Dość rozwleczona fabuła.
Do górskiej, starej, opuszczonej fortecy przybywają Duchy Gaunta. Wkrótce pojawiają się zjawiska paranormalne, które wpływają na walczących żołnierzy... No niby jest tam jakiś klaustrofobiczny, posępny klimat, ale jest to mało przekonywujące. Wręcz śmieszne i naiwne.

Michał Gołkowski o wiele lepiej poradził sobie z podobnym tematem, w swojej militarnej S-f, "Fort 72" niż D. Abnett.
Lektura, jakoś szczególnie mnie nie porwała.

Dość rozwleczona fabuła.
Do górskiej, starej, opuszczonej fortecy przybywają Duchy Gaunta. Wkrótce pojawiają się zjawiska paranormalne, które wpływają na walczących żołnierzy... No niby jest tam jakiś klaustrofobiczny, posępny klimat, ale jest to mało przekonywujące. Wręcz śmieszne i naiwne.

Michał Gołkowski o wiele lepiej poradził sobie z podobnym tematem, w swojej...

Trochę książka mnie męczyła zbyt powolną dynamiką, natomiast od 300 strony opowieść wciągnęła i wrzucała wiele wątków. 7/10

Trochę książka mnie męczyła zbyt powolną dynamiką, natomiast od 300 strony opowieść wciągnęła i wrzucała wiele wątków. 7/10

Kolejny tom duchów Gaunta nadal nie zawodzi. Książkę przesłuchałem z wielką przyjemnością, czekam z niecierpliwością aż się w GW ogarną i nagrają kolejne tomy w audiobooku :).

Kolejny tom duchów Gaunta nadal nie zawodzi. Książkę przesłuchałem z wielką przyjemnością, czekam z niecierpliwością aż się w GW ogarną i nagrają kolejne tomy w audiobooku :).

Tom jedenasty, uznawany za jeden z lepszych w serii.

Kontekst krwawej obrony powraca, ale przedstawiony jest w nowym wydaniu, z wątkami z pograniczna horroru lovecraftowskiego. Początkowo brzmią dziwnie, z czasem nadają nowy wymiar opowieści o duchach Gaunta i domykają się w spójną, logiczną całość.

Jak dotąd mój ulubiony tom obok Nekropolii i Zdradzieckiego Generała. Tytułowy wątek, gdzie "tylko w śmierci obowiązek się kończy", zostanie po lekturze z każdym sympatykiem uniwersum.

Tom jedenasty, uznawany za jeden z lepszych w serii.

Kontekst krwawej obrony powraca, ale przedstawiony jest w nowym wydaniu, z wątkami z pograniczna horroru lovecraftowskiego. Początkowo brzmią dziwnie, z czasem nadają nowy wymiar opowieści o duchach Gaunta i domykają się w spójną, logiczną całość.

Jak dotąd mój ulubiony tom obok Nekropolii i Zdradzieckiego Generała....

Kolejny tom przygód Gaunta i jego Duchów. Tym razem to oni będą bronić fortecy a nie ją zdobywać. Autor jak zawsze potrafi w sposób wybitny kreować walkę i wprowadzać elementy które zeskoczą czytelnika. Obrońcy będą zmagać się nie tylko z przeciwnikiem w postaci hordy która chce ich powybijać ale także z dziwną "aurą" miejsca w którym zostali zmuszeni się bronić. Twierdza ta ma nie wiadomo ile lat a także nie wiadomo kto ją zbudował ani dlaczego została porzucona, plany twierdzy nie pokrywają się z rzeczywistością a wróg na początku prawie w "magiczny" sposób jest w stanie pojawić się w dowolnym jej zakątku. Jak poradzą sobie Duchy w takiej sytuacji musicie przekonać się sami.

Kolejny tom przygód Gaunta i jego Duchów. Tym razem to oni będą bronić fortecy a nie ją zdobywać. Autor jak zawsze potrafi w sposób wybitny kreować walkę i wprowadzać elementy które zeskoczą czytelnika. Obrońcy będą zmagać się nie tylko z przeciwnikiem w postaci hordy która chce ich powybijać ale także z dziwną "aurą" miejsca w którym zostali zmuszeni się bronić. Twierdza...

„Tylko Śmierć”, jedenasty tom Duchów Gaunta. Przed przystąpieniem do lektury byłem ciekaw, czy Dan Abnett wciąż będzie w stanie wnieść coś nowego.

Teoretycznie wszystko jest takie samo. Bohaterami są żołnierze regimentu Duchów z Tanith. Obserwujemy ich głównie w trakcie zmagań wojennych. Przeciwnik również się nie zmienił. W praktyce jest to mój ulubiony tom cyklu.
Dan Abnett nie pierwszy raz udowodnił, że w pisaniu powieści wojennych nie ma sobie równych. Opisując kolejne bitwy Duchów, uniknął monotonii. Postawił bohaterów swojego cyklu w całkiem nowej sytuacji: broniących twierdzy. Pozornie mogłoby się wydawać, że specjalizujący się w zwiadzie i skrytym eliminowaniu wroga Duchy są nie na miejscu. Nic bardziej mylnego. Dzięki wielkości obiektu, zawiłości pomieszczeń oraz nieścisłościom w mapach, zmysł orientacyjny Gwardzistów z Tanith zostanie poddany próbie.
Niemałym plusem „Tylko Śmierci” jest klimat horroru. Atmosfera zaszczucia, niepokoju i lęku jest stale odczuwalna i narasta z kolejnymi rozdziałami. Czytelnik wraz z bohaterami powieści będzie odczuwał niepewność. Odróżnienie tego, co jest złudzeniem, a co prawdą, zdaje się wykraczać poza możliwości jednych i drugich.
Nie jest to arcydzieło science-fiction. „Tylko Śmierć” ma wady całego cyklu. Nie opowiada o kluczowych dla uniwersum wydarzeniach. Przedstawia losy zwykłych Gwardzistów. Wyjątkowo utalentowanych i doświadczonych, ale o których istnieniu nie wiedzą prawdopodobnie najważniejsze osoby na Terze. Zwycięstwa i porażki Duchów mają oczywiście wpływ na działania wojenne, ale w tym przypadku nie są odosobnieni. Sukcesy bądź niepowodzenia wszystkich mniejszych jednostek, których losy nie są opisywane, wpływają na losy wojny.
SPOILERY:



Niejeden horror mógłby zainspirować się tym, jak „Tylko Śmierć” tworzy atmosferę zaszczucia. Zawodny karabin o numerze seryjnym „5M13RC”, którego właściciel widzi napis „ŚMIERĆ”. Odgłosy przypominające pełzającego czerwia słyszane przez jednego z majorów, który natrafia na księgę z emblematem tejże larwy. Dama bez twarzy potakująca skinięciem głowy na pytanie oficera, czy przyszła zabrać ich wszystkich ze sobą.
Poza typowymi wadami dla całego cyklu wymieniłbym zbyt częste próby przekonania czytelnika, że bohater zginął. Miało to miejsce tak wiele razy w poprzednich tomach, że trudno wierzyć w te zabiegi. Zwłaszcza że w tym tomie nie ginie nikt istotny.
KONIEC SPOILERÓW:



„Tylko Śmierć” zdecydowanie nie zawiedzie fanów „Duchów Gaunta”. Czytelników, którzy interesują się fabułą „Warhammera 40 000”, odsyłam do „Herezji Horusa”. Ten cykl urzeknie wyłącznie pasjonatów bitew w realiach science-fiction. Gwarantuję, że „Gwiezdne Wojny” nie przedstawiają wojny w połowie tak wiarygodnie, jak Dan Abnett.

„Tylko Śmierć”, jedenasty tom Duchów Gaunta. Przed przystąpieniem do lektury byłem ciekaw, czy Dan Abnett wciąż będzie w stanie wnieść coś nowego.

Teoretycznie wszystko jest takie samo. Bohaterami są żołnierze regimentu Duchów z Tanith. Obserwujemy ich głównie w trakcie zmagań wojennych. Przeciwnik również się nie zmienił. W praktyce jest to mój ulubiony tom cyklu.
Dan...

Kolejna dobra pozycja w tej serii, kilka ciekawych powrotów i znowu pojawia się pytanie - ile oni jeszcze wytrzymają? - bo wojna nie ma końca

Kolejna dobra pozycja w tej serii, kilka ciekawych powrotów i znowu pojawia się pytanie - ile oni jeszcze wytrzymają? - bo wojna nie ma końca