Jakoś czas temu sięgnęłam po tę pozycję z ciekawości. Książka opisuje historię autorki, która jest sportsmenką i trenerką personalną, co wskazuje, że prowadzi aktywny tryb życia, a co za tym idzie zdrowy. Jednak zaskakuje ją choroba Hashimoto, a na dokładkę Sibo, o której istnieniu wogóle nie słyszałam.
W książce są zawarte szczegółowe odpowiedzi na nurtujące pytania dotyczące chorób z tytułu, a także przykładowa dieta stosowana przy tych chorobach.
Po przeczytaniu książki czuję się uświadomiona i wiem jakie symptomy mogą wskazywać na te choroby.
Książka jest pisana prosto i życiowo. Piszę opinie z pozycji osoby nie chorującej na przedstwione choroby. Polecam.

Jakoś czas temu sięgnęłam po tę pozycję z ciekawości. Książka opisuje historię autorki, która jest sportsmenką i trenerką personalną, co wskazuje, że prowadzi aktywny tryb życia, a co za tym idzie zdrowy. Jednak zaskakuje ją choroba Hashimoto, a na dokładkę Sibo, o której istnieniu wogóle nie słyszałam.
W książce są zawarte szczegółowe odpowiedzi na nurtujące pytania...

Zdecydowanie rozczarowuje. To, że trzeba kontrolować poziom hormonów to wie każda chora podobnie, jak również to, że są zmienności nastrojów, wypadnie włosów, czy problem z utrzymaniem wagi, bo jest tendencja do tycia. A już niemal do szewskiej pasji doprowadziło mnie stwierdzenie, że autorka była przekonana, że prowadząc aktywny tryb życia uniknie tym samym zachorowania na jakąkolwiek chorobę. Bzdura. A już robienie problemu z tego, że to choroba przewlekła to przesada. Fakt jest przewlekła i hormony tarczycy trzeba najczęściej brać do końca życia. Też wolałabym nie mieć trudności z zachowaniem prawidłowej wagi, nie znajdować włosów w umywalce, czy na talerzu. Na Hasimoto choruje od końca podstawówki i chociaż do dzisiaj skacze mi cienienie, jak słyszę,że przy niedoczynności tarczycy będzie Pani tyła i omijam szerokim łukiem lekarzy próbujących mi to wmówić. Najbardziej uderzyło mnie ocenianie dziewczyn, że są takie, które nie dbają o siebie i próbują wine zrzucić na za to na Hasimoto. Jedyny plus to, że się ją szybko czyta. Może wypróbuje kilka przepisów.

Zdecydowanie rozczarowuje. To, że trzeba kontrolować poziom hormonów to wie każda chora podobnie, jak również to, że są zmienności nastrojów, wypadnie włosów, czy problem z utrzymaniem wagi, bo jest tendencja do tycia. A już niemal do szewskiej pasji doprowadziło mnie stwierdzenie, że autorka była przekonana, że prowadząc aktywny tryb życia uniknie tym samym zachorowania...

Rozczarowała mnie ta książka. Tytuł wprowadza w błąd, że dowiemy się z niej jak żyć kiedy przytrafi nam się i hashimoto i sibo. No więc nie. Książka jest o hashimoto, tylko i wyłącznie, jeżeli mamy sibo wręcz unikałabym treści zawartych w tej pozycji, bo można zrobić sobie krzywdę.
Od lat choruje na hashimoto i niedoczynność tarczycy, niedawno dowiedziałam się, że cierpię również na SIBO. Zaczęłam więc szukać informacji i książek na ten temat. Jakaż byłam zachwycona kiedy zobaczyłam książkę Kasi Dziurskiej, która miała opowiadać o obu tych chorobach. Jednak książka jest w 99% o hashimoto i gdzieś tam w malutkim rozdziale wspomniane, że Kasia ma rownież i sibo. Liczyłam również na przepisy, ponieważ przy hashimoto stosujemy diete przeciwzapalną, a przy sibo low fodmap- połączenie tego i znalezienie złotego środka nie jest łatwe, dlatego liczyłam, że przepisy w ksiażce mnie zachwycą. Przepisy jednak dotyczą jedynie hashimoto, MAŁO TEGO! mają w sobie mnóstwo produktów niewskazanych przy sibo! A więc stosując przepisy z książki przy jednoczesnym chorowaniu na hashimoto i sibo, skończyłoby się naszym złym samopoczuciem i POGORSZENIEM swojego stanu zdrowia. Ogromnie mną to wstrząsnęło, bo co prawda wspomniane jest, że to przepisy przy hashimoto, ale ksiażka jest o hashimoto i sibo, więc spodziewałam się czegoś ambitniejszego...
Po przeczytaniu próbowałam też ocenić pozycję pod względem samej wiedzy na temat hashimoto. Jeżeli ktoś nie czytał innych książek znajdzie tu wiele niezbędnych informacji podanych w "koleżeńskim wydaniu". Sposób pisania Kasi jest bardzo na luzie i tu duży plus, bo człowiek czuje się jakby czytał słowa koleżanki. Jednak z czasem męczą błędy językowe, jakieś przypadkowo wklejone w zdania słowa, jakby ktoś to szybko napisał, nie przeczytał i wysłał do druku. Męczy też czytanie po raz kolejny akapitu, że autorka była aktywna fizycznie i zawsze lubiła swoje ciało, a tu nagle choroba- raz by w zupełności wystarczył, czytelnik nie potrzebuje powtórzenia co chwile.

Więc tak:
-książka NIE JEST absolutnie o sibo (gdzieś tam tylko wspomina się, co to sibo i tyle)
-przepisy zawarte w książce sprawdzą się w przypadku hashimoto, ale ZASZKODZĄ kiedy mamy i sibo
-błędy językowe
-powtarzalność
-na plus działa luźny styl pisania i baza informacji o hashimoto

Szkoda. Naprawdę szkoda.

Rozczarowała mnie ta książka. Tytuł wprowadza w błąd, że dowiemy się z niej jak żyć kiedy przytrafi nam się i hashimoto i sibo. No więc nie. Książka jest o hashimoto, tylko i wyłącznie, jeżeli mamy sibo wręcz unikałabym treści zawartych w tej pozycji, bo można zrobić sobie krzywdę.
Od lat choruje na hashimoto i niedoczynność tarczycy, niedawno dowiedziałam się, że cierpię...

Początkowo nie miałam tej książki w planach czytelniczych, ale jak usłyszałam reklamę suplementów na odchudzanie polecanych przez autorkę to musiałam sprawdzić, co to jest.

W książce mamy 3 części:
*historię autorki: bardzo ciężkostrawną w odbiorze, ale o tym za chwilę
* rozmowy ze specjalistami: które moim zdaniem są najmocniejszą częścią książki
*przepisy: bardzo proste i raczej mało odkrywcze, ale jak ktoś jest na początku drogi z hashimoto, to mogą być przydatne

Po przeczytaniu w głowie zostało mi jedno zdanie z rozmowy z psychologiem. Poruszony jest temat pewnego rodzaju popularności hashimoto i wysypu związanych z chorobą książek. W odpowiedzi psycholog nie poleca książek określanych mianem "studium przypadku" jako rzetelnych źródeł wiedzy, a tymczasem otrzymujemy właśnie tego typu książkę.
Prawie połowa książki to opowieść autorki o sobie i okolicznościach, w których zachorowała. Całość jest okraszona zdjęciami (trochę nie rozumiem po co ich aż tyle),a między wierszami kilkakrotnie przemycony jest producent wspomnianych na początku suplementów. Mam wrażenie, że dostajemy wykreowany obraz rzeczywistości, który nie do końca pokrywa się z tym jak naprawdę wygląda sytuacja osób chorujących na hashimoto. A kwiatki typu: trener diagnozujący hashimoto (dobrze, że zalecił zgłoszenie się do lekarza),dostanie się do lekarza "na NFZ" prawie z marszu (tak wynika z kontekstu) czy brak możliwości znalezienia kontaktu do konkretnego lekarza, a potem nagle magiczne puf i okazuję się, że szukany lekarz współpracuje z wybranym dietetykiem i wszystko się zmienia jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki pogłębiają to wrażenie. Dodatkowo praktycznie każdy z wywiadów ze specjalistami jest poprzedzony wstępem, w którym do pewnego stopnia treści są dublowane. W pewnym momencie miałam ochotę powiedzieć "tak. wiem, że jesteś pod opieką lekarza i dietetyka".

Ogólnie nie polecam. Na rynku jest dużo lepszych książek na ten temat.

Początkowo nie miałam tej książki w planach czytelniczych, ale jak usłyszałam reklamę suplementów na odchudzanie polecanych przez autorkę to musiałam sprawdzić, co to jest.

W książce mamy 3 części:
*historię autorki: bardzo ciężkostrawną w odbiorze, ale o tym za chwilę
* rozmowy ze specjalistami: które moim zdaniem są najmocniejszą częścią książki
*przepisy: bardzo proste...

Będzie ciekawy poradnik z radami i przepisami dot. choroby Hashimoto

Będzie ciekawy poradnik z radami i przepisami dot. choroby Hashimoto