Przenikliwa

Przenikliwa

Rozczarowujące. Generalnie myśli zawarte w tej książeczce streszcza tytuł.
Autor uzasadnia swój pogląd wg którego nie dotarliśmy do kresu nauki, a teorie wyjaśniające rzeczywistość, jakie nadejdą w przyszłości będą inne niż te, którymi dysponujemy obecnie.

Epokowa myśl, prawda?

Trywialność nie jest jednak grzechem głównym tej książeczki. Sporo jest błędów w tłumaczeniu, ale głównym grzechem jest spekulatywność wszystkich tych rozmyślań. Może i one słuszne, może nawet prawdziwe, ale oparte o przede wszystkim o "wydaje mi się". "Jeśii okaże się, żę świadomości nie można sprowadzić do zmian fizycznych w mózgu, to znaczy, że istnieje odmienny byt, a więc zawierał się on, przynamnije w potencjale we wcześniejszym Wszechświecie, a więc musimy zmodyfikować nasze teorie na temat podstawowych elementów Wszechświata..." i tak dalej. Niestety niewiele propozycji jak to zmodyfikować.

Jest taki żart. Zająć mówi do sowy: "Sowo chodzę po lesie i boję się ciągle, że mnie wilk zje. Jak mam sobie z tym poradzić?" A sowa na to: "Proste. Po prostu musisz się zamienić w lwa, wtedy nie będziesz się bał wilka" "Wspaniały pomysł sowo, ale jak ja mam się zamienić w lwa?", "No tego to ja już nie wiem, ja tylko mówię co masz zrobić".

I tak samo w tej książce: "Musimy zmienić nasze teorie". Hłe hłe. Generalnie odradzam.

Rozczarowujące. Generalnie myśli zawarte w tej książeczce streszcza tytuł.
Autor uzasadnia swój pogląd wg którego nie dotarliśmy do kresu nauki, a teorie wyjaśniające rzeczywistość, jakie nadejdą w przyszłości będą inne niż te, którymi dysponujemy obecnie.

Epokowa myśl, prawda?

Trywialność nie jest jednak grzechem głównym tej książeczki. Sporo jest błędów w tłumaczeniu,...

Ciekawa lektura do wielokrotnego przyswajania.

"Wiodące jest dla mnie przekonanie, że umysł nie jest jedynie spóźnioną refleksją przyrody, dziełem przypadku czy dodatkiem, ale zasadniczym jej aspektem. [...] Naukę napędza założenie o pojmowalności świata. Znaczy to, że otaczający nas świat, na temat którego na drodze doświadczenia gromadzimy pewne informacje, można nie tylko opisać, ale i zrozumieć. Wszelka pogoń za wiedzą, w tym także i złudne dociekania opierają się na tym założeniu. [...] Zdaje mi się, że faktyczne zrozumienie światopoglądu naukowego wymaga założenia, że pojmowalność świata [...] jest sama w sobie częścią najgłębszego wyjaśnienia przyczyny, dla której jest tak, jak jest. Stąd przedkładanie jednego wyjaśnienia [tych samych danych) nad drugie z racji tego, że jest prostsze i czyni mniej arbitralnych założeń, nie jest wyłącznie estetyczną preferencją: wynika raczej z przekonania, że wyjaśnienie dające pełniejsze zrozumienie jest - z tej tylko przyczyny - bardziej prawdopodobne. [...] Pogląd, że rozumowa pojmowalność leży u podstaw porządku przyrody czyni mnie idealistą w szerokim sensie tego słowa: nie idealistą subiektywnym - jako że mój idealizm nie jest tożsamy z twierdzeniem, że cała rzeczywistość to tylko obecne w umyśle przedstawienie - ale idealistą obiektywnym, podążającym śladem Platona, a być może niektórych postkantystów pokroju Schellinga i Hegla, określanym zwykle mianem idealistów absolutnych. [...] Pojmowalność świata nie jest przypadkowa. W takim spojrzeniu umysł ma podwójny związek z porządkiem przyrody. Przyroda inicjuje powstanie świadomych bytów posiadających umysły i jest taka, że byty te są w stanie ją zrozumieć. Dlatego właśnie powinny być zrozumiałe także dla samych siebie. Są to fundamentalne cechy wszechświata, a nie produkty uboczne przygodnych dróg rozwoju, których prawdziwe wyjaśnienie przedstawia się w kategoriach nieodwołujących się do umysłu" (21-23).

"Życie każdego z nas jest częścią bardzo długiego procesu budzenia się wszechświata, stopniowo zyskującego świadomość siebie" (78).

"Proces zdaje się przypominać stopniowe budzenie się kosmosu" (105).

Oparcie normalnej zdolności rozumienia.

Brakuje mu powiem wyjaśnienia pojmowalności samego porządku natury.

Ujmuje nasze zdolności w sposób podważający ich wiarygodność, a tym samym podważa samego siebie.

Jeśli chodzi o władze poznawcze "musimy przynajmniej wierzyć, że nie podważa ich proponowane zewnętrzne ujęcie ich pochodzenia i sposobu działania" (30).

Zgodnie z teorią wieloświata "nie dysponujemy tego rodzaju rozumem, który pozwalałby nam polegać na nich [zdolnościach poznawczych], a który, korzystając z nich bezpośrednio, we własnej opinii mamy.

Wieloświat znacznie osłabia pozycję autorytetu rozumu.

Implikacją jest to, że "nie powinniśmy traktować poważnie żadnych własnych przeświadczeń - włącznie z naukowym obrazem świata, na którym tenże naturalizm ewolucyjny się opiera" (31).

"Korzystamy z percepcji i rozumu, konstruując teorie naukowe świata przyrody, choć brak nam przekonującego, zewnętrznego ujęcia - czy to naturalistycznego czy kartezjańsko-teistycznego - istnienia tychże władz, spójnego z zaufaniem, jakie pokładamy w ich wiarygodności" (34).

"Myśl i rozumowanie są poprawne lub nieoprawne na mocy czegoś niezależnego od przekonań myśliciela, a nawet niezależnego od spółczesności myślicieli, do której przynależy. Uważamy się za zdolnym do formułowania prawdziwych przekonań na temat otaczającego świata, ponadczasowych dziedzin logiki czy matematyki i właściwego postępowania. Nie uznajemy owych zdolności za całkowicie nieomylne, ale za ogólnie wiarygodne - w sensie obiektywnym - i za mogące dać nam wiedzę. Zgodnie z naturalnym nastawieniem do życia przyjmujemy, że prawdziwy świat istnieje, że na wiele pytań - czy to faktualnych, czy praktycznych - istnieją poprawne odpowiedzi oraz że istnieją normy myślenia, które, o ile będą przestrzegane, poprowadzą nas ku tymże poprawnym odpowiedzią" (67-68).

"Jeśli rzeczywisty, niezależny od naszych osądów świat fizyczny, niezależne od naszych osądów prawdy matematyczne i niezależne od naszych osądów prawdy etyki i rozumu praktycznego nie istnieją, wówczas nie istnieje tez problem wyjaśnienie tego, jak to jest, że jesteśmy zdolni je poznawać. Z perspektywy antyrealizmu prawda naukowa czy moralna nie jest czymś niezależnym, do czego nasze reakcje mogą pasować lub nie, ale zależy od systematycznych reakcji poznawczych i konatywnych. "Światy", o których mowa, są zatem jedynie konstruktami ludzkiego umysłu (70).

"Jeśli coś takiego jak rozum istnieje, to można pewne rzeczy zakładać. Po pierwsze, istnieją obiektywne, niezależne od umysłu prawdy różnego rodzaju: prawdy faktualne o świecie przyrody, do których należą prawdy naukowe, ponadczasowe i konieczne prawdy logiczne i matematyczne oraz prawdy wartościujące i moralne" (79).

"Chcę przesuwać granice, zmniejszając terytorium tego, co uznajemy za 'nie do pomyślenia'. Byłoby oznaką postępu, gdyby ukierunkowany teoretycznie świecki establishment i współczesna oświecona kultura, którą zdominował, pozwoliły się odstawić od piersi materializmu i luk darwinizmu" (113).

"Chętnie pójdę o zakład, że obecny ortodoksyjny konsensus wyda się kolejnemu pokoleniu (lub temu, który przyjdzie po nim) śmieszy - choć oczywiście może się zdarzyć, że jego miejsce zajmie kolejny konsensus, równie bezpodstawny (114).

Ciekawa lektura do wielokrotnego przyswajania.

"Wiodące jest dla mnie przekonanie, że umysł nie jest jedynie spóźnioną refleksją przyrody, dziełem przypadku czy dodatkiem, ale zasadniczym jej aspektem. [...] Naukę napędza założenie o pojmowalności świata. Znaczy to, że otaczający nas świat, na temat którego na drodze doświadczenia gromadzimy pewne informacje, można nie...

Dla laika, przeintelektualizowana i toporna, momentami wręcz ocierająca się o bełkot.
Dla akademika, nic nowego, nic odkrywczego, a do tego żadnych konkretów, tylko teoretyczne gdybanie.

Dało radę napisać to jaśniej i zmieścić w artykule w jakimś czasopiśmie.

Nagel, krytykując na okładce neodarwinizm, bynajmniej nie zbliża się do kreacjonizmu. On zwyczajnie chce zmienić charakter naturalizmu redukcyjnego na naturalizm teleologiczny, tzn zamiast cofać się w nieskończoność w wyjaśnianiu mechanistycznych zjawisk, zastanowić się nad "celowością" (Arystoteles),a punktem zaczepienia miałoby być zbadanie fenomenu pojawienia się w kosmosie świadomości. Odnoszę wrażenie, że pociąga go "inteligentny projekt", ale bez projektanta :)

Zdecydowanie odradzam, choć okładka (i zakładka w środku) bardzo ładna!

Dla laika, przeintelektualizowana i toporna, momentami wręcz ocierająca się o bełkot.
Dla akademika, nic nowego, nic odkrywczego, a do tego żadnych konkretów, tylko teoretyczne gdybanie.

Dało radę napisać to jaśniej i zmieścić w artykule w jakimś czasopiśmie.

Nagel, krytykując na okładce neodarwinizm, bynajmniej nie zbliża się do kreacjonizmu. On zwyczajnie chce zmienić...