Sentyment i chyba wspomnienia o serialu oglądanym tak dawno temu spowodowały, że wziąłem się za lekturę tej książki. Niestety czytało się to tak sobie. Nie rzucam nieprzeczytanych książek, zawsze walczę do końca ale tu byłem już bliski przerwania czytania. Dla mnie było to rozwlekłe i powolne- nie polecam😕

Sentyment i chyba wspomnienia o serialu oglądanym tak dawno temu spowodowały, że wziąłem się za lekturę tej książki. Niestety czytało się to tak sobie. Nie rzucam nieprzeczytanych książek, zawsze walczę do końca ale tu byłem już bliski przerwania czytania. Dla mnie było to rozwlekłe i powolne- nie polecam😕

„SIEDEMNAŚCIE MGNIEŃ WIOSNY” - JULIANA SIEMIONOWA
wyszukałem w mini antykwariacie i jest mi naprawdę trudno obiektywnie ocenić, gdyż nie jest to mój ulubiony gatunek literacki i nadzwyczajnie się od niej odbiłem.
Filmu na podstawie tej powieści nie oglądałem. Zainteresował mnie tytuł i sam autor, ponieważ lubię literaturę rosyjską.

Uważam że książka jest napisana sprawnie językowo z ciekawą fabułą i dla zwolenników tego gatunku może się podobać i zachęcam do przeczytania.

„SIEDEMNAŚCIE MGNIEŃ WIOSNY” - JULIANA SIEMIONOWA
wyszukałem w mini antykwariacie i jest mi naprawdę trudno obiektywnie ocenić, gdyż nie jest to mój ulubiony gatunek literacki i nadzwyczajnie się od niej odbiłem.
Filmu na podstawie tej powieści nie oglądałem. Zainteresował mnie tytuł i sam autor, ponieważ lubię literaturę rosyjską.

Uważam że książka jest napisana...

Serial oglądam cyklicznie, od wielu, wielu lat, dla: Tichonowa i ścieżki dźwiękowej. Książkę kupiłem niedawno, z obawą, że znając na pamięć film... Ale nie: to doskonale napisana wojenno-szpiegowska opowieść. Napisana w niezwykle poważnym tonie: relacja bohatera, przetykana suchymi raportami z akt partyjnych, daje wrażenie jakby czytało się odtajnione akta, a nie beletrystykę. Stirlitz jest postacią niezwykle wyrazistą, opanowany, ostrożny, spokojny, stanowczy, samotny w swoim działaniu, ale bezgranicznie oddany sprawie. Akcja toczy się wolno, bez „akcyjnej dramaturgii”. W niektórych momentach smutna niezwykle, w niektórych tragiczna, w innych brutalna, ale ciągle ciekawa.

Serial oglądam cyklicznie, od wielu, wielu lat, dla: Tichonowa i ścieżki dźwiękowej. Książkę kupiłem niedawno, z obawą, że znając na pamięć film... Ale nie: to doskonale napisana wojenno-szpiegowska opowieść. Napisana w niezwykle poważnym tonie: relacja bohatera, przetykana suchymi raportami z akt partyjnych, daje wrażenie jakby czytało się odtajnione akta, a nie...

Stirlitz to bohater właściwie zupełnie nieznany współczesnemu pokoleniu, a przecież kiedyś zawrotną karierę robiły całe serie dowcipów opartych na jego konfrontacjach z szefem gestapo - Müllerem.
Postać niezwyciężonego radzieckiego agenta była odpowiedzią na zachodniego Jamesa Bonda, a Julian Siemionow uczynił go bohaterem aż dwunastu swoich książek.

Akcja "Siedemnastu mgnień wiosny" rozgrywa się w ostatnich miesiącach wojny i skupia sie na rozgrywkach pomiędzy przywódcami hitlerowskiego aparatu władzy uwikłanych w wyścig o jak najlepsze warunki w negocjacjach ze zwyciężającą armią aliancką. Stirlitz oczywiście stara się zadbać o interesy strony radzieckiej oraz torpeduje konszachty nazistów z przedstawicielami aliantów.

Obawiałem się jakiegoś propagandowego bełkociku, zostałem jednak mile zaskoczony. Książka Siemionowa to kawał świetnego sensacyjnego thrillera, z wyraziście zarysowanymi postaciami, sugestywnymi portretami psychologicznymi hitlerowskich zbrodniarzy: Bormanna, Himmlera, Schellenberga, Müllera.
Urozmaicona narracja nie pozwala się nudzić - fabuła rozwija się w narracji klasycznej, wyłania się z listów i meldunków oraz stenogramów rozmów.
Mocną stroną książki są naprawdę błyskotliwe dialogi między antagonistami, a Siemionow - Autor opowieści - może imponować wyobraźnią i umiejętnością budowania napięcia.
Jednym zdaniem: miłośnicy gatunku powinni być ukontentowani i nie będą żałować czasu na tę lekturę.

Stirlitz to bohater właściwie zupełnie nieznany współczesnemu pokoleniu, a przecież kiedyś zawrotną karierę robiły całe serie dowcipów opartych na jego konfrontacjach z szefem gestapo - Müllerem.
Postać niezwyciężonego radzieckiego agenta była odpowiedzią na zachodniego Jamesa Bonda, a Julian Siemionow uczynił go bohaterem aż dwunastu swoich książek.

Akcja "Siedemnastu...

Ciekawa wciągająca powieść. Kilka lat przed jej przeczytaniem widziałem serial na jej podstawie z 1973 z niezapomnianym Wiaczesławem Tichonowem w roli pułkownika Maksyma M. Isajewa (Wsiewołoda W. Władimirowa) - radzieckiego agenta "Justusa" wcielającego się w SS-Standartenfuhrer Maxa Otto von Stirlitza. Między serialem a książką znajduje się parę różnic (chociaż autorem scenariusza był także Julian Siemionow) jednak nie ma aż takich rozbieżności jak w przypadku niektórych adaptacji innych powieści. Zagłębiamy się w historię fikcyjnego szpiega, który za zadanie otrzymuję powstrzymać Heinricha Himmlera od zawarcia separatystycznego pokoju z Zachodem, przejęcia władzy w Rzeszy i kontynuacji wojny ze Związkiem Radzieckim (operacja "Sunrise" miała miejsce w rzeczywistości). Niestety w międzyczasie nad nieomylnym agentem gromadzą się czarne chmury i po latach nienagannej pracy w SD hitlerowcy zaczynają mieć co do niego wątpliwości...

Wiem, ze prócz "Siedemnastu mgnień wiosny" powstało jeszcze trzynaście powieści o Isajewie-Stirlitzu, mam nadzieję w przyszłości także je przeczytać.

Ciekawa wciągająca powieść. Kilka lat przed jej przeczytaniem widziałem serial na jej podstawie z 1973 z niezapomnianym Wiaczesławem Tichonowem w roli pułkownika Maksyma M. Isajewa (Wsiewołoda W. Władimirowa) - radzieckiego agenta "Justusa" wcielającego się w SS-Standartenfuhrer Maxa Otto von Stirlitza. Między serialem a książką znajduje się parę różnic (chociaż autorem...

Pogubiłam się w szpiegowskich faktach, niedopowiedzeniach i domysłach.

Pogubiłam się w szpiegowskich faktach, niedopowiedzeniach i domysłach.

Jak dla mnie w Stirlitzu można się zakochać ;)
Ciekawa, odsłania obraz SS, porusza problem lojalności wobec Hitlera...

Jak dla mnie w Stirlitzu można się zakochać ;)
Ciekawa, odsłania obraz SS, porusza problem lojalności wobec Hitlera...

Jeżeli ktoś lubi tego typu literaturę to te 6 gwiazdek jest za niskie. Stirlitz to w końcu klasyka i nie ma co do tego wątpliwości. Warto także obejrzeć serial stworzony na podstawie książki i wtedy jest komplet. Oczywiście ze względu na jedynie niesłuszne korzenie tej historii przeciwnicy ubiegłego systemu będą ją wyklinać w czambuł a miłośnicy Stirlitza zostaną komunistami i sowieckimi sługusami. Na szczęście to tylko książka i to całkiem ciekawa. A propos książek, jest jeszcze jedna książka, której wszyscy się boją...Napisał ją niespełniony malarz, a teraz nawet nikt jej nie chce wydać i generalnie czytać też jej nie wypada. A przecież to tylko książka. Ksiązki nie zabijają...A "17 mgnień wiosny" warto przeczytać...

Jeżeli ktoś lubi tego typu literaturę to te 6 gwiazdek jest za niskie. Stirlitz to w końcu klasyka i nie ma co do tego wątpliwości. Warto także obejrzeć serial stworzony na podstawie książki i wtedy jest komplet. Oczywiście ze względu na jedynie niesłuszne korzenie tej historii przeciwnicy ubiegłego systemu będą ją wyklinać w czambuł a miłośnicy Stirlitza zostaną...

Kloss w radzieckim sosie :D

Kloss w radzieckim sosie :D

Nie jestem wielbicielką książek sensacyjnych. Strzelanie na ekranie telewizora mnie nudzi. Nie potrafię odczuć napięcia oglądając thriller. Z tą książką było podobnie. Poznałam jakiegoś tam kontrwywiadowca, w dodatku radzieckiego. Siedział w gnieździe nazistowskich żmij i tylko kwestią czasu pozostawała jego demaskacja. Ziewałam, ale obiecałam sobie, że książkę skończę. Lekturę umilała mi tylko charakterystyka SS. "Prawdziwy Aryjczyk. Sportsmen. Kompromitujących związków nie stwierdzono". Historia Rzeczy wpleciona w książkę była jedynym aspektem który pozwolił mi brnąć dalej. Do czasu!
Akcja stawała się coraz bardziej wciągająca a bohater coraz bliższy. Pojawienie się nowych postaci, takich jak Kat- dziewczyny przedzierającej się przez sam środek berlińskiego piekła w ostatnich dniach okupacji, z dwójką dzieci na ręku- czy profesora powodowało wypieki na twarzy. Co się stanie? Kto przeżyje?
Autor na całe szczęście nie daje jednoznacznej odpowiedzi. I bardzo dobrze! Takie zakończenia lubię najbardziej...

Nie jestem wielbicielką książek sensacyjnych. Strzelanie na ekranie telewizora mnie nudzi. Nie potrafię odczuć napięcia oglądając thriller. Z tą książką było podobnie. Poznałam jakiegoś tam kontrwywiadowca, w dodatku radzieckiego. Siedział w gnieździe nazistowskich żmij i tylko kwestią czasu pozostawała jego demaskacja. Ziewałam, ale obiecałam sobie, że książkę skończę....