To zbiór opowiadań, w których dobrze zbudowane napięcie i otwarte zakończenia, wprowadzają mglistą aurę tajemnicy i niepokoju. Książka spodoba się miłośnikom mroku i ponurych, jesiennych wieczorów. Jeśli widzieliście nakręconą przez Alfreda Hitchcocka adaptację tytułowego opowiadania, musicie sięgnąć po ten literacki pierwowzór!
– Weronika z Sopoteki

To zbiór opowiadań, w których dobrze zbudowane napięcie i otwarte zakończenia, wprowadzają mglistą aurę tajemnicy i niepokoju. Książka spodoba się miłośnikom mroku i ponurych, jesiennych wieczorów. Jeśli widzieliście nakręconą przez Alfreda Hitchcocka adaptację tytułowego opowiadania, musicie sięgnąć po ten literacki pierwowzór!
– Weronika z Sopoteki

Świetne opowiadania. Uruchamiają wyobraźnię na maksa. Proste a jednocześnie zaskakujące. Brak przekombinowania. Umiejętność tworzenia prozy na najwyższym poziomie.

Świetne opowiadania. Uruchamiają wyobraźnię na maksa. Proste a jednocześnie zaskakujące. Brak przekombinowania. Umiejętność tworzenia prozy na najwyższym poziomie.

Ptaki to klasyka, na podstawie tego opowiadania powstał kultowy już film. To co najbardziej w nim urzeka, to przerażająca atmosfera i bardzo sugestywny klimat. Czujemy dosłownie dreszcz grozy, a każdy napotkany ptak, staje się naszym wrogiem...
W tej książce dostajemy zresztą również inne, ujmujące opowiadania, o różnej, dość zróżnicowanej tematyce.

Ptaki to klasyka, na podstawie tego opowiadania powstał kultowy już film. To co najbardziej w nim urzeka, to przerażająca atmosfera i bardzo sugestywny klimat. Czujemy dosłownie dreszcz grozy, a każdy napotkany ptak, staje się naszym wrogiem...
W tej książce dostajemy zresztą również inne, ujmujące opowiadania, o różnej, dość zróżnicowanej tematyce.

"Opowieści mrożące krew w żyłach" - niektóre na pewno. Każda historia wciąga swoją fabułą, choć niektóre wybijają się ponad resztę. Autor sprawnie operuje napięciem, tworząc atmosferę, która dosłownie "mrozi krew w żyłach". Mimo różnic w jakości, żadna z opowieści nie zawodzi. Pisanie krótkich form jest wyzwaniem, ale autor świetnie radzi sobie z tym zadaniem. Polecam :)

"Opowieści mrożące krew w żyłach" - niektóre na pewno. Każda historia wciąga swoją fabułą, choć niektóre wybijają się ponad resztę. Autor sprawnie operuje napięciem, tworząc atmosferę, która dosłownie "mrozi krew w żyłach". Mimo różnic w jakości, żadna z opowieści nie zawodzi. Pisanie krótkich form jest wyzwaniem, ale autor świetnie radzi sobie z tym zadaniem. Polecam...

Tytułowe opowiadanie „Ptaki” wszyscy znają za sprawą ekranizacji Hitchcocka, która wg mnie przerosła oryginał.
Na uwagę zasługuje opowiadanie „Monte Verità”, w którym pewien alpinista wspomina dziwne zniknięcie Anny, jego potencjalnej kochanki i żony jego najlepszego przyjaciela, podczas wspinaczki na słynny szczyt Monte Verità. Miejsce to słynie z izolacji i jest domem dla tajemniczej sekty, której członkowie są podobno nieśmiertelni. Miejscowa ludność jest nieufna wobec tej osobliwej społeczności, ponieważ wywiera ona niebezpieczny wpływ na kobiety.

Tytułowe opowiadanie „Ptaki” wszyscy znają za sprawą ekranizacji Hitchcocka, która wg mnie przerosła oryginał.
Na uwagę zasługuje opowiadanie „Monte Verità”, w którym pewien alpinista wspomina dziwne zniknięcie Anny, jego potencjalnej kochanki i żony jego najlepszego przyjaciela, podczas wspinaczki na słynny szczyt Monte Verità. Miejsce to słynie z izolacji i jest domem...

Jak dla mnie - lekkie rozczarowanie. Styl autorki wciąż mi się podoba, ale same opowiadania są dość przeciętne. Słynne "Ptaki" sprawiają wrażenie urwanych w połowie, tak jakby zapomniano wydrukować co najmniej kilkunastu stron. Najbardziej z opowiadań spodobało mi się "Monte Verita" ze swoim nadprzyrodzonym klimatem.

Jak dla mnie - lekkie rozczarowanie. Styl autorki wciąż mi się podoba, ale same opowiadania są dość przeciętne. Słynne "Ptaki" sprawiają wrażenie urwanych w połowie, tak jakby zapomniano wydrukować co najmniej kilkunastu stron. Najbardziej z opowiadań spodobało mi się "Monte Verita" ze swoim nadprzyrodzonym klimatem.

Wsysa... i zadziobuje... xD
Bardzo dobre!
Czyta się samo, błyskawicznie.
Warto zobaczyć też film.
...że to sensacyjne czytadło (bez szczególnych wartości literackich, choć język i styl w pełni ok),więc z reguły takowe dostają u mnie maksimum 7/10

Wsysa... i zadziobuje... xD
Bardzo dobre!
Czyta się samo, błyskawicznie.
Warto zobaczyć też film.
...że to sensacyjne czytadło (bez szczególnych wartości literackich, choć język i styl w pełni ok),więc z reguły takowe dostają u mnie maksimum 7/10

opowiadania przy noszą na myśl Hitchcocka i zadaję sobie pytanie czy to Hitchcock jest jak Du Maurier czy Du Maurier jak
Hitchcock. Chyba to pierwsze : ponoć Pani Du M byla inspiracją Pana H. W każdym razie uzupełniają się idealnie.
Nad tym wszystkim unosi się duch H.P. Lovercfta, do jakiego wciąż uciekały moje myśli podczas czytania opowiadań .
Przyprawione jest to także taką nutą kina noir.
Mrocznie, melancholijnie, zaskakująco, z dreszczykiem spaceru późnym wieczorem przy parku.
No i ta "Jabłonka" choćby dla niej warto.

opowiadania przy noszą na myśl Hitchcocka i zadaję sobie pytanie czy to Hitchcock jest jak Du Maurier czy Du Maurier jak
Hitchcock. Chyba to pierwsze : ponoć Pani Du M byla inspiracją Pana H. W każdym razie uzupełniają się idealnie.
Nad tym wszystkim unosi się duch H.P. Lovercfta, do jakiego wciąż uciekały moje myśli podczas czytania opowiadań .
Przyprawione jest to także...

"JABŁONKA" przeszywa serce!

"JABŁONKA" przeszywa serce!

Zaczynajac od tytułowego, który był inspiracja do fabuły filmu o tym samym tytule. Przyznam, że podczas oglądanie zawsze mam dreszcze a teraz po przeczytaniu tego opowiadania doznania jeszcze silniejsze.

Kolejne to pełne napięcia, niejasności, grozy i tekstu z wyjątkowym klimatem. Każde z ważny przesłaniem ukrytym między bohaterami i wydarzeniami. Obnażających ludzkie słabości nad wyższością przyrody. Cudowna atmosfera i piękny język przekazu. Prawdziwy kunszt angielskiej mistrzyni prozy.

Moje ulubione to „Monte Verita” 😌. Historia o miłości międzyludzkiej oraz do przyrody. O poświęceniu ponad wszystko. O sięganiu po niemożliwe … - rozczulająca.

Długo będę nosić ją w mojej duszy ponieważ znalazłam tam miejsce dla mnie … w tej otchłani z dala od wszystkiego.

Zaczynajac od tytułowego, który był inspiracja do fabuły filmu o tym samym tytule. Przyznam, że podczas oglądanie zawsze mam dreszcze a teraz po przeczytaniu tego opowiadania doznania jeszcze silniejsze.

Kolejne to pełne napięcia, niejasności, grozy i tekstu z wyjątkowym klimatem. Każde z ważny przesłaniem ukrytym między bohaterami i wydarzeniami. Obnażających ludzkie...