I można? Można... napisać książkę, gdzie trup się nie ściele, ani okładka nie ocieka krwią, a jednocześnie fabuła wciąga czytelnika i wywołuje dreszczyk emocji: żalu, strachu, sprzeciwu, współczucia, niedowierzania. I nie są to emocje negatywne lecz wyzwalające uczucie, że część tych zdarzeń mogła by być rzeczywiście kogoś udziałem. Aby do tego nie dochodziło musimy przestać oszukiwać, kłamać, żywić urazy, wykorzystywać, gardzić.
Fabuła jest złożona, jak złożone ale i wybrakowane jest życie każdego bohatera, czasem naznaczone traumą z dzieciństwa, czasem dławiącym dobrobytem.
Obie części się uzupełniają, choć Brzemię jest dokładniejsze i zawiera powtórki niektórych scen z Żaru prawdy, widziane z perspektywy innego uczestnika.

I można? Można... napisać książkę, gdzie trup się nie ściele, ani okładka nie ocieka krwią, a jednocześnie fabuła wciąga czytelnika i wywołuje dreszczyk emocji: żalu, strachu, sprzeciwu, współczucia, niedowierzania. I nie są to emocje negatywne lecz wyzwalające uczucie, że część tych zdarzeń mogła by być rzeczywiście kogoś udziałem. Aby do tego nie dochodziło musimy...

Druga część cyklu, również mnie pochłonęła bez reszty.
To książka dużo dająca do myślenia
w kwestii, w jaki sposób dzieciństwo i jego otoczenie, ma wpływ na późniejsze życie.
Momentami fabuła jest szokująca
i bardzo to przeżyłam.
Warto przeczytać cały cykl, zaczynając od Żaru prawdy.

Druga część cyklu, również mnie pochłonęła bez reszty.
To książka dużo dająca do myślenia
w kwestii, w jaki sposób dzieciństwo i jego otoczenie, ma wpływ na późniejsze życie.
Momentami fabuła jest szokująca
i bardzo to przeżyłam.
Warto przeczytać cały cykl, zaczynając od Żaru prawdy.

Po przeczytaniu pierwszej części nie miałam zbyt dużych oczekiwań. Po prostu tekst pierwszej książki dobrze się czytał ale trochę zawiodłam się na rozwijaniu watkow. Bylo zbyt duzo niedopowiedzianych zwrotow akcji jakby nieprzemyslanych. Brzemię wciąga o wiele wiele bardziej. Wątki z pierwszej książki nabierają rumiencow więcej sensu. Mam wrażenie że autorka nabrała pewności siebie w sposobie pisania. Jej warsztat ogromnie się rozwinął. Mam zamiar sięgnąć po kolejna część i kibicuje Emilii bardzo mocno bo myślę że jest obiecująca mloda pisarka.

Po przeczytaniu pierwszej części nie miałam zbyt dużych oczekiwań. Po prostu tekst pierwszej książki dobrze się czytał ale trochę zawiodłam się na rozwijaniu watkow. Bylo zbyt duzo niedopowiedzianych zwrotow akcji jakby nieprzemyslanych. Brzemię wciąga o wiele wiele bardziej. Wątki z pierwszej książki nabierają rumiencow więcej sensu. Mam wrażenie że autorka nabrała...

Ona – panienka z dobrego domu, wychowywana pod kloszem, córka partyjnej szychy. Nie brakuje jej niczego, poza odrobiną ciepła, zainteresowania i miłości rodziców. On – opuszczony przez brata, bity i poniżany przez ojca. W wieku 14 lat zostaje sierotą i może liczyć tylko na siebie. Aby przetrwać, wkracza na drogę przestępstwa.

Przewrotny los krzyżuje ich ścieżki. Choć rozmijają się w swoich pragnieniach i oczekiwaniach, po wielu perturbacjach zostają parą, małżeństwem, w końcu – rodzicami. Pierwsza część thrillera psychologicznego „Brzemię” kończy się w momencie, kiedy młodzi rodzice podejmują dramatyczną i brzemienną w skutkach decyzję. Następnie Autorka funduje czytelnikowi fabularną dziurę, aby w drugiej części pokazać jak wygląda ich życie po dwudziestu pięciu latach od podjęcia TEJ decyzji. Oczywiście tę lukę Kubaszak stara się wypełnić wzmiankami o tym, co działo się w życiu bohaterów, ale czyni to dosyć wybiórczo i tylko z kobiecej perspektywy. Niedosyt pozostaje. Opowieść o życiu małżonków przeplata historią tajemniczego Antona, założyciela i przywódcy pewnej sekty. I znowu, trudno oprzeć się wrażeniu, że i ten wątek powieści został mocno spłycony.

„Brzemię” to historia o tym jak doświadczenia z dzieciństwa determinują dorosłe życie. O tym, że często niezamierzenie powielamy błędy rodziców. Niekiedy wystarczy jedna nieprzemyślana, zbyt pochopnie podjęta decyzja, aby skomplikować życie sobie i swoim najbliższym. O ile jednak tematyka książki wydaje się ciekawa, o tyle sposób realizacji już mniej.

Prawdopodobieństwo niektórych zdarzeń jest mocno wątpliwe. Lata 80. minionego wieku, Poznań, czternastolatek topi ciało zmarłego ojca w Warcie, porzuca szkołę, żyje i utrzymuje się sam, nie budząc zainteresowania sąsiadów ani służb. Ważkie, życiowe decyzje bohaterowie podejmują ad hoc i natychmiast realizują, nierzadko bez przeszkód i trudności. Zwroty akcji jakie funduje nam Autorka zamiast łagodnie zaskakiwać sprawiają, że brwi unoszą się do połowy czoła ze zdziwienia i niedowierzania. Stwierdzenia w stylu „Czas spędzony przed telewizorem uczynił z niego świadomego obywatela, konsumenta, człowieka obytego ze światem kultury i nauki.” oraz napuszone, patetyczne życiowe „mądrości” rozsiane po całej książce dopełniają całości.

Jakiś czas temu obiecałam sobie nie rozpisywać się nadmiernie w przypadku książek, których nie polecam, więc pozwólcie, że w tym miejscu postawię kropkę.

Ona – panienka z dobrego domu, wychowywana pod kloszem, córka partyjnej szychy. Nie brakuje jej niczego, poza odrobiną ciepła, zainteresowania i miłości rodziców. On – opuszczony przez brata, bity i poniżany przez ojca. W wieku 14 lat zostaje sierotą i może liczyć tylko na siebie. Aby przetrwać, wkracza na drogę przestępstwa.

Przewrotny los krzyżuje ich ścieżki. Choć...

Dzisiaj przed Wami wyjątkowa książka, którą ogromnie Wam polecam.
Nie jest to lektura łatwa, bo brzemię, które nosi dwójka bohaterów ma ogromny wpływ na nich i na kolejne pokolenie, a historia, o której nam opowiadają jest smutna i..zaskakująca.
Ta książka ma w sobie wiele emocji, trudnych decyzji i dramatów, dlatego nie pozostawia nikogo obojętnym na krzywdę, która otacza nas z każdej strony.
A o czym jest?

Mały Janio uwielbia swojego ojca, ale ten ciągle go odrzuca i bije. Kiedy znika jego starszy brat Henryk, ojciec już do śmierci przestaje go zauważać. A ponieważ umiera, kiedy chłopiec ma 14 lat, ten musi szybko dorosnąć. Sprytnego Janusza szybko ,,przygarnia" przestępczy świat, a on chce tylko czuć się WAŻNY.
Pewnego dnia poznaje Martę, dziewczynę z dobrego domu, która w środku jest równie mocno poraniona jak on.

Co wyniknie z tego spotkania?
Zapraszam do czytania.

Dzisiaj przed Wami wyjątkowa książka, którą ogromnie Wam polecam.
Nie jest to lektura łatwa, bo brzemię, które nosi dwójka bohaterów ma ogromny wpływ na nich i na kolejne pokolenie, a historia, o której nam opowiadają jest smutna i..zaskakująca.
Ta książka ma w sobie wiele emocji, trudnych decyzji i dramatów, dlatego nie pozostawia nikogo obojętnym na krzywdę, która otacza...

Już sam tytuł wskazuje, że będzie to emocjonalnie wyczerpujaca historia, prawdziwy uczuciowy rollercoster.

Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza to dzieciństwo i młodość głównych bohaterów, druga- toczy się po 25 latach.

Mały Janusz, niekochany przez ojca, bity i poniżany, opuszczony przez starszego brata, z trudem dorasta w ciężkich czasach komuny. Kiedy zostaje sam jak palec, szybko musi zatroszczyć się o swój byt. Na legalną pracę nie ma szans, zatem pozostaje mu wkroczyć na drogę przestępstwa.

Marta od zawsze ma wszystko, czego tylko zapragnie. Jej nie dotyczą puste półki w sklepach czy brak wymarzonej sukienki. Wszak jej ojciec to członek Partii.. Brakuje jej tylko miłości i czułości ze strony rodziców, odrobiny ciepła..

Tych dwoje przypadkiem poznaje się, ale każde z nich ma inną wizję wspólnego związku. Po wielu perturbacjach i tragicznych konsekwencjach wzajemnej fascynacji, zamieszkują wspólnie u znajomych. Marta jest w ciąży, więc Janusz szybko decyduje się na ślub. Kiedy na świat przychodzą bliźniaczki, na które młodzi nie są gotowi, zmuszeni są podjąć dramatyczną decyzję..

W drugiej części dochodzą nowi bohaterowie i kolejne tragiczne w skutkach wydarzenia. Szczegółowo opisany został tutaj wątek sekty pod przewodnictwem tajemniczego Antona. Szokujące są metody jego działania, ogłupienie ludzi oraz gwałty i seksualne orgie podczas spotkań.

Książka pełna bólu, cierpienia, ludzkich słabości i kontrowersji. Pełno w niej tajemnic i niedomówień. Autorka podjęła niezwykle trudne tematy: matczyna miłość i wybór pomiędzy dwoma córkami, a potem życie z brzemieniem jakże dramatycznej decyzji. I ciągłe wyrzuty sumienia, rozmyślania o porzuconym dziecku..

Naprawdę mocny thriller psychologiczny, który porusza do głębi serce i umysł czytelnika. Nie sposób obok niego przejść obojętnie i z pewnością na długo pozostanie w mojej pamięci.

Już sam tytuł wskazuje, że będzie to emocjonalnie wyczerpujaca historia, prawdziwy uczuciowy rollercoster.

Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza to dzieciństwo i młodość głównych bohaterów, druga- toczy się po 25 latach.

Mały Janusz, niekochany przez ojca, bity i poniżany, opuszczony przez starszego brata, z trudem dorasta w ciężkich czasach komuny. Kiedy...

Od momentu, kiedy czytałam "Żar prawdy" minęło sporo czasu, ale nie miałam problemu, by sięgnąć po kontynuację powieści, czyli "Brzemię".

Para głównych bohaterów stanowi swoje przeciwieństwo. Choć mają inne pragnienia i cele, oboje chcą życiowych zmian. Marcie marzy się romantyczna miłość, zaś Januszowi uznanie i bogactwo. O ile kobietę można polubić, to męska postać wywołuje w czytelniku negatywne uczucia. Co prawda jego zachowanie i to, kim się stał w dużej mierze mają swoje podłoże w dzieciństwie, to jednak nie wszystko można w ten sposób wytłumaczyć.  

"Po raz kolejny mały Janusz dostał lekcję prawdziwego życia. Zapamiętał raz na zawsze, by nigdy, przenigdy nie okazywać swoich prawdziwych uczuć - tych nędznych, iście ludzkich słabości."

Emilia Kubaszak podejmuje się tematów i problemów, które budzą naszą ciekawość, ale jednocześnie są trudne, bolesne, a niekiedy kontrowersyjne. Porusza kwestię matczynej miłości, ludzkich słabości, poszukiwania siebie, akceptacji, niszczącej i budującej siły uczuć, popełniania błędów i ich konsekwencji. Z kolei wpleciony wątek sekty naprawdę przeraża. To, czego doświadczyła Basia... chyba nikt z nas nie chciałby, aby to jego spotkało. 

"(...) najlepsze prezenty w życiu nie są pochodną pieniędzy, ale serca które wkładamy w ich zdobycie."

Autorka wielokrotnie nas zwodzi, wyprowadza na manowce, ale jednak sukcesywnie, krok po kroku prowadzi do poznania prawdy. A ta jest szokująca. Fabuła to w zasadzie ciąg narracji ze znikomą ilością dialogów. I myślę że wcale nie są tu potrzebne, gdyż wszystko to, co autorka chciała nam w ten sposób przekazać, trafia wprost do naszych myśli i serc.

"Granica, za którą wypowiadane kłamstwa stają się prawdą, jest tak subtelna, że kłamca przestaje zauważać, kiedy kłamie, a kiedy jest rzeczywiście szczery."

"Brzemię" to głeboko wstrząsający thriller psychologiczny z mocno pokreconą i dramatyczną historią rodzinną. Tajemnice, sekrety i niewiadome to motyw przewodni tej książki. To historia pokazująca jak przewrotne i nieprzewidywalne potrafi być życie. Polecam!

Od momentu, kiedy czytałam "Żar prawdy" minęło sporo czasu, ale nie miałam problemu, by sięgnąć po kontynuację powieści, czyli "Brzemię".

Para głównych bohaterów stanowi swoje przeciwieństwo. Choć mają inne pragnienia i cele, oboje chcą życiowych zmian. Marcie marzy się romantyczna miłość, zaś Januszowi uznanie i bogactwo. O ile kobietę można polubić, to męska postać...

Mam, dorwałam, połknęłam w całości i ... przepadłam! Na to czekałam, wróciły emocje, na nowo rozpalił mnie żar, choć sądzę, ze i bez pierwszego tomu ("Żaru prawdy") da się tę książkę przeczytać i nic nie stracić. Nie boję się dać dziesiątki, bo choć na lubimyczytać to tzw. arcydzieło, to dla mnie powieść posiada wszystko, co powinna, by mnie kupić - bardzo przyjemny styl pisania, piękną polszczyznę, dbałość o język, wciągającą akcję, pięknie nakreślone psychologiczne portrety bohaterów i tajemnice, których rozwiązanie nie jest podane na tacy. Kolejne bardzo przyjemne spotkanie z twórczością Emilii Kubaszak, czekam na więcej.

Mam, dorwałam, połknęłam w całości i ... przepadłam! Na to czekałam, wróciły emocje, na nowo rozpalił mnie żar, choć sądzę, ze i bez pierwszego tomu ("Żaru prawdy") da się tę książkę przeczytać i nic nie stracić. Nie boję się dać dziesiątki, bo choć na lubimyczytać to tzw. arcydzieło, to dla mnie powieść posiada wszystko, co powinna, by mnie kupić - bardzo przyjemny styl...

Brzemię grzechów przyjdzie ci dźwigać

Każdy poszukuje swojego miejsca w świecie; choć często wiadomo, dokąd się dąży, nigdy nie ma pewności, gdzie ostatecznie się osiądzie. Przyszłość to jedna wielka niewiadoma, zatem często bywa tak, że wyobrażenia mocno rozmijają się z tym, co otrzymujemy od losu; wpływają na to takie zdarzenia, których nie jesteśmy w stanie przewidzieć, a i nie bez znaczenia pozostaje punkt, z którego startujemy, a na który w ogóle nie mamy wpływu, bo w końcu rodziny się nie wybiera.

Wejście w dorosłość to dla bohaterów naszej historii (części pierwszej) chyba jeden z najbardziej kluczowych momentów: ona, panienka z dobrego domu, i on, zawadiaka z burzliwą i smutną przeszłością, spróbują zbudować coś trwałego. Marta pragnie romantycznej miłości, Janusz natomiast uznania i bogactwa. Mimo że ich pragnienia nie tworzą wspólnej melodii, to jednak niewątpliwie nadają na przenikających się falach – oboje chcą wielkich zmian.

Kiedy już wszystko zdaje się wskoczyć na dobre tory, życie zaskakuje naszych bohaterów. Ci podejmują decyzję, która cieniem położy się na ich (i nie tylko) dalszym życiu. Tajemnica, którą skrywają, doprowadzi do tragicznych skutków – i w sferze psychicznej, i tej fizycznej również.

Z jakimi motywami przyjdzie nam się zmierzyć przy okazji lektury tej historii? Otóż, będzie się działo, bowiem mowa tu o: matczynej miłości, poszukiwaniu siebie, lepkich mackach sekty, brutalnych praktykach, niszczącej sile uczuć, ale też tej budującej, i przewrotnych kolejach losu. Czeka Was prawdziwa czytelnicza uczta.

Powrót na medal

Przyznaję, że początkowo nieco obawiałam się powrotu do tej historii... Minęło tyle czasu, a do pierwszego tomu nie mam dostępu (swoją drogą – muszę zdobyć),więc nie byłam w stanie przypomnieć sobie, o co tam DOKŁADNIE chodziło; przecież coś mogło mi umknąć, rozmyć się, ulecieć, skazując kontynuację na niepowodzenie. Poza tym zmieniłam się i choć wciąż pałam miłością do mocnych treści, to jednak teraz jestem bardziej krytyczna i... wybredna. Postanowiłam, mimo tych wszelkich obaw, dać sobie szansę w starciu z tą powieścią i sprawdzić, jak głęboko ona we mnie osiadła. Zaczęłam niepewnie, ale... nagle wszystko wróciło!

"Brzemię" jest thrillerem psychologicznym, w którym mnogość wątków początkowo onieśmiela, by wkrótce oczarować. Wątłe nici delikatnie muskają się gdzieś na przestrzeni lat, ale z czasem silnie zaplatają w potężny warkocz zdarzeń. Podjęte dekady wcześniej decyzje teraz wydają plony, rzucając mroczną poświatę na życie rozłączonej przed laty rodziny. Rodzinne sekrety z czasem wypełzają na światło dzienne, a sytuacji wcale nie studzi powieść czytana przez jedną z bohaterek (mowa tu o "Żarze prawdy" – historii wydanej przez Barbarę, którą pochłonęły sidła sekty).

Opowieść toczy się dwutorowo, wyraźnie dzieląc się na dwie części. Pierwsza donosi się do przeszłości i początków rodziny, kiedy to Marta i Janusz walczą o swoje miejsce w świecie. Natomiast druga, osadzona w teraźniejszości, to efekt podjętych kiedyś decyzji i odkrycie wszystkich kart.

Autorka przypomniała mi, dlaczego tom pierwszy tak mocno zapada w pamięć; kontynuacja to potwierdzenie. Kubaszak z lekkością i uwagą kreśli przed czytelnikiem dramat rodzinny, uzupełniając te tragiczne wydarzenia o świetnie zarysowane tło społeczne. Niemal każdy rozdział rozpoczyna się fragmentem, który z powodzeniem można cytować – ku refleksji – a zgrabne opisy przyrody uzupełniają ten obraz, mocno osadzając nas w świecie przedstawionym. Czyli? Po prostu tę książkę czyta się z ogromną przyjemnością, w tempie wskazującym na zastraszające – wciąga, wypełniając umysł słowami a serce emocjami.

Tych ostatnich nie brakuje! Autorka porusza bowiem tematy niewygodne, trudne, bolesne i kontrowersyjne, nie szczędząc przy tym szczegółów. Pozwala nam wejść w myśli jednej z bohaterek (narracja pierwszoosobowa wypada tu śpiewająco),ale też spojrzeć na wiele spraw z boku, nieco szerzej (narracja klasyczna). Historia jest wstrząsająca, a przy tym poruszająca i, co chyba najważniejsze, zmuszająca czytelnika do myślenia. Powiem Wam, że wejście w sektę... brrrr, losy Basi mrożą krew w żyłach! No i nie dostajemy wszystkiego na tacy, bowiem Kubaszak kluczy, podsyca naszą ciekawość, myli tropy, byśmy w końcu – krok po kroczku – doszli do przerażającej prawdy.

Nie będzie zaskoczeniem, jeśli polecę Wam lekturę tej powieści, prawda? Myślę, że w cyklu, który rozpoczyna się wraz z Żarem prawdy, doskonale odnajdą się ci, którzy cenią sobie zagmatwane historie rodzinne, ale te pełne niewiadomych, bólu i niezręcznych sekretów. Brzemię to opowieść warta uwagi i każdej Waszego czasu. Nie dajcie się zwieść lekkim i beztroskim początkom, bo finał wbija w fotel.

Brzemię grzechów przyjdzie ci dźwigać

Każdy poszukuje swojego miejsca w świecie; choć często wiadomo, dokąd się dąży, nigdy nie ma pewności, gdzie ostatecznie się osiądzie. Przyszłość to jedna wielka niewiadoma, zatem często bywa tak, że wyobrażenia mocno rozmijają się z tym, co otrzymujemy od losu; wpływają na to takie zdarzenia, których nie jesteśmy w stanie przewidzieć,...