Zupełnie przypadkiem trafiłem na tę książkę i okazało się, że to był szczęśliwy traf. "Operacja Rafael" trafiła w mój gust, choć temat zaginionego obrazu był już wielokrotnie tematem literackim. Tu autorzy podali go w konwencji historyczno-szpiegowskie i to na bardzo dobrym poziomie. Konkretna akcja z jej zwrotami, dynamika i emocje. I to co zawsze lubię - umiejętne połączenie wątku historycznego ze współczesnym. Autorzy dobrze przygotowali się merytorycznie i to nie tylko w temacie wojskowym czy szpiegowskim, ale także w odniesieniu do topografia, kulinariów czy ubiorów.
Zaopatrzyłem się już w kolejne części. Moja nota to 7,5.

Zupełnie przypadkiem trafiłem na tę książkę i okazało się, że to był szczęśliwy traf. "Operacja Rafael" trafiła w mój gust, choć temat zaginionego obrazu był już wielokrotnie tematem literackim. Tu autorzy podali go w konwencji historyczno-szpiegowskie i to na bardzo dobrym poziomie. Konkretna akcja z jej zwrotami, dynamika i emocje. I to co zawsze lubię - umiejętne...

Świetna powieść. Trzyma w napięciu do końca.

Świetna powieść. Trzyma w napięciu do końca.

Oby wiecej takich ksiazek:)

Oby wiecej takich ksiazek:)

Chodź ma się wrażenie, że powieść się ciągnie w nieskończoność, to ja takie książki lubię. Wielki plus za realia drugiej wojny światowej. Polecam

Chodź ma się wrażenie, że powieść się ciągnie w nieskończoność, to ja takie książki lubię. Wielki plus za realia drugiej wojny światowej. Polecam

Nie jest to arcydzieło powieści szpiegowskiej. Są lepsze fragmenty, które można czytać z większym zainteresowaniem. Większość tekstu nie porywa i raczej nudzi. Jakieś kolejne pojawiające się nazwiska, czasem znowu się pojawiające. Postacie z kimś tam się spotykają, rozmawiają, jedzą potrawy różnych kuchni, piją różne trunki, odwiedzają miejsca, uprawiają seks itp. I tak do końca książki.

Nie jest to arcydzieło powieści szpiegowskiej. Są lepsze fragmenty, które można czytać z większym zainteresowaniem. Większość tekstu nie porywa i raczej nudzi. Jakieś kolejne pojawiające się nazwiska, czasem znowu się pojawiające. Postacie z kimś tam się spotykają, rozmawiają, jedzą potrawy różnych kuchni, piją różne trunki, odwiedzają miejsca, uprawiają seks itp. I tak do...

Wspaniała historia z niezwykłym tłem wojennym oraz barwnymi postaciami. Czyta się jednym tchem! Gorąco polecam 💯👌

Wspaniała historia z niezwykłym tłem wojennym oraz barwnymi postaciami. Czyta się jednym tchem! Gorąco polecam 💯👌

Dawno już nie miałem takiego spotkania z taką wciągającą opowieścią. Dobry sensacyjny kryminał.

Dawno już nie miałem takiego spotkania z taką wciągającą opowieścią. Dobry sensacyjny kryminał.

Pierwsza część szpiegowskiej historii związanej z zaginionym obrazem Rafaela. Napisana w ciekawy sposób, połączenie wątków postaci z przeszłości - historia II wojny światowej oraz historii dziejącej się teraz, w naszych czasach współczesnych. Prowadzenie w ciekawy sposób drogi bohaterów książki.
Jest tajemnica, poświęcenie, ciekawa historia, i niezwykła osobowość bohaterów :) Jestem na tak, chcę więcej :)

Pierwsza część szpiegowskiej historii związanej z zaginionym obrazem Rafaela. Napisana w ciekawy sposób, połączenie wątków postaci z przeszłości - historia II wojny światowej oraz historii dziejącej się teraz, w naszych czasach współczesnych. Prowadzenie w ciekawy sposób drogi bohaterów książki.
Jest tajemnica, poświęcenie, ciekawa historia, i niezwykła osobowość bohaterów...

Słabo, słabo, jeszcze raz słabo, ale widać że autorzy mają rozeznanie we wszelakich trunkach, które w grubym tomiszczu płyną szerokim strumieniem. A szkoda, bo temat ciekawy!

Słabo, słabo, jeszcze raz słabo, ale widać że autorzy mają rozeznanie we wszelakich trunkach, które w grubym tomiszczu płyną szerokim strumieniem. A szkoda, bo temat ciekawy!

To dziwna powieść. Z jednej strony - świetny temat (chociaż nieoryginalny, patrz: powieść Macieja Siembiedy "444"; nawet chwyt ze sfałszowanym obrazem taki sam),szybka akcja, dużo uwiarygadniających szczegółów.

Jeśli byłby to scenariusz do filmu, dałbym możliwie wysoką ocenę. Ale to jest powieść, literatura, a więc sposób tworzenia, czyli styl opowiadania i język mają fundamentalne znaczenie.

A z literacką stroną autorzy ewidentnie sobie nie radzą. Powtórzenia, słaba polszczyzna, banalne zdanie, błędy ortograficzne w pisowni nazw obcych... Rozumiem, że jednym z autorów jest były oficer, który pisał raporty, a te - należy się domyślać - nie są szczególnie wyrafinowaną literaturą. Ale drugim autorem jest dziennikarz; on to powinien perfekcyjnie władać polszczyzną.

Zaletą powieści (obok wspomnianej fabuły) jest dbałość o szczegóły, które dla mnie są bardzo istotne, ponieważ tworzą klimat wiarygodności. Autorzy znają miejsca, o których piszą, wiedzą - tak sądzę - na czym polega pracy wywiadu czy służb ochrony. Natomiast za mało czasu poświęcili studiom kraju, w którym toczy się akcja (piszą o Iraku, i mój przyjaciel arabista wyśmiał dziesiątki elementarnych błędów w powieści),co robi dość przygnębiające wrażenie, bo wynikałoby z powieści, że polski wywiad ma dość mgliste pojęcie o Bliskim Wschodzie. Autorzy powinni także, jak mi się wydaje, przestudiować protokół dyplomatyczny, bo po lekturze, przykładowo, "Polskiego mostu szpiegów" czy powieści-szkiców Państwa Balickich, odniosłem wrażenie, że autorzy "Operacji Rafael" nie zrozumieli, jak działa dyplomacja. No chyba, że nie wiedzą tego zawodowi dyplomaci (autorzy "Polskiego mostu szpiegów" i "Jak to w dyplomacji ładnie") a wie akurat oficer wywiadu, który za granicą bywa od czasu do czasu.

Dowiedziałem się natomiast z powieści, właściwie - jakby wywnioskowałem z dość oczywistych aluzji, że oficerowie wywiadu Agencji Wywiadu nie lubili premiera Tuska ani ministra spraw zagranicznych Sikorskiego (Jaskólskiego),że nie cenili szefa Agencji Wywiadu Czuchę, że mieli kompleksy na tle zawodowych dyplomatów, że konkurowali i kłócili się z wywiadem wojskowym..... I można wyciągnąć z całej książki także taki wniosek, że to nie tylko powieść, ale i jakieś tam wyrównanie rachunków z byłymi, prawdziwymi czy urojonymi, nieprzyjaciółmi.

Wrażenia zatem mieszane, niejednoznaczne. Na pewno to nie jest zwykły odmóżdżacz, to coś więcej, książka bardziej ambitna. Wystarczająco ciekawa, by ją ze spokojem sumienia polecić, niewystarczająco dobrze napisana, aby ją wyłącznie chwalić.

To dziwna powieść. Z jednej strony - świetny temat (chociaż nieoryginalny, patrz: powieść Macieja Siembiedy "444"; nawet chwyt ze sfałszowanym obrazem taki sam),szybka akcja, dużo uwiarygadniających szczegółów.

Jeśli byłby to scenariusz do filmu, dałbym możliwie wysoką ocenę. Ale to jest powieść, literatura, a więc sposób tworzenia, czyli styl opowiadania i język mają...