Książki tej autorki, zaczęlam kolekcjonować, aby móc sobie po nie sięgnąć, bo w bibliotece nie są zawsze dostępne 💜polecam

Książki tej autorki, zaczęlam kolekcjonować, aby móc sobie po nie sięgnąć, bo w bibliotece nie są zawsze dostępne 💜polecam

Daphne, Daphne, Daphne..🖤 uwielbiam całym sercem, więc oczywiście czytanie tej książki było dla mnie czystą przyjemnością.

Gdy Dona przyjeżdża wraz z dziećmi do posiadłości na wybrzeżu Kornwalii, by odetchnąć od codzienności, nie wie, że czas tam spędzony będzie niezapomnianym przeżyciem, a wrażeń dostarczą jej piraci grasujący w pobliżu.

Historia znużonej miejskim życiem Dony, pochłonęła mnie bez reszty. Przeniosłam się do malowniczej Kornwalii w połowie siedemnastego wieku i płynęłam przez całą książkę, unosząc się i opadając na falach razem bohaterami, a zanim się obróciłam dobiłam do brzegu..

To pięknie napisana opowieść o beztroskiej miłość i szalonych przygodach kobiety, która nie boi przeciwstawić konwenansom i postanawia, tym razem pragnienie o własnym szczęściu postawić na pierwszym miejscu.

Daphne, Daphne, Daphne..🖤 uwielbiam całym sercem, więc oczywiście czytanie tej książki było dla mnie czystą przyjemnością.

Gdy Dona przyjeżdża wraz z dziećmi do posiadłości na wybrzeżu Kornwalii, by odetchnąć od codzienności, nie wie, że czas tam spędzony będzie niezapomnianym przeżyciem, a wrażeń dostarczą jej piraci grasujący w pobliżu.

Historia znużonej miejskim...

Daphne du Maurier zręcznie łączy elementy przygodowe, sensacyjne i obyczajowe, tworząc niezwykle wciągającą i emocjonującą historię. Postacie są wiarygodne i złożone, a ich losy wzbudzają zainteresowanie i sympatię. Jest to powieść dla tych, którzy lubią czytać o miłości, która przekracza granice i konwenanse, o kobiecie, która szuka wolności i szczęścia, i o mężczyźnie, który ryzykuje wszystko dla swojej ukochanej. To także książka o pięknej i dzikiej przyrodzie Kornwalii, która stanowi tło dla tej niezapomnianej opowieści.

Jest to moja pierwsza książka Daphne du Maurier i muszę przyznać, że jestem pod wielkim wrażeniem jej talentu i stylu. Nie spodziewałam się, że tak bardzo polubię tę książkę, która wciągnęła mnie od pierwszej do ostatniej strony. Autorka stworzyła niezwykłą atmosferę i napięcie, które sprawiają, że czytelnik żyje razem z bohaterami. Jestem zachwycona tą powieścią i już planuję zakupić kolejne książki tej autorki, aby poznać jej inne dzieła. Zatoka Francuza to książka, która na długo pozostanie w mojej pamięci. Zatoka Francuza to książka, która z pewnością spodoba się wszystkim miłośnikom literatury romantycznej, jak i osobom, które interesują się tematem piractwa i przygodami na morzu.

Daphne du Maurier zręcznie łączy elementy przygodowe, sensacyjne i obyczajowe, tworząc niezwykle wciągającą i emocjonującą historię. Postacie są wiarygodne i złożone, a ich losy wzbudzają zainteresowanie i sympatię. Jest to powieść dla tych, którzy lubią czytać o miłości, która przekracza granice i konwenanse, o kobiecie, która szuka wolności i szczęścia, i o mężczyźnie,...

Zakochałam się.

Zakochałam się.

Książka niczym nie zaskakuje, przewidywalna i nudna.

Książka niczym nie zaskakuje, przewidywalna i nudna.

Cześć, kochani! Dziś chcę podzielić się z Wami moimi wrażeniami po przeczytaniu "Zatoki Francuza" autorstwa Daphne du Maurier. 🌊✨

To niezwykłe arcydzieło literatury to prawdziwa uczta dla miłośników tajemniczych historii i pięknie napisanych opowieści. Du Maurier zabiera nas na wybrzeże , do urokliwej "Zatoki Francuza", gdzie rozgrywa się fascynująca i intrygująca fabuła.

Główna bohaterka, młoda i tajemnicza, zostaje wciągnięta w świat sekretów, zdrad i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Autorka mistrzowsko buduje napięcie, ukazując nam psychologiczne niuanse postaci i skomplikowane relacje między nimi.

Język Du Maurier jest po prostu hipnotyzujący - malowniczy, bogaty i pełen głębokich emocji. Czyta się ją z zapartym tchem, pragnąc dowiedzieć się, co kryje się za kolejnym zakrętem losu bohaterów.

"Zatoka Francuza" to nie tylko opowieść o miłości i tajemnicach, ale także o nieustającej sile morza i przyrody, która odgrywa istotną rolę w całej historii. To powieść, która zostanie z Wami na długo po zakończeniu lektury.

Gorąco polecam tę książkę wszystkim miłośnikom literatury, którzy pragną zanurzyć się w świat emocji, zagadek i niezapomnianych krajobrazów. 📖🌟

Recenzja pochodzi z mojego ig @zuziawydro

Cześć, kochani! Dziś chcę podzielić się z Wami moimi wrażeniami po przeczytaniu "Zatoki Francuza" autorstwa Daphne du Maurier. 🌊✨

To niezwykłe arcydzieło literatury to prawdziwa uczta dla miłośników tajemniczych historii i pięknie napisanych opowieści. Du Maurier zabiera nas na wybrzeże , do urokliwej "Zatoki Francuza", gdzie rozgrywa się fascynująca i intrygująca...

Jestem ciekawa czy zdarza Wam się sięgać po klasykę literatury? Mnie osobiście dosyć rzadko, ale tym razem taki właśnie był mój czytelniczy wybór. Padło na „Zatokę Francuza” autorstwa Daphne du Maurier, która znana jest m.in. jako autorka „Rebeki” i wielu innych tytułów.

Przejdźmy jednak do ww. „Zatoki Francuza”. Jest to romans przygodowy, którego główną bohaterką jest lady Dona St. Columb, żona baroneta Harrego St. Columba. Młoda kobieta jest już dosyć mocno zmęczona i przytłoczona londyńskim życiem opartym głównie na konwenansach i pozorach, ale także równie chętnie odpoczęłaby od swego męża.

Postanawia więc, zabierając ze sobą dzieci i ich nianię, wyjechać do wiejskiej posiadłości Navron House leżącej w Kornwalii, by tam wreszcie odetchnąć pełną piersią i nabrać nieco dystansu do tego, co pozostawiła w Londynie.

Początki w posiadłości są sielskie. Lady St. Columb towarzyszą nie tylko dzieci i Prue, lecz także William, który, jak się okazało, cały czas doglądał nieruchomości. W końcu jednak do Dony dociera wieść o francuskim piracie grasującym u tutejszego wybrzeża i łupiącym jego mieszkańców. Kobieta zamiast obaw odczuwa jednak coraz większe zaintrygowanie i ekscytację postacią tajemniczego morskiego rozbójnika… Tym bardziej, iż okazuje się, że jego statek kotwiczy w pobliskiej zatoce, co Dona odkrywa podczas jednego ze spacerów.

Tak oto krzyżują się drogi zagadkowego korsarza i znużonej dotychczasową egzystencją Dony. Ich znajomość, jak dowiadujemy się w toku lektury, jest przepełniona uczuciami, emocjami, intrygami i wieloma przygodami, ale by poznać szczegóły tej opowieści musicie sami zajrzeć na karty niniejszej książki.

Mimo że niespecjalnie gustuję w romansach, książkę tę czytało mi się bardzo sympatycznie i szybko. Jest to przyjemna odskocznia od bardziej wymagających lektur, napisana, pomimo upływu lat od jej pierwszego wydania, bardzo przystępnym dla odbiorcy językiem.

Perypetie bohaterów są barwne, a akcja powieści toczy się płynnie i dosyć wartko. Postacie ukazane zostały w interesujący sposób, a ich zachowania oraz wybory często przeczą skostniałym schematom i panującym ówcześnie stereotypom.

Autorka, zważywszy na czas, w jakim powstawała powieść (1941 r.) oraz osadzenie akcji w XVII wieku, odważnie nakreśliła kobiecą postać. Pewna siebie, wiedząca czego chce, pragnąca wolności, żądna przygód i na swój sposób przebiegła Dona daje się lubić. Czytelnik z dużą dozą zaciekawienia, a niejednokrotnie także z szerokim uśmiechem na twarzy śledzi koleje losu jej, nietuzinkowego pirata oraz niezastąpionego Williama, który jest lojalnym powiernikiem, a gdy trzeba także cichym wspólnikiem działań tych dwojga.

Jeśli zatem chcecie dowiedzieć się, co działo się w tytułowej „Zatoce Francuza” i jakie przygody stały się udziałem bohaterów? to zapraszam Was do lektury tej opowieści zwłaszcza jeżeli szukacie pozycji lekkiej i sympatycznej, a jednocześnie takiej, która pochłonie Waszą uwagę.

Dodam jeszcze, iż czytane przeze mnie wydanie ukazało się w serii Butikowej Wydawnictwa Albatros.


* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
http://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2024/02/ahoj-przygodo-czyli-romans-przygodowy-w.html

Jestem ciekawa czy zdarza Wam się sięgać po klasykę literatury? Mnie osobiście dosyć rzadko, ale tym razem taki właśnie był mój czytelniczy wybór. Padło na „Zatokę Francuza” autorstwa Daphne du Maurier, która znana jest m.in. jako autorka „Rebeki” i wielu innych tytułów.

Przejdźmy jednak do ww. „Zatoki Francuza”. Jest to romans przygodowy, którego główną bohaterką jest...

Bardzo lubię styl Daphne du Maurier, ale czegoś w tej historii mi zabrakło. Chciałabym, aby relacja głównych bohaterów Dony i Francuza była bardziej rozbudowana, rozterki, emocje głębsze - tak jak dostałam to w świetnej "Mojej kuzynce Racheli".
Wątki wciągające przeplatały się z rozczarowującymi. Prawie w ogóle nie rozwinięty wątek Dony jako matki, a wydaje się. że powinien mieć ogromny wpływ na nią i na decyzje podejmowane w jej życiu.
Książka do przeczytania i zapomnienia

Bardzo lubię styl Daphne du Maurier, ale czegoś w tej historii mi zabrakło. Chciałabym, aby relacja głównych bohaterów Dony i Francuza była bardziej rozbudowana, rozterki, emocje głębsze - tak jak dostałam to w świetnej "Mojej kuzynce Racheli".
Wątki wciągające przeplatały się z rozczarowującymi. Prawie w ogóle nie rozwinięty wątek Dony jako matki, a wydaje się. że...

🌊 "Wiedziała, że tego spokoju pragnęła, opuszczając Londyn i przyjeżdżając do Navron, lecz miała świadomość, że sama odnajdywała go jedynie częściowo na łonie natury; dopiero kiedy była z tym człowiekiem, osiągnęła pełną harmonię wewnętrzną, jak w tej chwili albo wtedy, gdy wkradał się w jej myśli".
Daphne du Maurier zachwyciła mnie w "Rebece", "Mojej kuzynce Racheli" i "Oberży na pustkowiu". To były powieści przesiąknięte mrocznym nastrojem, nieokreśloną tajemnicą, różnorodnością postaci, sposobem ich ukazania i eleganckim stylem. Nie ukrywam, że zaczynając "Zatokę Francuza", miałam pewne oczekiwania i nadzieję na dobrą literacką przygodę. Tymczasem... Wszystko zawiodło. 🌊 Fabuła niosła pewien potencjał - główna bohaterka, zmanierowana, zblazowana i znudzona małżeńskim życiem, ucieka z gwarnego Londynu do cichego Navron. W dawno niezamieszkanej posiadłości odkrywa jednak obecność intruza, który pozostawił po sobie słoik z tytoniem i silny męski zapach. I tu akcja nabiera rozpędu. Potencjał jednak zabrała gdzieś morska fala, poszedł na dno jak piracko statek. Postaci wewnętrznym skomplikowaniem przypominają kartonową scenografię przedszkolnego przedstawienia, wystarczy kiwnąć palcem, by konstrukcja się posypała. Brak pogłębienia ich wnętrz, psychologizmu postaci, a schematyczność ich ukazania i rozwiązania fabularne rodem z taniego romansu sprawiły, że odłożyłam książkę w połowie, z pełnym przekonaniem, że już nic wartościowego w niej nie spotkam. Nie lubię pisać negatywnie o książkach, ale tu naprawdę inaczej się nie da. To powieść banalna, infantylna, schematyczna, nawet piękny styl Autorki nie świeci pełnią blasku. Niestety. Jeśli zastanawiasz się, czy czytać, odradzam. Lepiej sięgnąć po inne książki tej Autorki. Tę można spokojnie odpuścić.

🌊 "Wiedziała, że tego spokoju pragnęła, opuszczając Londyn i przyjeżdżając do Navron, lecz miała świadomość, że sama odnajdywała go jedynie częściowo na łonie natury; dopiero kiedy była z tym człowiekiem, osiągnęła pełną harmonię wewnętrzną, jak w tej chwili albo wtedy, gdy wkradał się w jej myśli".
Daphne du Maurier zachwyciła mnie w "Rebece", "Mojej kuzynce Racheli" i...