Pięknie wydana nieduża książeczka dla dzieci opowiadająca historię małego mola książkowego, który nie miał kolegów (bo kolegów mają ci, którzy lubią sport). Jedyną jego przyjaciółką jest Alice - starsza pani z sąsiedztwa.
Wśród uroczych ilustracji, pisana dużą czcionką i krótkimi zdaniami, zaczyna się historia Franka...
"Stałem się potworem w moje dziewiąte urodziny. Choć wtedy jeszcze tego nie rozumiałem."
Chłopiec nocami zmienia się w kudłate stworzenie, które nie tak introwertyczne jak Frank, stara się zaprzyjaźnić z ludźmi - z kimkolwiek, kogo napotka.
"Musiałem ich zawołać. Chciałem powiedzieć, jak się cieszę, że ich znalazłem, i że chcę się z nimi bawić."
Czy Frankowi udało się w końcu z kimś zaprzyjaźnić, czy może jednak swą aparycją wszystkich odstraszał?

Tą uroczą historię polecam przeczytać, a książkę o przepięknej okładce umieścić w swojej biblioteczce.

Pięknie wydana nieduża książeczka dla dzieci opowiadająca historię małego mola książkowego, który nie miał kolegów (bo kolegów mają ci, którzy lubią sport). Jedyną jego przyjaciółką jest Alice - starsza pani z sąsiedztwa.
Wśród uroczych ilustracji, pisana dużą czcionką i krótkimi zdaniami, zaczyna się historia Franka...
"Stałem się potworem w moje dziewiąte urodziny. Choć...

Nie jedno z nas czytało książki o potworach, z perspektywy nastolatków lub dorosłych, zakochanych albo łowców, a co jeśli dziewięcioletni chłopiec przez jeden mały wypadek poznaje świat potwór?
Gdybym była dzieckiem byłabym zakochana w tej książce! Główny bohater kocha książki, nie dogaduje się z rówieśnikami, boi się potworów czychajacych w ciemnościach - jakbym widziała siebie w tym wieku i na pewno nie jedno z was było lub jest takim dzieckiem. Historia jest krótka, ale wciągająca i bardzo przyjemna, a ilustracje bardzo umilają czytanie i są piękne.
Jako dorosła już osoba widzę w niej samą prawdę o naszym świcie, życiu, o ludziach. Choć nie każdy ma do czytania z potorami, na pewno nie jedna osoba miała podobne doświadczenia będąc dzieckiem albo nawet i starszym ;)
Bardzo polecam tą książkę dla każdego, czy to dzieciom czy dorosłej osobie, bo jest serio przyjemna i pięknie wydana :)

Nie jedno z nas czytało książki o potworach, z perspektywy nastolatków lub dorosłych, zakochanych albo łowców, a co jeśli dziewięcioletni chłopiec przez jeden mały wypadek poznaje świat potwór?
Gdybym była dzieckiem byłabym zakochana w tej książce! Główny bohater kocha książki, nie dogaduje się z rówieśnikami, boi się potworów czychajacych w ciemnościach - jakbym widziała...

„Strach jest jak ogień. Kiedy zaczyna się rozprzestrzeniać, trudno go zatrzymać.”

Frank to chłopiec, który boi się ciemności. Podczas urodzin zostaje ugryziony przez psa sąsiadki i niespodziewanie biega nocami po okolicy w kudłatej formie. Wszyscy wokół wydają się uważać go za strasznego potwora, mimo, że tak naprawdę maluch chce być tylko podrapany po brzuchu.

Milutka, krótka książeczka dla młodszych odbiorców iw dodatku ładnie zilustrowana. Spędziłam z nią pozytywną chwilę :)

„Strach jest jak ogień. Kiedy zaczyna się rozprzestrzeniać, trudno go zatrzymać.”

Frank to chłopiec, który boi się ciemności. Podczas urodzin zostaje ugryziony przez psa sąsiadki i niespodziewanie biega nocami po okolicy w kudłatej formie. Wszyscy wokół wydają się uważać go za strasznego potwora, mimo, że tak naprawdę maluch chce być tylko podrapany po brzuchu.

Milutka,...

Książka "Nocny potwór" to opowieść o dziewięcioletnim Franku, który uwielbia czytać książki.
Jednoczesnie strasznie boi się ciemności z obawy, że podczas snu zjawi się potwór, który odgryzie mu rękę lub nogę wystającą poza kołdrę.
Też tak miałam, a Wy?
Frank niewie, że sam staje się potworem.
Całe miasteczko drży że strachu, a on niewie co robić, kiedy odkrywa prawdę.
Czy Frank zostanie złapany? Jak zareagują ludzie? Co powiedzą rodzice?
Kim jest tajemniczą dziewczynka z jeziora?
______
Główne przesłanie tej książki to jak pokonać swój strach. Jak zrozumieć, że to nasza wyobraźnia czasem płata figle.
Bardzo wartościowa książka.
Troszkę mroczna historia

Książka "Nocny potwór" to opowieść o dziewięcioletnim Franku, który uwielbia czytać książki.
Jednoczesnie strasznie boi się ciemności z obawy, że podczas snu zjawi się potwór, który odgryzie mu rękę lub nogę wystającą poza kołdrę.
Też tak miałam, a Wy?
Frank niewie, że sam staje się potworem.
Całe miasteczko drży że strachu, a on niewie co robić, kiedy odkrywa prawdę.
Czy...

Na szczęście zostały nam oszczędzone problemy typu: dziecko kontra potwory, ale z opowiadań znajomych rodziców wiem, że niefajnie mają, kiedy w pewnym wieku ich dzieci boją się jakiegoś wyimaginowanego stwora spod łóżka, szafy lub po prostu ciemności. Mogę się tylko domyślać, jak wiele potrzeba cierpliwości i konsekwencji, żeby takiemu mniejszemu (albo starszemu) wyjaśnić, że ciemność tak naprawdę jest niesamowita, a ten przerażający kształt na ścianie to jedynie cień latarni zza okna lub zwyczajna gałąź.
Oczywiście, pojawiają nam się w rozmowach tematy dotyczące zombie, duchów, wampirów przyniesione zazwyczaj z placówek oświatowych i od rówieśników, którzy (to wiedzą tylko rodzice) potrafią nieźle nakręcić i nastraszyć tych bardziej wrażliwych. Rozmawiamy wtedy o wyobrażeniach, o fantastycznych postaciach i o tym, jak niezmierzona jest ludzka wyobraźnia
i co powoduje człowiekiem, że chce przerazić drugiego.
„Nocny potwór” to opowieść o dziewięcioletnim Franku, dla którego książki są całym światem. Chłopiec przez swoją nieśmiałość i wyalienowanie jest pośmiewiskiem wśród rówieśników. Nikt go nie lubi i nikt go nie rozumie. Przyjaźni się tylko z Alice, staruszką mieszkającą w domu obok.
Kiedy więc Uffe, jej mały pies niechcący gryzie go w rękę, zaczynają się dziać rzeczy nieprawdopodobne, jeszcze bardziej fantastyczne niż te, o których z taką pasją czyta w książkach. Otóż, moi kochani, Frank spostrzega, że są noce, kiedy zamienia się w…wilkołaka! Ciało obrasta mu sierścią, pojawiają się dodatkowe łapy i długi język i chłopiec, ku swojemu przerażeniu – nawet myśli jak zwierzę! Pragnie być blisko ludzi i marzy, by bawili się z nim i głaskali go po brzuszku, a oni…
Tak zaczynają się jego nierzeczywiste przygody i nasz mały bohater z biegiem czasu spostrzega, że tak naprawdę to nie jest w tym wszystkim zupełnie sam.
Ośmiolatka przeczytała z wypiekami na twarzy: z jednej strony zaciekawiona akcją, a z drugiej – zafascynowana tematem.
Bo chociaż w książce występują stwory, zjawy i potwory – nie budzą w czytelniku strachu. Opisy są luźne, czyta się je płynnie i nie przerażają. Proste zdania pomagają w wyobrażeniu sobie przez dziecko poszczególnej postaci lub sytuacji. Duża czcionka i mnóstwo sympatycznych mimo tematyki rysunków.
Tak. To świetna książka i wspaniały pretekst do rozmowy na temat jakże fascynujący dzieciaki. Trochę strasznie, trochę wesoło, a cały czas przemiło i sympatycznie. Niebezpieczeństwo i strach oswojony zawsze stają się mniej niebezpieczne i mniej straszne. A przyjaciół zawsze można znaleźć, mimo swojej inności i nieprzystosowania; trzeba tylko ich poznać. I dać im szansę poznania siebie.

Na szczęście zostały nam oszczędzone problemy typu: dziecko kontra potwory, ale z opowiadań znajomych rodziców wiem, że niefajnie mają, kiedy w pewnym wieku ich dzieci boją się jakiegoś wyimaginowanego stwora spod łóżka, szafy lub po prostu ciemności. Mogę się tylko domyślać, jak wiele potrzeba cierpliwości i konsekwencji, żeby takiemu mniejszemu (albo starszemu) wyjaśnić,...

Lekkie rozczarowanie. Jest tyle książek o akceptowaniu odmienności u siebie, że np.moje córki mogą pomyśleć że tzw.normalność to nienormalność. Jeśli jakieś dziecko boi się potworów, duchów czy ciemności to ta pozycja może nie być formą terapii. Pojawiają się tu duchy zmarłych dzieci.

Lekkie rozczarowanie. Jest tyle książek o akceptowaniu odmienności u siebie, że np.moje córki mogą pomyśleć że tzw.normalność to nienormalność. Jeśli jakieś dziecko boi się potworów, duchów czy ciemności to ta pozycja może nie być formą terapii. Pojawiają się tu duchy zmarłych dzieci.

Tej małej, niepozornej książeczce udało się coś, co od dawna nie udało się żadnej innej czytanej przeze mnie książce. Wzbudziła we mnie emocje.

"Stałem się potworem w moje dziewiąte urodziny. Choć wtedy jeszcze tego nie rozumiałem" - tak zaczyna się historia Franka, który mimo woli stał się postrachem swojego miasteczka. Niczym mały Edward Nożycoręki, Frank pokazuje nam, jak to jest być Innym, bać się i budzić strach swoją obcością. Prosto i wzruszająco.

Jedyny mój zarzut dotyczy małego rozmiaru tej książeczki. To raczej wstęp do większej całości. Ale podejrzewam, że to celowy zabieg wydawniczy, aby zachęcić do czytania początkujących czytelników.

Tej małej, niepozornej książeczce udało się coś, co od dawna nie udało się żadnej innej czytanej przeze mnie książce. Wzbudziła we mnie emocje.

"Stałem się potworem w moje dziewiąte urodziny. Choć wtedy jeszcze tego nie rozumiałem" - tak zaczyna się historia Franka, który mimo woli stał się postrachem swojego miasteczka. Niczym mały Edward Nożycoręki, Frank pokazuje nam,...

Mats Strandberg i Sofia Falkenhem stworzyli opowiastkę, którą połyka się na raz i – nie ukrywam – czuje się pewien niedosyt, jakby to był dopiero przedsmak właściwej przygody. W istocie zresztą dla małego Franka to dopiero początek czegoś zupełnie nowego i kto wie, co jeszcze go czeka! Z sympatią myślę o tym dziewięcioletnim, nieco zagubionym chłopcu, i dlatego chętnie jeszcze mu potowarzyszę, sięgając po kolejne części serii.

Pełna opinia na K-czyta.pl: http://www.k-czyta.pl/2019/07/mats-strandberg-sofia-falkenhem-nocny.html

Mats Strandberg i Sofia Falkenhem stworzyli opowiastkę, którą połyka się na raz i – nie ukrywam – czuje się pewien niedosyt, jakby to był dopiero przedsmak właściwej przygody. W istocie zresztą dla małego Franka to dopiero początek czegoś zupełnie nowego i kto wie, co jeszcze go czeka! Z sympatią myślę o tym dziewięcioletnim, nieco zagubionym chłopcu, i dlatego chętnie...

Frank kocha czytać i boi się ciemności, a konkretnie potworów, które mogą niepostrzeżenie z niej wypełznąć. Kiedy sam się w niego zamienia, nie wie co robić. Tymczasem w całym miasteczku panuje strach. Nie ma osoby, która nie bałaby się Franka - w dzień chłopca, w nocy potwora. Czy Frank zostanie złapany? Co zrobią z nim ludzie? Co powiedzą jego rodzice? Czy da się cokolwiek zrobić, aby Frank znów był normalnym chłopcem? I kim jest tajemnicza dziewczynka z jeziora? Kim jest cichy hokeista?

Ta historia całkowicie mnie pochłonęła. Niby zwykła, ale jednak coś w sobie miała – taką dziecięcą magię. Chyba najważniejszą rzeczą, którą można wynieść z tej książki to nauka o strachu. Frank nie rozumiał, czemu ludzie się go boją, a sam bał się potworów, których tak naprawdę nie znał. Jest to mądra i godna polecenia książka. Dzieci będą nią zachwycone.

Frank kocha czytać i boi się ciemności, a konkretnie potworów, które mogą niepostrzeżenie z niej wypełznąć. Kiedy sam się w niego zamienia, nie wie co robić. Tymczasem w całym miasteczku panuje strach. Nie ma osoby, która nie bałaby się Franka - w dzień chłopca, w nocy potwora. Czy Frank zostanie złapany? Co zrobią z nim ludzie? Co powiedzą jego rodzice? Czy da się...