Ogromny zawód.

Po pierwsze: nieczytelne ilustracje, które mogą podobać się dorosłym, ale dzieci raczej szybko znudzą. Sam w pewnym momencie przestałem zwracać na nie uwagę. Nie zrozumcie mnie źle: te ilustracje nie są brzydkie. Po prostu bardziej pasują do galerii, ewentualnie jakiegoś picturebooka, ale na pewno nie do książki dla dzieci. Wybór właśnie tych ilustracji smuci tym bardziej, że po wygooglowaniu "Mały Saj" możecie zobaczyć propozycje innych artystów - zdecydowanie bardziej przystępne. Niewątpliwym plusem prac pana Marcina Macięgi są jednak żywe i intensywne kolory - mózg dziecka (zwłaszcza małego) odbiera je lepiej niż ilustracje w - modnych ostatnio - stonowanych, pastelowych barwach.

Po drugie: treść. Niby to taka orientalna baśń, ale sam główny bohater - jak na bohatera baśni - pozostaje zaskakująco bierny. Większość wydarzeń dzieje się gdzieś obok, Saj nie ma na nie wpływu, nie działa, jest tylko obserwatorem. Sama "wielka przygoda" nie niesie ze sobą żadnego morału, żadnej lekcji; w żaden sposób nie ubogaca ani głównego bohatera, ani czytelnika. Bohater nie przechodzi absolutnie żadnej przemiany. W sumie, równie dobrze mogłoby go tam nie być - większość wydarzeń i tak by się zadziała bez niego (casus Poszukiwaczy zaginionej Arki - gdyby z filmu wyciąć Indianę Jonesa, film skończyłby się tak samo).

I po trzecie: kontekst ekologiczny, a właściwie jego brak. Jest tutaj bowiem jeden fragment, który wydaje mi się wybitnie niepedagogiczny. Chodzi o atak tygrysa. Tygrys przedstawiony jest tu jako zło wcielone, którego wszyscy się boją, i które trzeba przepędzić. To całkiem zrozumiałe, jednak od mądrej historii wymagałbym, żeby ten tygrys nie był wyłącznie narzędziem do traumatyzowania młodego czytelnika (tak, ten fragment zakrawa o horror w czystej postaci). Baśnie takie jak ta powinny uczyć dzieci zrozumienia natury i pokazywać im, że koegzystencja ze wszystkimi istotami żywymi jest możliwa. Jasne, tygrysa trzeba przepędzić, żeby nas nie zjadł, ale hej - on nie chce nas zjeść dlatego, że jest zły. On nie jest potworem. Jest po prostu tygrysem.

instagram.com/polishpopkulture

Ogromny zawód.

Po pierwsze: nieczytelne ilustracje, które mogą podobać się dorosłym, ale dzieci raczej szybko znudzą. Sam w pewnym momencie przestałem zwracać na nie uwagę. Nie zrozumcie mnie źle: te ilustracje nie są brzydkie. Po prostu bardziej pasują do galerii, ewentualnie jakiegoś picturebooka, ale na pewno nie do książki dla dzieci. Wybór właśnie tych ilustracji...