Jeśli Declan ma milion hejterów, jestem jednym z nich. Jeśli on ma 1000 hejterów, to nadal jestem jednym z nich. Jeśli on ma jednego hejtera, to jestem nim ja. Jeśli Declan ma 0 hejterów, oznacza to, że opuściłem ten świat. Jeśli świat jest przeciwko Declanowi, to ja jestem ze światem. Jeśli świat jest za Declanem, ja jestem przeciwko światu.

Jeśli Declan ma milion hejterów, jestem jednym z nich. Jeśli on ma 1000 hejterów, to nadal jestem jednym z nich. Jeśli on ma jednego hejtera, to jestem nim ja. Jeśli Declan ma 0 hejterów, oznacza to, że opuściłem ten świat. Jeśli świat jest przeciwko Declanowi, to ja jestem ze światem. Jeśli świat jest za Declanem, ja jestem przeciwko światu.

Ta książka się zatrzymuje. Jakby nic się nie działo, a staje się tak wiele. Czytanie jej jest jak śnienie, jak sny Ronana, jak sny Hennesy.
Mister Impossible skupia się całkowicie na odczuciach, myślach i snach (marzeniach),przeszłości i przyszłości bohaterów. Każe się zatrzymać. Nakazuje się zastanowić, "What do you feel?" tak jak pyta Bryde.
Tak bardzo wiele w tej książce można przypisać do tego co się dzieje na świecie, ale jak i w naszych życiach.
"It is frightening how fast the world sickens," Bryde said. "Decades ago it seemed like we had years. Months ago it seemed like days. And now, every day, every minute, every second it is harder to be a dreamer. It's so noisy. Even here in these mountains, it is so noisy. How they shout at us all, even in our sleep. Soon there will be no place for the quiet things, the things that undo themselves when they have to shout. Soon there will be no place for secrets, the secrets that lose their mystery when they are uncovered. Soon there will be no place for the strange, no place for the unknown, because everything will be catalogued and paved and plugged in. "
Kocham i jeszcze raz kocham twórczość Maggie. To jak ona widzi świat i pokazuje go nam w swoich książkach. Każda jej postać jest tak bardzo realna, a jednocześnie wyśniona. Całkowicie pokochałam Bryde'a. Tęskniłam za Adamem więc tymbardziej nie mogę się doczekać trzeciej książki, a także naszego polskiego wydania Mister Impossible, bo czytania w tłumaczeniu Piotra Kucharskiego również nie mogę się doczekać.

Ta książka się zatrzymuje. Jakby nic się nie działo, a staje się tak wiele. Czytanie jej jest jak śnienie, jak sny Ronana, jak sny Hennesy.
Mister Impossible skupia się całkowicie na odczuciach, myślach i snach (marzeniach),przeszłości i przyszłości bohaterów. Każe się zatrzymać. Nakazuje się zastanowić, "What do you feel?" tak jak pyta Bryde.
Tak bardzo wiele w tej...

"Mister Impossible" był dla mnie lekkim rozczarowaniem. Książkę czytało się przyjemnie, ale gdy już ją odkładałam zapominałam o niej. Nie mogłam się wciągnąć, mimo że mnie nie nudziła i tka długo na nią czekałam. Brakowało mi tu akcji, poczucia że dzieje się coś ważnego.

W tym tomie rozwinięty został obraz Jordan, Declana i Matthew, pokazano nowe możliwości śnienia, gdy Hennesay i Ronan połączyli siły pod okiem Bryde'a, tajemniczego śniącego o którym szepczą wszędzie wokół. Ronan rozkwita podróżując wraz z Hennesey, ale ten wątek był dość tajemniczy i nie tak ekscytujący jak liczyłam. No i było tu zdecydowanie za mało Adama. Wiem, że nie jest to powieść o ekipie Ganseya, a o Lynchach, jednak Adam wydawał się mieć większą rolę w ich życiu. Szkoda mi, że praktycznie się nie pojawia.

Najbardziej zainteresował mnie wątek Declana i Jordan (bo Declan znajduje się w nowej dla niego sytuacji, a Jordan w końcu może być sobą, a nie jedną z wielu Hennesey),a jednocześnie próbują znaleźć sposób na ożywienie snów, które zasnęły po śmierci ich śniących. No i Matthew, który wciąż próbuje się uporać z tym, że jest tylko snem. Czy w jego przepadku istnieje wolna wola, czy jego decyzje są jego własnymi, a może został tak "zaprogramowany", wyśniony tak a nie inaczej.

Mam dylemat jak ocenić tą książkę. Z jednej strony, była poetycka i zabawna jak to zawsze bywa u Maggie Stiefvater; z drugiej, brakowało mi akcji, emocji. Końcówka była jednym wielkim zaskoczeniem, ale tu również nie czułam tego suspensu na który bym liczyła. W skali do dziesięciu, wacham się między 6 a 7, więc chyba 6,5/10 jest najodpowiedniejsze.Mam nadzieję, że gdy nadejdzie trzeci tom będzie lepiej ;)

"Mister Impossible" był dla mnie lekkim rozczarowaniem. Książkę czytało się przyjemnie, ale gdy już ją odkładałam zapominałam o niej. Nie mogłam się wciągnąć, mimo że mnie nie nudziła i tka długo na nią czekałam. Brakowało mi tu akcji, poczucia że dzieje się coś ważnego.

W tym tomie rozwinięty został obraz Jordan, Declana i Matthew, pokazano nowe możliwości śnienia, gdy...