Wyobraźnia połączona z humorem to znak rozpoznawczy Terry’ego Pratchetta, obecny już w jego wczesnych pracach, czego dowodzi osiemnaście krótkich opowiadań zebranych w książce „O jaskiniowcu, który podróżował w czasie”. To już czwarty (i ostatni) zbiór opowiadań pisanych przez młodego Pratchetta dla lokalnej prasy i podobnie jak „Smoki na zamku Ukruszon”, „Odkurzacz czarownicy” i „Sztuczna broda Świętego Mikołaja”, książka ta jest skierowana raczej do młodszych czytelników – chociaż nie tylko. W końcu wyobraźnia nie ma ograniczeń wiekowych.

Wiele opowiadań nawiązuje do znanych motywów, takich jak bajka o szczurołapie, opowieści o Królu Arturze, arce Noego czy wyprawie Argonautów po złote runo. Część ponownie zabiera nas do Blackbury i jego oryginalnych mieszkańców. Możemy śledzić losy bohaterów od przestworzy po dno morskie, czytać o podbojach i wojnach, o nieprawdopodobnych wyprawach i podróżach w czasie. Mamy tu maleńkich kosmitów, futbolowego czarodzieja, mówiącego konia, rakietę z napędem parowym i zasłonami w oknach, a także szpiegów w ciężarówce z napisem „Międzynarodowi Mistrzowie Szpiegostwa”, żeby nie było wątpliwości. Historie Pratchetta często kończą się tam, gdzie typowe opowiadanie dopiero nabierałoby tempa – przełamują konwencję bajki i nie szukają na siłę morału. Co ciekawe, już w tych wczesnych pracach możemy się natknąć na tak typowe dla autora autokomentarze. Ilustracje nie są może zbyt wyszukane, ale doskonale oddają klimat opowiadań, jak ta, gdzie na stronie jest pełno ślimaków, czy ta przedstawiająca kozy atakujące pocztę. Opowiadania zebrane w „O jaskiniowcu, który podróżował w czasie” stanowią doskonałe ćwiczenie humoru i wyobraźni, a także wprowadzenie do fascynującego świata Terry’ego Pratchetta.

Agnieszka Kruk