Dość ciekawe podejście, by pokazać przypadki opętań oczyma najmłodszego członka rodziny, choć do samego schematu opętań i egzorcyzmów Autor dość umiarkowanie się przyłożył

Dość ciekawe podejście, by pokazać przypadki opętań oczyma najmłodszego członka rodziny, choć do samego schematu opętań i egzorcyzmów Autor dość umiarkowanie się przyłożył

Oceniam na 1, gdyż nie miałem okazji przeczytać książki.
Zamówiłem ten tytuł u wydawcy, który od 3 tygodni nie jest w stanie zrealizować zamówienia. Nie ma z nim żadnego kontaktu, ani przez mejla ani przez media społecznościowe.
Lektura opinii na temat wydawnictwa Papierowy Księżyc uświadamia, że nie jestem jedyny.
Wydawnictwo nie wysyła zamówionych książek, nie płaci autorom/redakcji/korekcie.

Oceniam na 1, gdyż nie miałem okazji przeczytać książki.
Zamówiłem ten tytuł u wydawcy, który od 3 tygodni nie jest w stanie zrealizować zamówienia. Nie ma z nim żadnego kontaktu, ani przez mejla ani przez media społecznościowe.
Lektura opinii na temat wydawnictwa Papierowy Księżyc uświadamia, że nie jestem jedyny.
Wydawnictwo nie wysyła zamówionych książek, nie płaci...

Historia przedstawiona przez Trembleya łączy infantylne rozumienie świata z głębokim opisem tragedii jednej rodziny. Decyzja, aby przypadek opisać z perspektywy najmłodszego członka tej rodziny sprawia, że książka o pozornie prostej, powtarzalnej tematyce nabiera nowego znaczenia. Każda strona i każdy opis poruszały mnie nie tylko ze względu na tragizm historii bohaterów, ale przede wszystkim dlatego, że w czasie rzeczywistym doświadczyłem zburzenia dziecięcego świata, które chociaż widziało i wiedziało, że COŚ się dzieje, nie było w stanie objąć tego umysłem w ten sam sposób, co osoba dorosła.

Historia przedstawiona przez Trembleya łączy infantylne rozumienie świata z głębokim opisem tragedii jednej rodziny. Decyzja, aby przypadek opisać z perspektywy najmłodszego członka tej rodziny sprawia, że książka o pozornie prostej, powtarzalnej tematyce nabiera nowego znaczenia. Każda strona i każdy opis poruszały mnie nie tylko ze względu na tragizm historii bohaterów,...

Warta przeczytania.inna zaskakująca ciekawa.

Warta przeczytania.inna zaskakująca ciekawa.

Trzyma w napięciu, no i sam pomysł na fabułę... I jak boję się tego rodzaju historii - obejrzę każdy horror, tylko nie o opętaniach, serio - to tę książkę czytało się bardzo dobrze.
Tylko... Ksiądz odprawiający egzorcyzm w ORNACIE? Nie na mszy, tylko w domu opętanej? W ALBIE zgoda, ale ornat? Ale czepiam się, bo chodziłam do katolika ;)

Trzyma w napięciu, no i sam pomysł na fabułę... I jak boję się tego rodzaju historii - obejrzę każdy horror, tylko nie o opętaniach, serio - to tę książkę czytało się bardzo dobrze.
Tylko... Ksiądz odprawiający egzorcyzm w ORNACIE? Nie na mszy, tylko w domu opętanej? W ALBIE zgoda, ale ornat? Ale czepiam się, bo chodziłam do katolika ;)

Paul Tremblay napisał książkę, która ma w sobie wiele różnych gatunków. Chociaż klasyfikowana jest jako horror, to w głównej mierze mamy tutaj do czynienia z thrillerem psychologicznym. Sposób w jaki autor przedstawia nam historię też do końca pozwala czytelnikowi samodzielnie ocenić czy to co dzieje się na kartach książki jest oczywiste, czy może nie do końca.

Rodzina Barretów mieszka w domu w Nowej Anglii. Kiedy 14 letnia Marjorie zaczyna zdradzać niepokojące objawy, które wskazują na chorobę umysłową, zdesperowani rodzice chwytają się wszelkich możliwych rozwiązań. Niestety, lekarze nie są w stanie zatrzymać postępującego szaleństwa dziewczyny, a bezrobotny ojciec zwraca się w stronę religii. Ojciec Wanderley, który towarzyszy rodzinie w ich podróży sugeruje przeprowadzić egzorcyzm, bo według niego dziewczyna jest opętana. W obliczu bardzo trudnej sytuacji finansowej rodziny, ci zgadzają się na upublicznienie swojej historii biorąc udział w reality show o opętaniu Marjorie. Wszystkiemu z boku przygląda się 10 letnia Merry, która przez chorobę siostry czuje się zaniedbana. W końcu dochodzi do tragedii. Po latach pisarka non- fiction kontaktuje się z Merry i chce napisać książkę o tym co tak na prawdę stało się z jej rodziną.

Paula Tremblaya poznałem przy okazji lektury 'Chaty na krańcu świata'. Wtedy dość euforycznie podszedłem do książki. 'Głowa pełna duchów' to jednak coś zupełnie innego. Sam do końca nie wiem jak sklasyfikować tę książkę, bo pomimo wielu cech horroru i podobieństw do 'Egzorcysty', mamy do czynienia z wątkami religijnymi i psychologicznymi. Po skończonej lekturze nie jestem pewien co tak na prawdę się wydarzyło i czy bohaterka była na prawdę opętana. Ten rozdźwięk sprawił, że średnio mi ta książka podeszła. Bardzo dobry jest środek, kiedy Merry opowiada historię ze swojej perspektywy. W idealny sposób dostajemy świat przedstawiony oczami 10 latki. Początek może trochę namieszać, ale dość szybko wchodzimy na odpowiednie tory. Warsztatowo jest dobrze, fabularnie w moim odczuciu już średnio. Jednak 'Głowa pełna duchów' jest na tyle intrygująca, że warto się z nią zapoznać.

Paul Tremblay napisał książkę, która ma w sobie wiele różnych gatunków. Chociaż klasyfikowana jest jako horror, to w głównej mierze mamy tutaj do czynienia z thrillerem psychologicznym. Sposób w jaki autor przedstawia nam historię też do końca pozwala czytelnikowi samodzielnie ocenić czy to co dzieje się na kartach książki jest oczywiste, czy może nie do końca.

Rodzina...

Jeśli lubicie Egzorcystę, to ten tytuł też wam się spodoba.
Książka została napisana w niebanalny sposób. Fakt, że cała historia jest nam przedstawiona z perspektywy wspomnień 8-letniego wtedy dziecka, sprawia, że nie mamy tak naprawdę dobrego widoku na całokształt. Przecież tyle rzeczy przed dziećmi jest ukrywanych. Ona nie wie co dokładnie się dzieje, nie wie kto mówi prawdę, kto ma rację - i my też nie. Sama do tej pory nie wiem, w którą wersję wydarzeń wierzę bardziej. W nawiedzenie, czy chorobę psychiczną? A jest więcej możliwości. Sprawiło to, że naprawdę dużo o tym myślę. To jest jeden z nielicznych przypadków, gdy brak ujawnienia prawdy mi się podoba.
Polecam.

Jeśli lubicie Egzorcystę, to ten tytuł też wam się spodoba.
Książka została napisana w niebanalny sposób. Fakt, że cała historia jest nam przedstawiona z perspektywy wspomnień 8-letniego wtedy dziecka, sprawia, że nie mamy tak naprawdę dobrego widoku na całokształt. Przecież tyle rzeczy przed dziećmi jest ukrywanych. Ona nie wie co dokładnie się dzieje, nie wie kto mówi...

Świetna książka o opętaniu i co za tym idzie egzorcyzmach. Perypetie rodziny Barretów których spokojne życie burzy opętanie jednej z córek. Jeżeli ktoś lubi klimat egzorcysty to książka w sam raz dla niego. Autor zasługuje na brawa za kawał dobrej roboty. Napewno sięgnę jeszcze po jego książki.

Świetna książka o opętaniu i co za tym idzie egzorcyzmach. Perypetie rodziny Barretów których spokojne życie burzy opętanie jednej z córek. Jeżeli ktoś lubi klimat egzorcysty to książka w sam raz dla niego. Autor zasługuje na brawa za kawał dobrej roboty. Napewno sięgnę jeszcze po jego książki.

Książka-petarda. Nie spodziewałem się aż tak dobrej powieści. Autor cały czas zwodzi czytelnika i myli tropy, aż do samego końca. Nie jest to typowy horror. To raczej... dramat paranormalny?
Bohaterowie: świetnie zarysowani, z pogłębioną psychologią.
Styl Paula Tremblay'a: nie jest to żadne literackie "patataj", ale bardzo umiejętnie napisana i dobrze poprowadzona powieść.
No i... czy "Głowa pełna duchów" straszy? Oj, straszy, momentami nawet bardzo. Ale nie jest to strach w stylu Kinga. To raczej strach jak u Lovecrafta albo Jozefa Kariki. To nie jest horror w stylu "O nie, w szafie siedzi potwora, a w piwnicy kolejna potwora". Tutaj jest strach głębszy, bardziej pierwotny.
Jednocześnie jest to książka bardzo smutna, bo pokazuje upadek rodziny z perspektywy dziecka.

Książka-petarda. Nie spodziewałem się aż tak dobrej powieści. Autor cały czas zwodzi czytelnika i myli tropy, aż do samego końca. Nie jest to typowy horror. To raczej... dramat paranormalny?
Bohaterowie: świetnie zarysowani, z pogłębioną psychologią.
Styl Paula Tremblay'a: nie jest to żadne literackie "patataj", ale bardzo umiejętnie napisana i dobrze poprowadzona...

Przedstawiona powyżej historia ponoć do cna zmroziła krew w żyłach samego Stephena Kinga, a jak powszechnie wiadomo - jest to nie lada sztuka. Jeśli o mnie chodzi, mam pewne obiekcje co do wartości literackiej owej książki Tremblaya, mając rzecz jasna na uwadze gatunek tego opowiadania, wywodzącego się przecież z repertuaru fantastyki. Opowieść faktycznie pertraktuje o nieszczęśliwej, podupadającej na psychice rodzinie, którą zewsząd dotknęła plaga rozmaitych niepowodzeń, spychając rodowe morale na samo dno wymuszonej już momentami, żmudnej egzystencji. Chociaż całość obrazu niekoniecznie oscyluje wokół samego nawiedzenia - ten wątek zostawiam do oceny pozostałym czytelnikom, aby nadzwyczajnie w świecie nie psuć nikomu ewentualnej zabawy.
Fabuła w moim mniemaniu się dłuży; doświadczymy tu sporo męczących, przeforsowanych dialogów, mizernie absorbujących naszą uwagę, za to show bezwzględnie kradnie niezwykle urocza narratorka; jej systematyczne redagowanie wydarzeń, oryginalny styl wypowiedzi oraz wyrazny dziecięcy tok rozumowania bez wątpienia przyczyniają się do powstawania uśmiechu na twarzy czytelnika. Ostateczny akt faktycznie może przerazić, ale absolutnie nie z powodu wszelakich egzorcyzmów, czy innych domniemanych aktów nadprzyrodzonych, rozgrywających się pod dachem rzeczonych domowników. Wydaje mi się, iż to właśnie domknięcie historii emanuje pewnego rodzaju dramaturgią, napięciem, a także smutkiem, który przesiąka nas samych podczas finalizacji lektury.

Przedstawiona powyżej historia ponoć do cna zmroziła krew w żyłach samego Stephena Kinga, a jak powszechnie wiadomo - jest to nie lada sztuka. Jeśli o mnie chodzi, mam pewne obiekcje co do wartości literackiej owej książki Tremblaya, mając rzecz jasna na uwadze gatunek tego opowiadania, wywodzącego się przecież z repertuaru fantastyki. Opowieść faktycznie pertraktuje o...