Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak na Nagela przystało wyśmienity zbiór esejów. Mylący tytuł, bowiem nie traktuje o sprawach ostatecznych ale o tym co najbardziej ważkie i bolące, niezależnie od dekady. Jeden z esejów [Wojna i Masakra] napisany w czasach wojny wietnamskiej wpadł mi ponownie w ręce gdy trwa wojna rosyjsko-ukraińska. Nic zupełnie nie uległo zmianie przez 50 lat, ba nie zmieniło się nic od antyku. O czym mówię? Polityka uderzenia w ludność cywilną by złamać morale, osłabić nieprzyjaciela w antyku była aberracją, powodem infamii. Jednak po antyku działanie takie stało się powszechnie akceptowalne. Co Nagel wyjaśnia - jeśli stawka jest dostatecznie wysoka - nie ma takiego konfliktu, gdzie rozmyślne zabijanie (nie uczestniczących w walce) kobiet, dzieci starców nie miałoby miejsca. Jeśli dziś szokują nas zbrodnie na cywilach, to czy tak samo szokowały nas w czasach Hiroszimy, Drezna i Indochin? Dzisiejsi spece od geopolityki mogliby się od Nagela uczyć.