Amerykański pisarz hiszpańskiego pochodzenia Christopher W. Gortner napisał wiele ciekawych powieści historycznych m.in.: ,,Ostatnia królowa", ,,Wyznania Katarzyny Medycejskiej", ,,Sekret Tudorów. Kroniki nadwornego szpiega Elżbiety I, ,,Przysięga królowej. Historia Izabeli Kastylijskiej", ,,Spisek Tudorów", ,,Potomek Tudorów". Ostatnio miałam okazję przeczytać powieść autora poświęconą Marii Zofii Fryderyce Dagmarze, duńskiej księżniczce wydanej za rosyjskiego następcę tronu, późniejszego Aleksandra III-,,Maria Fiodorowna. Pamiętnik carycy".

Maria Zofia Fryderyka Dagmara Glücksburg, księżniczka Danii urodziła się 26 listopada 1847 roku w Kopenhadze. Jej ojcem był król Danii Chrystian IX, a matką Luiza Heska. Od najmłodszych lat uważana była za wielką piękność. Zaręczyła się z carewiczem Mikołajem. Jednak jej niedoszły mąż zmarł na gruźlicę. Wyszła wtedy za brata zmarłego carewicza, przyszłego Aleksandra III. Przeszła na prawosławie i przyjęła imię Maria Fiodorowna. Małżeństwo Marii i Aleksandra okazało się udane. Maria choć nie zajmowała się polityką, to starała się łagodzić despotyzm męża i interweniować w różnych sprawach. Faworyzowała swoich synów Mikołaja i Michała, ale z córkami obchodziła się gorzej. Nie była też w najlepszych stosunkach z synową Aleksandrą Fiodorowną, do której nie czuła sympatii i uważała, że nie ma ona żadnych predyspozycji do pełnienia roli carowej. Po śmierci męża w 1894 roku i wstąpieniu na tron Mikołaja II nie chciała pogodzić się z rolą cesarzowej wdowy. Po obaleniu caratu w 1917 roku schroniła się na Krymie, po czym wyemigrowała do Wielkiej Brytanii. Rząd siostrzeńca, Jerzego V, odmówił jej azylu, więc w 1919 roku powróciła do Danii, gdzie osiadła w pałacyku Hvidøre pod Kopenhagą.

Bardzo podobało mi się jak autor przedstawił kolejne etapy życia carycy i jej dojrzewanie do roli żony, matki i władczyni potężnego kraju. Maria wychowała się w żółtym pałacyku w Kopenhadze, gdzie cuchnęło stęchlizną, a kanapy przykrywano szalami, żeby nie było widać końskiego włosia wystającego z dziur w przetartym obiciu. Na ścianach wisiały oprawione w ramki akwarelki jej i siostry Alix. Jej życie zmieniło się diametralnie, gdy ojciec został następcą tronu. Mały rodzinny pałacyk, gdzie dorastała wraz z pięciorgiem rodzeństwa przestał być jej miejscem na ziemi, a najważniejsza stała się przyszłość. Po wejściu do rodziny Romanowów została otoczona drogimi kosztownościami, mieszkała w pałacach, gdzie na ścianach wisiały kolekcje dzieł sztuki najlepszych mistrzów. Gortner nie przedstawił tylko romantycznego, wyidealizowanego świata rodziny carskiej, ale pokazał, że żyjąc w niewyobrażalnym przepychu mieli oni także swoje smutki i radości, wielkie i małe tragedie, a także byli bezbronni jak inni ludzie. Maria tak jak wszyscy, nie była człowiekiem nieomylnym, ale przetrwała dzięki życiowej energii, odporności i szczęściu.

Życie Marii Fiodorowny zostało przedstawione w formie zbeletryzowanej, ale można dostrzec dbałość autora o zachowanie szczegółów historycznych i staranność w odtwarzaniu poszczególnych postaci. Autor wprowadził pewne niewielkie zmiany, aby uprościć narrację i uniknąć dłużyzn, ale pewna swoboda w faktach i datach jest niewielka.

,,Maria Fiodorowna. Pamiętnik carycy" to piękna, zbeletryzowana powieść o dzielnej, mądrej i odpornej na przeciwności losu kobiecie, która w swojej epoce, nie bez powodu, była powszechnie podziwiana. Według mnie jest to historia warta poznania:)
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Amerykański pisarz hiszpańskiego pochodzenia Christopher W. Gortner napisał wiele ciekawych powieści historycznych m.in.: ,,Ostatnia królowa", ,,Wyznania Katarzyny Medycejskiej", ,,Sekret Tudorów. Kroniki nadwornego szpiega Elżbiety I, ,,Przysięga królowej. Historia Izabeli Kastylijskiej", ,,Spisek Tudorów", ,,Potomek Tudorów". Ostatnio miałam okazję przeczytać powieść...