Ciekawa książka o rozwijającej się dwóch relacji nastolatek bardzo ciekawa lektura podoba mi się zabieg 2 głównych bohaterów ogólnie bardzo polubiłam się z tą książką bo pomimo upływu czasu nadal pamietąm imiona dziewczyn (moją faworytką była Erin <3) Polecam nie jest to nic co zmieni twoje życie ale jest to coś wartego przeczytania ;>

Ciekawa książka o rozwijającej się dwóch relacji nastolatek bardzo ciekawa lektura podoba mi się zabieg 2 głównych bohaterów ogólnie bardzo polubiłam się z tą książką bo pomimo upływu czasu nadal pamietąm imiona dziewczyn (moją faworytką była Erin <3) Polecam nie jest to nic co zmieni twoje życie ale jest to coś wartego przeczytania ;>

Nie da się nie zauważyć okładki książki Catherine Wilkins
"Klub przyjaciół nie do pary" ;-)
Zwraca uwagę, błyszczy - jak jedna z bohaterek Grace,
dość zarozumiała i władcza liderka grupy nastolatek.

Grace jest bogata, przywiązuje wagę do swojego wyglądu, lubi się lansować.
Ale jest też inteligentna i dobrze się uczy, a ponadto uwielbia twórczość Charlotte Brontë.

Twórczość tej angielskiej powieściopisarki i poetki ceni też druga bohaterka -
- niepopularna, nieśmiała Erin, niezwracająca uwagi na ciuchy i kosmetyki
(być może z powodu biedy).

Oprócz fascynacji twórczością Charlotte Brontë, dziewczyny łączy coś jeszcze.
Obie pochodzą z niepełnych rodzin i obie są... samotne.
Chociaż Erin ma jedną przyjaciółkę, a Grace otoczona jest wianuszkiem wielbicielek.
Erin zbyt często podporządkowuje się przyjaciółce,
nie dba o własne potrzeby, nie broni swego zdania.
Grace nie znajduje przyjemności w kontaktach z koleżankami,
wszystko chce mieć pod kontrolą,
ciągle chce błyszczeć i rządzić.


Erin awansuje do wyższej grupy z języka angielskiego, w której króluje Grace.
Obie dziewczyny zostają wyznaczone przez nauczycielkę
do współpracy nad szlifowaniem warsztatu pisarskiego.
Obie od początku czują do siebie niechęć.
Obie się zmienią...

Nie uprzedzajmy jednak faktów ;-)
Nie powiem, jakie zmiany w nich zajdą, ani dlaczego ;-p

Wydarzenia poznajemy naprzemienne z perspektywy każdej bohaterki.
Każda z nich jest inna. Każda na coś innego zwraca uwagę. Każda przeżywa to inaczej.

Książka jest bardzo współczesna, opowiada o mediach społecznościowych,
selfie, SMSach, Internecie, nagrywaniu filmów.

Napisana jest lekkim, prostym językiem, czyta się ją błyskawicznie.
Zaciekawia i wciąga :-)

Pod krzykliwą okładką znalazłam wartościowe treści.
Co to znaczy przyjaźń?
Co znaczy porażka?
Co jest ważne?

To książka o poznawaniu innych i... siebie.
No i o zmianach :-)

Bardzo serdecznie polecam wszystkim nastolatkom i ich rodzicom!


https://bajdocja.blogspot.com/2020/10/klub-przyjacio-nie-do-pary.html

Nie da się nie zauważyć okładki książki Catherine Wilkins
"Klub przyjaciół nie do pary" ;-)
Zwraca uwagę, błyszczy - jak jedna z bohaterek Grace,
dość zarozumiała i władcza liderka grupy nastolatek.

Grace jest bogata, przywiązuje wagę do swojego wyglądu, lubi się lansować.
Ale jest też inteligentna i dobrze się uczy, a ponadto uwielbia twórczość Charlotte...

Bardzo ciekawie skonstruowana powieść oparta na zapisach z pamiętnika nastolatki. Dobrze wykreowani bohaterowie, u których widać było rozwój emocjonalny.
Jedyne, do czego mogę się przyczepić, to szata graficzna stron - te boczne chmurki przy otwartej książce wyglądały jak fallusy, co nie do końca jest właściwe w książce skierowanej głównie do nastolatków 12-14 lat.

Bardzo ciekawie skonstruowana powieść oparta na zapisach z pamiętnika nastolatki. Dobrze wykreowani bohaterowie, u których widać było rozwój emocjonalny.
Jedyne, do czego mogę się przyczepić, to szata graficzna stron - te boczne chmurki przy otwartej książce wyglądały jak fallusy, co nie do końca jest właściwe w książce skierowanej głównie do nastolatków 12-14 lat.

Z tą przyjaźnią, to wcale nie jest łatwo, prawda? A już zwłaszcza, gdy jest się nastolatkiem. Introwertyczna Erin i ekstrawertyczna Grace dostają zadanie, które połączy ich dwa światy. Czy dziewczyny będą w stanie się dogadać?

"Klub przyjaciół nie do pary" pokazuje życie nastolatków przedstawione z perspektywy (pamiętników) dwóch, młodych dziewczyn. Jedna z nich jest popularna, bogata i bardzo pewna siebie. W swoim pamiętniku zapisuję jak odbiera zachowania swoich rówieśników, a także opisuje swoje marzenia oraz rozterki. Druga robi podobnie, jednak jej postrzeganie danej sytuacji jest zupełnie inne, niż nowej koleżanki. Zamknięta postawa dziewczyny sprawia, że te same wydarzenia nabierają innego znaczenia.

Młodzieżowy język, poruszenie tematów takich jak samoakceptacja, niezrozumienie, pragnienie bycia wyjątkowym i zauważonym. Zmusza do refleksji na temat przyjaźni. Czy można przyjaźnić się tylko z jedną osobą? Jak wspierać swojego przyjaciela? Jak otworzyć się przed drugim człowiekiem? Odpowiedzi na te pytania są zawsze aktualne. Erin i Grace starają się znaleźć na nie odpowiedź, każda na swój sposób.

Z tą przyjaźnią, to wcale nie jest łatwo, prawda? A już zwłaszcza, gdy jest się nastolatkiem. Introwertyczna Erin i ekstrawertyczna Grace dostają zadanie, które połączy ich dwa światy. Czy dziewczyny będą w stanie się dogadać?

"Klub przyjaciół nie do pary" pokazuje życie nastolatków przedstawione z perspektywy (pamiętników) dwóch, młodych dziewczyn. Jedna z nich jest...

Erin i Grace są swoim całkowitym przeciwieństwem jak ogień i woda, jak ciepło i zimno, jak lato i zima. Grace pochodzi z bogatej rodziny i jest szkolną gwiazdą, ma wysokie mniemanie o sobie, uważa się za najpiękniejszą, najzdolniejszą, najmądrzejszą uczennicę w szkole, Erin natomiast pochodzi z ubogiego domu, nie stać jej na markowe ciuchy, ani na obiad w restauracji, woli wtopić się w tłum, jest szkolnym pośmiewiskiem. Obie te dziewczyny łączy miłość do Charlotte Bronte, obie dołączają do jej fanklubu i muszą zacząć ze sobą współpracować, a nie jest to łatwe zadanie, gdyż nie przepadają za sobą nawzajem.

„Klub przyjaciół nie do pary” to lekka historia dla młodzieży, a raczej dla dzieci dopiero wchodzących w nastoletni wiek. Przedstawia świat z poziomu piętnastolatek, dla których głównym problemem jest zła poza przy selfie. W ich świecie królują telefony, social media i Netflix. Ot, współczesne nastolatki. Czasami myślę sobie, że chętnie wróciłabym do czasów, w których moim największym zmartwieniem była krosta lub jedynka z matematyki. Nie ma jednak co umniejszać tych problemów, kilkanaście lat temu był to dla mnie „koniec świata”. Wiadomo, że dzieciaki nie będą martwiły się sytuacją polityczną kraju, czy też efektem cieplarnianym. Pozwólmy dzieciom, być dziećmi, Kiedyś zatęsknią za tą beztroską.

Jak już dało się z mojej wypowiedzi wyczytać, ta powieść nie jest dla mnie mistrzowskim dziełem, ale miło spędziłam przy niej czas. Podoba mi się zaprezentowany kontrast między głównymi bohaterkami, który jest niczym zderzenie dwóch światów. Ukazuje również to, co dzieje się w świecie rzeczywistym: dzieci pochodzące z biednych rodzin, będące niepełnosprawne lub wykazujące większą wiedzę, często są nieakceptowane, wyśmiewane, szykanowane. Cierpią w samotności, gdyż ciężko znaleźć przyjaciół w takich warunkach, a szkoła staje się swoistym „polem bitwy”. Myślę, że jest nawet gorzej, niż wtedy gdy my byliśmy w wieku szkolnym. My nie mieliśmy social mediów, dziś łatwo zrobić komuś zdjęcie lub nagrać filmik i wrzucić go do sieci.

Forma narracji jest pierwszoosobowa, na przemiennie poznajemy wpisy w pamiętnikach Erin oraz Grace. Czytelnik ma dzięki temu okazję poznać ich myśli. Wie, czego się boją, co je martwi, a co sprawia im radość. Ma przewagę nad bohaterkami, gdyż poznaje je obie, podczas gdy one nie mają pojęcia, co siedzi w głowie tej drugiej.

Powieść liczy niespełna dwieście pięćdziesiąt stron, do tego została napisana dużą czcionką, ale w tej lekkiej, krótkiej, niekiedy zabawnej książce, ukryte jest przesłanie. Ukazuje, jak ważna jest przyjaźń oraz to, że pozory mogą mylić. Polecam młodszym miłośnikom literatury.

Erin i Grace są swoim całkowitym przeciwieństwem jak ogień i woda, jak ciepło i zimno, jak lato i zima. Grace pochodzi z bogatej rodziny i jest szkolną gwiazdą, ma wysokie mniemanie o sobie, uważa się za najpiękniejszą, najzdolniejszą, najmądrzejszą uczennicę w szkole, Erin natomiast pochodzi z ubogiego domu, nie stać jej na markowe ciuchy, ani na obiad w restauracji, woli...

"Wszyscy od razu będą wiedzieć, że mogą się tu spotykać ludzie, którzy nawet nie pomyśleliby, że mogą się ze sobą zaprzyjaźnić".

Ciężko jest młodym ludziom dorastać w dzisiejszych czasach. W erze wszechobecnego internetu, hasztagów i kultu doskonałego ciała. Jako przedstawicielka analogowej młodzieży, nie zazdroszczę więc tej współczesnej, czyli cyfrowej. Na szczęście, literatura w każdej epoce niesie swoją pomocną dłoń, a młodzi ludzie mogą liczyć na wartościowe książki z ważnym przekazem.

Catherine Wilkins to brytyjska pisarka, będąca również komikiem, która pisze skecze i śmieszne historie. Autorka zawsze chciała tworzyć zabawne opowieści dla dzieci, gdyż uważa, że ich pisanie jest bardziej zajmujące niż skakanie na bungee. Mieszka obecnie w Londynie, zadebiutowała literacko książką pt. "Moja najlepsza przyjaciółka i inni wrogowie".

Grace to szkolna gwiazda, pochodząca z zamożnej rodziny i posiadająca swój własny fanklub składający się z klasowych koleżanek. Erin to dziewczyna outsider, mieszkająca z mamą i siostrą w malutkiej klitce, nie dbająca o swój wygląd i aparycję. Te dwie zupełnie różne dziewczyny z inicjatywy swojej nauczycielki tworzą zespół mający za zadanie udoskonalać ich warsztat pisarski. Wszystko je bowiem dzieli, ale jedno łączy, a jest nią uwielbienie do postaci Charlotte Bronte.

"Klub przyjaciół nie do pary" to książka utrzymana w bardzo lekkiej konwencji powieści dla młodzieży, ale jednocześnie dotykająca na wskroś współczesnych problemów młodych ludzi wkraczających w dorosłość. Problemów, których fundament pozostaje niezmienny od lat, ale forma w XXI wieku przybrała zupełnie inną postać. Mowa tutaj o akceptacji odmienności, poznawaniu własnych potrzeb, budowaniu poczucia własnej wartości, nierównościach w poziomie życia, czy też ośmieszaniu ze względu na wygląd zewnętrzny. Z tymi kwestiami nastolatkowie borykają się od wielu lat, ale jak autorka pokazuje w swojej książce, w dzisiejszych czasach jest to o wiele bardziej skomplikowane, gdyż era Instagrama opanowała umysły młodych. Z tego też względu to bardzo aktualna opowieść, generująca w czytelnikach szereg refleksji w temacie tego, co jest tak naprawdę ważne i warte pielęgnowania.

Trafionym zabiegiem zastosowanym przez Catherine Wilkins jest przeplatanie się ze sobą dwóch pierwszoosobowych narracji głównych bohaterek. Otóż młody czytelnik otrzymuje możliwość wejścia w umysły Grace i Erin poprzez ich wpisy w pamiętnikach, jakie obie prowadzą. Dzięki takiej perspektywie, a w zasadzie dwóm perspektywom, konkretne wydarzenia nabierają wielowymiarowego wydźwięku, co ułatwia spojrzenie na daną sytuację z dwóch różnych stron barykady.

Ta dość krótka i skondensowana opowieść niesie ze sobą kilka ważnych przesłań, jakie młody czytelnik z pewnością wychwyci pomiędzy wierszami przemyśleń młodych dziewczyn, ale jej wątkiem przewodnim jest przyjaźń, która w okresie nastoletnim pełni niebagatelną rolę i staje się elementem niezbędnym do budowania własnej tożsamości. Dlatego też autorka tak mocno skupia się na tej płaszczyźnie, pokazując różne obrazy tej relacji, w której czasami nie brakuje zazdrości i rywalizacji. W szczególności widać to na przykładzie rodzącej się przyjaźni pomiędzy Grace i Erin, ale także w przypadku Nicole i fanklubu Grace.

Catherine Wilkins nie mogłaby chyba wymyślić lepszego tytułu tej książki bowiem zawiera on w sobie słowa kluczowe będące podstawą do zrozumienia ukazanej w niej historii. Są nimi szeroko rozumiana przyjaźń i klub, dzięki któremu dziewczyny rozwijają swoją pisarską pasję, a czytelnik otrzymuje kilka stworzonych przez nie, ciekawych mini opowiadań. Poza tym samo połączenie przez autorkę tak różnych charakterologicznie postaci i ukazanie na zasadzie kontrastu ich problemów oraz spojrzeń na daną sytuację, okazuje się niezwykle intrygujące i zajmujące. Catherine Wilkins w głównej mierze zaprasza do nastoletniego świata młodych czytelników, ale nie tylko, gdyż dorosły odbiorca również znajdzie w tej książce pewne uniwersalne treści.

https://www.subiektywnieoksiazkach.pl/

"Wszyscy od razu będą wiedzieć, że mogą się tu spotykać ludzie, którzy nawet nie pomyśleliby, że mogą się ze sobą zaprzyjaźnić".

Ciężko jest młodym ludziom dorastać w dzisiejszych czasach. W erze wszechobecnego internetu, hasztagów i kultu doskonałego ciała. Jako przedstawicielka analogowej młodzieży, nie zazdroszczę więc tej współczesnej, czyli cyfrowej. Na szczęście,...