„To wielkie dzieło Pragiera nie jest w ścisłym znaczeniu dziełem literackim. Jest raczej dziełem historycznym, napisanym doskonałym językiem literackim. Pamiętnik, który czyta się jak najciekawszą powieść. Autentyczna, pełnowartościowa, wplątana w dzieje opowieść ludzka” – tak o Czasie przeszłym dokonanym Adama Pragiera pisał ponad pół wieku temu Józef Mackiewicz.

Pragier – polityk socjalistyczny, parlamentarzysta, profesor skarbowości. Ukończył medycynę i uzyskał stopień doktora ekonomii na uniwersytecie w Zurychu. Członek PPS od 1906 roku, po rozłamie – w PPS-Lewicy, którą opuścił w 1914 roku. Żołnierz II Brygady Legionów. W odrodzonej Polsce działacz PPS, posł (1922–30),wykładowca Wolnej Wszechnicy Polskiej. Osadzony w twierdzy brzeskiej za działalność opozycyjną; po skazaniu w procesie przywódców Centrolewu – na emigracji w Paryżu (1933–35). Okres drugiej wojny światowej spędził we Francji i Anglii. Krytyk polityki Władysława Sikorskiego i Stanisława Mikołajczyka. Minister informacji i dokumentacji w rządzie polskim w Londynie (1944–49). Po wojnie aktywny działacz i publicysta emigracyjny.