a druga połowa to mordercy. ;) Ocena ostatecznie jest wciąż relatywnie wysoka, bo to bardzo dobrze napisane książki. Przyznaję, że w tej części się odrobinę pogubiłam, ale to już kwestia wielowarstwowej i niesamowicie skomplikowanej historii.

Dotąd wszystkie części serii w jakiś sposób były dla mnie satysfakcjonujące, zarówno sam przebieg zdarzeń jak i rozwiązanie całej zagadki. Jednak ta historia jest wręcz niedorzeczna, a splot wydarzeń sugeruje, że na Islandii mieszka 20 osób i każdy każdego zna. Dodatkowo (to akurat moje wnioski od części pierwszej, które nasilają się z każdą kolejną książką) relacje...

Kolejna część za mną i nie zawiodłam się. Bardzo ciekawie opisane podejście służb do opieki nad dziećmi z problemami. Ciekawie rozwijająca się fabuła, zaskoczenie, bohaterowie cały czas w formie

Kolejna część za mną i nie zawiodłam się. Bardzo ciekawie opisane podejście służb do opieki nad dziećmi z problemami. Ciekawie rozwijająca się fabuła, zaskoczenie, bohaterowie cały czas w formie

Ale świetne puzzle, wiele ludzkich spraw sprawiających, że prowadzenie śledztwa to koszmar, bo każdy wyjaśniany wątek odkrywa kolejną odnogę i nową zagadkę. Wątek lalki na szczęście jest dawkowany oszczędnie, dodając klimatu, ale nie przekraczając granicy dziwaczności.

Ale świetne puzzle, wiele ludzkich spraw sprawiających, że prowadzenie śledztwa to koszmar, bo każdy wyjaśniany wątek odkrywa kolejną odnogę i nową zagadkę. Wątek lalki na szczęście jest dawkowany oszczędnie, dodając klimatu, ale nie przekraczając granicy dziwaczności.

Bardzo lubię książki tej autorki. Sposób pisania, postacie - no i oczywiście samą Islandię. Na moją ocenę wpływa zakończenie tej historii. Bo w kryminałach nie tylko ważne jak się historia zaczyna, ale także jak się kończy (hmm, ale banał). Im bardziej opisywane zdarzenia są niesamowite tym bardziej oczekiwane jest racjonalne ich wyjaśnienie (no, chyba że to książka o seryjnych mordercach, wtedy wyjaśnienie dla katorżniczej pracy wykonanej przez zabójcę oprócz zaskoczenia czytelnika nie jest potrzebne). Biorę pod uwagę specyfikę Islandii - małą ilość mieszkańców, ale jest ich zdajsie więcej niż kilkunastu, więc przypadkowe zaangażowanie powiązanych ze sobą osób w te same zdarzenia jest jednak mało prawdopodobne. Zwłaszcza widać w typowym dla kryminałów „drugim dnie” czyli volcie w momencie gdy wydaje się, że już wszystko jest jasne. Na ale tak niska ocena wynika z głównego, tytułowego motywu. Bo jedyną odpowiedzią na pytanie „po co?” jest tylko to, że jakoś trzeba było ten motyw zamknąć.

Bardzo lubię książki tej autorki. Sposób pisania, postacie - no i oczywiście samą Islandię. Na moją ocenę wpływa zakończenie tej historii. Bo w kryminałach nie tylko ważne jak się historia zaczyna, ale także jak się kończy (hmm, ale banał). Im bardziej opisywane zdarzenia są niesamowite tym bardziej oczekiwane jest racjonalne ich wyjaśnienie (no, chyba że to książka o...

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej powieści. Z jednej strony nie można powiedzieć, że jest mało ciekawa, ale z drugiej- nagromadzenie aż tak wielu wątków sprawiało, że momentami gdzieś mi uciekał główny cel śledztwa, a niektóre rzeczy się rozmywały i musiałam się porządnie skupić, żeby połączyć kropki w całość. Na szczęście od pewnego momentu poszło już z górki i fakty zaczęły się ładnie łączyć, po czym znów na koniec wyszło jakoś mało spektakularnie. Najbardziej spodobał mi się motyw z tytułu, czyli lalka wyłowiona z dna morza i jej historia, która zapoczątkowała lawinę tragicznych zdarzeń.

Bohaterowie wykreowani ciekawie, ale momentami większość z nich zaczynała się robić irytująca. Myślę jednak, że jest to wynik tego, że nie znam poprzednich tomów, a relacje pomiędzy bohaterami i ich cechy charakterów czytelnicy pewnie poznawali na bieżąco. Być może moje ogólne podejście do lektury tej książki byłoby inne, gdybym czytała cykl po kolei. Od środka jednak mi z nim nie po drodze i nie sądzę, żebym szukała innych książek autorki.

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej powieści. Z jednej strony nie można powiedzieć, że jest mało ciekawa, ale z drugiej- nagromadzenie aż tak wielu wątków sprawiało, że momentami gdzieś mi uciekał główny cel śledztwa, a niektóre rzeczy się rozmywały i musiałam się porządnie skupić, żeby połączyć kropki w całość. Na szczęście od pewnego momentu poszło już z górki i...

Ten tom nie przypadł mi do gustu. Tematyka taka jakaś nudnawa i pogmatwana i przegadana. Dobrze, że miałam audiobook, bo bym tego nie utargała.

Ten tom nie przypadł mi do gustu. Tematyka taka jakaś nudnawa i pogmatwana i przegadana. Dobrze, że miałam audiobook, bo bym tego nie utargała.

Po raz piąty w niewielkim Reykjaviku krzyżują się losy psycholożki Freyi i śledczego Huldara. Mnogość pozornie ze sobą nie łączących się wątków podkręca akcję powieści. Dziewczynka traci ojca w wyniku nieszczęśliwego wypadku podczas łowienia ryb a kilka lat później umiera jej matka, która wg policji poślizgnęła się w łazience i niefortunnie uderzyła głową o kant wanny czy umywalki. Dziewczynka jednak jest pewna, że obydwoje rodzice zostali zamordowani a wypadki upozorowano. Jednak policja nie daje wiary jej zeznaniom, zwłaszcza że dziewczynka sugeruje jakoby w to zamieszana była paskudna lalka wyłowiona z morza podczas jej ostatniej wyprawy łodzią z mamą i jej nowym partnerem. Dziewczynka zostaje umieszczona w placówce opiekuńczej, jednak ucieka od czasu do czasu i sama próbuje dociec prawdy, co tak naprawdę stało się z jej rodzicami. W międzyczasie oczywiście sporo się dzieje. Przyjaciel dziewczynki z placówki oskarża opiekuna o molestowanie. I tak kroczek po kroczku, trybiki się zazębiają i pozwalają nam z tych fragmentów połączyć obraz w jedną wielką panoramę.

Po raz piąty w niewielkim Reykjaviku krzyżują się losy psycholożki Freyi i śledczego Huldara. Mnogość pozornie ze sobą nie łączących się wątków podkręca akcję powieści. Dziewczynka traci ojca w wyniku nieszczęśliwego wypadku podczas łowienia ryb a kilka lat później umiera jej matka, która wg policji poślizgnęła się w łazience i niefortunnie uderzyła głową o kant wanny czy...

Uwielbiam książki autorstwa Yrsy, ale nie tym razem. Czytanie ciągnęło się w nieskończoność. Niby wszystkie historie ze sobą powiązane i wyjaśnione, ale jakieś to dla mnie naciągane. Nie przekonała mnie ta pozycja.

Uwielbiam książki autorstwa Yrsy, ale nie tym razem. Czytanie ciągnęło się w nieskończoność. Niby wszystkie historie ze sobą powiązane i wyjaśnione, ale jakieś to dla mnie naciągane. Nie przekonała mnie ta pozycja.

Lekko się czyta, wszystko jest ze sobą jakoś połączone.
Ciekawie przedstawiona jest Islandia; i system opieki nad dziećmi.
Niesamowite było moje odczucie wiatru we włosach, niezamierzone przez autorkę, gdy czytałam o bardzo młodych ludziach, którzy pojechali do Hiszpanii, a gdy było tam im za gorąco po prostu przenieśli się na Islandię, wynajęli rowery i już. To takie proste przecież.

Autorka umieszcza w tej historii mnóstwo elementów; są i narkotyki i zaginięcia nieletnich, podejrzany wychowawca z domu opieki, morderstwa, alkoholicy i inne. Akcja przeskakuje -momentami za bardzo. To co zaczęło się na poczatku jest wyjaśnione dopiero pod koniec. Autorka ciekawie wyjaśnia motyw lalki, ale tez dopiero na końcu.

Wszystko dość mocno się zapętla, momentami bardzo nieprawdopodobnie, jednoczesne ciekawie jest przedstawiony sposób myślenia bohaterów.

Lekko się czyta, wszystko jest ze sobą jakoś połączone.
Ciekawie przedstawiona jest Islandia; i system opieki nad dziećmi.
Niesamowite było moje odczucie wiatru we włosach, niezamierzone przez autorkę, gdy czytałam o bardzo młodych ludziach, którzy pojechali do Hiszpanii, a gdy było tam im za gorąco po prostu przenieśli się na Islandię, wynajęli rowery i już. To takie...

Ebook.Dobra,ale na końcu.

Ebook.Dobra,ale na końcu.