Nie zostałam "porwana" natomiast przyznaję gwiazdki za barwność postaci

Nie zostałam "porwana" natomiast przyznaję gwiazdki za barwność postaci

Świetna historia mrocznego psychopaty. Mimo bardzo drastycznych opisów śmierci i chorych wizji opętanego obsesją bohatera, czyta się bardzo dobrze. Opowieść wciąga i trudno przestać bo ciekawość nie daje spokoju.

Świetna historia mrocznego psychopaty. Mimo bardzo drastycznych opisów śmierci i chorych wizji opętanego obsesją bohatera, czyta się bardzo dobrze. Opowieść wciąga i trudno przestać bo ciekawość nie daje spokoju.

Pierwszą z trzech części przygód o Oskarze Blajerze czytałam aż trzy lata temu, ale tak duża przerwa w niczym mi nie przeszkadza. Kompletnie nie odczuwam zagubienia, ponieważ autor mocno wziął pod uwagę nasze możliwości czytelnicze. Oczywistym jest, że nie możemy kupić każdej wymarzonej powieści, a filie biblioteczne także nie dysponują każdym tytułem. Adrian Bednarek tak przytacza fakty z życia głównego bohatera, że wszystko od razu staje się jasne i logiczne. Dowiadujemy się ponownie o osobach, które w sposób pozytywny lub negatywny były powiązane z Oskarem. Wiemy też, skąd wzięła się psychopatyczna postawa Blajera. Dociera do nas, że autor z niczym nie przesadził, a następstwa działań Oskara mogłyby dotyczyć jakiejś postaci rzeczywistej. Z jednej strony czasem można współczuć bohaterowi, lecz nie brakuje i takich scen, w których adrenalina na pewno nam podskoczy. Kiedyś wspominałam, że picie kawy podczas czytania tekstów Adriana Bednarka nie jest konieczne. Teraz też mogę się pod tym podpisać.

Oskar Blajer jest świetnie rokującym pisarzem, który w bardzo dramatycznych okolicznościach stracił Luizę, miłość swojego życia. Od tego czasu jego psychika jest, delikatnie mówiąc, mocno nadwyrężona, a długoletni pobyt w zakładzie psychiatrycznym miał mu pomóc przejść wszystkie etapy żałoby. Dalsza terapia poza murami zakładu jest obowiązkowa, a prowadzić ją będzie niejaka Marta Makuch, postać bardzo ważna dla tej części trylogii. Niestety, Oskar totalnie nie wyobraża sobie dalszej egzystencjo bez Luizy, a jego zachowanie mogłabym porównać do mitycznego Orfeusza. Oskar, gdyby tylko mógł, przywróciłby Luizie życie, ale mity to nie rzeczywistość, niestety… Śmierć jest nieugięta i żadne pieniądze tego nie zmienią. Mówi się też, że nie ma osób niezastąpionych, ale postawa Blajera w stosunku do nieżyjącej już ukochanej całkowicie przeczy temu założeniu. Autor mocno uświadomił nam, że miłość może być piękna, ale też niebezpieczna.

Nowoczesne media społecznościowe pozwalają Oskarowi przeprowadzić swego rodzaju śledztwo, a zaplanowany w każdym szczególe psychodeliczny plan niedługo wprowadzi on w życie. Na czym owy plan polega i co takiego zrobi Oskar? Nie chcę zdradzać szczegółów, ale jestem pewna, że wielu czytelników potraktuje szybko rozwijającą się fabułę jako coś strasznego, nieprawdopodobnego. Sama nie mogłam oderwać się od niektórych rozdziałów. Autentycznie zadrżałam, gdy pomyślałam sobie, że takie osoby jak Oskar mogą istnieć naprawdę i chodzić po tym świecie. Dziękowałam też sobie, że nie jestem uzależniona od mediów społecznoścowych. Można żyć bez wrzucania postów, fotek czy filmów. Można być zdystansowanym co do nowinek technicznych, a ja dzięki swej postawie nie podaję samej siebie na talerzu. Nie czuję się jak ofiara dla potencjalnego świra, który dziś mógłby wiedzieć o mnie niemal wszystko. Warto zastanowić się nad tym, czy nadmierne odsłanianie własnej osobowości to rzeczywiście dobre i mądre posunięcie.

Celowo nie przytaczam wszystkich nazwisk, ponieważ w książkach Adriana Bednarka istotny jest niemalże każdy szczegół. Wiele elementów łączy się ze sobą niczym pajęcza sieć- wydaje się, że autor robi nam istną burze mózgów, ale z biegiem czasu zrozumiemy, że wszystko do siebie pasuje. Co więcej, dramat Oskara i jego chore czyny to nie wszystko, co przygotował Adrian Bednarek. Autor bardzo charakterystycznych powieści udowodnił nam, że świat wydawniczy wcale nie musi być piękny. Ładne okładki, spotkania autorskie to nie wszystko- nie wiemy bowiem, co dzieje się za tak zwanymi zamkniętymi drzwiami. Co niekiedy trzeba zrobić, by być na fali wydawniczej? Warto się o tym przekonać i intensywnie przemyśleć położenie niektórych ludzi pióra.

Muszę podkreślić, że Adrian Bednarek zawsze dba o to, by opracowane wątki były realistyczne. Pisarz zaserwował nam informacje potwierdzone przez patologów, prawników czy techników kryminalnych. Kolejna część przygód Oskara Blajera nie była zatem książką pisaną „na kolanie”. Warto mocno docenić autora za pięknie przeprowadzone badania (research).

„Obsesja” także mnie zainteresowała i na pewno sięgnę po „Fascynację”- książkę kończącą przygody załamanego bohatera.

Polecam.

Pierwszą z trzech części przygód o Oskarze Blajerze czytałam aż trzy lata temu, ale tak duża przerwa w niczym mi nie przeszkadza. Kompletnie nie odczuwam zagubienia, ponieważ autor mocno wziął pod uwagę nasze możliwości czytelnicze. Oczywistym jest, że nie możemy kupić każdej wymarzonej powieści, a filie biblioteczne także nie dysponują każdym tytułem. Adrian Bednarek tak...

„Obsesja” to kontynuacja „Inspiracji”, która dalej skupia się na historii Oskara, jego dziewczynie, morderstwach i Łowcy Nimfetek. W tej części mamy przeskok siedem lat do przodu, kiedy to nasz główny bohater wychodzi z kliniki jako „wolny i wyleczony” człowiek. Nie tylko poznajemy tu kolejne wydarzenia z jego życia, ale także jeszcze bardziej zagłębiamy się w jego psychikę i plany, które mają na celu wypełnienie pustki po utraconej miłości.
W porównaniu do tej części, pierwszy tom prezentował nam tylko niewielki zalążek zmiany, jaka nastała i jaka może się pojawić w Oskarze. Tu następuje istne kombo tego wszystkiego, co się z nim dzieje. Jak bardzo pogrążył się w żałobie i jak nie potrafi ruszyć dalej. Nie zabrakło tu też postaci, które znane nam były z poprzedniego tomu. Wszystkie te ich wątki zgrabnie się ze sobą przeplatają, tworząc ciekawą i dość popapraną całość, która potrafi przyciągnąć czytelnika. Mamy tu obsesję, jeszcze większą psychozę, kolejne zwłoki, morderstwa, a także pisanie książek i nawiązywanie „nowych relacji i znajomości”.
Fajne w tej historii jest to, że bohaterowie wciąż są rozwijani. I może się wydawać, że przez wydarzenia, których doświadczyli, w pewien sposób stoją w miejscu, to widać ich zmianę i to, w jaki sposób teraz funkcjonują i jak działają. Dodatkowo mamy wprowadzone nowe, ważne osoby do fabuły, które potrafią trochę namieszać.
W „Obsesji” nie zabrakło brutalniejszych scen, dochodzenia do prawdy i odkrywania kolejnych skrywanych tajemnic. Fabuła ma niezłe tempo, momentami naprawdę sporo się dzieje. Książkę bardzo dobrze mi się słuchało w audiobooku i miałam wrażenie, że z każdym rozdziałem coraz bardziej wciągam się w przedstawianą historię.

„Obsesja” to kontynuacja „Inspiracji”, która dalej skupia się na historii Oskara, jego dziewczynie, morderstwach i Łowcy Nimfetek. W tej części mamy przeskok siedem lat do przodu, kiedy to nasz główny bohater wychodzi z kliniki jako „wolny i wyleczony” człowiek. Nie tylko poznajemy tu kolejne wydarzenia z jego życia, ale także jeszcze bardziej zagłębiamy się w jego psychikę...

Krótko napiszę - "Obsesja" jest świetna. "Obsesja" to kontynuacja pierwszej części Adriana Bednarka "Inspiracja", która kontynuuje życie i perypetie głównego bohatera pierwszej części - co najważniejsze - bardzo zaskakuje, jestem pod wrażeniem. Uważam, że nadaje się do ekranizacji. Autor naprawdę ma wyobraźnię, a co dla mnie najważniejsze, bardzo mocno wchodzi w umysł mordercy i jego działania. Polecam.

Krótko napiszę - "Obsesja" jest świetna. "Obsesja" to kontynuacja pierwszej części Adriana Bednarka "Inspiracja", która kontynuuje życie i perypetie głównego bohatera pierwszej części - co najważniejsze - bardzo zaskakuje, jestem pod wrażeniem. Uważam, że nadaje się do ekranizacji. Autor naprawdę ma wyobraźnię, a co dla mnie najważniejsze, bardzo mocno wchodzi w umysł...

Może być. To adekwatna opinia. Ta książka jest dowodem na to, że styl pisania, akcja, dialogi, warsztat mają większe znaczenie niż fabuła. Przeczytałam szybko. Ale fabuła dramat. W każdym momencie. Główny bohater irytujący do granic możliwości. I rozumiem, że to nie bajka dla dzieci, w której dobro zwycięża zło, ale że wszystko uchodziło mu na sucho, to już przesada.

Może być. To adekwatna opinia. Ta książka jest dowodem na to, że styl pisania, akcja, dialogi, warsztat mają większe znaczenie niż fabuła. Przeczytałam szybko. Ale fabuła dramat. W każdym momencie. Główny bohater irytujący do granic możliwości. I rozumiem, że to nie bajka dla dzieci, w której dobro zwycięża zło, ale że wszystko uchodziło mu na sucho, to już przesada.

Tom drugi serii o Oskarze Blajerze. Tym razem jesteśmy świadkami jak bohater kończy terapię i stara się dostosować do życia poza ośrodkiem. I to, co tutaj zaczyna się dziać przechodzi ludzkie pojęcie! Nie spodziewałam się, że Adrian Bednarek pokieruje fabułą aż w tak pokręcony sposób! Ale... podoba mi się to niezmiernie! Wszystko tutaj toczy się poza schematami jakie do tej pory znałam. Nie byłam jeszcze w swoim czytelniczym życiu świadkiem aż takiej przemiany bohatera. Oczywiście ten tom również przesłuchałam z prędkością światła i zaraz po nim włączyłam kolejny : )

Tom drugi serii o Oskarze Blajerze. Tym razem jesteśmy świadkami jak bohater kończy terapię i stara się dostosować do życia poza ośrodkiem. I to, co tutaj zaczyna się dziać przechodzi ludzkie pojęcie! Nie spodziewałam się, że Adrian Bednarek pokieruje fabułą aż w tak pokręcony sposób! Ale... podoba mi się to niezmiernie! Wszystko tutaj toczy się poza schematami jakie do tej...

Oj, odleciał tutaj autor i to porządnie :D Ale nadal, bardzo dobrze się to czyta (słucha jeszcze lepiej),więc polecam. Ale cieszę się, że już koniec serii o panu Blajerze :D

Oj, odleciał tutaj autor i to porządnie :D Ale nadal, bardzo dobrze się to czyta (słucha jeszcze lepiej),więc polecam. Ale cieszę się, że już koniec serii o panu Blajerze :D

Wykreowana fantastyczna postać, która zaskakuje swoimi motywami, działaniami i psychiką. Nieprawdopodobna fabuła, która z każdym zdarzeniem zmienia obraz głównego bohatera.

Zaczynając od "złego człowieka" zachwycam sie autorem przy każdej książce!

Wykreowana fantastyczna postać, która zaskakuje swoimi motywami, działaniami i psychiką. Nieprawdopodobna fabuła, która z każdym zdarzeniem zmienia obraz głównego bohatera.

Zaczynając od "złego człowieka" zachwycam sie autorem przy każdej książce!

totalny sztos polecam

totalny sztos polecam