Jakże miło było powrócić do Barcelony, w te mroczne zaułki, tajemnicze budynki i zakamarki :) Tęskniłam za Panem, Panie Zafon :)
Poznajemy historię młodego Oscara, który pewnego dnia spotyka tajemniczą dziewczynę imieniem Marina. Razem poszukują rozwiązania zagadki dotyczącej kobiety, która zawsze tego samego dnia miesiąca wybiera się na stary cmentarz, gdzie przynosi czerwoną różę, zostawiając ją na bezimiennym grobie.
Historia wciąga, porywa nas w najdrobniejszych szczegółach. Podobnie jak w Cmentarzu Zapomnianych Książek z każdej kartki aż czuć zapachy Barcelony, wręcz namacalne są obrazy, uliczki i budynki opisane w książce. To co tak bardzo zauroczyło mnie w poprzednich dziełach Zafona jest również tutaj. Mam na myśli niesamowitą zdolność do budowania innej historii wewnątrz głównego wątku. Piękne, zaskakujące i wyciskające łzy z oczu jest również zakonczenie. Małym minusem dla mnie był tylko wątek fantastyczny, moim zdaniem kompletnie niepotrzebny. Zafon mógł rozwiązać to inaczej, i tyle. Ale to moja subiektywna ocena, zdaniem mojej koleżanki właśnie ten wątek nadaje kolorytu całej historii. Cóż opinie są różne, każdy może mieć inne zdanie :)
P.S. Powinnam dać 6 gwiazdek ale z sentymentu dla autora dam więcej:)

Jakże miło było powrócić do Barcelony, w te mroczne zaułki, tajemnicze budynki i zakamarki :) Tęskniłam za Panem, Panie Zafon :)
Poznajemy historię młodego Oscara, który pewnego dnia spotyka tajemniczą dziewczynę imieniem Marina. Razem poszukują rozwiązania zagadki dotyczącej kobiety, która zawsze tego samego dnia miesiąca wybiera się na stary cmentarz, gdzie przynosi...