Po książkę sięgnęłam za namową i muszę od razu przyznać, że nie spodziewałam się jakiejś wielkiej rewelacji. Mimo to, futurystyczna wizja wyniszczonego przez wojnę atomową świata, gdzie ludzie osiedlili się na stacjach moskiewskiego metra, wydawała się z początku ciekawym, twórczym konceptem. Jednak z każdą stronicą książka przekonywała nas jak bardzo owy świat jest nierealny i niedopracowany.
Tym, co sprawiło, że Metro 2033 wypadło w moich oczach tak słabo była - po pierwsze - niespójna, zbyt zawiła narracja. Nie opuszczało mnie wrażenie, że mam do czynienia z amatorem pisarstwa. Przesadzone, wręcz teatralne monologi odciągały od fabuły, a ogrom bezsensownych pytań retorycznych z każdą stroną stawał się coraz bardziej irytujący. Zbyt łatwo było zgubić wątek i czytać te kontemplacje na temat sensu życia nie mając pojęcia, gdzie stoi akcja. Nie wiem już, czy głównym założeniem autora było przedstawienie mentalności mieszkańców metra, czy też zainteresowanie nas błyskotliwą fabułą, bo ani jedno, ani drugie kompletnie mu nie wyszło.
Oczywiście nie mogło zabraknąć wyniosłej tematyki ratowania świata (co prawda podziemnego, ale jednak) przez przypadkowego "wybrańca" jakim był główny bohater. A jakież niesamowite szczęście towarzyszyło mu podczas ryzykownej, pełnej niebezpieczeństw podróży! Nie mówiąc już o tym, że wzbogacono go o jedną wyjątkową cechę - ...nieśmiertelność. I niestety miało to wpływ na fakt, iż każdy element fabuły okazał się bardzo, ale to bardzo przewidywalny.
Mimo wszystko zdarzały się perełki, które nietrudno wypatrzeć w tekście. Chociaż łatwo było się go domyślić, zakończenie pozostawiło po sobie wrażenie nader pozytywne. W Metrze pojawiło się kilka wyjątkowo zajmujących wątków i były one pewnego rodzaju rekompensatą za przebrnięcie przez resztę.
Treść i przesłanie dają do myślenia, jednak forma pozostawia wiele do życzenia. Pozycję odstawiam na półkę i nie sądzę, bym kiedykolwiek miała chęć do niej wrócić. Podsumowując: nie sięgnę po inne książki autora - jego styl pisania zdecydowanie mi nie podchodzi.

Po książkę sięgnęłam za namową i muszę od razu przyznać, że nie spodziewałam się jakiejś wielkiej rewelacji. Mimo to, futurystyczna wizja wyniszczonego przez wojnę atomową świata, gdzie ludzie osiedlili się na stacjach moskiewskiego metra, wydawała się z początku ciekawym, twórczym konceptem. Jednak z każdą stronicą książka przekonywała nas jak bardzo owy świat jest...