Kto choć raz zapoznał się z tą serią, będzie wiedział, co go czeka, gdy otworzy „Znękanego”. To moje piąte spotkanie z twórczością Warrenów. Piąte niezbyt udane podejście. Popełniono ten sam błąd, co w poprzednich częściach. Historie mrożą może krew w żyłach, ale słaba beletryzacja psuje nie tylko nastrój, ale radość czytania… jakkolwiek by to dziwnie zabrzmiało. Pomimo tej naiwnej narracji nie jest to książka, którą czyta się w ramach rozrywki.

Historia Maurice’a „Frenchiego” Theriaulta jawiła się jako pasmo udręk i nieustannych niebezpieczeństw. Nie miał dobrego startu w życiu. Traumatyczne dzieciństwo z ojcem katem i pełna goryczy dorosłość odcisnęły na nim swoje bolesne piętno. Jednak prawdziwy horror przyszedł wraz z niewytłumaczalnymi zjawiskami paranormalnymi, którego świadkami zostają duchowni, organy ścigania i rodzina. Krwawienie z oczu i uszów bez fizycznej przyczyny, nieprzeciętna siła fizyczna, okaleczenia na plecach, bycie w dwóch miejscach wskazywały według specjalistów na dręczenie demoniczne.

Czy działo się to naprawdę, czy może była to sprytnie uknuta mistyfikacja? Czy Maurice cierpiał na chorobę psychiczną? Ile prawdy z jego życia zawarto w tej książce? Ile ominięto, ile rzeczy rozdmuchano? Cóż, przypadek ten został także opisywany w prasie i znam także smutny finał. Ten człowiek i jego rodzina potrzebowali pomocy, ale wszyscy ich zawiedli. Tragiczna sprawa, jednak niezależnie od tego czy w diabła wierzymy, czy też nie, nie powinno się go nigdy zapraszać do swojego życia.

Kto choć raz zapoznał się z tą serią, będzie wiedział, co go czeka, gdy otworzy „Znękanego”. To moje piąte spotkanie z twórczością Warrenów. Piąte niezbyt udane podejście. Popełniono ten sam błąd, co w poprzednich częściach. Historie mrożą może krew w żyłach, ale słaba beletryzacja psuje nie tylko nastrój, ale radość czytania… jakkolwiek by to dziwnie zabrzmiało. Pomimo tej...

Książka napisana bardzo słabym stylem, jakby należała do gatunku amerykańskich przygodowych powieścidełek dla młodzieży. Do tego fatalnie przetłumaczona. Wydaje się też, jakby nie przeszła żadnej korekty.
Historia tu opisana jest kontrowersyjna. Więcej przemawia za tym, że Theriault udawał. Fabuła nie trzyma w napięciu, nie przeraża, a tylko miejscami zaciekawia. Jedyny mocny fragment jest wyssany z palca, bo nie ma żadnego świadka tej sceny. Na dobrą sprawę wszystkie zdarzenia, przy których ktoś był obecny od początku do końca, dość łatwo można wytłumaczyć i uznać za chorobę lub udawanie.

Książka napisana bardzo słabym stylem, jakby należała do gatunku amerykańskich przygodowych powieścidełek dla młodzieży. Do tego fatalnie przetłumaczona. Wydaje się też, jakby nie przeszła żadnej korekty.
Historia tu opisana jest kontrowersyjna. Więcej przemawia za tym, że Theriault udawał. Fabuła nie trzyma w napięciu, nie przeraża, a tylko miejscami zaciekawia. Jedyny...

Książka z polecenia, ciekawa tematyka ale trudna. Na koledze największe zarażenie zrobiło to, ze to autentyczna historia, na mnie z kolei to jak to wszystko faktycznie wyglada, te całe procedury co do egzorcyzmu itd. Ciekawa i fascynująca, ale nie rozrywkowa.

Książka z polecenia, ciekawa tematyka ale trudna. Na koledze największe zarażenie zrobiło to, ze to autentyczna historia, na mnie z kolei to jak to wszystko faktycznie wyglada, te całe procedury co do egzorcyzmu itd. Ciekawa i fascynująca, ale nie rozrywkowa.

Nadal uważam, że ksiazke można było zamknąć w 200 stornach i nic by z jej wartości nie ubyło. Momentami strasznie się wlekło (zwlaszcza po rozdziale o historii, indianinach i biblii),ale wciąż miała momenty, gdzie budziła minimalna grozę i budowała napiecie. Jak dla mnie za dużo było krecenia się wokół historii i powtarzania różnych fraz.

Czy to niej wrócę? Raczej nie.

Nadal uważam, że ksiazke można było zamknąć w 200 stornach i nic by z jej wartości nie ubyło. Momentami strasznie się wlekło (zwlaszcza po rozdziale o historii, indianinach i biblii),ale wciąż miała momenty, gdzie budziła minimalna grozę i budowała napiecie. Jak dla mnie za dużo było krecenia się wokół historii i powtarzania różnych fraz.

Czy to niej wrócę? Raczej nie.

Długo tkwiłam w zastoju czytelniczym i podobnie jak dwa lata temu, najlepszym rozwiązaniem okazało się przeczytanie książki z serii Warrenów.
Czytałam "Nawiedzenia", "Opętania", "Udręczonych" oraz "Przeklętego". Oglądałam też wszystkie horrory związane z Warrenami. I w to w kinie!
Tak, jestem fanką.
Moja historia z tymi książkami jest dziwna. Dwa lata temu bardziej w nie wierzyłam, co było paradoksem, bo jak to ateistka może sądzić, że istnieje świat paranormalny? Cóż, cała ja. Same sprzeczności.
W tym roku byłam już nieco bardziej sceptyczna, co nie zmienia faktu, że czytało się świetnie. Historia Maurice'a była naprawdę ciekawie opisana, choć była tak dramatyczna, że aż trudno uwierzyć. Dziwi mnie też postępowanie bohatera, gdy, na przykład: skończył 18 lat i za kilka miesięcy miał pójść do wojska, żeby wydostać się z przemocy w domu i zamiast zrobić z tego tajemnicę, on od razu to wygadał ojcu, który go bił, więc ojciec zaraz mu plany zmienił. Widocznie ofiary przemocy mają bardzo zmienioną ocenę rzeczywistości.
Z tym moim "nie-do-końca-wierzeniem", to też jest tak, że ja się tych książek trochę boję. I nie czytałam fragmentów egzorcyzmu ani rozmów z demonem, tak w razie czego! :D
Podsumowując treść. Historia wciągająca, ale... Zakończenie zostawiło mnie w skrajnych emocjach, gdy SPOILER okazało się, że Maurice gwałcił swoją pasierbicę, ale nie był o to oskarżony, bo robił to *demon*. KONIEC SPOILERA.
Przeczytałam niedawno opinie o poprzednich książkach i, kurczę... Okazuje, że się powtórzę, ale tłumaczka... Ciągle ta sama i ciągle skopana robota. Czy nikt po niej tego nie czytał? To wygląda jakby wyszło na gorąco. Tyle zjedzonych literek... Z pośpiechu? Ale po co się śpieszyć, skoro oryginał wyszedł TRZYDZIEŚCI JEDEN lat temu? Nie rozumiem, ale skoro w całej serii przeszkadzały mi te niedopatrzenia, to coś musi być na rzeczy.

Długo tkwiłam w zastoju czytelniczym i podobnie jak dwa lata temu, najlepszym rozwiązaniem okazało się przeczytanie książki z serii Warrenów.
Czytałam "Nawiedzenia", "Opętania", "Udręczonych" oraz "Przeklętego". Oglądałam też wszystkie horrory związane z Warrenami. I w to w kinie!
Tak, jestem fanką.
Moja historia z tymi książkami jest dziwna. Dwa lata temu bardziej w nie...

Troszkę to takie jałowe.
Wyzute z emocji.
Słabe tłumaczenie.

Troszkę to takie jałowe.
Wyzute z emocji.
Słabe tłumaczenie.

Niesamowita, wciągająca, klimatyczna i co najważniejsze dająca do myślenia. Książka obowiązkowa.

Niesamowita, wciągająca, klimatyczna i co najważniejsze dająca do myślenia. Książka obowiązkowa.

„Znękany” Edda i Lorraine Warren, to kolejna ich książka opowiadająca o wydarzeniach, których byli świadkami. Kolejna, którą przeczytałam, choć byłam do niej bardzo sceptycznie nastawiona. Jednak uważam, że jest to ich najlepszy tytuł, połączenie opowiadania z reportażem. I może dlatego czyta się „Znękanego” tak szybko i łatwo, mimo, że jest to dość ciężka i trudna książka, na pograniczu horroru, parapsychologii i książki religijnej. „Znękany” to opowieść o człowieku, którego ciężko doświadczało życie od najmłodszych lat. Ojciec - tyran, praca ponad siły. Jedynym oparciem była jego matka, która zginęła tragicznie. Sam Maurice Theriault to człowiek szukający - szczęścia, miłości, spokoju i bezpieczeństwa. Trudno mu to wszystko znaleźć, bo jest opętany i zaczyna dostrzegać jak swoisty pakt z diabłem odbija się na jego życiu. Dlatego kiedy już czuje, że jest na skraju postanawia skorzystać z pomocy małżeństwa Warrenów. Mimo, że nie przepadam za tego typu tytułami, mogę śmiało ją polecić, przede wszystkim ze względu na to, że możemy obserwować jak bardzo oddziaływanie zła może zmienić człowieka.

„Znękany” Edda i Lorraine Warren, to kolejna ich książka opowiadająca o wydarzeniach, których byli świadkami. Kolejna, którą przeczytałam, choć byłam do niej bardzo sceptycznie nastawiona. Jednak uważam, że jest to ich najlepszy tytuł, połączenie opowiadania z reportażem. I może dlatego czyta się „Znękanego” tak szybko i łatwo, mimo, że jest to dość ciężka i trudna książka,...

Najsłabsza książka z cyklu "przygód" Eda I Loraine Warennów.

Najsłabsza książka z cyklu "przygód" Eda I Loraine Warennów.

Ciekawa historia tylko spodziewałam się raczej czegoś bardziej mrocznego, trzymającego w napięciu czy chociaż dobrze opisanego. W rezultacie odniosłam wrażenie, że książka została napisana dla nastolatka z kategorii „historie z dreszczykiem”.

Ciekawa historia tylko spodziewałam się raczej czegoś bardziej mrocznego, trzymającego w napięciu czy chociaż dobrze opisanego. W rezultacie odniosłam wrażenie, że książka została napisana dla nastolatka z kategorii „historie z dreszczykiem”.