Joasia ma wszystko, o czym marzy typowa nastolatka. Jest ładna, popularna i lubiana. Ma kochającą rodzinę i wiernych przyjaciół. Do pełni szczęścia brakuje jej tylko jednego – chłopaka. Wybrankiem jej serca jest nikt inny, jak sam Marek – najprzystojniejszy i najfajniejszy chłopak w całej szkole. Joasia ma ostatni rok, żeby zdobyć jego serce i pójść z nim na studniówkę. Wydaje się, że na drodze stoją jedynie jej nadopiekuńcza mama oraz wkurzający sąsiad. Czy faktycznie tak jest? A może to właśnie sama Joasia jest przeszkodą na drodze do swojego szczęścia?

Ponownie w ostatnim czasie mam do czynienia z debiutem, który zrobił na mnie pozytywne wrażenie. Książka była dla mnie swojego rodzaju powrotem do szkolnych czasów, pierwszych miłości, porywów serca. Czegoś, co zdarza się tylko raz w życiu, co rzutuje na to, jak będą wyglądać nasze przyszłe związki.

"Uśmiecham się szeroko. Nie mogę go rozgryźć, po co robi to wszystko. Dlaczego się mną przejmuję? Wiem jedno: chciałabym, żeby zawsze się tak do mnie uśmiechał."

Beata Sagan ukazuje nam świat widziany oczami nastolatki. Świat równie piękny co rozczarowujący. Bo rozczarowują tzw. "przyjaciółki", chłopak do którego wzdycha główna bohaterka Joasia. Jo jest pogubiona w swoich uczuciach i myślach. Do tego dochodzi jeszcze chęć akceptacji i popularności wśród rówieśników. Dziewczyna zaczyna się buntować przeciwko zasadom i zakazom rodziców. Później obserwujemy jej ciekawą przemianę. Autorka realnie oddała targające dziewczyną emocje i rozterki, jej zachowanie, popełnione błędy wieku młodzieńczego.

"Serce wali mi jak oszalałe, bo ciągle nie wiem, czy dobrze robię, ale nie potrafię żyć bez niego, to jakby ktoś wyssał cały tlen i kazał mi oddychać. Duszę się na każdą myśl o nim."

Historia ta przypomina, że to, czego szukamy zwykle jest na wyciągnięcie ręki, tuż obok. Wystarczy tylko to dostrzec. Podobało mi się przedstawienie relacji rodzinnych, zwłaszcza Joasi z matką. A także to, jak ważne jest zaufanie i nie udawanie kogoś innego, niż się jest w rzeczywistości.

"Z tobą zawsze" to pełna realizmu, wzruszeń, humoru i emocji powieść o drodze ku dojrzałości, zauroczeniu, pierwszej miłości, poszukiwaniu samego siebie, trudnych wyborach, popełnionych błędach i nauce przyznania się do nich. Polecam zwłaszcza młodzieży, a także rodzicom, by lepiej zrozumieli swoje nastoletnie dzieci.

Joasia ma wszystko, o czym marzy typowa nastolatka. Jest ładna, popularna i lubiana. Ma kochającą rodzinę i wiernych przyjaciół. Do pełni szczęścia brakuje jej tylko jednego – chłopaka. Wybrankiem jej serca jest nikt inny, jak sam Marek – najprzystojniejszy i najfajniejszy chłopak w całej szkole. Joasia ma ostatni rok, żeby zdobyć jego serce i pójść z nim na studniówkę....

Mam do tej książki ogromny sentyment. Pamiętam, jak parę lat temu w czasie wakacji zarwałam kilka nocy, żeby czytać ją jeszcze na wattpadzie. Bardzo mi się podobała. W końcu trafiłam na młodzieżówkę z nawiązaniami do muzyki, które rozumiałam.
Jednak przez te kilka lat stałam się znacznie bardziej wybredna. Teraz widzę niedoskonały język. Dostrzegam, jak irytująca jest Jo. Zauważam wszystkie standardowe w młodzieżówkach motywy i rozwiązania.
Ale nie przeszkadza mi to za bardzo.
To lektura idealna na ciężki czas, zarezerwowana na złe dni. Jest cudownie przyjemna, podnosi na duchu, nie wymaga gigantycznego skupienia. To taki książkowy odpowiednik czekolady - wiem, że wielokrotnie będę po nią sięgać, żeby poprawić sobie humor.

Mam do tej książki ogromny sentyment. Pamiętam, jak parę lat temu w czasie wakacji zarwałam kilka nocy, żeby czytać ją jeszcze na wattpadzie. Bardzo mi się podobała. W końcu trafiłam na młodzieżówkę z nawiązaniami do muzyki, które rozumiałam.
Jednak przez te kilka lat stałam się znacznie bardziej wybredna. Teraz widzę niedoskonały język. Dostrzegam, jak irytująca jest Jo....

Przyznam się, że rzadko kiedy sięgam po tego typu lektury, tym razem jednak nie pożałowałam.

Ale od początku.

Joasia jest częścią nietypowej rodzinki - są to zagorzali fani ciężkiej muzyki, którzy słuchają jej na cały regulator, a także wszędzie mają zdjęcia i plakaty z tym związane. Gdzie w tym miejsce na bunt nastolatki? Jo znalazła na to swój, nietypowy sposób. Pierwszy raz widzę bunt ubrany w pastelowe kolory!

A skoro już jesteśmy w tym temacie: Świetnie też zgrały się z treścią kawałki zespołów takich jak Five Finger Death Punch, Guns'n Roses i wielu innych. Myślę, że to jest właśnie element, który w jakichś sposób wyróżniał tę książkę i zbudował w niej swoisty klimat.

Fabuła nie jest może nieprzewidywalna i zawiła, ale czy musi taka być? Rozpoczynając lekturę nastawiałam się na relaks i dobrą zabawę i tak właśnie było!

Zdecydowanie w tym pomagają interakcje bohaterów, w których czuje się naturalność. Piotr aka Peter to świetny chłopak, który jest zabawny, sarkastyczny, ale też potrafi być odpowiedzialny. Myślę, że on został najciekawiej przedstawiony w tej książce. Na pochwałę też zasługuje podejście do postaci Marka, ale o tym sza, gdyż nie chcę zdradzać tego wątku. Na plus też zasługuje nakreślenie obecności rodziców, którzy również są ważnym elementem fabuły! Niby taka prosta rzecz, a jednak ze świecą tego szukać!

Między wierszami pojawia się znany, filmowy motyw "podziału" na stoliki w szkolnej stołówce. Osobiście nie łapię tego klimatu, ale tak naprawdę nie jest on nadrzędny, a najwięcej dostajemy przyjemnych, naturalnych interakcji między dwójką głównych bohaterów.

W skrócie powiem tak: Jeśli lubisz książki z tego gatunku, proponuję spróbować i z tą pozycją. Ludzie często mają opory przed polskimi autorami, ale moim zdaniem "Z Tobą Zawsze" niczym nie odstaje od innych, przyzwoitych młodzieżówek obyczajowych, tych zagranicznych też.

Przyznam się, że rzadko kiedy sięgam po tego typu lektury, tym razem jednak nie pożałowałam.

Ale od początku.

Joasia jest częścią nietypowej rodzinki - są to zagorzali fani ciężkiej muzyki, którzy słuchają jej na cały regulator, a także wszędzie mają zdjęcia i plakaty z tym związane. Gdzie w tym miejsce na bunt nastolatki? Jo znalazła na to swój, nietypowy sposób....

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, nie wiedziałam zatem, czego się spodziewać. Jednak lubię dawać szansę debiutantom, bo przecież sama nim byłam. Lubię wspierać polskich autorów, ponieważ uważam, że wcale nie odstajemy od tych zagranicznych. Pisarka posługuje się bardzo lekkim piórem, nie ma tutaj górnolotnych zwrotów i wyrażeń. Odnosiłam wrażenie, że więcej w tej historii jest opisów niźli dialogów. Warto zwrócić uwagę na wiek naszych bohaterów, jest to młodzież, mająca niecałe dwadzieścia lat. Nie wolno wrzucać wszystkich do jednego worka, to wiem, ale po prostu jest to lekki i przystępny język.

Bohaterowie... Są nakreśleni, nie są totalnie płascy, bo coś tam jednak myślą, robią... Chociaż jedyną postacią, jaka przypadła mi do gustu był Peter. Wydawał mi się w miarę najrozważniejszy jak na swój wiek, bo to, co robiła i jaka była Joanna, nasza główna bohaterka to... ręce opadały. Nie polubiłam jej i irytowała mnie niesamowicie. Z jednej strony była taką buntowniczką, z drugiej w ogóle nie było tego po niej widać. I powinna być rozważniejsza... Jej zachowanie było mocno przewidywalne i to też zepsuło mi o niej zdanie. Wydawało mi się, że ma piętnaście, a nie prawie osiemnaście lat... Jedyne co dobre jest w tym aspekcie, to pokazanie po części grupy outsiderów i tych popularnych, bogatych i pięknych. Widzimy w niektórych sytuacjach różnice między nimi i jak na tego typu literaturę nie miało sensu rozwodzić się nad tym bardziej. Takie podziały między uczniami były i będą, wcześniej w gimnazjum, później w szkole średniej.

Co do wydarzeń, niestety, ale większość była do przewidzenia - więc nie spowodowała u mnie efektu wow. Nie zachwyciła mnie, bo jest to w moim odczuciu zwykła powieść obyczajowa, która ma na celu zabicie czasu. Nie jest ona ambitną pozycją, a jeżeli naprawdę czegoś chcielibyście po niej wymagać, musicie się zastanowić przed sięgnięciem.
Uważam, że idealne grono czytelników to taka właśnie 7-8 klasa podstawówki, i szkoła średnia. Ja niestety nic nowego się nie dowiedziałam, nie zrobiła na mnie wrażenia... Wiem, ja zawsze wymagam troszkę więcej.
Akcja toczy się naprawdę szybko i dlatego też ta powieść przeczytana została przede mnie w bardzo krótkim czasie.


Cała recenzja na blogu

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, nie wiedziałam zatem, czego się spodziewać. Jednak lubię dawać szansę debiutantom, bo przecież sama nim byłam. Lubię wspierać polskich autorów, ponieważ uważam, że wcale nie odstajemy od tych zagranicznych. Pisarka posługuje się bardzo lekkim piórem, nie ma tutaj górnolotnych zwrotów i wyrażeń. Odnosiłam wrażenie, że więcej w tej...

Joanna Dąbek zwana Jo jest uczennicą trzeciej klasy liceum. Ona i jej przyjaciółki są grupą najpopularniejszych dziewczyn w szkole. Jo podkochuje się w przystojnym maturzyście , marzy by zaprosił ją na swoją studniówkę. O niczym innym nie myśli, czas mija , ona ciągle stara się być w pobliżu Marka, by stworzyć mu dobry moment by ją wreszcie zaprosił.
Dom Asi to świątynia rocka , ta muzyka gra ważną rolę w życiu domowników, a także Piotrka - nastoletniego sąsiada, a także przyjaciela Joasi i jej brata Mariusza. I choć rodzice nastolatki w swej młodości wyszaleli się , to córce ograniczają wyjścia , musi zawsze towarzyszyć jej brat lub sąsiad. Przez to jest zła na nich obu. W końcu postanawia się zbuntować.
Asia wkrótce przekona się że rodzice chcieli ją tylko chronić,bo to że jest prawie dorosła nie znaczy że jest gotowa samotnie stawić czoła światu, a na przyjaciółki nie zawsze może liczyć. Dowie się też że ten sąsiad nie jest wcale taki zły . A co ze studniówką , czy Joasia będzie towarzyszyć Markowi?
Autorka wykreowała bardzo rzeczywisty świat nastolatków . Jest to piękna opowieść o przyjaźni, dorastaniu, pierwszej miłości. Niesie nam przesłanie byśmy baczniej przyglądali się ludziom którzy nas otaczają, prawdziwymi przyjaciółmi niekoniecznie są ci którzy trzymają się blisko nas. A także by w dążeniu do osiągnięcia stawianego sobie celu nie zatracić się, bo można przeoczyć coś ważnego .
Bardzo podobała mi się ta wciągająca historia , czyta się szybko i przyjemnie . Przyznam że pokochałam Piotrka , domyślałam się jego uczuć , łza w oku mi się nie raz zakręciła .
Wspomniane w powieści utwory musiałam odsłuchać 😁 dzięki tej muzyce zrozumiałam emocje towarzyszące bohaterom, w czytanych scenach. I choć nie jestem wielbicielką takiego ostrego brzmienia , to jednak te utwory podobały mi się, czasem warto posłuchać czegoś nowego.
Jeśli lubicie powieści młodzieżowe koniecznie sięgnijcie po ten tytuł, zapewniam, że i dla starszej młodzieży 😉będzie to zadowalająca lektura, która przywoła wspomnienia.

Joanna Dąbek zwana Jo jest uczennicą trzeciej klasy liceum. Ona i jej przyjaciółki są grupą najpopularniejszych dziewczyn w szkole. Jo podkochuje się w przystojnym maturzyście , marzy by zaprosił ją na swoją studniówkę. O niczym innym nie myśli, czas mija , ona ciągle stara się być w pobliżu Marka, by stworzyć mu dobry moment by ją wreszcie zaprosił.
Dom Asi to świątynia...

Dość przeciętna książka. Nie jest zła, ale ja czuję się nią rozczarowana. To niestety jedna z tych, które może czyta się szybko, ale jeszcze szybciej się o nich zapomina, bo nie ma w niej zbyt wiele elementów, które zatrzymywałyby na dłużej. Rozumiem, że jest to typowa młodzieżówka, ale mocno okrojona warstwa psychologiczna i duża przewidywalność, wręcz monotonność, bije po oczach. Najbardziej drażni jednak główna bohaterka, która emocjonalnie zatrzymała się chyba w gimnazjum. Być może na plus dla całości wyszłoby, gdyby autorka pokusiła się o umieszczenie akcji właśnie tam. Zachowanie bohaterki nie jest adekwatne do wieku. Być może jest to wpływ matki, która dla mnie jest po prostu fenomenem. Joanna niedługo zacznie dorosłe życie i wyfrunie z gniazda, a jest kontrolowana niemal na każdym kroku. Komiczne jest zabranianie prawie dorosłej osobie spożywania alkoholu czy chodzenia na imprezy. Absurd. Tym bardziej nie przemawia do mnie późniejsza przemiana, która według mnie nie jest dobrze umotywowana ani przeprowadzona. Całkowita zmiana myślenia na przełomie kilku stron. Cóż, mam wrażenie, że doszło do niej tylko dlatego, że było to wygodne dla autorki. Jo miała okazać się nieidealna, a wyszło na odwrót i w jednej chwili stała się wzorową postacią, bez żadnych wad. To mnie nie przekonuje. Na plus można uznać, że autorka ma dość lekki styl. Czyta się szybko i treść nie wymaga od czytelnika głębszego zastanowienia. Jako lekka książka na nudne popołudnie - może być. Dodanie wstawek muzycznych tworzy klimat i uznaję to za pozytyw. Motyw podziałów w szkole też jest warty uwagi, choć mógł być jeszcze nieco lepiej ukazany. Ograniczenie się do podziałów przy stolikach na stołówce niczym w amerykańskim kinie nieszczególnie mnie przekonuje. Niestety, biorąc pod uwagę całość, nie jest to coś, czego oczekuję od książek i czego poszukuję.

Dość przeciętna książka. Nie jest zła, ale ja czuję się nią rozczarowana. To niestety jedna z tych, które może czyta się szybko, ale jeszcze szybciej się o nich zapomina, bo nie ma w niej zbyt wiele elementów, które zatrzymywałyby na dłużej. Rozumiem, że jest to typowa młodzieżówka, ale mocno okrojona warstwa psychologiczna i duża przewidywalność, wręcz monotonność, bije po...

Co mogę napisać o "Z tobą zawsze"? Uwielbiam tę historię! Postaram się niżej trochę to rozwinąć, choć naprawdę mogłabym się ograniczyć do tego jednego zdania - bo to sama prawda.

Główną bohaterką jest Jo albo Joasia dla sprecyzowania skąd ta ksywka (sama zazwyczaj myślę o niej jako Jo). To nastolatka dość mocno skoncentrowana na swojej popularności, wyglądzie, przyjaciółkach i... studniówce. Jo marzy o tym, by zaprosił ją najfajniejszy i najprzystojniejszy chłopak w szkole - Marek. Jeśli o niego chodzi to jest zwyczajnie miłym gościem i da się go tak po prostu lubić, ale czy nadają na tych samych falach? Jednak, uwaga, to nie on jest głównym bohaterem. Na całe szczęście, bo w tej roli mamy Petera, który totalnie skradł moje serce i długo nie musiał się o nie starać.

Jo i Peter są sąsiadami, co więcej ich rodzice się przyjaźnią i ta dwójka zna się od dziecka. Podoba mi się przedstawienie rodziców Jo. Mama jest bardzo nadopiekuńcza i momentami nie potrafią dojść do porozumienia, ale widać, że mimo wszystko mają bardzo dobrą relację i są ze sobą blisko.

Można powiedzieć, że Jo i Peter są przyjaciółmi, choć gdy zaczyna się historia i Jo ugania się za tym, czego pragnie (a przynajmniej jest mocno przekonana, że to właśnie tego potrzebuje do szczęścia) ich relacja jest raczej chłodna. Wyraźnie się od siebie oddalili i Peter ma na to nawet całkiem niezłe wytłumaczenie! Ale to on musi wam to zaradzić, bo nie chcę kraść mu takiego momentu (jednego z moich ulubionych) 💜

W "Z tobą zawsze" mamy świetnie przedstawionych nastolatków, nie ma problemu z wyobrażeniem sobie, że tacy ludzie mogliby istnieć, chodzić na przykład z nami do szkoły. Jo jest bohaterką, której można początkowo nie lubić. Dla mnie to ogrommy plus. Jest realna. Delikatnie zagubiona w tym, kim chce być, kim jest i kim jej się wydaje, że jest. Jaka nastolatka nie zmaga się z podobnymi problemami? Nie chciałaby być popularna? Spotykać się z chłopakiem, który jej się podoba?

Ja naprawdę nie mam nic do zarzucenia tej książce poza oczywistym jej minusem - kończy się. Zdecydowanie za szybko!

Całość pochłonęłam jednego poranka i jaka to była przyjemność tym razem móc lecieć po prostu dalej, nie musieć czekać na następne rozdziały.
Jednym z wielu plusów jest muzyka - odgrywa sporą rolę, zarówno dla samych bohaterów, jak i ich historii. Rodzice Jo są fanami ciężkich brzmień i zarazili tym nie tylko swoje dzieci, również Petera. Muzyka przewija się na kartach i idealnie wpasowuje, tworząc przy okazji fajny klimat.

Sięgajcie po nią koniecznie. Nie zawiedziecie się, wręcz spędzicie cudownie czas i będziecie chcieli tylko więcej i więcej od Beaty Sagan.

Co mogę napisać o "Z tobą zawsze"? Uwielbiam tę historię! Postaram się niżej trochę to rozwinąć, choć naprawdę mogłabym się ograniczyć do tego jednego zdania - bo to sama prawda.

Główną bohaterką jest Jo albo Joasia dla sprecyzowania skąd ta ksywka (sama zazwyczaj myślę o niej jako Jo). To nastolatka dość mocno skoncentrowana na swojej popularności, wyglądzie,...

❤"To przerażające, że im człowiek starszy, tym szybciej czas ucieka między palcami."
.
.
Szkoła to miejsce w którym zdobywamy wiedzę oraz doświadczenie. Ciągle uczymy się nowych rzeczy, ale przede wszystkim życia i funkcjonowania w społeczeństwie. Szkoła to także ludzie. To tu nawiązujemy pierwsze przyjaźnie, pogłębiamy więzi, poznajemy kolegów z którymi być może będziemy utrzymywać kontakt przez całe życie. Od dawna wiadomo, że w każdej społeczności obecne są podziały. Jedni nie lubią rzucać się w oczy. Na przerwach przesiadują w kącie, czytając książki w samotności. Inni nazywani są po prostu dziwakami. Ubrani w specyficzne stroje, słuchający 'ciężkich brzmień', przyozdobieni tatuażami i kolczykami, stają się obiektem drwin popularnych, bogatych dzieciaków, którzy rządzą całą szkołą. Wielu nastolatków postanawia w szkole grać kogoś, kim nie są. Ukrywają się za makijażem, drogimi ubraniami, aby dołączyć do szkolnej elity. Często mają w tym swój cel. Może chodzić o zdobycie uwagi popularnego chłopaka, ale też o atencję cenionej grupy. Ale czy warto? Skoro koło nas znajduję się wiele wartościowych osób przed którymi nie musimy udawać, kogoś innego? Czy dla fałszywej przyjaźni opłaca się zakładać maskę, kreować swój wizerunek w taki sposób, aby przypodobać się innym?
.
Do debiutów, za każdym razem podchodzę z pewną dozą niepewności. Nie raz i nie dwa właśnie przez polskich autorów zraziłam się do sięgania po debiutanckie powieści. Dlatego "Z tobą zawsze" ponad miesiąc czekało na półce na swoją kolej. Jednak po lekturze stwierdzam, iż moje obawy okazały się bezpodstawne. Beata Sagan stworzyła dobrą i po prostu fajną młodzieżówkę wartą uwagi. Poruszyła temat dorastania, pierwszych przyjaźni oraz miłości. Pokazała relacje między rówieśnikami i tak widoczne w szkołach podziały społeczne. Główną bohaterką tej historii jest Joasia. Z pozoru zwykła nastolatka. Ładna, naturalna i lubiana. Uwielbia słuchać rockowej muzyki oraz uczęszczać na koncerty. Rodzice troszczą się o nią, dbają o wykształcenie i martwią się nadmiernie o jej zdrowie. Życie Joasi pozbawione jest dramatów, toczy się raczej spokojnym rytmem. Wydaje się być szczęśliwa, ale do pełni tego stanu brakuje jej tylko i wyłącznie chłopaka. Obiektem westchnień dziewczyny od dłuższego czasu jest Marek. Popularny i sympatyczny kolega, lubiany przez społeczność szkolną. Dla Jo ten przystojniak to ideał. Chciałaby pójść z nim na studniówkę. Stara się i robi dosłownie wszystko, aby zostać zauważoną. W jej ambitnym planie przeszkadza tylko zbytnia ingerencja rodzicielki, jej nadopiekuńczy brat, który pilnuje ją na imprezach niczym cień, oraz jej dawny przyjaciel, a zarazem bliski sąsiad. Joasia uważa, że to właśnie z Markiem będzie najszczęśliwsza, że okaże się on jej wymarzonym chłopakiem na dobre i złe. Jednak splot wielu wydarzeń uświadamia jej w jakim okropnym znalazła się błędzie. Nigdy nie podejrzewała, że radość i uczucie znajdzie w ramionach kogoś, kto od zawsze znajdował się blisko niej. Bliżej niż się spodziewała...

"Z tobą zawsze" to lektura idealna dla młodzieży. Autorka ma lekkie pióro oraz przyjemny w odbiorze styl. Nie przeczytamy tutaj gorących scen erotycznych. Choć szczypta romantyzmu i słodkości na pewno się znajdzie. Akcja skupia się przede wszystkim na wkraczaniu bohaterów w dorosłość, podejmowaniu przez nich decyzji oraz popełnianiu własnych błędów. Joanna na początku nie należała do moich ulubionych bohaterek. Denerwowało mnie to, jak chciała się wpasować do popularnego towarzystwa, należeć do elity, mimo tego, iż to nie był jej świat. Ona uwielbiała luźne stroje, koszulki z nadrukami zespołów rockowych i swoje kręcone włosy. Ubierając się w dziewczęce ciuchy i zakrywając twarz makijażem nakładała maski, aby być w centrum zainteresowania i zwrócić uwagę innych. Na szczęście, z czasem dostrzegła popełniane błędy, zmieniła się i powróciła do swojej naturalności.
Beata Sagan stworzyła ciepłą i prostą historię. Oczywiście dało się dostrzec w teście kilka literówek, ale nie przeszkadzały one absolutnie w odbiorze książki. Najbardziej w tej historii podobała mi się widoczna pasja autorki do muzyki. Metalowe i rockowe kawałki wielokrotnie przekazywały stany emocjonalne bohaterów. Dało się odczuć, iż pisarka interesuje się tym tematem, a wplecenie muzyki do książki nadało jej charakteru i sprawiło, że stała się orginalna. Irytowało mnie natomiast zachowanie matki Joasi. Uważam, że zdecydowanie zostało ono wyolbrzymione. Potrafię zrozumieć to, że nie chciała puszczać jej na imprezy, ale na studniówkę? W moim przypadku było całkowicie odwrotnie, bo to ja nie chciałam iść na bal maturzystów, jeszcze mama musiała mnie do tego przekonywać. Natomiast rodzicielka dziewczyny wykazała się starodawnym myśleniem, iż każda impreza to same narkotyki, alkohol i gwałciciele. Za wypicie piwa zrobiła siedemnastoletniej córce karczemną awanturę, jakby co najmniej popełniła jakąś zbrodnię.
.
Debiut Beaty Sagan pt. "Z tobą zawsze" to zabawna i pouczająca powieść o przyjaźni, miłości, relacjach rodzinnych i tych pomiędzy rówieśnikami. O rozwijającym się uczuciu i trudach dorastaniu. Wciągnęła mnie na wiele godzin, a zarazem zapewniła multum emocji. Miała wyjątkowy i rzadko spotykany rockowy klimat. Mówi też o tym, iż bardzo często przyjaźń i miłość idą w parze. Czasami warto rozejrzeć się wokół siebie, gdyż być może nie dostrzegamy, jak wartościowe osoby nas otaczają. Autorka podkreśla również iż przyjaciele powinni się wspierać. Nie patrzeć na wygląd zewnętrzny tylko na to, co kryjemy w środku. Tę książkę mogę nazwać jak najbardziej udanym debiutem, dlatego polecam Wam serdecznie się z nim zapoznać. A ja z chęcią przeczytam kolejne powieści spod pióra Beaty Sagan i mam nadzieję, że będę miała jeszcze taką okazję.

❤"To przerażające, że im człowiek starszy, tym szybciej czas ucieka między palcami."
.
.
Szkoła to miejsce w którym zdobywamy wiedzę oraz doświadczenie. Ciągle uczymy się nowych rzeczy, ale przede wszystkim życia i funkcjonowania w społeczeństwie. Szkoła to także ludzie. To tu nawiązujemy pierwsze przyjaźnie, pogłębiamy więzi, poznajemy kolegów z którymi być może będziemy...

Joasia jest licealistką, będącą w grupie popularnych dziewczyn. Potajemnie wzdycha do Marka, który od dawna jest jej obiektem pożądania. Skrycie liczy, że zostanie przez niego zaproszona na studniówkę, a także, że zostaną parą. Niestety, nie wszystko jest takie proste, o czym niebawem się przekona... Co przydarzy się dziewczynie? Jakie podejście ma Marek?

"Z tobą zawsze" to świetna opowieść o losach nastolatków. Autorka, Beata Sagan tworzy historię, w której przeplatają się wszelkie obecne problemy. Pojawia się miłość, przyjaźń, bunt, a także "zakładanie maski", bycie kimś innym. Styl pisania jest bardzo przyjemny, wciągający, pozwala oddać się w całości lekturze. Jest lekka, a jednocześnie idealnie oddająca rzeczywistość.
Bohaterowie zostali stworzeni z pomysłem, każdy z nich jest wyjątkowy, posiada swój własny charakter. Książka ta, jest idealnym powrotem do naszej przeszłości, pozwala powspominać to, co minęło. Pierwsze miłości, przyjaźnie, imprezy.

"Z tobą zawsze" oceniam na 9/10. Historia jest jedną z najlepszych młodzieżówek, jakie miałam okazję czytać. Fabuła jest wciągająca, porusza ważne zagadnienia. Jest pełna mocnego brzmienia, fragmentów muzycznych, które w pewnym momencie wręcz zastępują niektóre słowa. Muzyka odgrywa znaczącą rolę, pozwala przenieść się czytelnikowi w inny klimat.
Warto wspomnieć, że jest to debiutancka powieść autorki. Zachęcam do zapoznania się z tą lekturą, oraz czekam na kolejne historie pisarki.

https://carrrolinax3.blogspot.com

Joasia jest licealistką, będącą w grupie popularnych dziewczyn. Potajemnie wzdycha do Marka, który od dawna jest jej obiektem pożądania. Skrycie liczy, że zostanie przez niego zaproszona na studniówkę, a także, że zostaną parą. Niestety, nie wszystko jest takie proste, o czym niebawem się przekona... Co przydarzy się dziewczynie? Jakie podejście ma Marek?

"Z tobą zawsze"...

Muszę szczerze przyznać, że na samym początku miałam ochotę płakać, walnąć główną bohaterkę, a żeby potem odłożyć książkę. Joanna na początku to istna pozerka. Byle być popularną, zauważalną, akceptowaną. Żeby mieć dla siebie najlepsze ciacho,jednak znajomość z Laurą i Martą sprawia, że jej zachowanie jest okropne! Co tu dużo mówić. Uważa, że wszystko się jej należy,jakby była pępkiem świata. Joasia to,Joasia tamto. Jej bunt i wybuchy, po których słowo „przepraszam” jakby paliło ją w język były trochę jak dzieciaka z gimnazjum, a nie jak prawie osiemnastoletniej dziewczyny. Okej,rozumiem, że wkurzało ją, że nic nie może, bo może tam czyha jakieś niebezpieczeństwo. Jakby nie było, była trochę niańczona przez rodzicielkę, brata czy Petera, ale no normalna rozmowa nikomu, by nie zaszkodziła, a i przeprosiny za tyle przykrych słów też.

Ale gdy nasza bohaterka uświadamia sobie jakie ma towarzystwo,jakby ją piorun poraził. Dostrzega w swoje wady, można wręcz powiedzieć, że zmienia się na naszych oczach,na lepsze!

I od tego momentu, przepadłam w tej książce. Zaczęło być romantycznie, pięknie, że nawet się uśmiechnęłam.

Poznajemy w książce czym jest zauroczenie, a czym prawdziwa miłość,która gdzieś tam kiełkuje. Jest nieśmiała, a przy tym tak naturalna i wzruszająca. Dostrzegamy, jak towarzystwo oddziałuje na kogoś. Czym jest to dobre, a czym to złe i myślę, że dla niektórych na etapie szkoły będzie to w jakimś stopniu bodziec do przyglądnięcia się swoim relacją z rówieśnikami.

Myślę,że jest to dobra książka dla młodzieży właśnie też w tej fazie buntu. W końcu każdy z nas to przechodził, jedni łagodnie, inni może właśnie jak Jo. Ale ta książka właśnie otwiera oczy na takie zachowanie. Może też i spodobać się rodzicom,którzy traktują swoje (prawie dorosłe) dzieci dmuchając na nie. Reasumując polecam tę książkę.

Muszę szczerze przyznać, że na samym początku miałam ochotę płakać, walnąć główną bohaterkę, a żeby potem odłożyć książkę. Joanna na początku to istna pozerka. Byle być popularną, zauważalną, akceptowaną. Żeby mieć dla siebie najlepsze ciacho,jednak znajomość z Laurą i Martą sprawia, że jej zachowanie jest okropne! Co tu dużo mówić. Uważa, że wszystko się jej należy,jakby...