Autorka zawsze wnika głęboko w duszę kobiety. Tym razem za jej przyczyną poznajemy piękną, pracowitą Klarę, która nie pasuje do roli dworskiej panienki, w której musi trwać by nie gorszyć matki, służby, sąsiadów. Wydaje się, że wszyscy chcą dla niej dobrze, ale Klara dusi się w ciasnym dworku i ciasnych granicach, których nie wolno jej przekraczać. Wokół wojna, zaraza, sowieci, sufrażystki i walka o niepodległość kraju. A w sercu Klary pierwsza miłość, fascynacja mężczyzną, którego nie może mieć i porywy serca, które są dla niej samej wielką zagadką.

Autorka zawsze wnika głęboko w duszę kobiety. Tym razem za jej przyczyną poznajemy piękną, pracowitą Klarę, która nie pasuje do roli dworskiej panienki, w której musi trwać by nie gorszyć matki, służby, sąsiadów. Wydaje się, że wszyscy chcą dla niej dobrze, ale Klara dusi się w ciasnym dworku i ciasnych granicach, których nie wolno jej przekraczać. Wokół wojna, zaraza,...

Wreszcie coś, co przełamało mój marazm czytelniczy.
Opowieść o kobietach-jak to u Ałbeny Grabowskiej, ale nie heroinach, tylko takich z krwi i kości. Takich jak ja i inne czytelniczki, nie zawsze odważne, zmagające się z wieloma uczuciami i doświadczającej zwykłej prawdy: odcieni szarości w życiu codziennym jest bardzo dużo.
Główną bohaterką jest Klara, która wraz z dwoma młodszymi siostrami i matką, czekają w majątku, niedaleko Warszawy, na koniec I Wojny Światowej, odzyskaniu przez Polskę niepodległości, ale przede wszystkim wypatrują powrotu głowy rodziny, ojca i męża, o którym od dwóch lat nie ma żadnych wiadomości.
Pewnego dnia, średnia z sióstr, Amelia, wyjeżdża do Warszawy, żeby zostać pielęgniarką, ale tak naprawdę ucieka, od dusznej atmosfery domostwa, które, niczym uśpiony olbrzym, oczekuje ostatecznego. Wyjazd dziewczyny, daje początek końca panieńskich lat nie tylko jej, ale także pozostałych sióstr. Ba, niesie za sobą konsekwencje, które na pewno nie były do przewidzenia.
Podobało mi się w tej powieści przede wszystkim to, iż można sympatyzować z każdą z sióstr, wczuć się w ich sytuację, bo jak już wcześniej wspomniałam, mimo, że akcja dzieje się w 1917 roku, to rozterki i problemy Klary, Amelii i Róży, nie różnią się naprawdę za dużo, od tych współcześnie nam znanych.
Jestem też pozytywnie zaskoczona tym, że po raz kolejny, czytając książkę Pani Grabowskiej, nie mam uczucia przeglądania rozprawki szkolnej albo opowiadania ze sztucznymi dialogami i niepoprawną infantylnością.
Utwierdza mnie to w przekonaniu, że warto sięgać po pozostałe powieści autorki.
Jak się kończy książka? Oczywiście, że tego nie zdradzę, ale mam wrażenie, że została nam dana furtka, do drugiej części.

Wreszcie coś, co przełamało mój marazm czytelniczy.
Opowieść o kobietach-jak to u Ałbeny Grabowskiej, ale nie heroinach, tylko takich z krwi i kości. Takich jak ja i inne czytelniczki, nie zawsze odważne, zmagające się z wieloma uczuciami i doświadczającej zwykłej prawdy: odcieni szarości w życiu codziennym jest bardzo dużo.
Główną bohaterką jest Klara, która wraz z dwoma...

Pożyczone z biblioteki. Na pani Grabowskiej nie można się zawieść, choć niektóre są lepsze. Dobre pióro , jak zwykle. Opowieść ciekawa.

Pożyczone z biblioteki. Na pani Grabowskiej nie można się zawieść, choć niektóre są lepsze. Dobre pióro , jak zwykle. Opowieść ciekawa.

Bardzo dobra książka. Napisana lekkim językiem, wspaniale pozwalała na wyobrażanie sobie wszystkich sytuacji i opisywanych scen. Mogłaby być fajnym materiałem na film i kolejną część powieści, szkoda tylko że ta historia ma takie zakończenie...

Bardzo dobra książka. Napisana lekkim językiem, wspaniale pozwalała na wyobrażanie sobie wszystkich sytuacji i opisywanych scen. Mogłaby być fajnym materiałem na film i kolejną część powieści, szkoda tylko że ta historia ma takie zakończenie...

Historia trzech sióstr, które wobec sytuacji,jaka pojawiła się po wybuchu I wojny światowej, muszą przewartościować swoje życie. Klara, Róża i Amelka walczą o szczęście na własnych zasadach. Amelka przeciwstawia się rodzinie i wyjeźdża do pracy, jako pielęgniarka na polu walki, Klara pracuje ciężko, aby zapewnić godny byt rodzinie, Róża lekkomyślnie marzy o balach, rautach i bogatym mężu. Konsekwencje czynów i przewrotny los dosyć mocno komplikują relacje między siostrami. Czy odnajdą upragnione szczęście??
Zauroczyła mnie historia... tak mniej więcej do połowy. Kiedy bohaterki odsłaniały wszystkie przywary swoich charakterów, zaczęło się robić trochę irytująco. Z pięknej, wciągające historii zrobiła się trochę roczarowująca opowiastka. Amelia okazuje się chwiejną i dosyć płytką osobą. Klara, sama nie wie czego chce, a jej postępowanie jest niekonsekwentne. To takie "łapanie srok za ogon"... Róża, głupiutka, infantylna i bujająca w obłokach nijak się ma do tego, co dzieje się wokół niej. Ale zakończenie jest... Nie wiem nawet jak to określić: nie tyle zaskakujące, ile chciałoby się powiedzieć" Serio?? Pani chyba żartuje"... A mogło być tak pięknie.

Historia trzech sióstr, które wobec sytuacji,jaka pojawiła się po wybuchu I wojny światowej, muszą przewartościować swoje życie. Klara, Róża i Amelka walczą o szczęście na własnych zasadach. Amelka przeciwstawia się rodzinie i wyjeźdża do pracy, jako pielęgniarka na polu walki, Klara pracuje ciężko, aby zapewnić godny byt rodzinie, Róża lekkomyślnie marzy o balach, rautach...

Losy Polaków w czasie I Wojny Światowej na podstawie rodziny Terechowiczów. "Rzeki płyną, jak chcą" opowiada losy 3 sióstr, których ojciec wyjechał na wojnę, pokazuje jak wojna z dnia na dzień potrafi zmienić losy ludzi, ile zła wyrządzić.
Pani Ałbena Grabowska kolejny raz w świetnym stylu opowiada nam czasy wojenne (tak jak i Stulecie Winnych).
Oprócz tego o czym wspomniałem wyżej, pokazuje nam miłość i jej niezdecydowanie (a raczej niezdecydowanie w wyborze towarzysza życia). Zakończenie, którego się nie spodziewałem, bardzo smutne i wzruszające.

Czegoś brakowało mi, by dać 10, jednak mocna 9 jest odpowiednią oceną według mnie.

Losy Polaków w czasie I Wojny Światowej na podstawie rodziny Terechowiczów. "Rzeki płyną, jak chcą" opowiada losy 3 sióstr, których ojciec wyjechał na wojnę, pokazuje jak wojna z dnia na dzień potrafi zmienić losy ludzi, ile zła wyrządzić.
Pani Ałbena Grabowska kolejny raz w świetnym stylu opowiada nam czasy wojenne (tak jak i Stulecie Winnych).
Oprócz tego o czym...

„Rzeki płyną, jak chcą” Ałbeny Grabowskiej - to powieść obyczajowa z akcją osadzoną w niewielkim majątku ziemskim, w czasie I wojny światowej. To rodzinna opowieść o trzech siostrach, przeżywających swoje miłości i westchnienia serca na tle wydarzeń pierwszej wojny światowe, które nagle zmuszone zostały porzucić „bierne życie”- czytanie książek, wytworne pensjonaty, uczestnictwa w balach,- na rzecz uprawy roli, pracy w szpitalu i codziennej egzystencji na wsi.
Ałbena Grabowska stworzyła lekką i wzruszającą historię, o trudnych rodzinnych relacjach, próbie odnalezienia szczęścia, walce o lepszy byt w czasie wojny i nadchodzących zmianach społecznych.
„Jak nurt rzeki zmieniający koryto, tak zmienne są losy ludzkie i bieg historii."
Polecam!!!

„Rzeki płyną, jak chcą” Ałbeny Grabowskiej - to powieść obyczajowa z akcją osadzoną w niewielkim majątku ziemskim, w czasie I wojny światowej. To rodzinna opowieść o trzech siostrach, przeżywających swoje miłości i westchnienia serca na tle wydarzeń pierwszej wojny światowe, które nagle zmuszone zostały porzucić „bierne życie”- czytanie książek, wytworne pensjonaty,...

Za egzemplarz dziękuję jeszcze raz @mad.skalska za wybranie w
konkursie 💗💮

„Rzeki płyną jak chcą" to książka opisująca historię Klary, Amelii i Róży - trzech sióstr, które są totalnie swoimi przeciwieństwami.
Czas akcji to czas wybuchu pierwszej wojny światowej podczas, której życie naszych głównych bohaterek ulega zmianie.
Klara za wszelką cenę stara się zajmować pracami domowymi, by choć trochę przejąć obowiązki zaniedbane przez ojca, który pojechał walczyć, chociaż jak twierdzą gosposie - Panience nie wypada zajmować się takimi rzeczami.
Amelia wyjeżdża do pracy jako pielęgniarka przy rannych w Warszawskim szpitalu.
Natomiast Róża zagłębiona w swoich marzeniach, wydaje się, że nie zwraca uwagi na to co się dzieje dookoła i nie może się doczekać aż będzie mogła chodzić na bale. Chce powrotu do dawnego beztroskiego życia sprzed wojny.
💗💮
Mogłoby się wydawać, że książka skoro zawiera motyw wojny - będzie nudna, no chyba, że ktoś lubi historię haha
Ale mi się bardzo podobała bo jednak ta wojna była tam gdzieś w tle ale nie było o niej za dużo mówione przez co czytelnik nie zniechęca się zbędnymi informacjami.
Mimo, że akcja książki dzieje się dość dawno temu bo jest to jednak pierwsza wojna, to czyta się bardzo przyjemnie.
Można przeżywać razem z bohaterami ich przygody i zobaczyć jak to wtedy było.
A żeby nie było tak nudno mamy tam również wątek miłosny, który pasuje tam, moim zdaniem idealnie.
W wielkim skrócie książka bardzo mi się podobała i jest mi przykro że nie ma dalszej części bo to zakończenie zmiotło mnie z planszy.

Za egzemplarz dziękuję jeszcze raz @mad.skalska za wybranie w
konkursie 💗💮

„Rzeki płyną jak chcą" to książka opisująca historię Klary, Amelii i Róży - trzech sióstr, które są totalnie swoimi przeciwieństwami.
Czas akcji to czas wybuchu pierwszej wojny światowej podczas, której życie naszych głównych bohaterek ulega zmianie.
Klara za wszelką cenę stara się zajmować pracami...

Bardzo mnie ta pozycja zawiodła. Po przeczytaniu kilku bardzo dobrych książek pani Ałbeny Grabowskiej z zainteresowaniem sięgnęłam po "Rzeki płyną jak chcą" . Do połowy czytało się dość dobrze, ale w pewnym momencie, pojawia się chaos w wątkach, niezrozumiałe przeskoki, brak spójności akcji. Samo zaś zakończenie to dopiero rozczarowanie.

Bardzo mnie ta pozycja zawiodła. Po przeczytaniu kilku bardzo dobrych książek pani Ałbeny Grabowskiej z zainteresowaniem sięgnęłam po "Rzeki płyną jak chcą" . Do połowy czytało się dość dobrze, ale w pewnym momencie, pojawia się chaos w wątkach, niezrozumiałe przeskoki, brak spójności akcji. Samo zaś zakończenie to dopiero rozczarowanie.

„… Cóż to znaczy kochać, pomyślała gorzko. Przecież to jest to samo, co pragnąć. A może jednak co innego? … ”

Przed Wami interesująca powieść, która z całą pewnością umili Wam październikowy wieczór. Trzy siostry, których życie skomplikowały wojna i miłość.

Autorką książki jest Albena Grabowska, ceniona pisarka. Jej imię oznacza kwitnącą jabłoń, które zawdzięcza bułgarskim korzeniom. Z wykształcenia lekarka, doktor nauk medycznych ze specjalizacją w neurologii i epidemiologii. Mieszka z trójką dzieci, dwoma kotami i psem w podwarszawskim Brwinowie. Losy naszych kolejnych postaci są przedstawione bardzo realistycznie. W grę tym razem wchodzi miłość i mężczyzna, który może okazać się nic niewart.

Klara, Róża i Amelka. Panny Terechowiczówny. Przed wojną jeździły z rodzicami do wód, mieszkały w wytwornym pensjonacie, a matka pilnowała, by parasolkami chroniły delikatną cerę przed słońcem. Rok 1914 wywrócił ich życie, podobnie jak milionów ludzi w Europie, do góry nogami. Ojciec poszedł na front, wbrew woli żony, a majątek bez jego opieki szybko zaczął podupadać. Życie było dostatnie do chwili wybuchu wojny w 1914 roku.

Lata mijają. Matka na przemian rozpacza i modli się, Róża wciąż jest trzpiotką, a Klara, mimo protestów starej gosposi Ludwiżanki, urabia sobie ręce po łokcie. Dziewczyna jest bardzo pracowita. Klara sprząta, gotuje, prasuje, dogląda dobytku. Amelka wbrew woli zszokowanej rodziny postanawia podjąć pracę w szpitalu wojskowym w Warszawie. To zaledwie grom przed prawdziwą burzą. Po kilku miesiącach zawiadamia bowiem rodzinę, że wraca do rodzinnego majątku z… mężem. Żołnierzem, którego poznała w szpitalu.

Czy mężczyzna okaże się jednak oparciem w ciężkich czasach? Być może gra pozorów odegra tu kluczową rolę? Jaki on jest? Bogaty, a może bez grosza przy duszy? Każda córka jest inna i bardzo różna. Matka nie ma głowy do prowadzenia i zarządzania majątkiem. Oddaje wszystko w ręce zarządcy, ale ten nie jest lojalny wobec niej i rodziny. Dziewczęta też nie są traktowane, jak wcześniej.

Kim jest mąż Amelki? Jak jego obecność w dworze wpłynie na życie Klary, Róży i ich matki? Czy Amelka może być pewna uczuć męża?

Autorka wspaniale ukazuje poprzez wnikliwe opisy, jak się zmienia człowiek wobec wojny. Otoczenie też ulega przemianom. Jak stopniuje się wartość człowieka i ziemi wobec wojny? Czy uczucia są ważne? Te i inne problemy stopniowo rozwija i rozwiązuje pisarka poprzez swoje bohaterki. Koniec jest zaskakujący dla samego odbiorcy.

Kolejna świetna powieść Ałbeny Grabowskiej, której klimat nawiązuje do powieści Jane Austin oraz "Małych kobietek". Jako ciekawi czytelnicy, mam cichą nadzieję, że lubicie takie porównania i bogata metaforykę. Na kartach powieści doskonale możemy zrozumieć rolę trudnego życia i siłę siostrzanej miłości.

Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: Dom Wydawniczy Rebis
Premiera: 13.04.2021 r.
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Wydanie I
Liczba stron: 368
(nowość wydawnicza) w mojej biblioteczce

„… Cóż to znaczy kochać, pomyślała gorzko. Przecież to jest to samo, co pragnąć. A może jednak co innego? … ”

Przed Wami interesująca powieść, która z całą pewnością umili Wam październikowy wieczór. Trzy siostry, których życie skomplikowały wojna i miłość.

Autorką książki jest Albena Grabowska, ceniona pisarka. Jej imię oznacza kwitnącą jabłoń, które zawdzięcza...