Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"[...]𝒘𝒄𝒊𝒂𝒛 𝒏𝒊𝒆 𝒋𝒆𝒔𝒕𝒆𝒎 𝒘 𝒔𝒕𝒂𝒏𝒊𝒆 𝒑𝒐𝒋𝒂𝒄, 𝒅𝒐 𝒄𝒛𝒆𝒈𝒐 𝒑𝒐𝒕𝒓𝒂𝒇𝒊𝒂 𝒑𝒐𝒔𝒖𝒏𝒂𝒄 𝒔𝒊𝒆 𝒏𝒊𝒆𝒌𝒕𝒐𝒓𝒛𝒚 𝒍𝒖𝒅𝒛𝒊𝒆, 𝒛𝒆𝒃𝒚 𝒘 𝒏𝒂𝒋𝒃𝒂𝒓𝒅𝒛𝒊𝒆𝒋 𝒃𝒆𝒛𝒍𝒊𝒕𝒐𝒔𝒏𝒚 𝒔𝒑𝒐𝒔𝒐𝒃 𝒑𝒐𝒛𝒃𝒂𝒘𝒊𝒄 𝒊𝒏𝒏𝒚𝒄𝒉 𝒛𝒚𝒄𝒊𝒂". Spokojne i niewinne dotąd życie siedmastoletniej holenderki żydowskiego pochodzenia ulega zmianom w momencie kiedy wybucha II wojna światowa. Do tego czasu bycie Żydem nie miało znaczenia, jednak pojawienie się wojsk Niemieckich z każdym dniem stopniowo obdzierało ich z własności, majątków, życia publicznego i społecznego, aby wywołać u nich strach, a koniec końców doprowadzić do "oczyszczenia" społeczeństwa. Jeszcze wtedy Selma nie zdawała sobie sprawy, że otrze się nie jeden raz o śmierć, a prawdziwe piekło dopiero przed nią. 𝓑𝔂𝓵𝓲 𝔃𝔀𝔂𝓴𝓵𝔂𝓶𝓲 𝓵𝓾𝓭𝔃𝓶𝓲, 𝓴𝓽𝓸𝓻𝔃𝔂 𝔃𝓷𝓪𝓵𝓮𝔃𝓵𝓲 𝓼𝓲𝓮 𝔀 𝓷𝓲𝓮𝔃𝔀𝔂𝓴𝓵𝔂𝓬𝓱 𝓸𝓴𝓸𝓵𝓲𝓬𝔃𝓷𝓸𝓼𝓬𝓲𝓪𝓬𝓱. "Mam na imię Selma" jest pamiętnikiem - wspomnieniami 98 letniej Selmy, która postanowiła opowiedzieć swoją historię. Ta książka to swoisty hołd oddany każdemu, kto cierpiał i poległ, wszystkim tym którzy walczyli z okupantem i toczyli wojnę z tym, co nieludzkie. Selma przetrwała, ale ciężar przeszłości został.., wspomnienia tych chwil w których otarła się o smierć, ludzi którzy pojawili się w jej życiu i odeszli w cierpieniu, w warunkach niegodnych, bliskich których straciła. To, co sama przezyła mimo chęci zapomnienia z nią zostalo. W tej książce autorka obrazuje czytelnikowi jak wyglądało jej życie przed wojną, w trakcie kiedy walczyła o każdy dzień działając w ruchu oporu, w momencie kiedy trafiła do Ravensbrück oraz po wyzwoleniu. Z każdej strony bije szczerość i autentyczność, a dodatkowym atutem tej książki są fotografie przedstawiające Selme i bliskie jej osoby. Bardzo poruszyła mnie ta książka, dotknęła najczulszych punktów, zaś sama bohaterka ujeła mnie swoją determinacją, odwagą i sercem. Takie ksiazki warto znać, sięgać po nie i nie przechodzić obojętnie, aby trwała pamieć.