Po przeczytaniu pierwszej części Kronik Pradawnego Mroku "Wilczy Brat" zapragnąłem znowu cofnąć się do czasów epoki kamiennej, w której człowiek żył jeszcze w plemionach i był na łasce i niełasce przyrody oraz poznać dalsze przygody Toraka, syna szamana.

Po dramatycznych wydarzeniach w poprzednim tomie Torak mieszka z klanem Króków. Dni upływają spokojnie aż do czasu wybuchu w całym Lesie tajemniczej epidemii. Dotknięci chorobą popadają w obłęd i umierają. Torak opuszcza plemię i wyrusza na poszukiwanie lekarstwa. By je zdobyć będzie musiał dotrzeć do nieznanych dotąd krain, nauczyć się żyć w nowym środowisku i pokonać masę niebezpieczeństw. Ale od czego ma się starych przyjaciół, Renn oraz Wilka.

Michelle Paver po raz kolejny pokazała, że jest mistrzynią w ukazywaniu związku człowieka z naturą a także przekazywania czytelnikowi wszystkich emocji, jakie przy tej okazji towarzyszą jej bohaterom. Ich natężenie jest nawet silniejsze niż w "Wilczym bracie". Czytając "Wędrującego ducha" dokładniej widziałem cały las, słyszałem jego szum, prawie czułem zimne powietrze kiedy Torak dotarł do innej krainy oraz lodowatą wodę kiedy do niej wpadał. Ale przede wszystkim znacznie bardziej niż w poprzednim tomie udzielała mi się groza w niebezpiecnych sytuacjach, kiedy Torak był skazany wyłącznie na własne siły.

Choć główny bohater ma dopiero trzynaście lat, siły fizycznej oraz siły ducha, odwagi i wytrwałości mógłby mu pozazdrościć niejeden dorosły człowiek. Torak jest odpowiedzią dlaczego lubie tę serię. Dlaczego tak fascynuja mnie czasy kiedy człowiek nie znał jeszcze koła i zajmował się polowaniem. Ponieważ są to czasy, w których człowiek musiał wykazywać się cechami, których ludziom współczesnym bardzo brakuje. Od odwagi, siły i wytrwałości zależało jego przeżycie. Są to też czasy, w których człowiek jest całkowicie uzależniony od praw przyrody. Nie stoi ponad nią ale jest jej tylko małą częścią. Dlatego czuje przed naturą respekt i stara się ją rozumieć zamiast jej niszczyć.

W tym tomie Torak będzie musiał wykrzesać z siebie jeszcze więcej odwagi i wytrwałości. Przy okazji dowie się nowych rzeczy o swoim pochodzeniu a jego więź z Renn i Wilkiem zacieśni się.

Po przeczytaniu pierwszej części Kronik Pradawnego Mroku "Wilczy Brat" zapragnąłem znowu cofnąć się do czasów epoki kamiennej, w której człowiek żył jeszcze w plemionach i był na łasce i niełasce przyrody oraz poznać dalsze przygody Toraka, syna szamana.

Po dramatycznych wydarzeniach w poprzednim tomie Torak mieszka z klanem Króków. Dni upływają spokojnie aż do czasu...