Zdecydowanie najsłabsza część, póki co.
Havald jak do tej pory był jedną z głównych sił pociągowych i historia opowiadana z jego perspektywy była po prostu ciekawa i odstawienie go w kąt się niestety nie sprawdziło.
Tutaj prawie że przez pierwszą połowę książki poznajemy bliżej Blixa, który jest po prostu postacią nudną bez jakiejś głębszej historii i jest nijaki, a jak by tego było mało, to dodatkowo wspomnień i przypomnień z poprzednich książek jest tutaj od gromu i przebijanie się przez to męczy i nuży.
W drugiej połowie robi się ciekawej, jednak daleko tutaj do poziomu z części poprzednich.
Staram się tutaj zrozumieć autora, bo jest to z jednej strony całkiem nowa seria, jednak jest ona również bezpośrednią kontynuacją poprzedniego tomu zamykającego Tajemnice Askiru i sam zamysł i pomysł na pociągnięcie wydarzeń i całej historii wydaje się spójny i ciekawy, jednak wyszło to mocno średnio i nie dały tego uratować rozdziały opowiadane z perspektywy innych bohaterów.

Zdecydowanie najsłabsza część, póki co.
Havald jak do tej pory był jedną z głównych sił pociągowych i historia opowiadana z jego perspektywy była po prostu ciekawa i odstawienie go w kąt się niestety nie sprawdziło.
Tutaj prawie że przez pierwszą połowę książki poznajemy bliżej Blixa, który jest po prostu postacią nudną bez jakiejś głębszej historii i jest nijaki, a jak by...

Die Rose von Ilian rozpoczyna nowy cykl w świecie Askiru będący kontynuacją heksalogii "Tajemnica Askiru". Akcja zaczyna się dwa tygodnie po zakończeniu akcji "Der Kronrat". Havald jest martwy, Desina została cesarzową, a my śledzimy akcję głównie z perspektywy majora Blixa, którego mieliśmy okazję spotkać w poprzedniej części. Zabieg ten ma na celu wprowadzenie nowego czytelnika w wydarzenia z wcześniejszych tomów i jest całkowitą porażką. Blix zachowuje się tak jakby urwał się z choinki. Przykładowo przybywając z jednej ze stolic Królestwa Askiru, dwa tygodnie po koronowaniu cesarzowej, nie wie że Askir ma nowego władcę, pomimo tego, że wiadomość do miejsca jego stacjonowania można było przesłać w kilka godzin, a do tego otwarty był teleport. Innymi przykładami niespójności ze wcześniejszą serią są: stwierdzenie że Leandra po raz pierwszy leci na swoim gryfie (wracała na nim z Wyspy Ognia),ponowne "pierwsze" spotkanie mrocznych elfów, czy też ponowna zgoda między Leandrą i Serafine, dotycząca tego, która z nich kocha Havalda (zawarły zgodę w Der Kronrat). Takie irytujące powtórzenia i nieścisłości ciągną się w zasadzie przez całą pierwszą połowę książki, która jest streszczeniem poprzednich sześciu tomów. Dopiero druga część wprowadza coś nowego do fabuły, a ciekawiej robi się dopiero pod koniec.
Ogółem jestem rozczarowany, książka dużo słabsza niż wcześniejsza seria, zapewne z powodu tego, że powstała na siłę dla nowych czytelników. Jednak sądząc po końcówce, można wnioskować, że akcja się w następnych częściach rozwinie, dlatego planuję je czytać.

Die Rose von Ilian rozpoczyna nowy cykl w świecie Askiru będący kontynuacją heksalogii "Tajemnica Askiru". Akcja zaczyna się dwa tygodnie po zakończeniu akcji "Der Kronrat". Havald jest martwy, Desina została cesarzową, a my śledzimy akcję głównie z perspektywy majora Blixa, którego mieliśmy okazję spotkać w poprzedniej części. Zabieg ten ma na celu wprowadzenie nowego...