No tak się szczęśliwie złożyło, że z książką poleciałem właśnie do Sztokholmu.

Nie chcę jednak pisać o podróży służbowej a o samej książce. Co do jednego nie mam złudzeń. Dobrze, że ta książka powstała. To taka mieszanka przewodnika turystycznego, wywiadu i reportażu. W moim przypadku nabrała dodatkowego znaczenia, z racji tego że z książką pod pachą wędrowałem wąskimi uliczkami starych dzielnic Sztokholmu. Pisana dynamicznym językiem, plastyczna i okraszona pięknymi fotografiami. Na minus. Niestety w moich oczach książka jest mało spójna. Drugie nie wynika z pierwszego, wydaje się jakby całe podrozdziały były wyrwane z kontekstu czegoś innego i tylko wklejone na strony książki. Z biegiem stron, to zaczyna nużyć a nawet lekko drażnić. No dobrze. Nie jest tak źle. Niech będzie, że się czepiam.

Nie jest to wnikliwy reportaż, nie jest to także porywający przewodnik turystyczny. Więc czym jest dla mnie "Sztokholm. Miasto, które tętni ciszą"? Z całą pewnością książką, która dobrze że powstała, którą czyta się szybko i sprawnie. Stanowiącą esencję i pigułkę wiedzy nie tylko o Sztokholmie ale także o Szwecji i Szwedach. Książką jednocześnie łamiącą i potwierdzającą powszechnie panujące opinie i stereotypy.

Miłej lektury.

No tak się szczęśliwie złożyło, że z książką poleciałem właśnie do Sztokholmu.

Nie chcę jednak pisać o podróży służbowej a o samej książce. Co do jednego nie mam złudzeń. Dobrze, że ta książka powstała. To taka mieszanka przewodnika turystycznego, wywiadu i reportażu. W moim przypadku nabrała dodatkowego znaczenia, z racji tego że z książką pod pachą wędrowałem wąskimi...