Czy czytaliście kiedyś książkę, w której brak jest podziału na rozdziały?

Witold znany był ze swojego hulaszczego trybu życia. Z całą pewnością można było nazwać go facetem, który z życia brał wszystko to, co najlepsze. Do chwili... gdy dowiaduje się o śmierci ojca dokonuje ryzykownej zmiany powrotu z emigracji w celu naprawy dawnych zniszczonych relacji. Między innymi z Heleną, swoją dawną kochanką, kobietą w tytułowej sukience w żyrafy, która w listach przysięgała mu miłość do samego końca...

"Sukienka w żyrafy" zaskoczyła mnie w niejednym momencie jej lektury. Wiele aspektów dla mnie było niezrozumiałych, które pokrótce wyjaśnię.

Po pierwsze, podział na rozdziały, choć tutaj powinnam powiedzieć bardziej o jego braku. Przez ten mały element czytało się ją bardzo trudno. Chwilami chcąc przerwać lekturę trudno mi było znaleźć odpowiedni moment ponieważ cała treść była podana jednym ciągiem. Niestety, ale te kilka znaków graficznych odpowiadających za podrozdziały to było stosunkowo za mało (pierwszy bodajże pojawił się w okolicach setnej strony!)

Po drugie im dalej przedstawione zostały losy Witolda, czyli głównego bohatera, tym mniej interesujące i tym bardziej nużące się one stawały. Niestety,jednak motyw paranormalny, który został wpleciony mnie nie zachwycił.

Na koniec łatwość z jaką żyli główni bohaterowie. Dla nich życie nie łączyło się z pracą, zmartwieniami ani przyziemnymi rzeczami. I choć zarówno Witold, jak i Iza, jego koleżanka sprzed lat, stracili kogoś bliskiego, to ich rozpacz i reakcja na stratę różniła się diametralnie.

Ogólnie jednak, pomimo tych niedoskonałości, sentymentalny powrót Witolda do Polski nie był aż tak zły. Można pokusić się o przyznanie tej pozycji 6 gwiazdek na 10.

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję @wydawnictwo_novaeres.

Czy czytaliście kiedyś książkę, w której brak jest podziału na rozdziały?

Witold znany był ze swojego hulaszczego trybu życia. Z całą pewnością można było nazwać go facetem, który z życia brał wszystko to, co najlepsze. Do chwili... gdy dowiaduje się o śmierci ojca dokonuje ryzykownej zmiany powrotu z emigracji w celu naprawy dawnych zniszczonych relacji. Między innymi z...

Witold to samotnik, który nigdzie nie zgrzewa miejsca na dłużej. W końcu po śmierci ojca wraca do rodzinnego domu, w którym zostaje na dłużej. Poznaje bliżej znajomą z czasów młodzieńczych. Iza jest w ciężkiej sytuacji, gdyż jej mąż jest śmiertelnie chory. W pewnym momencie zaprzyjaźniają się i w najgorszym momencie życia obydwojgu z nich tworzą dla siebie wsparcie. Witolda zaczynają nachodzić sny i wspomnienia dawnej miłości. Postanawia zrobić wszystko, aby odszukać dawna ukochaną, którą bardzo skrzywdził. Jaki będzie efekt jego poszukiwań?

Powiem szczerze, że przez ponad połowę płynęłam przez książkę, czytałam z ciekawością, czekając na spotkanie byłych kochanków. Momentami miałam nawet uczucie wzruszenia. Spotykamy się tu z niespełnioną miłością, pragnieniem skonsumowania wielkiego uczucia. Mamy tutaj też wątek choroby oraz utraty ukochanej osoby. Jednak cały czar książki prysł wraz z przekroczeniem połowy książki. Zaczęło się robić bardzo monotonnie, nijako, dopatrzyłam się wielu powtórzeń, cała fabuła skupiła się na jednym problemie, który był wałkowany i powtarzany do końca. Pojawiły się też zjawiska paranormalne, które z początku nawet były ciekawe, lecz to nie moja bajka. Mimo wszystko nie spodziewałam się, że sprawy przybiorą taki obrót, jak również tych zjawisk nadprzyrodzonych. Polecić Wam mogę pierwsza połowę książki, drugą mogę Wam opisać w 5 zdaniach 😁

Witold to samotnik, który nigdzie nie zgrzewa miejsca na dłużej. W końcu po śmierci ojca wraca do rodzinnego domu, w którym zostaje na dłużej. Poznaje bliżej znajomą z czasów młodzieńczych. Iza jest w ciężkiej sytuacji, gdyż jej mąż jest śmiertelnie chory. W pewnym momencie zaprzyjaźniają się i w najgorszym momencie życia obydwojgu z nich tworzą dla siebie wsparcie. Witolda...

Witold zawsze żył, jak chciał, nie licząc się z innymi. Ranił, zadawał ból, nawet tym których kochał. Wyjechał z kraju, został ojcem, jednak tak naprawdę nic się nie zmienił. Po wielu latach, kiedy jego syn jest dorosłym mężczyzną, ojciec Witolda umiera. Niestety jego siostra dopiero po trzech miesiącach nawiązuje z nim kontakt i mu przekazuje tę smutną informację. Mężczyzna wraca do kraju, do rodzinnego domu gdzie odnajduje starą skrzynię, a w niej swoją przeszłość. Listy od Heleny, które w nim były, sprawiają, że wracają wspomnienia i wyrzuty sumienia. Czy po tylu latach można naprawić błędy przeszłości? Czy Witold się zmieni? Co takiego zrobił w swojej młodości?...
Cała recenzja na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2020/11/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt.html

Witold zawsze żył, jak chciał, nie licząc się z innymi. Ranił, zadawał ból, nawet tym których kochał. Wyjechał z kraju, został ojcem, jednak tak naprawdę nic się nie zmienił. Po wielu latach, kiedy jego syn jest dorosłym mężczyzną, ojciec Witolda umiera. Niestety jego siostra dopiero po trzech miesiącach nawiązuje z nim kontakt i mu przekazuje tę smutną informację....

Kolejna obyczajówka na moim koncie. Tym razem troszkę nietypowa, może odrobinę przewidywalna (mniej więcej od 60-70 strony przewidywałam jak potoczy się cała historia),co nie zmienia faktu, iż "Sukienka w Żyrafy" przypadła mi do gustu.

"Sukienka w Żyrafy" Beaty Olejnik to historia o powrocie do przeszłości, miłości (i to takiej nie do końca spełnionej),bólu, tęsknocie i poszukiwaniu.

Witold powraca po wielu latach do rodzinnego domu na wsi. Dom stoi pusty, odkąd zmarł ojciec głównego bohatera. W domu ojca odnajduje swoją skrzynię ze wspomnieniami - podczas przeglądania swoich skarbów, rusza w "wycieczkę do przeszłości". Budzą się w nim różnego rodzaju emocje. Jedna jest na tyle silna, że bohater staje się tak bardzo ludzki - pragnie odnaleźć kobietę, która szczerze go kochała.

Witold jest z natury odrobinkę egoistyczny, dość wybuchowy. Na pierwszy rzut oka można stwierdzić, że bohatera ciężko polubić. Natomiast gdy tylko go poznajemy, pewne mury budowane przez Witolda burzą się, dzięki czemu bohater staje się bardziej życiowy, zaczynamy mu współczuć i kibicować w tym, co robi. Pomóc chce mu również Izabela, dość nietypowa postać ale bardzo istotna w całej historii.

Wydawać by się mogło, że "Sukienka w żyrafy" będzie lekką obyczajówką z wątkiem romantycznym, natomiast dzieje się tu dość sporo. Jawa łączy się ze snem, odkrywamy tajemnicę kartka po kartce. Nie jest to zwykła powieść obyczajowa, ta ma w sobie coś więcej. Coś, czego jeszcze w powieściach obyczajowych nie widziałam. Dodaje to sporo "smaczku", sprawia że książkę się chłonie. To bardzo dobra książka, z czystym sercem mogę polecić ją każdej osobie, która lubi powieści obyczajowe.

Nie byłabym sobą, gdybym nie zwróciła uwagi na jedną kwestię (za to między innymi odjęłam punkty w swojej ocenie). Książka nie jest w żaden sposób podzielona na rozdziały. Osobiście zdecydowanie wolę, gdy opowieść jest tak właśnie podzielona - tu tego nie mamy i troszkę mi to przeszkadzało. Nie ujmuje to oczywiście treści, która jest bardzo dobra!

Kolejna obyczajówka na moim koncie. Tym razem troszkę nietypowa, może odrobinę przewidywalna (mniej więcej od 60-70 strony przewidywałam jak potoczy się cała historia),co nie zmienia faktu, iż "Sukienka w Żyrafy" przypadła mi do gustu.

"Sukienka w Żyrafy" Beaty Olejnik to historia o powrocie do przeszłości, miłości (i to takiej nie do końca spełnionej),bólu, tęsknocie i...

"SUKIENKA W ŻYRAFY" BEATA OLEJNIK

Zapraszam Was w sentymentalną podróż do przeszłości i miłości niespełnionej.

Będzie magicznie, tragicznie, okrutnie i pięknie.

Po udanym, aczkolwiek bardzo przeładowanym wątkowo debiucie "W deszczu łatwiej ukryć łzy", chętnie sięgnęłam po najnowszą powieść autorki.
Nie spodziewałam się jednak tego, co otrzymałam :)
Cudowna historia, pięknie opowiedziana :)

Powieść "Sukienka w żyrafy" to powieść obyczajowa, romans. Bardzo ciekawy temat, dopracowana fabuła, bardzo naturalni bohaterowie. Sporo zaskoczeń i dobrze poprowadzonych pobocznych wątków.
Wszystko tutaj współgra i tworzy cudowną powieść. Nie takiego zakończenia chciałam, nie tego się spodziewałam. 
Prosty styl i język i cudowny klimat, który uwodzi nas od samego początku i trzyma w napięciu do samego końca.

Autorka wykazała się ogromną wrażliwością, subtelnością. Przedstawiła nam uczucia, emocje w sposób tak niesamowity, że jestem wręcz oczarowana.

Oto mamy Witolda, mężczyznę dojrzałego i statecznego.
Lubi szybka jazdę, chociaż nie jest już młody.
Nie przejmuje się upływem czasu i nie rozumie ludzi, którzy się tym przejmują.
Kocha wolność, nie znosi nakazów, zakazów i wszystkiego co go ogranicza. Przyjmuje to co da mu los i nie marudzi.
Jest egoistą i bardzo dziwnym człowiekiem.
Stroni od ludzi i towarzystwa. Ma dorosłego już syna, który bardzo go kocha i martwi się o niego.
Witold w latach młodości potrafił ranić ludzi, głównie kobiety jak mało kto. Teraz jednak, gdy osiągnął pewien wiek zaczyna się zastanawiać nad sobą i swoim życiem.
Wyjechał z kraju za granicę i tam się osadził.
Umiera jego ojciec Mikołaj i mężczyzna po dwudziestu pięciu latach przyjeżdża do Polski, do rodzinnego domu, aby zająć się pozostawionym majątkiem po ojcu.
W domu tym znajduje stary kufer z pamiątki ze swojego dawnego życia, a wśród nich listy i wiersze, które pisała do niego jego miłość Helena.
Właśnie te wspomnienia przypominają mu jaki był i kim się stał. Ma poczucie winy jak potraktował Helenę, ma do siebie żal o to jak postąpił.
.Dostrzega niewykorzystaną szansę na szczęście i zdeptanie prawdziwych uczuć kobiety, która nie była mu obojętna.
Nie potrafi przestać myśleć o Helenie, chociaż na wiele lat wykreślił ją ze swego serca.

Postanawia odszukać kobietę i zobaczyć jak ułożyła sobie życie bez niego.
Co odkryje i czy spotka Helenę ?Przeczytajcie, a dowiecie się.

Gwarantuję, że bez chusteczek się nie obejdzie.

Dużo emocji, uczuć i tego wszystkiego co nasze, ludzkie. 
B A R D Z O    P O L E C A M :)

Cytat :
"Najgorszy ból to świadomość, że to, co było nie wróci ..."

"SUKIENKA W ŻYRAFY" BEATA OLEJNIK

Zapraszam Was w sentymentalną podróż do przeszłości i miłości niespełnionej.

Będzie magicznie, tragicznie, okrutnie i pięknie.

Po udanym, aczkolwiek bardzo przeładowanym wątkowo debiucie "W deszczu łatwiej ukryć łzy", chętnie sięgnęłam po najnowszą powieść autorki.
Nie spodziewałam się jednak tego, co otrzymałam :)
Cudowna historia,...

Witold jest specyficznym człowiekiem, egoista stroniący od kontaktów z ludźmi. W przeszłości jego postępowanie potrafiło zranić wiele osób, szczególnie kobiety, ale także samego siebie. Mężczyzna po latach spędzonych za granicą wraca do Polski, do opuszczonego po śmierci ojca domu rodzinnego. Odnalezienie pamiątek dawnego życia przywołuje wiele wspomnień, a listy, wiersze miłosne od jego dawnej miłości sprawiają, że myśli Witolda zajmuje już tylko Helena.

Miłość sprzed lat odradza się, a chęć spotkania się z kobietą rośnie z każdym dniem. Czy próba odnalezienia jej i przeprosin ma sens po tylu latach? Czy warto wracać do przeszłości?

Po powrocie myślami do dawnego życia Witolda nachodzą rozterki i przemyślenia. Miłość, wspomnienia, wyrzuty sumienia, próba naprawy, wzruszenie i tajemniczość, a z drugiej strony nowe środowisko, przyjaźnie i rodzina.

Choć z pozoru wydawać by się mogło, że jest to dość spokojna opowieść, to książka nie raz zaskakuje. Wiele wątków oraz ciekawie wykreowany główny bohater dodaje pewnej prawdziwości tej historii. Powoli dawkowane informacje o losach Heleny wzbudzają współczucie.

Witold jest specyficznym człowiekiem, egoista stroniący od kontaktów z ludźmi. W przeszłości jego postępowanie potrafiło zranić wiele osób, szczególnie kobiety, ale także samego siebie. Mężczyzna po latach spędzonych za granicą wraca do Polski, do opuszczonego po śmierci ojca domu rodzinnego. Odnalezienie pamiątek dawnego życia przywołuje wiele wspomnień, a listy, wiersze...

Intrygujący tytuł i okładka zachęcała mocno, bym książkę wzięła w ręce. Spodziewałam się, że spotka mnie coś nowego i odmiennego niż romans. Czy powrót do przeszłości to dobry pomysł, czy może jest już za późno? Odpowiedzi poszukam w powieści, może główny bohater poda mi je jak na tacy.

Witold decyduje się na powrót do Polski po wielu latach pobytu za granicą. Zamieszkuje dom rodzinny, który od śmierci ojca stoi pusty. W swoim dawnym pokoju odnajduje skrzynkę z pamiątkami. Gdy czyta wiersze Heleny, jego ukochanej z dawnych lat, wspomnienia ożywają. Skrywana głęboko miłość teraz na nowo się odradza i potęguje chęć odnalezienia kobiety. Mężczyzna chce prosić o wybaczenie, bo wiele lat temu skrzywdził ją okrutnie. Czy uda mu się odnaleźć Helenę, czy warto rozgrzebywać przeszłość?

Dużo emocji wiąże się z powrotem w rodzinne strony. Stary dom przepełniony jest wspomnieniami, z którymi bohater musi się uporać. Z perspektywy mężczyzny poznajemy okolicę, przyjaźń sąsiedzką i jego rodzinę. Ukochana kobieta nie może wyjść z głowy bohatera, a odnalezienie jej staje się priorytetem.

Bardzo płynnie się czyta, a narracja trzecioosobowa pasuje do częstych wspomnień przywoływanych przez Witolda. W połowie książki już wiedziałam, że zakończenie, które sobie wyobraziłam, nie nastąpi. Zaskakujące zwroty akcji prowadziły mnie na kolejną ścieżkę ku odnalezieniu Heleny. Bohater jest autentyczny z wieloma wadami, które powodują, że trudno byłoby z nim żyć, ale jakże dobrze się o nim czyta. Podobało mi się usytuowanie fabuły w małej miejscowości wśród pięknej przyrody.

Powieść, w której znajdziemy wiele wspomnień, powroty do tego, co było i analizowanie popełnianych błędów. Mężczyzna ma o czym myśleć, bo w życiu nie był stabilny, a jego trudny charakter powodował ciągłe zmiany i liczne rozterki sercowe. Po drodze krzywdził ludzi, nie zwracając uwagi na ich uczucia, ale teraz jakby los się odwrócił i to on doznaje smutku, refleksji i cierpienia duszy. Każdy ma jakąś przeszłość, ale nie wszyscy mają odwagę do niej powrócić. Witold dojrzał do tej decyzji, a co z tego wyniknie i czy nie będzie tego żałował, to się okaże.

Książka wprowadza nas w świat, gdzie jawa przeplata się z marzeniami sennymi, dając poczucie nadprzyrodzonych mocy oraz tajemniczości. Wzruszająco przedstawione wspomnienia o kobiecie, która romantyczną miłością obdarzyła tak mocno, że jej pamięć pozostała w sercu bohatera przez wiele lat. Wszystkie wiadomości o Helenie są podawane stopniowo, jej koleje losu powodują współczucie i smutek. Powieść wzbudza wiele emocji, a tajemnica pomału odkrywana zaciekawia i daje satysfakcje z lektury.

Intrygujący tytuł i okładka zachęcała mocno, bym książkę wzięła w ręce. Spodziewałam się, że spotka mnie coś nowego i odmiennego niż romans. Czy powrót do przeszłości to dobry pomysł, czy może jest już za późno? Odpowiedzi poszukam w powieści, może główny bohater poda mi je jak na tacy.

Witold decyduje się na powrót do Polski po wielu latach pobytu za granicą. Zamieszkuje...

Witold wiele lat spędził za granicą. Jego relacje z rodziną były mocno ograniczone. Pewnego dnia postanawia wrócić do Polski. Po śmierci ojca, ich rodzinny dom na wsi stoi pusty. Witold postanawia się w nim zatrzymać. W swoim dawnym pokoju znajduje starą skrzynię. Znajdują się w niej pamiątki i wiersz, który napisała dla niego kobieta, z którą kiedyś się spotykał. Mężczyzna zaczyna wspominać przeszłość, swój związek z Heleną. Przypomina sobie jak mocne było jej uczucie do niego. Z pomocą swojej sąsiadki Izabeli postanawia odnaleźć Helenę.

Czy mu się to uda? Co wydarzy się dalej?

Witold ma dużo czasu na rozmyślania. Zastanawia się jakim jest człowiekiem, partnerem, bratem, ojcem. Wiersz, który znajduje powoduje, że wracają do niego wspomnienia. Uświadamia sobie jak bardzo skrzywdził kobietę, która tak bardzo go kochała. W jego głowie pojawiają się wyrzuty sumienia. Chce wszystko naprawić, ale czy po tylu latach to mu się uda?

Autorka w swojej książce zwraca nam uwagę na to, że powinniśmy cieszyć się tym co mamy. A niestety wielu ludzi, tak jak Wiktor wiecznie czegoś szuka.

Czytając powieść "Sukienka w żyrafy" możemy zastanowić się nad tym, kto tak naprawdę kieruje naszymi uczuciami. Jednych ludzi lubimy, innych nie cierpimy, a bez innych nie wyobrażamy sobie życia.

To książka o wielkiej sile uczuć. Czy można kochać kogoś za bardzo? Czy każdy zasługuje na naszą miłość? Czy każde prawdziwe uczucie przetrwa próbę czasu? Te pytania nasunęły mi się w trakcie lektury.

Bohater powieści Witold jest odludkiem i dużym egoistą. Jako młody człowiek nie rozumiał kobiecej psychiki. Ranił osobę, z którą był w związku, sprawiał jej ból, wykorzystywał ją. Jako dojrzały mężczyzna zastanawia się jakie błędy popełnił, gdy był z kobietą, która tak bardzo go kochała.

"Sukienka w żyrafy" to wciągająca powieść o trudnych uczuciach. Czytając warto się zastanowić czy jest sens rozpamiętywać przeszłość. Może teraz jest przy nas ktoś komu na nas zależy. Warto żyć teraźniejszością i korzystać z uroków życia.

Witold wiele lat spędził za granicą. Jego relacje z rodziną były mocno ograniczone. Pewnego dnia postanawia wrócić do Polski. Po śmierci ojca, ich rodzinny dom na wsi stoi pusty. Witold postanawia się w nim zatrzymać. W swoim dawnym pokoju znajduje starą skrzynię. Znajdują się w niej pamiątki i wiersz, który napisała dla niego kobieta, z którą kiedyś się spotykał....