bardzo fajna ksiazka

bardzo fajna ksiazka

Druga część przygód Nomów, które postanowiły na nowo spróbować żyć spokojnie poza sklepem, a na miejsce nowego domu wybrały kamieniołom.

Druga część przygód Nomów, które postanowiły na nowo spróbować żyć spokojnie poza sklepem, a na miejsce nowego domu wybrały kamieniołom.

Druga część "Trylogii Nomów", już po opuszczeniu przez nich sklepu i znalezieniu się w nowej, nieznanej rzeczywistości. Ta część z konieczności traci swój parodystyczny charakter - jest raczej próbą odpowiedzenia na pytanie, co się z nami stanie, jeśli ktoś zburzy naszą cywilizację. Tutaj Nomowie muszą poradzić sobie sami. Humoru nieco mniej, a raczej jest on nieco inny niż w pierwszej części. Ale i tak pozycja godna polecenia. Co z tego, że to "tylko takie bajki dla dzieci"? W tych bajkach jest wiele mądrości a wizja Nomów, pozbawionych cywilizacji, jaką znali, bardzo niepokojąca i zmuszająca do myślenia.

Druga część "Trylogii Nomów", już po opuszczeniu przez nich sklepu i znalezieniu się w nowej, nieznanej rzeczywistości. Ta część z konieczności traci swój parodystyczny charakter - jest raczej próbą odpowiedzenia na pytanie, co się z nami stanie, jeśli ktoś zburzy naszą cywilizację. Tutaj Nomowie muszą poradzić sobie sami. Humoru nieco mniej, a raczej jest on nieco inny niż...

Nomów histo­rii ciąg dalszy
Pierw­szą część histo­rii o Nomach prze­czy­ta­łem kilka lat temu. Opi­sa­łem to w poprzed­nim wpi­sie — Terry Prat­chett — Nomów księga wyj­ścia. Dopiero nie dawno przy­po­mnia­łem sobie o nich, kiedy szu­ka­łem w biblio­tece kolej­nej lektury.
Brak czę­ści
W biblio­tece do, któ­rej cho­dzę od kilku lat nie było czę­ści II tylko od razu część III, a ja, pew­nie tak jak Ty, wolę czy­tać serię po kolei. Myśla­łem po pro­stu, że nie mam szczę­ścia i ktoś ją wypo­ży­cza, ale w końcu przej­rza­łem dokład­nie zasoby biblio­teczne i oka­zało się, że Nomów księgi kopa­nia nie ma w zaso­bach biblio­teki. Tro­chę mnie to zasmu­ciło, ale nie prze­ją­łem się bar­dzo, bo i tak mia­łem wiele półek z książ­kami do przeczytania.
Dwie biblio­teki są lep­sze niż jedna
Kilka mie­sięcy temu zauwa­ży­łem, że mam drugą filię biblio­teki tuż pod blo­kiem. Prze­cho­dzi­łem koło niej wiele razy, ale jej nie widzia­łem. Pew­nie też tak mia­łeś, że sze­dłeś w jakieś kon­kretne miej­sce i nie zwra­ca­łeś uwagi na oto­cze­nie. Ja cho­dzi­łem koło tej biblio­teki ponad rok zanim wyro­bi­łem sobie dodat­kową kartę biblio­teczną. Do poszu­ki­wań zmo­ty­wo­wał mnie fakt, że moje Sło­neczko chciało kon­kretną książkę, któ­rej nie było w miej­scu do, któ­rego chodziłem.
Moja dziew­czyna już dawno tamtą książkę prze­czy­tała, a ja zaczą­łem cho­dzić do dwóch biblio­tek. Każda ma nieco inny zestaw ksią­żek. Wła­śnie tak zna­la­złem II część opo­wie­ści o Nomach. Gdy ją wypo­ży­czy­łem od razu poje­cha­łem do pierw­szej biblio­teki po III część, ale o tym jutro ;)
Zewnątrz
Terry Pra­chett w Nomów księ­dze kopa­nia opi­suje świat z per­spek­tywy kilku calo­wego ludka, który wyszedł z bez­piecz­nego i cie­płego sklepu na zewnątrz.
Wyobraź sobie tą tra­ge­dię, kiedy prze­no­sisz się ze sta­bil­nego świata w świat pogody. Gdzie śnieg nie jest miły i puszy­sty, tylko mokry i zimny. Gdzie są dra­pież­niki, które mogą Cię zjeść. Nie ma zna­cze­nia, że myśliwi szybko zamieni się w ofiarę, gdy dopadną go Twoi zna­jomi. Ty już dawno będziesz strawiony.
Nic dziw­nego, że Nomy narze­kają i maru­dzą w takich warun­kach. Mało tego. Wydaje się, że ludzie nie chcą zosta­wić małych lud­ków w spo­koju. Tak zaczy­nają się kłopoty.
Kobiety i czytanie
Kobiety nie powinny czy­tać, ponie­waż mózg się im od tego prze­grzewa. Nie jest to moja opi­nia, tylko opi­nii jed­nego ze star­szych Nomów. Oso­bi­ście uwa­żam, że z ksią­żek można się wiele nauczyć. Kiedy wię­cej wiesz, zaczy­nasz sam myśleć coraz wię­cej. To działa spró­buj sam ;)
Coraz wię­cej małych ludzi­ków zaczęło pozna­wać świat czy­ta­jąc. Bar­dzo dziwny nie­znany świat, który oka­zał się znacz­nie więk­szy niż Nomy sobie wyobra­żały. I kiedy Grimma zaczyna opo­wia­dać Maskli­nowi o maleń­kich żab­kach miesz­ka­ją­cych w kwie­cie, ten nic z tego nie rozu­mie. To nor­malne. Chyba żaden męż­czy­zna nie potrafi do końca zro­zu­mieć kobiet. One cza­sem same się nie rozumieją.
Przy­wódcy
Masklin posta­na­wia wyru­szyć na misję, o któ­rej możesz dowie­dzieć się wię­cej w III czę­ści opo­wie­ści, albo już jutro na tym blogu. Nomy jed­nak potrze­bują hie­rar­chii. Potrze­bują przy­wódcy. Tylko, że jeśli pre­ten­den­tów do obję­cia sta­no­wi­ska przy­wódcy jest wielu to nie może się dobrze skończyć.
Pamię­tasz, że w to wszystko jesz­cze mie­szają się ludzi, któ­rzy nie chcą zosta­wić Nomów w spo­koju. Mimo, że nie zdają sobie sprawy z ich istnienia.
Plany i po planach
Poja­wia się kilka pla­nów, ale więk­szo­ści z nich nie udaje się zre­ali­zo­wać w pełni. Nomy nie mają wyboru, muszą sta­wić bez­po­śred­nio czoła czło­wie­kowi. Ujaw­niają się przed nim. Tylko jak długo, kilka tysięcy Nomów, może prze­ciw­sta­wiać się ludziom? Nawet pomoc ze strony Jekuba nie wystar­cza na długo.
I kiedy wyda­wać by się mogło, że to już koniec, ze swo­jej misji powraca Masklin.
Jak Nomy wal­czyły z ludźmi? Czego Nomy nauczyły się z ksią­żek? Jak skoń­czyła się II część opo­wie­ści o Nomach? O tym będziesz musiał sam prze­czy­tać. Zaj­rzyj do swo­jej pobli­skiej biblio­teki. Może znaj­dziesz w niej Nomów księgę kopa­nia napi­saną przez Terry Prat­chetta.
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

Nomów histo­rii ciąg dalszy

Pierw­szą część histo­rii o Nomach prze­czy­ta­łem kilka lat temu. Opi­sa­łem to w poprzed­nim wpi­sie — Terry Prat­chett — Nomów księga wyj­ścia. Dopiero nie dawno przy­po­mnia­łem sobie o nich, kiedy szu­ka­łem w biblio­tece kolej­nej lektury.

Brak czę­ści

W biblio­tece do, któ­rej cho­dzę od kilku lat nie było czę­ści II tylko od razu część...

Logika w wykonaniu nomów mnie powala:
"- Jak zaczniemy walczyć z ludźmi [...] To oni zaczną walczyć z nami, prawda? Wiem, że nie są specjalnie rozgarnięci, ale w końcu zrozumieją, że walczą z kimś, czyli z nami. A wtedy zacznie się odwet. Tak to się nazywa: odwet.
- I dlatego właśnie najważniejsze jest, żebyśmy zaczęli właśnie od odwetu.
Dorcas po krótkim namyśle przyznał jej rację - logiczne było zaczynać od tego, czym ludzie kończą, bo to dawało dodatkową przewagę."

Logika w wykonaniu nomów mnie powala:
"- Jak zaczniemy walczyć z ludźmi [...] To oni zaczną walczyć z nami, prawda? Wiem, że nie są specjalnie rozgarnięci, ale w końcu zrozumieją, że walczą z kimś, czyli z nami. A wtedy zacznie się odwet. Tak to się nazywa: odwet.
- I dlatego właśnie najważniejsze jest, żebyśmy zaczęli właśnie od odwetu.
Dorcas po krótkim namyśle przyznał...

Lekkie i przyjemne, raczej dla młodszych.

Lekkie i przyjemne, raczej dla młodszych.

Bardzo dobra książką. Trzyma poziom od początku, do końca, jest bardzo równo napisana. Świetne poczucie humoru wprost wypełnia stronice. Trzeba jednak dodać, że do geniuszu co niektórych pozycji autorstwa Pratchetta jej trochę brakuje.

Bardzo dobra książką. Trzyma poziom od początku, do końca, jest bardzo równo napisana. Świetne poczucie humoru wprost wypełnia stronice. Trzeba jednak dodać, że do geniuszu co niektórych pozycji autorstwa Pratchetta jej trochę brakuje.

Cykl o Johnny'm i Księgi Nomów (dopóki nie znalazłam, moja pamięć twierdziła, że to to samo) - jedyne twory wyobraźni Pratchetta, których nie mogę zdzierżyć. Terry, dlaczego? Nigdy więcej.

Cykl o Johnny'm i Księgi Nomów (dopóki nie znalazłam, moja pamięć twierdziła, że to to samo) - jedyne twory wyobraźni Pratchetta, których nie mogę zdzierżyć. Terry, dlaczego? Nigdy więcej.

.... dalej bajka o krasnoludkach .....

.... dalej bajka o krasnoludkach .....

Druga odsłona przygód Nomów ponownie obfitująca w wiele wnikliwych obserwacji na temat ludzkiej natury. Lektura obowiązkowa dla wielbicieli Sir T.P.

Druga odsłona przygód Nomów ponownie obfitująca w wiele wnikliwych obserwacji na temat ludzkiej natury. Lektura obowiązkowa dla wielbicieli Sir T.P.