Takie powieści sensacyjno-szpiegowskie z elementami political fiction po prostu lubię.

Skorpion, tropiący tajemniczego ale skutecznego terrorystę o pseudonimie Palestyńczyk, który przygotowuje zamachy w różnych miejscach w Ameryce i w Europie, nie jest może postacią tak charyzmatyczną jak moi ulubieni Gabriel Allon Daniela Silvy czy John Rain Barry Eislera. Choć kiedy poznam go w innych akcjach może i w tej kwestii zmienię zdanie (cykl o Skorpionie to cztery pozycje, z których dwie zostały przetłumaczone na polski).

Autor ciekawie prowadzi akcję, dostarcza odpowiednią dawkę informacji o bohaterach, łącznie z tymi, których Skorpion zwalcza, unikając łatwych czarno-białych schematów. Widać, że Andrew Kaplan jako były dziennikarz znający z autopsji wiele newralgicznych miejsc na świecie, o których pisze, jest doświadczonym profesjonalistą w swoim fachu.

Z Johnem Rainem i wieloma innymi bohaterami współczesnych thrillerów szpiegowskich łączy Skorpiona fakt, że nie bardzo mu po drodze z państwowymi agencjami, a konkretnie z pewnymi ludźmi, którzy w tych firmach rządzą i albo nie potrafią wyjść poza ich zmurszałe struktury, albo kierują się w podejmowaniu decyzji swoiście pojmowanym interesem państwowym. Co nie znaczy, że bez środków z Langley mógłby Skorpion wypełniać swoją misję. Jest jednak samotnym wilkiem. Widać taka moda zapanowała nie tylko wśród terrorystów, również po stronie tych, którzy z nimi walczą. Przynajmniej w książkach. Sądzę, że w dużej części wynika ona z rozczarowania działaniem służb, które nie potrafiły zapobiec niektórym zamachom, na czele z tym najbardziej spektakularnym z 11 września. Autorzy reagują na to rozczarowanie, nie zawsze z wyczuciem, w sposób racjonalny. Ale Kaplanowi tego nie zarzucam. Swoją niechęć do pewnego funkcjonariusza Firmy Skorpion w pełni uwiarygodnia, choć, znowu, wyjaśnienia motywów działania CIA nie są całkiem pozbawione pragmatycznych przesłanek, szczególnie jeśli ktoś podziela przekonanie, że w specjalnych okolicznościach cel uświęca środki.

Na końcu książki, obok Przypisów, znajduje się interesujący Glosariusz. Świadczy on o wiedzy autora, nie tylko na temat struktur amerykańskich służb, specyfiki islamu czy realiów rosyjskich, również m.in. broni bakteriologicznej, sztuki walk i metod szyfrowania.

Takie powieści sensacyjno-szpiegowskie z elementami political fiction po prostu lubię.

Skorpion, tropiący tajemniczego ale skutecznego terrorystę o pseudonimie Palestyńczyk, który przygotowuje zamachy w różnych miejscach w Ameryce i w Europie, nie jest może postacią tak charyzmatyczną jak moi ulubieni Gabriel Allon Daniela Silvy czy John Rain Barry Eislera. Choć kiedy...