"Ale przede wszystkim nazwisko. Ten tytuł!..." Tytuł, ród, pochodzenie, przynależność do wyższych sfer - dla wielu osób wywodzących się ze środowiska hrabiów, książąt, magnatów to były rzeczy najważniejsze na świecie. Końcówka drugiej wojny światowej i nastanie czasów Polski socjalistycznej oznaczało swoisty koniec świata dla osób tak myślących. Nowy ład, nowy ustrój, nowe porządki wywołały szok dla wielu ludzi z owych "sfer wyższych", którzy często nie potrafili się w nowej rzeczywistości odnaleźć. Magdalena Samozwaniec w 1954 roku wydała o tym powieść satyryczną. Rewelacyjną powieść satyryczną, którą należy bardzo docenić.
Książka wywołała niemałe poruszenie. Teresa Kossak pisała o autorce: "Ciotka była typem człowieka walącego prosto z mostu, nie uznającego konwenansów, które były normą w towarzystwie. Bawiły ją i ostro je wyśmiewała". W tej książce arystokracji, "wielkim panom i paniom" ostro się dostało i prześmiewczo ukazała oraz z ironią wyszczególniła chyba wszystkie jej wady. Polecam wydanie z roku 2008 (Świat Książki). Zawiera ono kilka całostronicowych, znakomitych ilustracji, rysunków autorstwa Juliana Bohdanowicza.
Dzieło zawiera dwadzieścia dziewięć numerowanych rozdziałów i zakończenie. W sumie trzydzieści powodów do uśmiechu. Książka udana i uzyskuje ocenę 8/10.

"Ale przede wszystkim nazwisko. Ten tytuł!..." Tytuł, ród, pochodzenie, przynależność do wyższych sfer - dla wielu osób wywodzących się ze środowiska hrabiów, książąt, magnatów to były rzeczy najważniejsze na świecie. Końcówka drugiej wojny światowej i nastanie czasów Polski socjalistycznej oznaczało swoisty koniec świata dla osób tak myślących. Nowy ład, nowy ustrój, nowe...

Gorzka ironia zniesławiająca arystokrację .

Gorzka ironia zniesławiająca arystokrację .

Krzysztof Pękosłowski jest właścicielem ziemskim w Rajewie. W książce opisywane są losy jego oraz jego rodziny i znajomych. Jest leniwym, dobiegającym trzydziestki kawalerem, którego nawet najmniejsza skaza u panny powstrzymuje od ożenku (np. brak poprawnej wymowy francuskiej jednego słówka lub malowanie paznokci na kolor fioletowy). Gardzi każdą pracą, ponieważ wie, że jest stworzony do "wyższych celów".

Beata Gamratówna jest przedstawicielką mieszczaństwa. Chodziła do szkół w Ameryce, poza tym "nie śmierdzi groszem, ale dolarami" czym zbliżyła bardzo do siebie ostrożną arystokrację. Dziewczyna zdaje się nie widzieć jak bawią się nią młodzi szlachcice. Na złość Krzysztofowi oraz zgodnie z planem kuzyna Krzysztofa, Szczęsnego, Beata wychodzi za mąż za starego hrabiego Dziaduszyckiego.

Jedynej osobie, której udało przystosować się do nowego powojennego ładu jest księżniczka Matylda Kołupajło . Jest adiustatorką tłumaczeń z francuskiego w pewnym wydawnictwie. Oczywiście, rodzina z Rajewa nie wierzy jej, gdy mówi, że nie zapisała się do partii i wypomina jej, że zdradziła własną sferę. Matylda dopiero teraz widzi jak przez te wszystkie lata była wykorzystywana przez rodzinę. Wypomina jej, że ogród ugina się od owoców, a nie ma kto zbierać. Krzysztof odpowiada jej, że przecież on tego sam nie będzie robił...

Ironiczne i pełne humoru spojrzenie na polską szlachtę w okresie wojennym i powojennym. Bezwartościowe tytuły szlacheckie, wojna o konwenanse i chęć utrzymania za wszelką cenę rozrzutnych tradycji to tylko niektóre pozycje wyśmiewane przez Magdalenę Samozwaniec w "Błękitnej krwi". Arystokracja stara się mniej lub bardziej przystosować do nowego ładu.

Krzysztof Pękosłowski jest właścicielem ziemskim w Rajewie. W książce opisywane są losy jego oraz jego rodziny i znajomych. Jest leniwym, dobiegającym trzydziestki kawalerem, którego nawet najmniejsza skaza u panny powstrzymuje od ożenku (np. brak poprawnej wymowy francuskiej jednego słówka lub malowanie paznokci na kolor fioletowy). Gardzi każdą pracą, ponieważ wie, że...

ksiązka która poprawia nastrój. wywołuje uśmiech

ksiązka która poprawia nastrój. wywołuje uśmiech

to dopiero druga książka Samozwaniec jaką przeczytałam, ale na pewno nie ostatnia! Autorka pisze ironicznie, z dozą humoru...i bardzo prawdziwie.

to dopiero druga książka Samozwaniec jaką przeczytałam, ale na pewno nie ostatnia! Autorka pisze ironicznie, z dozą humoru...i bardzo prawdziwie.

Skoro satyra - to pozycja obowiązkowa do przeczytania :D

Skoro satyra - to pozycja obowiązkowa do przeczytania :D

Charakterystyczna dla Samozwaniec ironia. Świetne ujecie życia arystokracji.

Charakterystyczna dla Samozwaniec ironia. Świetne ujecie życia arystokracji.

Humoreska na Ę, Ą, arystokrację. Nawet jak błękitnokrwiści odeszli w zapomnienie. To Panie i Panowie Ę, Ą, wciąż są wśród nas.

Humoreska na Ę, Ą, arystokrację. Nawet jak błękitnokrwiści odeszli w zapomnienie. To Panie i Panowie Ę, Ą, wciąż są wśród nas.

Sympatyczna opowieść okraszona humorem i bystrym okiem autorki, która arystokrację znała od podszewki.

Sympatyczna opowieść okraszona humorem i bystrym okiem autorki, która arystokrację znała od podszewki.

Zabawna z uwagi na język i sposób opisywania postaci z pozycji wnikliwego obserwatora ludzkich zachowań i analizy ich charakterów. Ośmieszająca słabości w sposób niezwykle finezyjny i lekki. Lektura na odprężenie i dowcip wyższych lotów.

Zabawna z uwagi na język i sposób opisywania postaci z pozycji wnikliwego obserwatora ludzkich zachowań i analizy ich charakterów. Ośmieszająca słabości w sposób niezwykle finezyjny i lekki. Lektura na odprężenie i dowcip wyższych lotów.