Poetycko napisana opowieść o ludziach Afryki

Poetycko napisana opowieść o ludziach Afryki

Bardzo mi się podobała. Ma dwie wady: jest za krótka i za mało fotografii:) Poza tym, wszystko mi pasowało. Czytając, czułam zapach Afryki, jej kolory i upał. Nie sądziłam, że książka o tym odległym geograficznie i kulturowo kontynencie, potrafi tak mnie wciągnąć. To zasługa autorki, która w przystępny sposób przybliża czytelnikowi historię odwiedzonych afrykańskich krajów i miejsc, opisuje teraźniejsze życie mieszkańców, ich wierzenia i losy. Nie ma tu narzekania, a jest dużo obiektywizmu. Jest szacunek do bohaterów książki i do ich kultury. Książka spowodowała, że sięgnęłam po mapę, aby zobaczyć, gdzie jest to niesamowite Timbuktu. Daleko:) W kolejce czeka kolejna pozycja tej autorki, póki co jeszcze przeżywam "Dotyk Afryki".

Bardzo mi się podobała. Ma dwie wady: jest za krótka i za mało fotografii:) Poza tym, wszystko mi pasowało. Czytając, czułam zapach Afryki, jej kolory i upał. Nie sądziłam, że książka o tym odległym geograficznie i kulturowo kontynencie, potrafi tak mnie wciągnąć. To zasługa autorki, która w przystępny sposób przybliża czytelnikowi historię odwiedzonych afrykańskich krajów...

Przepięknie wydana książka,-twarda okładka,gładki papier,kolorowe zdjęcia,a przede wszystkim ciekawe opowieści autorki o przebytych podróżach z zakątków Afryki. Razem z Panią Beatą zajrzałam do małych społeczności ,wsi i plemion.Poznałam ich kulturę ,tradycje i zwyczaje,a z ich opowieści dowiedziałam się jak zdobywają pożywienie,co robią i jakie są podziały między kobietami i mężczyznami w danych społecznościach.
Z kartek książki widać ,że autorka zakochana jest w Afryce,przedstawia ten kraj jako miejsce spotkania tradycji ze współczesnością ,nie ocenia ,nie krytykuje,a zostawia czytelnika w zadumie i rozważaniu,a jej opisy krajobrazów,miejsc i przyrody są tak przejrzyste i realne,że ma się wrażenie jakby się tam było.
Mnie, tymi opowieściami Pani Beata zaczarowała i z czystym sumieniem mogę tę pozycję polecić.

Przepięknie wydana książka,-twarda okładka,gładki papier,kolorowe zdjęcia,a przede wszystkim ciekawe opowieści autorki o przebytych podróżach z zakątków Afryki. Razem z Panią Beatą zajrzałam do małych społeczności ,wsi i plemion.Poznałam ich kulturę ,tradycje i zwyczaje,a z ich opowieści dowiedziałam się jak zdobywają pożywienie,co robią i jakie są podziały między kobietami...

W tej książce znajdziesz dużo informacji historycznych, dużo opisów przyrody. Opisy plemion z ogromem przypisów z innych źródeł. Nie jest to pozycja, którą się szybko i lekko czyta ale pozwala przenieść się w miejsca odwiedzane przez autorkę. Dużo ciekawych informacji i faktów, trochę obserwacji.

W tej książce znajdziesz dużo informacji historycznych, dużo opisów przyrody. Opisy plemion z ogromem przypisów z innych źródeł. Nie jest to pozycja, którą się szybko i lekko czyta ale pozwala przenieść się w miejsca odwiedzane przez autorkę. Dużo ciekawych informacji i faktów, trochę obserwacji.

Piękna kobieta na okładce przykuwa spojrzenie i zachęca do zajrzenia do środka książki. Ale jeśli potencjalny czytelnik spodziewa się typowego przewodnika po afrykańskim lądzie, to niestety się zawiedzie. To absolutnie nie jest kolejna książka z wytyczonymi punktami typu: hotel, park, punkt obserwacyjny, stacja benzynowa itd.
Owszem zwiedzamy kolejne kraje wraz z autorką, ale jakaż to jest podróż! To bardzo osobista forma spotkania z mieszkańcami poszczególnych krajów. To wejście w ich rodziny, dotarcie do rytuałów, zwyczajów, obchodzonych świąt. To próba zrozumienia jak bardzo różni się tamten świat od tego, który znamy, który pędzi przed siebie czasem zupełnie bez sensu, oby tylko gnać.
I jakże prawdziwe jest tu powiedzenie : Europa ma zegarki, ale Afryka ma czas. Prawdziwy dotyk Afryki.

Piękna kobieta na okładce przykuwa spojrzenie i zachęca do zajrzenia do środka książki. Ale jeśli potencjalny czytelnik spodziewa się typowego przewodnika po afrykańskim lądzie, to niestety się zawiedzie. To absolutnie nie jest kolejna książka z wytyczonymi punktami typu: hotel, park, punkt obserwacyjny, stacja benzynowa itd.
Owszem zwiedzamy kolejne kraje wraz z autorką,...

Troszkę mieszane uczucie mam. Literatura podróżnica to nie mój gatunek, ale niektóre historie były ciekawe. Obrazki, widoki też mi się podobały.

Troszkę mieszane uczucie mam. Literatura podróżnica to nie mój gatunek, ale niektóre historie były ciekawe. Obrazki, widoki też mi się podobały.

Za sprawą tej książki przeniosłem się z zimnej, szarej i deszczowej Polski do upalnej i słonecznej Afryki.😉
Autorka zabiera nas w podróż pokazując najciekawsze zakątki Afryki. Przemierzamy Tanzanię, Kenię, Etiopię czy Zanzibar.

Nie będę ukrywać, że z ogromną przyjemnością przewracałam kolejne kartki zagłębiając się w historie bardzo ciekawych miejsc. Dzięki tej lekturze poznajemy odmienną kulturę, tradycję, wierzenia czy obyczaje. Nie zabraknie tu również ludzi, ich tańców, rękodzieła, domów czy kuchni.
Tę książkę czyta się jak powieść. Dosłownie wciąga od pierwszych stron. Wszystko zostało bardzo obrazowo i przejrzyście opisane przez co wiele informacji i ciekawostek zostaje w naszych głowach.

Całość oprócz tego, że jest cudownie wydana to okraszona została pięknymi zdjęciami, pozwalającymi na zwizualizowanie sobie niektórych kwestii.
To była bardzo emocjonująca podróż. Książkę oczywiście polecam❤

Za sprawą tej książki przeniosłem się z zimnej, szarej i deszczowej Polski do upalnej i słonecznej Afryki.😉
Autorka zabiera nas w podróż pokazując najciekawsze zakątki Afryki. Przemierzamy Tanzanię, Kenię, Etiopię czy Zanzibar.

Nie będę ukrywać, że z ogromną przyjemnością przewracałam kolejne kartki zagłębiając się w historie bardzo ciekawych miejsc. Dzięki tej lekturze...

Beata Lewandowska-Kaftan w książce "Dotyk Afryki" zabiera nas w podróż po odległym lądzie. Poznaje ludzi, dla których liczy się "tu i teraz". Ludzi, żyjących w bezkresnych krainach wśród przyjaciół i rodziny. Obcujących z przyrodą jak nikt inny.

Zanzibar, Kenia czy Burkina Faso to tylko niektóre z odwiedzonych przez nią miejsc. A każde z nich wiąże się z odmiennymi pejzażami do oglądania, odmiennymi warunkami pogodowymi, zwyczajami, ścieżkami życia. A to co łączy te wszystkie miejsca to człowiek. Bo to właśnie napotkani ludzie otwierają przed nią drzwi afrykańskiego lądu. Opowiadają o rodzinie, o sposobach zdobywania pożywienia, o podziale obowiązków w małżeństwie.

Całość tych doświadczeń zebrana została w książkę z mnóstwem fotografii. Podzielona na krótkie rozdziały pozwala otworzyć się na wiele historii. To nie typowy przewodnik, ale osobisty pamiętnik z podróży po miejscach, gdzie pieniądz nie ma znaczenia, a to co najważniejsze jest bezcenne.


Mój bookstagram: my.books.shelf

Beata Lewandowska-Kaftan w książce "Dotyk Afryki" zabiera nas w podróż po odległym lądzie. Poznaje ludzi, dla których liczy się "tu i teraz". Ludzi, żyjących w bezkresnych krainach wśród przyjaciół i rodziny. Obcujących z przyrodą jak nikt inny.

Zanzibar, Kenia czy Burkina Faso to tylko niektóre z odwiedzonych przez nią miejsc. A każde z nich wiąże się z odmiennymi...

"Dotyk Afryki. Opowieści podróżne" to książka bardzo osobista. Nie jest dziennikiem podróży ani przewodnikiem, choć dla wielu stać się może powodem wyjazdu do Afryki i własnych tam poszukiwań zainspirowanych lekturą.
To książka o ludziach i ich wzajemnych relecjach, o najważniejszych uczuciach i małych radościach. Beata Lewandowska-Kaftan nie opisuje Afryki, nie podaje adresów i cen. Pozwala nam natomiast wędrować ze sobą pośród tłumu autentycznych ludzkich postaci, których życie i wybory zależne są od Afryki. I tę siłę kontynentu - twórczą i niszczycielską - pięknie opisuje.
Autorka patrzy i widzi, słucha i słyszy a miejsce i czas nie mają znaczenia. Ostatecznie znajduje chwilę by zapisać swoje emocje . Jest to więc dla Beaty Lewandowskiej-Kaftan również książka o Niej samej.

Integralną częścią książki są przepiękne zdjęcia, zrobione w czasie licznych afrykańskich przygód autorki. Może kogoś z nas zaczaruje jedna z fotografii i historia zatoczy koło...

"Dotyk Afryki. Opowieści podróżne" to książka bardzo osobista. Nie jest dziennikiem podróży ani przewodnikiem, choć dla wielu stać się może powodem wyjazdu do Afryki i własnych tam poszukiwań zainspirowanych lekturą.
To książka o ludziach i ich wzajemnych relecjach, o najważniejszych uczuciach i małych radościach. Beata Lewandowska-Kaftan nie opisuje Afryki, nie podaje...

Podróże, te małe i te duże. Każdy z nas podróżuje i każdy z nas marzy o miejscach, które chciałby zobaczyć i odwiedzić. Czasami jesteśmy ograniczeni czasowo, a jeszcze częściej finansowo. Pewnych barier niestety nie przeskoczymy, choć byśmy się bardzo starali. Tym niemniej chętnie sięgamy po książki podróżnicze.
Taką właśnie pozycję chciałbym dzisiaj Wam przedstawić.
🦒 Autorka oprowadza nas po najciekawszych zakątkach Afryki. Opowiada historie związane z tymi miejscami. Tu spotkamy się z wielokulturowością tego kontynentu, licznymi wierzeniami i obyczajami. Pokazuje czytelnikom afrykański świat i to nie tylko ten fauny i flory, ale przede wszystkim świat człowieka i widziany jego oczyma. To nie tylko cudowna, prosta kraina. Przy okazji można bowiem wiele się nauczyć. Przede wszystkim tego, jak ważna jest pomoc i czym jest tolerancja i zrozumienie.
🦒 Tyle z okładki książki, a jaka ta książka jest naprawdę? Pierwsze co się rzuca w oczy to wydanie. Twarda okładka i kolory urzekają. Kiedy po raz pierwszy weźmiemy ją do ręki i starym zwyczajem przekartkujemy, widać nie tylko piękne wydanie, ale i ową miłość i fascynację autorki tym kontynentem. Jak sama pisze we wstępie, przyszło to nagle i zaczęło się od niepozornej fotografii mężczyzny z kijem. Sam człowiek i tło tego zdjęcia zrobiło na niej tak duże wrażenie, że uwolniła się olbrzymia tęsknota.
Trafnie zauważa również autorka, że mało osób zna ten kontynent, być może ze względu na różnice kulturowe czy inność, pod każdym względem. A przecież "...należymy do Afryki, to stąd wyszliśmy."
🦒 Czytelnik zostaje zabrany w niesamowitą podróż. O nie! Nie będę zdradzać Wam szczegółów. Mamy szansę "zobaczyć" między innymi Kenię, Tanzanię, Etiopię, Zanzibar, jezioro Malawi, Mali czy Burkinę Faso oraz wiele innych miejsc i to nie tak jak na zwykłej wycieczce turystycznej (choć nie neguję jej zalet i wrażeń). Tu poczytamy i zobaczymy wszystko bardziej "od kuchni". Duże wrażenie zrobiły na mnie niektóre rozdziały i fragmenty. Zwłaszcza te mówiące o tym, co nam Europejczykom jawi się jako dziwne i w pewnym sensie mało zrozumiałe, na przykład te o inicjacji i obrzezaniu.

🦒 Założę się również, że chyba nikt z Was nie słyszał chociażby o Bi Kidude. A może się mylę? Ja nie słyszałam. Teraz jestem bogatsza o nową wiedzę i nowe wrażenia, zwłaszcza dźwiękowe (bo musiałam coś tam znaleźć w internecie).
Takich ciekawostek i niuansów znajdziemy w książce całe mnóstwo.
Urzekły mnie opisy. Choć zwykle uciekamy od nich, a już tych u Żeromskiego, zwłaszcza podczas czytania lektur w szkole, unikaliśmy jak ognia, tutaj jawią się jako coś zgoła pięknego. Pełne epitetów, wyliczeń jawią się czytelnikowi afrykańskie obrazy jako coś tak realnego, jakbyśmy sami to oglądali.
🦒 Książka jest piękna, nie tylko urzeka literacko ale i graficznie. Polecam wszystkim, to niesamowite spotkanie, niby z odległym i innym pod wieloma względami, kontynentem, a z drugiej strony tak nam bliskim.

Podróże, te małe i te duże. Każdy z nas podróżuje i każdy z nas marzy o miejscach, które chciałby zobaczyć i odwiedzić. Czasami jesteśmy ograniczeni czasowo, a jeszcze częściej finansowo. Pewnych barier niestety nie przeskoczymy, choć byśmy się bardzo starali. Tym niemniej chętnie sięgamy po książki podróżnicze.
Taką właśnie pozycję chciałbym dzisiaj Wam przedstawić.
🦒...