Przygodówka w stylu Osmozy Jonesa ;) lubiłem tę kreskówkę, dlatego historia wywołuje we mnie nostalgię.

Przygodówka w stylu Osmozy Jonesa ;) lubiłem tę kreskówkę, dlatego historia wywołuje we mnie nostalgię.

Pamiętam, że kiedyś ktoś polecał tę książkę jako luźną historię, ale myślałam, że to jest to samo, co „The Incredible Journey” (niezwykła, niesamowita, fantastyczna – kwestia tłumaczenia),co już znałam. Jednak okazało się, że to zupełnie inne historie. Tytuł ponownie padł niedawno na grupie FB poświęconej bizarro, więc po niego sięgnęłam.

Zarys fabularny.
Najważniejszy na świecie naukowiec doznaje poważnego urazu, którego nie da się zoperować tradycyjnie. Wojsko i naukowcy pewnej placówki postanawiają więc użyć nowatorskiej metody nieinwazyjnego zabiegu, polegającego na leczeniu od środka. Innymi słowy, chodzi o minimalizację. Historia bardzo przypomina tę z „Interkosmosu” (1987),tyle że film był bardziej sensacyjny i z czarnym humorem. Jednak w książce Asimova też nie brakuje scen ze złymi facetami ;) Są nawet spore podobieństwa. Główna różnica polega na tym, że o ile w „Interkosmosie” podróż odbywała się chyba po całym ciele, w powieści skupia się jedynie na jego górnej części (od serca i płuc wzwyż). Wyprawa, jak można się domyślić, nie przebiega zgodnie z planem – ciągle coś albo ktoś nawala.

Książka ma często charakter edukacyjny, przez co przypomina podręcznik do biologii na poziomie liceum i szkoły podstawowej. Przekazywanie informacji odbywa się w najbardziej klasyczny sposób, czyli ktoś niewyedukowany w dziedzinie słucha wykładu ludzi nauki. Choć tekst jest w miarę krótki, autor bardzo dobrze się do niego przygotował pod względem naukowym, przez co lektura wcale nie jest taka lekka. Pojawiają się problemy, które są nie do pomyślenia dla zwykłego „wielkiego” człowieka. Zostają dokładnie analizowane i choć niby się wydaje, że będzie chodzić o anatomię, pada więcej zagadnień fizycznych (turbulencje, przepływy laminarne, ruchy Browna, napięcia powierzchniowe i wiele innych). Asimov nawet wyprzedził epokę – książka powstała w 1966 roku, a został tam opisany mechanizm choroby FFI (fatal familial insomnia),którą poznano dopiero kilkanaście lat potem.

Co do bohaterów jest ich niewielu i szybko się ich zapamiętuje. Książka mogłaby się nie spodobać części współczesnych czytelników, bo kobieta jest tam przedstawiona bardzo stereotypowo, jako ktoś gorszy od mężczyzny (jest to wprost powiedziane),kto nie powinien się znaleźć w „męskiej” wyprawie. Zalewa się łzami, gdy powie się do niej coś ostrzej, zadaje naiwne pytania i jest postrzegana przez kogoś od razu jako obiekt pożądania, a nie pomocnik w misji. Ogólnie książka to z jednej strony taka kapsuła czasu, padają bowiem porównania do rzeczy znanych w latach 60, a dla mnie niezrozumiałych, a z drugiej są elementy thrillera i akcji, które wydają się jak najbardziej współczesne.

Największy plus: pokazanie niezwykłości gigantycznego ciała ludzkiego. Gdzie wszystko jest nierealne i śmiertelne niebezpieczne dla zminiaturyzowanych osób. Sam pomysł używania minimalizacji do leczenia jest genialny, co zauważył sam autor, ale niestety prawie 60 lat później nadal nic się nie zmieniło w medycynie w tym zakresie.

Nie podobało mi się wyważenie powieści. Odnosi się wrażenie, że podczas gdy początek i środek podróży przebiegały powoli, jej ostatnie 20% autor chciał szybko skończyć, przez co brakuje przynajmniej 10 kartek na ciekawsze rozwinięcie akcji. Poboczne problemy są bardziej dopracowane i trwają dłużej, niż kwintesencja fabularna.

Ogólnie książkę oceniam wysoko, zresztą jak wszystko od tego autora. Zawarte w niej informacje są ciągle aktualne. Powstał też film na jej postawie.

Pamiętam, że kiedyś ktoś polecał tę książkę jako luźną historię, ale myślałam, że to jest to samo, co „The Incredible Journey” (niezwykła, niesamowita, fantastyczna – kwestia tłumaczenia),co już znałam. Jednak okazało się, że to zupełnie inne historie. Tytuł ponownie padł niedawno na grupie FB poświęconej bizarro, więc po niego sięgnęłam.

Zarys fabularny.
Najważniejszy...

Pozornie ramotka - ale jeśli przyjąć ówczesne standardy wiedzy i technologii, to Asimov imponuje. Oczywiście daleko mu do skupionej filozofii Lema, ale bez wahania stawiam go na równi z braćmi Strugackimi.

Pozornie ramotka - ale jeśli przyjąć ówczesne standardy wiedzy i technologii, to Asimov imponuje. Oczywiście daleko mu do skupionej filozofii Lema, ale bez wahania stawiam go na równi z braćmi Strugackimi.

Asimov potrafi zaskakiwać. Dla mnie to coś innego w jego wykonaniu. Lekka książka przygodowa z elementami sensacji i fantastyki. Mimo swoich ponad 60 lat, ciągle może intrygować. Skojarzenie z filmem „Interkosmos” samo się nasuwa, chociaż książka powstała na podstawie wcześniejszego filmu o tym samym tytule.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, problem miniaturyzacji;
- oryginalna podróż przez organizm ludzki;
- spora dawka informacji o budowie i funkcjonowaniu ludzkiego ciała;
- realistyczne opisy wnętrza naszego ciała w ogromnym powiększeniu;
- pobudza naszą wyobraźnię, tworzy przed oczami opisywane obiekty;
- czyta się lekko, łatwo i szybko, w sam raz na zimowe wieczory;
- dobrze przedstawione skomplikowane stosunki międzyludzkie;
- styl pisania, który lubię i mi odpowiada;
- kiedyś nanotechnologia to była fantastyka, teraz wielokrotne zmniejszanie tak nie zaskakuje (oprócz człowieka, bo to dalej jest nieosiągalna rzecz, ale kto wie.)
Minusy:
- miejscami bardzo przewidywalna, nie ma wielu momentów zaskoczenia;
- w większości bohaterowie mnie po prostu irytowali.
Ogółem książka dobra.

Asimov potrafi zaskakiwać. Dla mnie to coś innego w jego wykonaniu. Lekka książka przygodowa z elementami sensacji i fantastyki. Mimo swoich ponad 60 lat, ciągle może intrygować. Skojarzenie z filmem „Interkosmos” samo się nasuwa, chociaż książka powstała na podstawie wcześniejszego filmu o tym samym tytule.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, problem miniaturyzacji;
-...

Lubię Asimova. Nawet kilkukrotnie, będąc dzieciakiem, obejrzałem film "Interkosmos", być może inspirowany tą książką. Mimo tego, niestety długo ją męczyłem. Nie wiem, być może przez irytujących bohaterów, być może przez fakt, że fabuła się momentami wlokła, a dialogi były mizerne, a może po prostu tego typu powieści mi nie podchodzą. Ciężko powiedzieć.

Pomimo znakomitych detali opartych na wiedzy medycznej (sporo nowych rzeczy się dowiedziałem, więc można uznać tę książkę po trosze za popularnonaukową) i w miarę wartkiej akcji (z pewnymi wyjątkami),jest to w mojej opinii najsłabsza pozycja Asimova jaką do tej pory czytałem.

Wyjątkowa, nawet pokuszę się o stwierdzenie, że jedyna w swoim rodzaju, ale jednak najsłabsza.

Za to film gorąco polecam.

Lubię Asimova. Nawet kilkukrotnie, będąc dzieciakiem, obejrzałem film "Interkosmos", być może inspirowany tą książką. Mimo tego, niestety długo ją męczyłem. Nie wiem, być może przez irytujących bohaterów, być może przez fakt, że fabuła się momentami wlokła, a dialogi były mizerne, a może po prostu tego typu powieści mi nie podchodzą. Ciężko powiedzieć.

Pomimo znakomitych...

Moje pierwsze spotkanie z Asimovem. Książka napisana lekko, przyjemna do czytania, nie nużyła, do skończenia w 2 dni. Podobno jedna z najlżejszych tego autora, więc jak na początek przygody z Asimovem jak znalazł! :)

Moje pierwsze spotkanie z Asimovem. Książka napisana lekko, przyjemna do czytania, nie nużyła, do skończenia w 2 dni. Podobno jedna z najlżejszych tego autora, więc jak na początek przygody z Asimovem jak znalazł! :)

Lekka, łatwa i przyjemna, ale właśnie to jest problem tej książki. Za łatwa, za lekka i za przyjemna. Byłem dosyć mocno rozczarowany porównując ją z innymi pozycjami Asimova.
W zasadzie to książka przygodowa, to co było science fiction w połowie XX wieku teraz mocno "trąci myszką".

Lekka, łatwa i przyjemna, ale właśnie to jest problem tej książki. Za łatwa, za lekka i za przyjemna. Byłem dosyć mocno rozczarowany porównując ją z innymi pozycjami Asimova.
W zasadzie to książka przygodowa, to co było science fiction w połowie XX wieku teraz mocno "trąci myszką".

Cudowna książka!

Cudowna książka!

Książkę przeczytałem w ciągu dwóch dni, jest idealna na letnie popołudnia. Na swoim pierwszym blogu, Imperium Lektur recenzowałem bardzo dużo fantastyki, głównie pod wpływem Oli aka Nomady z Kronik Nomad.

Jest to kawał porządnej fantastyki. A wszystko tutaj toczy się wokół zminiaturyzowanej łodzi podwodnej, która wstrzyknięta do krwioobiegu pacjenta ma zniszczyć skrzep w jego mózgu.
Mamy tutaj sprawnie nakreślone postaci. Akcja cały czas trzyma nas w napięciu. Z Asimova czytałem też inne rzeczy, które wkrótce na blogu będą recenzowane.

Zachęcam serdecznie do lektury. Akcja trzyma w napięciu, świetnie nakreślone postaci, dobry pomysł na fabułę. Ot, klasyka science-fiction warta poznania.

Książkę przeczytałem w ciągu dwóch dni, jest idealna na letnie popołudnia. Na swoim pierwszym blogu, Imperium Lektur recenzowałem bardzo dużo fantastyki, głównie pod wpływem Oli aka Nomady z Kronik Nomad.

Jest to kawał porządnej fantastyki. A wszystko tutaj toczy się wokół zminiaturyzowanej łodzi podwodnej, która wstrzyknięta do krwioobiegu pacjenta ma zniszczyć skrzep w...

Początek książki może wydawać się nudny, ale potem historia rozkręca się i wciąga. Zaczynając od zmniejszenia statku wraz z załogą do rozmiaru bakterii, poprzez podróż przez ludzkie ciało, a kończąc na niecierpliwym oczekiwaniu, jak tak książka się skończy i czy załodze uda się ocalić pacjenta, czy wręcz przeciwnie. Autor popisał się znajomością ludzkiego wnętrza przy powiększeniu, co wraz z ciekawą akcją i utrzymanym napięciem daje zgrabną całość. Polecam.

Początek książki może wydawać się nudny, ale potem historia rozkręca się i wciąga. Zaczynając od zmniejszenia statku wraz z załogą do rozmiaru bakterii, poprzez podróż przez ludzkie ciało, a kończąc na niecierpliwym oczekiwaniu, jak tak książka się skończy i czy załodze uda się ocalić pacjenta, czy wręcz przeciwnie. Autor popisał się znajomością ludzkiego wnętrza przy...