Na moje szczęście najpierw obejrzałem film pt. „Azyl”, który powstał na podstawie książki Putramenta „Puszcza”. Na szczęście dla tego pierwszego, film po dość wiernym początku z fabułą książki zaczął żyć życiem odrębnym, dzięki czemu jest moim zdaniem atrakcyjny do dziś i dość nastrojowy. Putrament, który w młodości był może i komunistą z idei, to już w epoce wczesnego i dojrzałego PRL-u był nomenklaturowym pasożytem, oportunistyczną hieną żywiącą się na ciele zastraszonego i ogłupionego narodu. Frukty płynące ze służby dla władzy konsumował między innymi na swojej daczy na Mazurach, która go inspirowała i w której osadził dużą część swoich powieści. Główny bohater to były akowiec niemogący się specjalnie dostosować do powojennych stosunków i uciekający przed światem w leśne ostępy. Tam spotyka się z różnymi ludźmi, po części zdegenerowanymi przez wojnę, po części apatycznymi i obarczonymi biedą i ciemnotą, a po części poczciwymi choć bez inicjatywy. Książka była dla mnie o tyle ciekawa, do pierwszych 100 stron, gdyż opisywała interesujące mnie czasy polskich pionierów osadniczych na ziemiach poniemieckich, a z drugiej strony historia samego bohatera, takiego samotnego Robinsona zgubionego gdzieś w przepastnych borach, mocno działała na moją wyobraźnię. Niestety w następnych partiach książka stała się tragicznie miałka, nudna i bez konkretnego wątku. Nie lubię jak główny bohater staje się postacią bezbarwną, nieatrakcyjną pod kątem osobowości i po prostu nielogiczną w swoich motywach i działaniach. Nie muszę się identyfikować z bohaterem, mogę go nie lubić, ale musi być jakiś, mieć tę wyjątkową iskrę, dla której warto przepalać jesienne wieczory. Pomysł na powieść był dobry i miał duży potencjał. Jednak Putrament moim zdaniem po prostu nie miał talentu ani bogatego intelektu, aby przekuć ten koncept w przyzwoitą prozę. W efekcie powstał gniot przez nikogo nie czytany i zasłużenie dzisiaj zapomniany. Putrament jako ukochany faworycik czerwonej szlachty mógł liczyć na liczne i solidnie wydane nakłady swoich powieścideł (obecnie rządząca w Polsce partia narodowo-socjalistyczna też ma takich pieszczochów) skutkiem czego stare domowe biblioteczki nierzadko uginają się pod tomiszczami wypocin Putramenta. Tą drogą choćby ja na niego trafiłem. Odradzam czytanie tej pisaniny, jak ktoś ma czytać byle co, to niech już chociaż będzie to współczesne barachło.

Na moje szczęście najpierw obejrzałem film pt. „Azyl”, który powstał na podstawie książki Putramenta „Puszcza”. Na szczęście dla tego pierwszego, film po dość wiernym początku z fabułą książki zaczął żyć życiem odrębnym, dzięki czemu jest moim zdaniem atrakcyjny do dziś i dość nastrojowy. Putrament, który w młodości był może i komunistą z idei, to już w epoce wczesnego i...

Dobra. Bardzo dobra. Jednak nic nie poradzę, że z każdą stroną główny bohater irytował mnie coraz mocniej. Co ja jednak wiem o tamtych czasach, o tamtych przeżyciach, o historiach mieszkających w tamtych sercach...

Dobra. Bardzo dobra. Jednak nic nie poradzę, że z każdą stroną główny bohater irytował mnie coraz mocniej. Co ja jednak wiem o tamtych czasach, o tamtych przeżyciach, o historiach mieszkających w tamtych sercach...

Myślę, że jedna z lepszych książek Putramenta. Znajdzie się w niej i wątek miłosny i trudne czasy powojenne w których główny bohater Akowiec wiąże swój los z pracą leśnika na mazurach. Problemy bandami poniemieckimi jak również i z ludnością napływową. Na podstawie książki powstał film pt.Azyl.

Myślę, że jedna z lepszych książek Putramenta. Znajdzie się w niej i wątek miłosny i trudne czasy powojenne w których główny bohater Akowiec wiąże swój los z pracą leśnika na mazurach. Problemy bandami poniemieckimi jak również i z ludnością napływową. Na podstawie książki powstał film pt.Azyl.