Kiedyś uwielbiałem tą serię. Gdy wyszły pierwsze książki miałem wrażenie że aktor zmierza w fajną stronę. Niestety gdzieś przy 8 tomie zrobił zwrot na kasę i wszystko się posypało.
Tom III tekst po prostu nudny. Długie opisy, cięgle te same przemyślenia, odebrały mi jakąkolwiek radość z czytania serii. Mogło być dobrze, wyszło jak zawsze.... przykre, ale prawdziwe.

Kiedyś uwielbiałem tą serię. Gdy wyszły pierwsze książki miałem wrażenie że aktor zmierza w fajną stronę. Niestety gdzieś przy 8 tomie zrobił zwrot na kasę i wszystko się posypało.
Tom III tekst po prostu nudny. Długie opisy, cięgle te same przemyślenia, odebrały mi jakąkolwiek radość z czytania serii. Mogło być dobrze, wyszło jak zawsze.... przykre, ale prawdziwe.

Będąc czytelnikiem prozy Piekary zauważam, że znacznie przyjemniej czyta się tomy, w których historia jest opisywana z punktu widzenia inkwizytora Arnolda niżeli Mordimera. Główny bohater jest osobą, której kibicujemy, darzymy go sympatią, w przeciwieństwie do zadufanego w sobie, irytującego syna Katarzyny, którego monologi często nic nie wnoszą do fabuły, przez co bez nadmiernej straty można pomijać całe strony.
Tom opisuje wyprawę do serca dzikiej rosji, w której wśród swołoczy ukrywa się potężny wampir. Jest on celem wyprawy, ponieważ pochłonął on ducha Roksany. W pierwszej części jesteśmy świadkami przygotowań do wyprawy. Poznajemy piękną, afrykańską księżniczkę, która lubuje się w odkrywaniu nowego oraz włada ogromną mocą słów, dzięki której jest w stanie mieszać w głowach mężczyzn. Brata Bibera, który będzie dbał o etykietę podczas wyprawy. Pozostali członkowie to Albert, Mordimer (jako jeszcze młody niedoświadczony inkwizytor) oraz wojskowi jako eskorta.
Postać wampira została wciągnięta do opowieści ponieważ w studni dusz Arnold zobaczył Katrinę, która pochłonęła ducha wiedźmy. Po wyznaniu tego zostaje zwołane zebranie, na którym dowiadujemy się że afrykańska księżniczka również doświadczyła podobnego widzenia, jednak wówczas zobaczyła samą siebie. Przez co była pewna, że to jest mistyfikacja. Mistyfikacja, którą jak się okazało posługiwał się potężny wampir.
Podczas jednej z rozmów tuż przed wyjazdem, Katrina przekazuje Arnoldowi pewne zaklęcie, które ma mu pomóc na dzikich polach wschodu. Przed opuszczeniem klasztoru Arnold żegna się z kobietą którą oswobodził z ciała trójniaka, która w tajemnicy wyznała mu iż powinno zabić się tego który zstąpił z krzyża.
W samej rosji bohaterowie trafiają do Nowogrodu, gdzie zostają podjęci przez władcę, który cechuje się dużą awersją do magii, przez co drużyna stara się ukryć swoje prawdziwe oblicze, przedstawiając się jako wysłannicy cesarza - posiadają oryginalne pieczęcie - Następnie udają się na ziemie rządzone przez księżną Ludmiłą. Na jej ziemiach odnajdują wampira, którego udaje się pokonać dzięki zaklęciu wypowiedzianemu przez Arnolda. Misja zostaje uznana za udaną - duch Roksany zostaje zabrany przez ekipę. Podczas powrotu na dworze dochodzi do próby zabójstwa księżnej, którą ratuje Mordimer. Następnie Ludmiła, rozkazuje mu zostać na jej usługach, ponieważ jej wołoch - nadworny mag - został zamordowany przez rzucony na niego urok. Mordimer zostaje na terenach rosji, również afrykańska księżniczka nie przekracza granicy.
Po powrocie okazuje się że owa kobieta zdradziła święte oficjum i postanowiła badać nosiciela przeklętej księgi samodzielnie.
Dowiadujemy się również, że Arnold, gdy jeszcze był perskim magiem i odszyfrował księgę, sam postanowił udać się do klasztoru. Był eskortowany przez inkwizytorów i dobrowolnie chciał powstrzymać nadciągający kataklizm - opisany w Szachor Sefer. Jednak podczas pobytu w klasztorze, ktoś się włamał i "zepsuł" rozum maga. Roksana aby ocalić księgę, wykradła ją i uciekła. Dlatego Arnold sam musi sobie przypominać kim był i jak doszło do tego że stracił pamięć.
Pod koniec tomu Roksana została przywrócona do świata żywych, jednak ona nie jest w stanie pomóc w odgadnięciu nurtujących inkwizytora pytań, ponieważ sama wielu rzeczy nie pamięta

Będąc czytelnikiem prozy Piekary zauważam, że znacznie przyjemniej czyta się tomy, w których historia jest opisywana z punktu widzenia inkwizytora Arnolda niżeli Mordimera. Główny bohater jest osobą, której kibicujemy, darzymy go sympatią, w przeciwieństwie do zadufanego w sobie, irytującego syna Katarzyny, którego monologi często nic nie wnoszą do fabuły, przez co bez...

Cześć ewidentnie wyróżniająca się spośród poprzednich. Więcej się dzieje, wiemy więcej i dużo przed nami.

Cześć ewidentnie wyróżniająca się spośród poprzednich. Więcej się dzieje, wiemy więcej i dużo przed nami.

Kolejna 3 już część serii "Płomieni i krzyż" gdzie pan Piekara odkrywa coraz więcej kart z talii świata inkwizytorów.
Arnold Lowefell powoli łączy swoje życiowe puzzle, znów spotyka Mordimera Madderdina oraz mamy wprowadzenie do pobocznej sagi czyli "Ruskiej trylogii".
Pomimo faktu że wiele dotychczasowych niewiadomych wychodzi na światło dzienne książka moim zdaniem jest "przegadana". Pan Jacek widzę że ma chyba płacone za słowa czy litery a nie za tom bo "bawi się słowami" i często powtarza rzeczy już nam znane co staje się powoli nużące. Ocena naciągane 7

Kolejna 3 już część serii "Płomieni i krzyż" gdzie pan Piekara odkrywa coraz więcej kart z talii świata inkwizytorów.
Arnold Lowefell powoli łączy swoje życiowe puzzle, znów spotyka Mordimera Madderdina oraz mamy wprowadzenie do pobocznej sagi czyli "Ruskiej trylogii".
Pomimo faktu że wiele dotychczasowych niewiadomych wychodzi na światło dzienne książka moim zdaniem jest...

No fajnie się czytało, nawet jeśli miejscami mi się dłużyło i nawet nudnawo tu i tam się robiło. Niemniej, ciekawe to wszystko, pomysł na pewno oryginalny. Co mnie tylko wkurza, że jak bardzo autor rozwleka całą historię. Rozumiem, że fajnie jest mieć kilkunastotomową sagę, ale te X tomów trzeba też umieć zapełnić treścią, która trzyma non stop w napięciu. Tutaj nie zawsze tak jest. Czasami mam też wrażenie, że nawet autor nie wie, dokąd go to wszystko zaprowadzi, stąd te dłużyzny. No i problemy z chronologią w stosunku do innych tomów ze świata inkwizytorów. Ale OK, jak napisałem na wstępie czytało się dobrze i to najważniejsze. Nawet jeśli główny bohater tego odłamu historii (Arnold Lowefell) niezbyt mi się podoba.

No fajnie się czytało, nawet jeśli miejscami mi się dłużyło i nawet nudnawo tu i tam się robiło. Niemniej, ciekawe to wszystko, pomysł na pewno oryginalny. Co mnie tylko wkurza, że jak bardzo autor rozwleka całą historię. Rozumiem, że fajnie jest mieć kilkunastotomową sagę, ale te X tomów trzeba też umieć zapełnić treścią, która trzyma non stop w napięciu. Tutaj nie zawsze...

8.5

8.5

Trzeci tom o Arnoldzie i Wewnętrznym Kręgu mnie niestety zawiódł. Miałem chyba zbyt wielkie oczekiwania, co do podróży na Ruś i liczyłem na jednak trochę więcej Mordimera, a ten pojawia się raptem na kilkunastu stronach. Wiem, że nie jest to seria poświęcona temu bohaterowi, ale mimo wszystko nawet jak na występ gościnny jego rola jest znikoma. Wracając do wyprawy na Ruś, to ta przebiega niemal w tempie błyskawicznym, a całość kończy się przed dotarciem do połowy książki. Jest kilka ciekawych momentów, jednak zbyt mało i potencjał był zdecydowanie większy i taki można w zasadzie podsumować całą książkę, która kończy ciekawym i nawet zaskakującym akcentem.

Trzeci tom o Arnoldzie i Wewnętrznym Kręgu mnie niestety zawiódł. Miałem chyba zbyt wielkie oczekiwania, co do podróży na Ruś i liczyłem na jednak trochę więcej Mordimera, a ten pojawia się raptem na kilkunastu stronach. Wiem, że nie jest to seria poświęcona temu bohaterowi, ale mimo wszystko nawet jak na występ gościnny jego rola jest znikoma. Wracając do wyprawy na Ruś,...

Książkę świetnie się czytało, sporo intryg oraz wpleciony wątek z Mordimerem. Zostaje zasiane ziarenko intryg, które będzie można się dowiedzieć z kolejnych książek z cyklu ruskiej trylogii. Piekne i ciekawe opisy klasztoru Amszilas. Pozycje książkową w pełni polecam i zachecam do przeczytania bo warto.

Książkę świetnie się czytało, sporo intryg oraz wpleciony wątek z Mordimerem. Zostaje zasiane ziarenko intryg, które będzie można się dowiedzieć z kolejnych książek z cyklu ruskiej trylogii. Piekne i ciekawe opisy klasztoru Amszilas. Pozycje książkową w pełni polecam i zachecam do przeczytania bo warto.

Wszystkie tomy serii Płomień i krzyż są świetne. W III tomie tej serii mamy zarazem prowadzenie do wydarzeń, na Rusi jak i splątanie losów Mordimera Madderdina z Wewnętrznym Kręgiem.
Pojawiają się nowe członkowie kręgu: Hildegarda Reizend - nieustraszona i zmysłowa podróżniczka, która przewędrowała cały świat oraz Barnaba Biber.
Wracamy do wątku wampiryzmu z opowieści 4 głównych książek cyklu, a Mordimer jest tutaj tylko pionkiem między funkcjonariuszami Wewnętrznego Kręgu.

Wszystkie tomy serii Płomień i krzyż są świetne. W III tomie tej serii mamy zarazem prowadzenie do wydarzeń, na Rusi jak i splątanie losów Mordimera Madderdina z Wewnętrznym Kręgiem.
Pojawiają się nowe członkowie kręgu: Hildegarda Reizend - nieustraszona i zmysłowa podróżniczka, która przewędrowała cały świat oraz Barnaba Biber.
Wracamy do wątku wampiryzmu z opowieści 4...

Jeśli lubisz Inkwizytora, będziesz się bawić wyśmienicie. To co sprawdzało się wcześniej, jest i tutaj. To co mogło irytować, również;)

Jeśli lubisz Inkwizytora, będziesz się bawić wyśmienicie. To co sprawdzało się wcześniej, jest i tutaj. To co mogło irytować, również;)