Która to książka Mroza? Pewnie pięćdziesiąta któraś. Już postanowiłam jakiś czas temu, że dam sobie z nim spokój, ale tę pozycję dostałam do ręki bodajże we wrześniu, więc w końcu trzeba oddać do szkolnej biblioteki, bo wakacje coraz bliżej. A nie lubię zwracać nieprzeczytanych książek.

Dla mnie to siódme spotkanie z przebogatym dorobkiem autora, ale im dłużej go czytam, tym gorsze oceny wystawiam. Miałam “fazę” na Mroza w 2017 roku. Bardzo wysokie noty dostała wtedy ode mnie Chyłka w “Zaginięciu”, “Behawiorysta” a nawet kryminał retro “W cieniu prawa”. Potem “Deniwelacja”, a tym bardziej “Czarna Madonna” radykalnie zmieniły moje postrzeganie autora.

Jednak ad rem. Biorąc pod uwagę, że to zaprawiony pisarz kryminałów i świetnie wyedukowany prawnik, z doktoratem, nie mnie oceniać, co w książce “Wybaczam ci” mogłoby być realne, a co nieprawdopodobne, ale powiem wprost: nie do końca to kupuję.

Chociaż początek wydawał się wielce obiecujący, zapowiadając mnóstwo kryminalnych tajemnic, z fałszywą tożsamością na czele, to nie tak wyobrażałam sobie poprowadzenie tej opowieści. Ilość wątków poraża, a bohaterowie albo nijacy, jaowi, albo przerysowani. Pierwszoplanowa - Ina Kobryn – w wydaniu Mroza to czysta supermenka. Jak na pracownicę socjalną zbyt odważna i zbyt obrotna, stawiająca czoło mafiosom i znakomicie rozgrywająca nawet prawniczkę. Ok, może i mogłoby tak być, ale nie dowierzam. Pamiętnik czternastolatki, włożony kilkakrotnie w fabułę we fragmentach, zalatuje wyżynami intelektu – nastolatki nie umieją tak pisać. Prywatne śledztwo, które toczy się na ponad trzystu stronach też w końcu zaczyna zwyczajnie nużyć, tym bardziej, że robi się coraz mniej ciekawie i idzie w zupełnie innym kierunku.

A fabuła licząca ponad czterysta tron zobowiązuje do jakiegoś szerszego zakończenia i wyjaśnienia wszystkich aspektów sprawy, a tu ledwie parę stron, w błyskawicznym skrócie i koniec, kropka.

Fakt, że czyta się Mroza bajecznie szybko. Jego pióro jest gładziutkie, jak pupa niemowlęcia. W dodatku duża czcionka sprawę ułatwia. Ale w tym gatunku nie tylko język jest istotny.

W końcu muszę koleżance w bibliotece powiedzieć stanowcze: stop z Mrozem!

Która to książka Mroza? Pewnie pięćdziesiąta któraś. Już postanowiłam jakiś czas temu, że dam sobie z nim spokój, ale tę pozycję dostałam do ręki bodajże we wrześniu, więc w końcu trzeba oddać do szkolnej biblioteki, bo wakacje coraz bliżej. A nie lubię zwracać nieprzeczytanych książek.

Dla mnie to siódme spotkanie z przebogatym dorobkiem autora, ale im dłużej go czytam,...

Bardzo fajna , trzymająca w napięciu książka , przeczytałam ją w 2 dni , nie żałuję , że po nią sięgnęłam

Bardzo fajna , trzymająca w napięciu książka , przeczytałam ją w 2 dni , nie żałuję , że po nią sięgnęłam

Hmm, wciągająca pozycja, dzieje się, zakończenie zaskakujące (nie spodziewałam się takiego; uprzedzę: druga część jest lepsza). Choć mam zastrzeżenie do jednego momentu: wspomniane jest, że Ina trafiła do psycholog jako mała dziewczynka, a chwilę później dowiadujemy się że trauma wydarzyła się gdy ewidentnie była starsza (bo grała już w drużynie) - tego nie ogarniam :-/. Ale miło było poznać Inę, jej siostrę i Gracjana.

Hmm, wciągająca pozycja, dzieje się, zakończenie zaskakujące (nie spodziewałam się takiego; uprzedzę: druga część jest lepsza). Choć mam zastrzeżenie do jednego momentu: wspomniane jest, że Ina trafiła do psycholog jako mała dziewczynka, a chwilę później dowiadujemy się że trauma wydarzyła się gdy ewidentnie była starsza (bo grała już w drużynie) - tego nie ogarniam :-/....

Niestety, moje pierwsze (i być może ostatnie) spotkanie z twórczością p. Mroza nie obiecuje, że inne jego powieści zachwycą mnie na tyle, bym chciała je przeczytać. Ale do rzeczy. Początek ciekawy, dużo obiecujący, ale im dalej w las, to coraz gorzej, co czyni z powieści totalny bełkot i gniot najwyższych lotów. A końcówka rozwala czytelnika, tak, że szczęka opada. Ze śmiechu. Żal, bo mogło być fajnie...

Niestety, moje pierwsze (i być może ostatnie) spotkanie z twórczością p. Mroza nie obiecuje, że inne jego powieści zachwycą mnie na tyle, bym chciała je przeczytać. Ale do rzeczy. Początek ciekawy, dużo obiecujący, ale im dalej w las, to coraz gorzej, co czyni z powieści totalny bełkot i gniot najwyższych lotów. A końcówka rozwala czytelnika, tak, że szczęka opada. Ze...

Książkę czyta się bardzo szybko, jest wciągająca, ale zakończenie bardzo mnie zawiodło.... Nie wiem czego do końca się spodziewałam, ale na pewno nie tego. Zawiało trochę brakiem pomysłu na zakończenie lub chęć wprowadzenia na siłę dużego zwrotu akcji, a szkoda bo praktycznie przez większość czasu mieliśmy do czynienia z ciekawymi zwrotami akcji, a to zakończenie psuje mi wszystko. Gdyby wymazać fatalną końcówkę, oceniłabym książkę na 9 lub 10.

Sięgnę oczywiście po drugi tom tej historii, ale z lekką rezerwą.

Książkę czyta się bardzo szybko, jest wciągająca, ale zakończenie bardzo mnie zawiodło.... Nie wiem czego do końca się spodziewałam, ale na pewno nie tego. Zawiało trochę brakiem pomysłu na zakończenie lub chęć wprowadzenia na siłę dużego zwrotu akcji, a szkoda bo praktycznie przez większość czasu mieliśmy do czynienia z ciekawymi zwrotami akcji, a to zakończenie psuje mi...

Jeszcze nie zawiodłam się na twórczości Pana Mroza. Tutaj historia bardzo fajnie płynie, bez monotonii. Jest ciekawa a na samym końcu wszystko układa się w jedną kupę. Jak zwykle dużo zaskoczeń.

Jeszcze nie zawiodłam się na twórczości Pana Mroza. Tutaj historia bardzo fajnie płynie, bez monotonii. Jest ciekawa a na samym końcu wszystko układa się w jedną kupę. Jak zwykle dużo zaskoczeń.

Miało być fajne a wyszedł dramat, nigdy więcej powieści tego autora

Miało być fajne a wyszedł dramat, nigdy więcej powieści tego autora

Świetna i bardzo wciągająca, od początku do końca cały czas coś się dzieję, całkiem ciekawa historia, rozwiązanie mocno naciągane jak dla mnie, choć dokładnie takie samo przeszło mi przez myśl w trakcie czytania ;) . Polecam.

Świetna i bardzo wciągająca, od początku do końca cały czas coś się dzieję, całkiem ciekawa historia, rozwiązanie mocno naciągane jak dla mnie, choć dokładnie takie samo przeszło mi przez myśl w trakcie czytania ;) . Polecam.

Bardzo ciekawa książka. Nieprzewidywalna, z ciągłymi zwrotami akcji. Polecam każdemu kto szuka ciekawej, zaskakującej lektury.

Bardzo ciekawa książka. Nieprzewidywalna, z ciągłymi zwrotami akcji. Polecam każdemu kto szuka ciekawej, zaskakującej lektury.

Podeszłam z pewną rezerwą do książki p. Mroza. Moja fascynacja Chyłką już minęła, a inne serie tego autora nie przypadły mi do gustu. I nagle czytam czytam... i czyta się zaskakująco dobrze - książka wciąga, a tajemnice są intrygujące. Mniej więcej w połowie książki miałam jedną myśl - oby książka nie została zakończona jakimiś absurdalnymi wymysłami i niech naprawdę poskleja elementy układanki. Znając autora już wiedziałam, że Ina pożałuje swojego wystąpienia w sądzie, bo wszystko okaże się inne niż logika przewiduje. I zaczęło się... końcówka to już równia pochyła. Nie zaprzeczam, że autor ma lekkość pióra i dobrze się go czyta, ale... chyba nie potrafi spójnie i ciekawie zakończyć książki. "Amnezja psychogenna" - i już po prostu nie chciało mi się czytać dalej... To co autor dodał w epilogu to niestety prawda - nawet najlepszy pomysł i fabułę trzeba umieć rozegrać, a nie... zabić oparami absurdu i braku logiki. To nie jest książka, w której możemy coś sami skleić, czegoś się domyślić - to jest ten typ, który na końcu przedstawi nam nowe fakty i zadrwi, że czytelnik nie miał prawa się domyślić... Ogólnie nie ocenię książki źle. Czytało mi się ją naprawdę dobrze, ale rozczarowanie zakończeniem było ogromne...

Podeszłam z pewną rezerwą do książki p. Mroza. Moja fascynacja Chyłką już minęła, a inne serie tego autora nie przypadły mi do gustu. I nagle czytam czytam... i czyta się zaskakująco dobrze - książka wciąga, a tajemnice są intrygujące. Mniej więcej w połowie książki miałam jedną myśl - oby książka nie została zakończona jakimiś absurdalnymi wymysłami i niech naprawdę...