Zabierając się za czytanie tego zbioru opowiadań wiedziałam, że nie mam co oczekiwać wielkich zagadek i wciągającej fabuły. Otrzymałam krótkie opowiastki z ciekawym rozwiązaniem (przynajmniej w większości) oraz różnorodnych bohaterów, którzy rozwiązywali zagadki. Jednak moim głównym zarzutem względem tej koszami jest brak klimatu. Oczekiwałam opowieści osadzonych w sercu zimy, gdzie czytelnik może poczuć mróz, ciepło kominka, klimat świąt lub długie noce podczas zamieci. Jednakże otrzymałam opowiadania, gdzie czasem nawet tej zimy nie było, była za to Majorka i Korsyka 😅

Zabierając się za czytanie tego zbioru opowiadań wiedziałam, że nie mam co oczekiwać wielkich zagadek i wciągającej fabuły. Otrzymałam krótkie opowiastki z ciekawym rozwiązaniem (przynajmniej w większości) oraz różnorodnych bohaterów, którzy rozwiązywali zagadki. Jednak moim głównym zarzutem względem tej koszami jest brak klimatu. Oczekiwałam opowieści osadzonych w sercu...

12 opowiadań kryminalnych.
Jako fanka kryminałów - średnie odczucia.
Niektóre z opowiadań bardzo ciekawe, bez oczywistych rozwiązań, niestety część z nich naprawdę bardzo przewidywalna.
Naprawdę szkoda.

12 opowiadań kryminalnych.
Jako fanka kryminałów - średnie odczucia.
Niektóre z opowiadań bardzo ciekawe, bez oczywistych rozwiązań, niestety część z nich naprawdę bardzo przewidywalna.
Naprawdę szkoda.

12 opowiadań, które miały umilić zimę. Mnie nie umiliły. Raczej znudziły.

12 opowiadań, które miały umilić zimę. Mnie nie umiliły. Raczej znudziły.

Książka jest zbiorem 12 opowiadań w większości nie zapadających w pamięć, z których jedno "Nadchodzi Pan Quin" wybiją się ponad przeciętność.

Książka jest zbiorem 12 opowiadań w większości nie zapadających w pamięć, z których jedno "Nadchodzi Pan Quin" wybiją się ponad przeciętność.

"Zbrodnie zimową porą" to całkiem przyjemny zbiór dwunastu opowiadań dla wielbicieli klasycznego kryminału i samej Agathy Christie.
Zagadki jedne bardziej, inne mniej kryminalne, niektóre nawet wcale.
Jedno opowiadanie natomiast, ku mojemu zdziwieniu, pomimo że inne osadzone są w śnieżnej, zimowej aurze, dzieje się w słonecznej Majorce.... 🤔Dlaczego tak? Pojęcia nie mam... Mniejsza o to.
Postaciami, które są głównymi bohaterami są dobrze znani Hercules Poirot, panna Jane Marple czy kapitan Hastings. Pojawi się też inspektor Japp, Parker Pane ale też młode małżeństwo Tommy i Tuppence. Dla fanów Królowej Kryminału - nie są to postacie anonimowe, ani nieznane.
Rzecz jasna, że czytałam już lepsze powieści Christie, a osobiście nie przepadam za opowiadaniami, to mimo to zbiór "Zbrodnie zimową porą" świetnie nastraja i wprowadza w zimową aurę, której akurat teraz za oknem jest jak na lekarstwo...
#wyzwanieLC2024 - temat na styczeń
#lubimyczytac
#agathachristie
#krolowakryminalu
#klasycznykryminal
#kryminal
#kryminalneopowiadania
#zbrodniezimowapora
#herkulespoirot
#pannaMarple
#kapitanHastings
#legimi
#czytambezlimitu
#czytamzlegimi

"Zbrodnie zimową porą" to całkiem przyjemny zbiór dwunastu opowiadań dla wielbicieli klasycznego kryminału i samej Agathy Christie.
Zagadki jedne bardziej, inne mniej kryminalne, niektóre nawet wcale.
Jedno opowiadanie natomiast, ku mojemu zdziwieniu, pomimo że inne osadzone są w śnieżnej, zimowej aurze, dzieje się w słonecznej Majorce.... 🤔Dlaczego tak? Pojęcia nie...

Zima rozpieszcza nas w tym roku swoimi śnieżycami, ślizgawicami i mrozem. Szczególnie o tej porze roku zaszywam się wieczorami pod swoim ulubionym kocem, zaparzam sobie owocową herbatę i sięgam po jakąś relaksującą lekturę.

Zakładałam, że „Zbrodnie zimową porą” spełniały te kryteria. Powieści kryminalne Christie rzadko mnie zawodziły. To był jednak pierwszy raz, gdy zetknęłam się z jej krótszymi tekstami. Wydawnictwo Dolnośląskie zebrało razem trzynaście krótkich opowiadań, które w mniejszym, czy większym stopniu nawiązują do zimowej aury, która panuje za oknem. Pochodzą one oficjalnie z oddzielnych zbiorów, których tytuły zostały oczywiście przytoczone.

Opowiadanka są krótkie, skompresowane i koncentrują się w głównej mierze wokół jednej niezbyt skomplikowanej zagadki. Nie zawsze chodzi o rozwiązanie sprawy morderstwa, choć tego typu wątki zdecydowanie dominują w tym zestawieniu. W niektórych miniaturkach pojawiają się popularnie sylwetki Herculesa Poirota, kapitana Arthura Hastingsa czy panny Marple, a w innych powielają się mniej znane postacie autorki, z którymi miałam po raz pierwszy styczność.

Cóż można powiedzieć o samych opowiadaniach? Nie pozostają długo w pamięci. Bez zaglądania do książki musiałabym się wysilić, by wskazać choć jedną, która szczególnie zwróciła moją uwagę. Mam pewną sympatię do opowiadań ze zbioru „Wczesne sprawy Poirota” i „Tajemniczy pan Quin”. Jest jeszcze opowiadanie „Bożonarodzeniowa przygoda”, która trochę wyróżniała się na tle bardziej morderczych spraw.

W niektórych opowiadaniach udało mi się uchwycić jakąś próbę pójścia w kierunku bardzo łagodnego horroru. Duchy i poltergeisty pasują nie tylko do zimowej scenerii, ale mogą też być pomocnym elementem stylistycznym w urozmaiceniu kryminalnych zagadek. Szkoda, że w przytoczonych opowiadaniach nie było tego wiele.

Znacznie częściej stykamy się w tych opowiadaniach z romantycznymi umizgami. Christie nie stroniła w swoich kryminałach od romansów, ale w porównaniu do rasowej powieści romantycznej te wątki są raczej mało angażujące, choć nie twierdzę, że nie odgrywają ważnej roli w wielu tytułach. Chodzi mi raczej o to, że zejście się osoby A z osobą B raczej mało kto śledziłby z wypiekami na twarzy. Jeśli spojrzymy jednak na to w kategorii kryminału, to sprawa wygląda już znacznie ciekawiej. Nie należy zapomnieć, że miłość jest często arcyważnym motywem zbrodni i często jeszcze bardziej mąci zawiłe sprawy. Umiejętne wplecenie romansu w kryminał może stworzyć wiele ciekawych możliwości. Muszę też przyznać, że Christie bardzo dobrze ukazała relacje międzyludzkie ze swojego czasu, co można szczególnie zauważyć, gdy śledzimy interakcje małżonków.

Z samą autorką zapoznajemy się trochę we wstępie. Przytoczono tam bowiem świąteczny fragment z jej autobiografii. Nie czytałam wiele na temat angielskich obyczajów świątecznych, ale podobały mi się prywatne relacje autorki. Chętnie poznałabym więcej, ale na to przyjdzie też kiedyś czas.

Zima rozpieszcza nas w tym roku swoimi śnieżycami, ślizgawicami i mrozem. Szczególnie o tej porze roku zaszywam się wieczorami pod swoim ulubionym kocem, zaparzam sobie owocową herbatę i sięgam po jakąś relaksującą lekturę.

Zakładałam, że „Zbrodnie zimową porą” spełniały te kryteria. Powieści kryminalne Christie rzadko mnie zawodziły. To był jednak pierwszy raz, gdy...

#WyzwanieLC2024

"Zbrodnie zimową porą" to zbiór opowiadań Agathy Christie, który przemyca czytelnika przez zimowy krajobraz pełen tajemnic i zagadek kryminalnych. Choć niektóre opowiadania mogą być mniej wciągające i brak w nich typowej zbrodni, to jednak książka wciąż prezentuje charakterystyczny styl autorki oraz jej umiejętność budowania napięcia. Warto sięgnąć po nią dla miłośników klasycznych detektywistycznych historii.

#WyzwanieLC2024

"Zbrodnie zimową porą" to zbiór opowiadań Agathy Christie, który przemyca czytelnika przez zimowy krajobraz pełen tajemnic i zagadek kryminalnych. Choć niektóre opowiadania mogą być mniej wciągające i brak w nich typowej zbrodni, to jednak książka wciąż prezentuje charakterystyczny styl autorki oraz jej umiejętność budowania napięcia. Warto sięgnąć po nią...

Hej Kochani 👋
Dzisiaj przychodzę do was z książką "Zbrodnie Zimową Porą" której autorką jest Agatha Christie.

Autorka opisuje w tej książce dwanaście zimowych tajemniczych zagadek.
Każda z historii opisuje różne zagadkowe sprawy które są bardzo tajemnicze i skaplikowane. Każdą z spraw Prowadzą niezawodni detektywi dla których nie ma sprawy do rozwiązania i za równo Herkules Poirot i Panna Marple bezbłędnie i na swój sposób rozwiązują swoje sprawy demaskując sprawców.

Pani Agatha Christie w swoim stylu opisuje w tej książce dwanaście zimowych zagatkowy spraw które są dobre na długie zimowe wieczory. Autork opisuje ciekawe i pełen tajemnic historie rozwiązują Herkules Poirot i Panna Marple i każde z nich bez najmniejszego problemu rozwiazuje swoje sprawy.

Przyzna szczerze że ciężko mi było ocenić te książke ponieważ jest tutaj opisane dwanaście historia z których jedne podobały mi się i a niektóre podobały mi się mniej, ale podsumowując książka była ciekawa i jak najbardziej polecam przeczytać tę przeczytać książkę.

Było to moje kolejne spotkanie z tą autorką które okazał bardzo udane i przyjemne i na pewno sięgne po kolejne książki autorstwa Pani Agathy Christie.

Polecam

Hej Kochani 👋
Dzisiaj przychodzę do was z książką "Zbrodnie Zimową Porą" której autorką jest Agatha Christie.

Autorka opisuje w tej książce dwanaście zimowych tajemniczych zagadek.
Każda z historii opisuje różne zagadkowe sprawy które są bardzo tajemnicze i skaplikowane. Każdą z spraw Prowadzą niezawodni detektywi dla których nie ma sprawy do rozwiązania i za równo...

"Zbrodnie zimową porą" Agatha Christie

Zbiór dwunastu opowiadań zebranych z różnych książek Agathy Christie, mistrzyni kryminału, która potrafiła snuć intrygujące historie nawet na tle zimowej scenerii. Wiele z nich wiąże się ze znanymi postaciami stworzonymi przez autorkę, takimi jak Herkules Poirot czy panna Marple, co z pewnością ucieszy fanów ich przygód. Dla mnie takie "wyrwanie" fragmentów z całości nie było zadowalające. Chyba zaczęłam niefortunnie wybierając ten zbiór opowiadań.

Miały one charakterystyczny styl królowej klasycznego brytyjskiego kryminału, pełen subtelnych wskazówek, ale nieco powolny. Poza tym każde wnosiło coś nowego, miało unikalny klimat i zagadkę do rozwiązania. Zestawienie zimy jako tła dla zbrodni było ciekawe i wprowadzało dodatkowy wymiar do historii.

Nie da się ukryć, że jedne opowiadania wypadają lepiej a inne gorzej. Dla mnie ogólnie było dość średnio.

"Zbrodnie zimową porą" to zdecydowanie pozycja godna uwagi dla miłośników Agathy Christie, którzy cenią krótkie formy i tajemnicze intrygi, ale chyba nie dla mnie.

"Zbrodnie zimową porą" Agatha Christie

Zbiór dwunastu opowiadań zebranych z różnych książek Agathy Christie, mistrzyni kryminału, która potrafiła snuć intrygujące historie nawet na tle zimowej scenerii. Wiele z nich wiąże się ze znanymi postaciami stworzonymi przez autorkę, takimi jak Herkules Poirot czy panna Marple, co z pewnością ucieszy fanów ich przygód. Dla mnie...

Książka zawiera 12 opowiadań podczas których można spotkać Poirota, Pannę Marple, pana Quin, Parker’a Pyne’a oraz Tommy’ego i Tuppence. Bardzo przyjemnie mi się je czytało, były lekkie i takie akurat do poczytania w okresie Świątecznym.

Z Poirotem były następujące opowiadania:
- „Bombonierka” - wystawiło na próbę belgijskiego detektywa, co mi się spodobało;
- „Tajemnica bagdadzkiego kufra”, który był kontynuacją opowiadania „Zagadka hiszpańskiej skrzyni” ze zbioru opowiadań „Tajemnicy gwiazdkowego puddingu”. Niewiele pamiętam z tego, co się działo wcześniej, ale niesamowite było jak autorka potrafiła jeszcze coś z tej historii wycisnąć, pomimo że to tylko opowiadanie;
- „Ekspres do Plymouth” - nie za specjalnie porwało mnie;
- „Tajemnica Hunter’s Lodge” - tutaj detektyw wykazał się takimi umiejętnościami, że mógłby konkurować z jasnowidzami;
- „Bożonarodzeniowa przygoda”, również występuje w „Tajemnicy gwiazdkowego puddingu” - bardzo przyjemne było, z wesołym zakończeniem.

Z Panną Marple:
- „Tragiczne Boże Narodzenie” - nie do końca przekonało mnie;
- „Azyl” - intrygująca historia, a rozwiązanie sprawy było wzruszające.

Z panem Quin:
- „Nadchodzi pan Quin - pierwszy raz spotkałam tę postać i jestem nim zafascynowana. Samo opowiadanie jak i on sam wywoływał lekkie ciarki, a zakończenie było takie, że zbierałam szczękę z podłogi. Z chęcią sięgnę po zbiór opowiadań z nim w roli głównej.
- „Na końcu świata” - j/w.

Z Tommy i Tuppence:
- „Córka pastora” - pierwszy raz spotkałam tych postaci i były jak na mój gust zbyt chaotyczne w działaniu, a zakończenie... Wyglądało jakby ktoś przerwał film na kilka minut przed końcem.

Z Parker Pyne:
- „Kłopoty nad Zatoką Pollensa” - wyjątkowo przewidywalne.

Było tylko jedno opowiadanie, gdzie pojawia się nowa postać występująca tylko tutaj, Edward Robinson. Ciekawie przedstawiono jego psychologię i relację z żoną, jak i również jego przemianę przez szaloną przygodę w którą się wplątał. Poza tym uważam, że atmosfera została idealnie połączona z jego romantyczną-przygodową duszą i skrytym pragnieniem o przeżyciu czegoś podobnego, o czym lubi czytać.

Taka ciekawostka, jest ekranizacja tego opowiadania z 1982r.

Reasumując, warto było książkę przeczytać i jak dla mnie jest zdecydowanie więcej plusów niż minusów. Przy okazji poznałam także nowych postaci z innych opowiadań/powieści wraz z ich stylami działania.

Książka zawiera 12 opowiadań podczas których można spotkać Poirota, Pannę Marple, pana Quin, Parker’a Pyne’a oraz Tommy’ego i Tuppence. Bardzo przyjemnie mi się je czytało, były lekkie i takie akurat do poczytania w okresie Świątecznym.

Z Poirotem były następujące opowiadania:
- „Bombonierka” - wystawiło na próbę belgijskiego detektywa, co mi się spodobało;
- „Tajemnica...