„ Tylko źli ludzie nie dbają o życie, poza swoim własnym, dobrzy – wręcz przeciwnie – zawsze je chronią, walczą o nie, ratują innych, znajdujących się w opresji.” (str.12)

Nadszedł czas by pożegnać się z bohaterami sagi wojennej „ Meandry losu” w ostatnim ósmym tomie zatytułowanym „ Pod prąd”. Przez ten czas zżyłam się z bohaterami, towarzyszyłam w ich codziennym życiu, w którym zmagali się z problemami i troskami jakimi przyniosła wojna. Większość z nich była pozytywnymi postaciami, ze swoimi wadami i zaletami.

Jedni wychodzą z opresji, inni się pakują w kłopoty, ale wszyscy walczą o przeżycie. Żydowski lekarz, którego życie boleśnie doświadczyło. Nie dbał o swoje uczucia, chciał pomóc swojemu narodowi, jak tylko można było. Opuszcza bezpiecznie wiejskie schronienie i udaje się do warszawskiego getta, by pomagać swoim braciom.

Na miejscu zastaje tragiczny obraz, gdzie większość jego mieszkańców została już wywieziona do obozów koncentracyjnych, a pozostali umierali powolną śmiercią z powodu głodu i chorób. Poszukiwał też Żydów służących przed wojną w polskim wojsku. Chciał by Żydzi z pomocą polskiego podziemia, podjęli walkę z okupantem, a nie biernie się zgadzali na to co czynił z nimi wróg. Pragnął przekazać światu, że Żydzi też są ludźmi i całą prawdę o nich.

Szalenie sympatyczną postacią był niemiecki komendant, który dezerteruje z transportu na front wschodni. Z pomocą polskiego podziemia zamierza osiąść w Warszawie i służyć im pomocą i wsparciem. Jest ludzkim człowiekiem, który wiele dobrego zrobił dla Żydów. Uważał się za Niemca, a nie za nazistę czy hitlerowca. Jego przyjaźń z żydowskim lekarzem mimo wielu przeszkód przetrwała.

Należy też wspomnieć o polskim żołnierzu, który odnalazł po wielu przejściach bezpieczną przystań w Kazachstanie. Odznaczał się dużym poczuciem humoru. Kiedy jego wróg nr 1 zniknął z powierzchni ziemi, zapomniał o swoim postanowieniu wstępu do wojska polskiego i powrotu z nim do kraju, gdzie czekała na niego małżonka. Kiedy prowadził sielskie życie u boku ukochanej i dziecka ponownie trafia do NKWD, gdzie rosyjska władza usiłuje wymóc na nim zobowiązania. Wiedział, że w starciu z potężną machiną sowieckiego państwa nie ma szans na zwycięstwo.

Nie można zapominać o polskich chłopach, ukrywających Żydów, księdzu, który przypłacił swoją działalność życiem. Wielu uważało, że „ życie bez poświęcenia go czemuś lub komuś , nie jest warte przeżycia.” (str.357)

Wielu z nich miało szczęście, unikając pożegnania się z tym światem, ale niestety nie wszyscy. Poznajemy dylematy, z którymi mierzyli się bohaterowie. Byli też tacy, którzy odpłacili złem za dobro jakie im okazano, przyczyniając się do śmierci niewinnych ludzi.

To powieść o prawdziwej przyjaźni i miłości. Niesieniu pomocy z narażeniem życia, poszukiwaniu szczęścia i bezpiecznej przystani na ziemi. Zemsta miała tu różne oblicza. Wiele się działo i dobrego i złego. Wspólne działania przeciwko okupantowi bardzo zbliżyły ludzi.

Autor zapowiedział, że kończy pracę na tym tomie, lecz wiele rzeczy zostało nierozwiązanych, a dalsze losy bohaterów nieznane, mimo ,że to był środek wojny. Szkoda, chciałoby się więcej.

„ Tylko źli ludzie nie dbają o życie, poza swoim własnym, dobrzy – wręcz przeciwnie – zawsze je chronią, walczą o nie, ratują innych, znajdujących się w opresji.” (str.12)

Nadszedł czas by pożegnać się z bohaterami sagi wojennej „ Meandry losu” w ostatnim ósmym tomie zatytułowanym „ Pod prąd”. Przez ten czas zżyłam się z bohaterami, towarzyszyłam w ich codziennym życiu, w...

Rewelacyjna! Znając twórczość autora wiem, że trzymał się blisko prawdziwej historii. Cudnie przedstawione aspekty wojny o Stalingrad podczas popijawki młynarza, sołtysa i dwóch chłopów. Zakończenie niektórych wątków - np. Miriam...... no jak tak można czytelnika zostawić! i w dodatku w Posłowiu groźba, że nie będzie kolejnej części, to się nazywa okropność! Na szczęście jest kolejny tom i już nie mogę się doczekać, kiedy go przeczytam. Już żałuję, że przeczytałam już prawie wszystko. Będę wracać do tej serii. Wszystkie części świetne, ta cudna!

Rewelacyjna! Znając twórczość autora wiem, że trzymał się blisko prawdziwej historii. Cudnie przedstawione aspekty wojny o Stalingrad podczas popijawki młynarza, sołtysa i dwóch chłopów. Zakończenie niektórych wątków - np. Miriam...... no jak tak można czytelnika zostawić! i w dodatku w Posłowiu groźba, że nie będzie kolejnej części, to się nazywa okropność! Na szczęście...