Mróz, śnieg, atmosfera przeszywającego zimna, cisza, która aż huczy wokół, przemarznięci ludzie, puste ulice, oblodzone drogi, które aż proszą się o wypadek...
Jest coś pociągającego w takiej scenerii. Mróz, który karze ludziom wiedzionym pierwotnym instynktem zamykać się w domach i zbliżać do siebie. Poczucie małości wobec przytłaczającej siły natury, której podlegamy, każdy z nas, bez wyjątku. I wreszcie wyostrzony obraz świata, bezlitosne podkreślenie, że czarne jest czarne, a białe – białe.

Wszystko to idealnie wtapia się w fabułę „Biegnij”. Mamy tu owdowiałego mężczyznę, jego dwóch adoptowanych czarnoskórych synów i jednego biologicznego, czarnoskórą dziewczynkę i jej matkę, oraz umierającego księdza, który rzekomo uzdrawia ludzi. W wyniku wypadku samochodowego, który wydarza się podczas śnieżnej zamieci, losy ich wszystkich niespodziewanie splatają się. Sytuacja zmusza do postawienia sobie pytań, na które wcale nie chcą znaleźć odpowiedzi. Czyją rodziną są naprawdę? Liczą się geny, czy wychowanie? Gdzie są granice miłości? Ile można poświęcić dla swoich bliskich? I wreszcie – za co tak naprawdę kochamy?

Nie są to pytania rzadkie czy niezwykłe. Można by nawet powiedzieć, że bije od nich banalnością. Ale w jakiś magiczny sposób udało się autorce uczynić tę historię wiarygodną i przekonującą – charakterystyczna dla Patchett niewielka ilość dialogów, niedopowiedzenia, budowanie nastroju, zwięzłość, a przede wszystkim znakomicie pokazane relacje między ludźmi, rozmaite niuanse ich intencji, zwrócenie uwagi na tą cienką granicę, którą przekraczamy decydując się wykonać jakiś ruch w życiowej grze.

Po prostu powieść obyczajowa o rodzinno – moralnych rozterkach? Nie, coś dużo więcej. Ciepła, liryczna i niezwykła opowieść o tym, co naprawdę ważne.

Mróz, śnieg, atmosfera przeszywającego zimna, cisza, która aż huczy wokół, przemarznięci ludzie, puste ulice, oblodzone drogi, które aż proszą się o wypadek...
Jest coś pociągającego w takiej scenerii. Mróz, który karze ludziom wiedzionym pierwotnym instynktem zamykać się w domach i zbliżać do siebie. Poczucie małości wobec przytłaczającej siły natury, której podlegamy,...