Twórczość ks. Tischnera znałem tylko z internetu. Po zbiór esejów sięgnąłem w obawie, że przez jeden pełno-książkowy wywód mógłbym nie przebrnąć. I szczerze, gorąco polecam tę książkę tym, którzy chcieli by wzbogacić umysł, a nie mają warunków do tego by przed opasłym tomiszczem zasiąść i trudne teksty zgłębiać.
Kilka esejów (szczególnie ten o wolności, prawdziwa petarda) to prawdziwa uczta, część jakby zbyt zagmatwana, z częścią tez się nie zgadzam (co nie znaczy, że to źle).
Jest to niewątpliwe książka dla ludzi pragnących dialogu, a nie waśni

Twórczość ks. Tischnera znałem tylko z internetu. Po zbiór esejów sięgnąłem w obawie, że przez jeden pełno-książkowy wywód mógłbym nie przebrnąć. I szczerze, gorąco polecam tę książkę tym, którzy chcieli by wzbogacić umysł, a nie mają warunków do tego by przed opasłym tomiszczem zasiąść i trudne teksty zgłębiać.
Kilka esejów (szczególnie ten o wolności, prawdziwa petarda)...

Uważam że część z tych tekstów pobudza do głębszej refleksji, choć wymagają uważnego czytania to są wystarczająco przystępne aby przeczytać je wieczorem po pracy. Z jednej strony nie jest to spójna książka tylko zbiór, a z drugiej teksty są tak poukładane że razem tworzą większą wartość niż z osobna, tym bardziej polecam.
Dla mnie to był też wgląd w nowożytną filozoficzną myśl z polskiej perspektywy - nie ma wiele dobrych okazji na taki wgląd, więc korzystam z każdej możliwości.

Uważam że część z tych tekstów pobudza do głębszej refleksji, choć wymagają uważnego czytania to są wystarczająco przystępne aby przeczytać je wieczorem po pracy. Z jednej strony nie jest to spójna książka tylko zbiór, a z drugiej teksty są tak poukładane że razem tworzą większą wartość niż z osobna, tym bardziej polecam.
Dla mnie to był też wgląd w nowożytną filozoficzną...

Znalazłam tutaj kilka fragmentów, które nazwałabym ładnie brzmiącym pustosłowiem, ale poza tym książka jest interesująca. Trochę brakuje mi w niej pogłębionej argumentacji - to raczej zbiór przemyśleń autora.
Fakt, że z ogromną większością z nich się zgadzam. Treść jest przyjemna nawet dla tak zajadłych ateistów jak ja ;) Z przyjemnością bym z Tischnerem pogadała przy kawie, gdyby to było możliwe. Myślę też, że gdyby podobny sposób rozumowania i widzenia świata zdarzał się częściej wśród katolików (zarówno świeckich, jak i duchownych),to mniej ludzi odcinałoby się od organizacji pt. KK w Polsce.

Znalazłam tutaj kilka fragmentów, które nazwałabym ładnie brzmiącym pustosłowiem, ale poza tym książka jest interesująca. Trochę brakuje mi w niej pogłębionej argumentacji - to raczej zbiór przemyśleń autora.
Fakt, że z ogromną większością z nich się zgadzam. Treść jest przyjemna nawet dla tak zajadłych ateistów jak ja ;) Z przyjemnością bym z Tischnerem pogadała przy...

Ksiądz Józef Tischner budził zaufanie jako człowiek, inspirował jako filozof, uczył dojrzałej wiary jako kapłan. Był człowiekiem swojego czasu: nie uciekał od aktualnych problemów, ale próbował pomóc rodakom przejść przez kolejne zakręty historii. Został zapamiętany jako nauczyciel wolności, solidarności i nadziei. Poza tym miał niezwykły dar przyciągania ludzi.

Wojciech Bonowicz dokonał wyboru najważniejszych i najbardziej aktualnych tekstów księdza Tischnera. Takich publikacji, które pomagają rozumieć otaczającą nas rzeczywistość. Mamy tutaj zbór 21 tekstów aktualnych w XXI wieku, choć pisanych w II połowie XX wieku. Każdy tekst poprzedzony jest komentarzem i wprowadzeniem do tematu.

Trudno streścić tutaj wszystkie te eseje, artykuły, czy kazania, ponieważ opracowania tych tekstów zostały już napisane. Nie jest to lektura lekka, nie można tego przeczytać w jeden wieczór. Tutaj raczej codziennie można sobie dawkować odpowiednią porcję nadziei. Tak, nadziei, ponieważ temu zagadnieniu ksiądz Tischner poświęca bardzo dużo miejsca. Nie jest to też książka, którą trzeba czytać od deski do deski. Można wybrać sobie właściwą dla siebie tematykę i raz na jakiś czas powracać do interesujących nas fragmentów.

Ksiądz porusza wiele problemów, z którymi musi zmagać się współczesny człowiek. Często posługiwał się metaforą kryjówki i „ludzi z kryjówek”. Tischner opisywał sytuacje których budulcem ludzkiego świata przestaje być nadzieja, a staje się nieufność, podejrzliwość, lęk przed ludźmi. Owa kryjówka, dla tego, kto ją stworzył i w niej zamieszkał, staje się źródłem rozmaitych cierpień, ale daje też pewne poczucie bezpieczeństwa i swoistej nieodpowiedzialności.

„Człowiek, zamiast kroczyć swoją drogą, czuje się zmuszony szukać gdzieś w przestrzeni kryjówki dla siebie. W kryjówce tej chroni się przed światem i przed innymi. Przyszłość nie obiecuje człowiekowi nic wielkiego, pamięć przeszłości podsuwa mu przed oczy same doznane porażki, przestrzeń nie zaprasza do żadnego ruchu. Wprawdzie w kryjówce nadzieja nie znika bez reszty, tylko maleje, ale maleje do tego stopnia, że staje się nadzieją przetrwania”.

Znaczą część książki stanowią fragmenty „Etyki solidarności”, to niewątpliwie najbardziej znane dzieło księdza Tischnera. Pisane było „na gorąco”, w miesiącach, które nastąpiły po protestach robotniczych latem 1980 roku. „Gdy inni strajkowali, manifestowali, kłócili się o należne im prawa… ja pisałem”, dzięki temu mamy dziś przepiękne teksty kazań, które wtedy podnosiły na duchu i otwierały sumienia. „Aby przepis mógł budować moralność, musi być akceptowany przez sumienie. Sumienie to zmysł czytania drogowskazów. Tylko ono wie, na który drogowskaz należy zwrócić uwagę tu i teraz”.

I jeszcze jeden z moich ulubionych fragmentów, mówiący o możliwości zaistnienia dialogu: „Pełna prawda jest owocem wspólnych doświadczeń – twoich o mnie, a moich o tobie. Wspólne poglądy są owocem przemiany punktów widzenia. Stąd dialog – dialog rzetelny, pojęty nie tylko jako sposób zachowania ludzi, ale jako koniczny środek osiągnięcia prawdy społecznej”.

Można by było wypisać jeszcze wiele cytatów księdza, ale najlepiej przeczytać te teksty w całości. Czytając niektóre eseje odczuwa się niesamowity spokój ducha, pewne ukojenie, mimo że niektóre treści nie brzmią zbyt optymistycznie. Ksiądz Tischner miał niezwykły talent krasomówczy, a słowa, które wypowiadał dla nie jednego człowieka mogą być formą terapii. A na pewno dają nadzieję. To niesamowite! Kiedyś zapytano księdza Tischnera, czy czuje się bardziej filozofem czy księdzem. A on tak odpowiedział: „Czasami się śmieję, że jestem najpierw człowiekiem, potem filozofem, potem długo, długo nic, a dopiero potem księdzem”. Myślę, że tu tkwi cały sekret księdza, że był najpierw człowiekiem.

Ksiądz Józef Tischner budził zaufanie jako człowiek, inspirował jako filozof, uczył dojrzałej wiary jako kapłan. Był człowiekiem swojego czasu: nie uciekał od aktualnych problemów, ale próbował pomóc rodakom przejść przez kolejne zakręty historii. Został zapamiętany jako nauczyciel wolności, solidarności i nadziei. Poza tym miał niezwykły dar przyciągania ludzi.

Wojciech...

Ksiądz Józef Tischner potrafił dotrzeć do każdego człowieka, czy był to światły intelektualista czy prosty robotnik. Niezależnie czy wygłaszał wykład na uczelni, pisał artykuł czy głosił kazanie w małym wiejskim kościółku na Podhalu jego przekaz zawsze charakteryzowała prawda.
Prawda o kościele w Polsce, jego wadach i bolączkach. Prawda o nas Polakach, którzy z imieniem Chrystusa na ustach często swoim zachowaniem zaprzeczamy w życiu codziennym chrześcijańskim cnotom. I w końcu prawda o świecie, który mimo, że pędzi i zmienia się na naszych oczach jest światem, który nadal opiera się na wartościach uniwersalnych: nadziei, wolności i miłości.

"To co najważniejsze" to 21 tekstów księdza, których wyboru dokonał Wojciech Bonowicz. To swoisty testament tego krakowskiego filozofa ukazujący zagadnienia i problemy, którym poświęcił swoje życie. To rozważania pełne głębi, gdzie nie brakuje nawiązań do dzieł zarówno filozofów starożytnych jak i współczesnych. I choć są to rozważania na tematy uniwersalne ks. Tischner nie byłyby sobą gdyby nie przemycał w nich nauk skierowanych specjalnie do nas Polaków. Rozprawia się w nich z naszą zaściankowością, nietolerancją, katolicyzmem na pokaz. Zwrot "Polak katolik" w jego ustach nie jest pochlebstwem. Jak surowy ojciec gani nas i wskazuje właściwy kierunek, którym powinniśmy pójść jako Polacy i jako chrześcijanie. Na koniec zaś przytula mocno do serca uśmiechając się tym swoim charakterystycznym, odrobinę ironicznym uśmiechem.
Lektura tego dzieła wymaga najwyższego skupienia. Nie da się jej czytać w tak zwanym "międzyczasie". To niezwykłe wyzwanie intelektualne, z którym warto się zmierzyć.

Ksiądz Tischner zmarł ponad 20 lat temu. Czytając "To co najważniejsze" nie mogłam wyzbyć się pytania jak skomentowałby on obecną sytuację w polskim kościele. Niechybnie dostałby zakaz wypowiadania się, bo nad poprawność i posłuszeństwo wobec zwierzchników cenił sobie prawdę. Nawet tę niewygodną i drapiącą ludzkie sumienia.
Polecam tę publikację Waszej uwadze.

Ksiądz Józef Tischner potrafił dotrzeć do każdego człowieka, czy był to światły intelektualista czy prosty robotnik. Niezależnie czy wygłaszał wykład na uczelni, pisał artykuł czy głosił kazanie w małym wiejskim kościółku na Podhalu jego przekaz zawsze charakteryzowała prawda.
Prawda o kościele w Polsce, jego wadach i bolączkach. Prawda o nas Polakach, którzy z imieniem...

Człowiek w swoim życiu przemierza drogę, która nie zawsze jest prosta. Często znajdujemy się na życiowych zakrętach, gubimy obrany szlak, czasami lądujemy w dole, z którego ciężko się wydostać, czasami potykamy się o kamienie i przewracamy. Bywa też tak, że droga jest idealnie prosta i bez przeszkód, a błękitne niebo i promienie słońca umilają nam podążanie tą ścieżką. Grunt to patrzeć z nadzieją na swoją drogę niezależnie od tego, czy jest wyboista, czy mamy szczęście i podążamy nią bez przeszkód… Czasami kamienie, o które się potykamy dają do myślenia i są dobrym powodem, aby zmienić coś na lepsze.

„To, co najważniejsze” to drogowskazy w papierowej formie, które pomogą odnaleźć odpowiedzi na wiele nurtujących pytań i zagadnień. Nie jest to książka prosta w swojej treści, ale na pewno wartościowa. Józef Tischner jako filozof i ksiądz ma szeroki światopogląd i perspektywę patrzenia na świat. Tematy takie jak nadzieja, wartości, etyka, miłość, wolność, samoświadomość, wiara to jedne z wielu zagadnień tej książki, które autor „rozebrał” na czynniki pierwsze. Muszę powiedzieć, że dla mnie osobiście książka była dosyć trudna w odbiorze. Czasami niektóre rzeczy mieszały mi się w głowie, ale jednocześnie to była wciągająca i ciekawa podróż w głąb rozumu i duszy człowieka. Poruszane są tu w głównej mierze aspekty psychologiczne, społeczne, religijne, czyli wszystko, co związane z człowiekiem.

Lubię takie książki, lubię czytać na temat przemyśleń mądrych ludzi, którzy mają coś ważnego do przekazania. Józef Tischner zwraca uwagę na istotę sensu życia, na to, czym się w nim kierujemy, a także na to, że wszystkie nasze zachowania i podejmowane decyzje są po części kreowane właśnie przez nasze przeżycia. Każdy człowiek podąża swoją drogą i kieruje się innymi wartościami i inaczej odbiera różne wartości – to pokazuje piękny i szeroki obraz różnorodności ludzi.

Za współpracę i egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Znak

IG @ksiazkowewisienki

Człowiek w swoim życiu przemierza drogę, która nie zawsze jest prosta. Często znajdujemy się na życiowych zakrętach, gubimy obrany szlak, czasami lądujemy w dole, z którego ciężko się wydostać, czasami potykamy się o kamienie i przewracamy. Bywa też tak, że droga jest idealnie prosta i bez przeszkód, a błękitne niebo i promienie słońca umilają nam podążanie tą ścieżką....

Ks. Józef Tischner To co najważniejsze, "Żyjemy na świecie jak na ogromnym targowisku: targowisku rzeczy, przedmiotów, pomysłów, idei, nawet ludzi. Jesteśmy dziś świadkami przemijania jakiegoś świata. W bólach rodzi się inny świat. Na targowisku liczni przekupnie wystawiają swoje towary. Jedni obiecują szczęście, inni grożą nieuniknionym nieszczęściem. Targowiska mają swoją siłę przyciągania. Zniewalają nasze uszy, zmuszają do słuchania tego, co jest wykrzyczane. Targowisko nie pozwala przekroczyć swojej przestrzeni, wciąż zmusza do powrotu, do oglądania wiele razy tego samego. Przede wszystkim jednak targowisko narzuca nam swój język. Kto przebywał czas jakiś na targowisku, nie umie mówić inaczej niż językiem targowiska. Nie potrafi również myśleć inaczej - staje się częścią targowiska." (ks. Józef Tischner Wędrówki w krainę filozofów)

Kilka dni temu minęła 90 rocznica urodzin księdza Józefa Tischnera. I chociaż nie ma go na tym świecie już ponad dwadzieścia lat, jego bogata literacka spuścizna nadal pozostaje aktualna. W związku z rocznicą urodzin Wojciech Bonowicz przyjaciel i biograf księdza Tischnera, podjął się trudnej próby wyboru i przedstawienia czytelnikowi najważniejszych, jego zdaniem, tekstów publicystycznych, esejów, artykułów i wystąpień. Wybrał dwadzieścia jeden publikacji idealnie odpowiadających ogólnoludzkim potrzebom i problemom XXI wieku, które złożone następnie w jedną całość, stworzyły publicystyczną antologię, zbiór tekstów napisanych na przestrzeni kilkudziesięciu lat, do tej pory rozrzuconych pomiędzy różne czasopisma bądź drukowanych pojedynczo w innych książkach.

Ich lektura uzmysławia przede wszystkim, jak skomplikowaną istotą jest człowiek, ile lęków skrywa. Daje również do zrozumienia, że mimo upływu czasu, zmieniających się okoliczności, postępu technologicznego czy zmian, które zachodzą również wokół chrześcijaństwa, pewne wartości ogólnoludzkie, zawsze będą ważne i poszukiwane, nawet jeśli nastąpi ich kryzys, ponieważ takie pojęcia jak wiara, myślenie, miłość, wolność, nadzieja, solidarność są po prostu ponadczasowe.
Warto wspomnieć chociażby opublikowaną w 1978 roku na łamach "Znaku" Sztukę etyki, w której ksiądz Tischner pisze między innymi o tym, dlaczego współczesna cywilizacja techniczna sprawia, że stajemy się istotami coraz bardziej otępiałymi na drugich, coraz mniej się rozumiejącymi, coraz bardziej pogrążającymi się w ucieczce.

Najstarsze teksty w tym zbiorze pochodzą z początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Absolutnie się nie zestarzały, stanowiąc tym samym fundament do dalszych nad nimi rozważań. W jaki sposób zostaną one wykorzystane przez człowieka, to już zależy od niego samego. Ich uniwersalizm jest niezaprzeczalny, a dzielenie się księdza Tischnera z czytelnikami swoimi spostrzeżeniami dotyczącymi otaczającego nas świata jest niezwykle subtelne, erudycyjne i skłaniające do refleksji. Nie tylko stara się on definiować problemy, ale chciałby również, żeby czytelnik spojrzał na nie jeszcze głębiej, poszukując odpowiedzi na wiele kolejnych pytań. Co tak naprawdę czuje? Jak widzi otaczający go świat? W jakiej jest relacji z definiowanymi problemami ? Żeby sensownie operować przyjętymi normami, należy być dobrym obserwatorem świata. Rozróżniać dobro i zło.

To co najważniejsze nie jest z pewnością lekturą na raz, ponieważ teksty księdza Józefa Tischnera są niejednokrotnie dość trudne. Wymagają raczej czytania w skupieniu i ciszy, być może po jednym dziennie, a może nawet tylko po kilka zdań, z przygotowaną sporą ilością znaczników albo, jak ktoś woli, ołówkiem. Ważne jest również to, że każdy z nich poprzedzony jest krótkim komentarzem, pewnego rodzaju wprowadzeniem do tematu, zawierającym często kontekst powstania, napisanym przez Wojciecha Bonowicza. Mała, ale jakże ważna zapowiedź tego, co za chwilę przeczytamy, takie skromne przywitanie się ze słowami księdza Józefa Tischnera, po które lada moment sięgniemy.

Ks. Józef Tischner To co najważniejsze, "Żyjemy na świecie jak na ogromnym targowisku: targowisku rzeczy, przedmiotów, pomysłów, idei, nawet ludzi. Jesteśmy dziś świadkami przemijania jakiegoś świata. W bólach rodzi się inny świat. Na targowisku liczni przekupnie wystawiają swoje towary. Jedni obiecują szczęście, inni grożą nieuniknionym nieszczęściem. Targowiska mają swoją...

Ucieszyłam się bardzo z tego powodu, że mogłam nieco bliżej zapoznać z twórczością Ks. Józefa Tischnera, który to swoimi życiowymi mądrościami zawartymi w autorskich publikacjach, był świetnym obserwatorem życia ludzkiego, współzałożyciel wiedeńskiego Instytutu Nauk o Człowieku daje, swojemu odbiorcy poniekąd cenne wskazówki wyjaśniając przy okazji, co miał w danym momencie na myśli pisząc je zrozumiałym językiem.

Książka pt. ''To, co najważniejsze'' autorstwa Ks. Józefa Tischnera z dokonanym wyborem i opracowaniem tekstów przez Pana Wojciecha Bonowicza jest trafnie dobraną literaturą dla współczesnego człowieka, który stale poszukuje nowych dróg życia oraz odpowiedniego pasującego klucza w tym wielkim i nieznanym chwilami świecie i znajdującym się w nim poruszanych w tej oto książce przez autora.

Uważam, że tego rodzaju teksty stanowią najlepszą odpowiedź na niektóre pytania, które stawiamy sobie samym, a o których chcemy porozmawiać, a nie mamy na obecnej dobie czasu z kim, a chcielibyśmy się w nie również bardziej lub mniejszym stopniu zagłębić.

Istotne jest dla autora tej książki posługiwanie się przykładami, jako danie świadectwa, że na przeprowadzonego dialogu pomiędzy różnymi osobami można, się powołać również o życie kościoła mając również na względzie powoływanie się o słowa uczonych, które obecnie stanowią ogromne znaczenie i zawierające w sobie tajemnice.

Książkę tę czytało mi się bardzo dobrze ze względu na to, że znalazłam w niej interesującą dla mnie tematykę i podsumowania ujęte w niej w adekwatny sposób za pomocą dodanych uwag końcowych, które po bliższym zastanowieniu się nad ich znaczeniem po głębszej ich analizie.

Elementami dodatkowymi w tej oto książce są: zamieszczona na ostatniej stronie nota wydawcy z informacją dotyczącą źródeł skąd pochodzą teksty oraz książka ta została wydana w twardej pięknej oprawie.

Wydawnictwu Znak dziękuje za podarowanie mi do zrecenzowania książki pt. ''To, co najważniejsze'' autorstwa Ks. Józefa Tischnera.

Warto jest posiadać tę książkę.

Ucieszyłam się bardzo z tego powodu, że mogłam nieco bliżej zapoznać z twórczością Ks. Józefa Tischnera, który to swoimi życiowymi mądrościami zawartymi w autorskich publikacjach, był świetnym obserwatorem życia ludzkiego, współzałożyciel wiedeńskiego Instytutu Nauk o Człowieku daje, swojemu odbiorcy poniekąd cenne wskazówki wyjaśniając przy okazji, co miał w danym momencie...

Zbiór 21 tekstów Tischnera na XXI wiek – recenzja przedpremierowa

„… Zazwyczaj jest tak, że to, co potrafimy zrozumieć, potrafimy także wcielić w życie; ale z miłością jest inaczej, tutaj więcej czujemy, niż potrafimy wcielić w życie. Istnieje jednak przykazanie miłości. Oznacza to, że miłość może być przedmiotem nakazu lub zakazu …”

Obecnie wiele osób zastanawia się nad tym, czy podjęło właściwe decyzje w swoim życiu… Przecież w zwykłej codzienności jest tak, że ponosimy odpowiedzialność za swój los. Nie ma już odwrotu od niektórych rzeczy, kredytu, pracy, męża czy dzieci. Do tej swoistej podróży dochodzą i rozterki duchowe. Smutek, mizerność i niełatwe zadania. Tak mało jest w życiu pięknych dni.

" … Z myśleniem jest tak jak z chodzeniem: najpierw człowiek trzyma się ręki matki, a potem odkrywa, że już sam potrafi." Tak mawiał ks. Józef Tischner. Ludzie go kochali, szanowali i liczyli się z jego zdaniem. Jako kapłan uczył dojrzałej wiary. Był człowiekiem swojego czasu: nie uciekał od aktualnych problemów, ale próbował nawet pomóc rodakom przejść, przez kolejne zakręty historii.

Dla wielu słuchaczy i czytelników ks. Józef Tischner stał się właśnie takim duchowym przewodnikiem. Miał on w sobie niezwykły dar przyciągania ludzi. Przez swoje teksty nadal uczy nas patrzenia na świat, w którym sprzeczności nie znikają, ale mogą się harmonizować. Skłania do refleksji nad tym, co jest naprawdę ważne. Przekonuje, dlaczego należy dbać o wolność i jak z niej mądrze korzystać. Ksiądz Tischner był filozofem i publicystą, ciągle mierzył się z problemem relacji chrześcijaństwa i współczesnego świata. Człowiek według niego dojrzewa w miarę, jak dojrzała staje się jego nadzieja.

Teksty związane są z nadzieją, wolnością, etyką, myśleniem religijnym, kryzysem, etyką solidarności, wiarą i miłością. Trzeba się uczyć czytać i pisać. Warto jest znać elementy fizyki, chemii i ekonomii. Tylko dzięki takiej wiedzy człowiek może żyć w świecie, jak u siebie w domu. Duch techniki nie jest wolny od pierwiastka etycznego. Człowiek nie może wejść w starą formę choćby chciał. Nie chodzi też o to, kto rządzi, ale o to, kim się rządzi. To bardzo ważne, by człowiek umiał zmieniać od czasu do czasu punkty swego widzenia świata. Wolność przypina człowiekowi skrzydła.

Ksiądz Tischner był bardzo barwną postacią. Urodził się 1931 roku w Starym Sączu, zm. 2000 roku w Krakowie) - ksiądz katolicki z powołania i filozof, autor wielu książek, m.in. „Filozofii dramatu”, „Etyki Solidarności”, „Sporu o istnienie człowieka” oraz „Historii filozofii po góralsku”. Od lat 70. był znaną postacią w polskim życiu intelektualnym. Dziekan Wydziału Filozoficznego PAT, dyrektor wiedeńskiego Instytutu Nauk o Człowieku, wykładowca krakowskiej PWST. Autor oryginalnej refleksji filozoficznej, zwłaszcza koncepcji filozofii dramatu. Piewca góralszczyzny, od 1980 r. był kapelanem Związku Podhalan, oraz kapelanem Solidarności. Patron nagrody przyznawanej przez Miesięcznik i Wydawnictwo Znak.

Wojciech Bonowicz dokonał wyboru najważniejszych i najbardziej aktualnych tekstów ks. Tischnera, które pomagają rozumieć otaczającą nas rzeczywistość. Nie ważne czy masz 70 lat czy 20, teksty Tischnera świetnie się czyta, z humorem i dużą dawką zdrowego rozsądku.

Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak
Premiera: 10.03.2021 r.
Oprawa: twarda
Wydanie I
Projekt okładki: Katarzyna Ewa Legendź
Liczba stron: 368
(nowość wydawnicza)

Zbiór 21 tekstów Tischnera na XXI wiek – recenzja przedpremierowa

„… Zazwyczaj jest tak, że to, co potrafimy zrozumieć, potrafimy także wcielić w życie; ale z miłością jest inaczej, tutaj więcej czujemy, niż potrafimy wcielić w życie. Istnieje jednak przykazanie miłości. Oznacza to, że miłość może być przedmiotem nakazu lub zakazu …”

Obecnie wiele osób zastanawia się...

Sądząc po poniższych wpisach, to wybitne arcydzieło... hm...

Sądząc po poniższych wpisach, to wybitne arcydzieło... hm...