Dziwi mnie, że "Płomień Crossa" ma wyższą ocenę niż pierwszy tom. Dziwi, choć może nie powinno, bo kto się zniechęcił do bohaterów w "Dotyku Crossa", ten kolejne części będzie omijał szerokim łukiem.
Zostają nam zatem fanki (fani?) trylogii i pewnie kilka osób, które tak, jak ja nie lubią zostawiać niedokończonych książek i historii.
Trochę dlatego i trochę z ciekawości sięgnęłam więc po "Płomień Crossa".

Czy jest to lepsza książka od "Dotyku..."? W mojej opinii nie za bardzo - jedynie odrobinę. Na pewno jest mniej wulagaryzmów. Eva nieco złagodniała, chociaż wciąż jest jedną z najbardziej irytującyh postaci literackich, jakie znam, a i Cross dotrzymuje jej w tym kroku.

Trochę więcej się dzieje niż w poprzednim tomie, kilka sekretów wychodzi na jaw, jednak wciąż nie znamy całej prawdy o przeszłości Crossa - na to pewnie przyjdzie nam poczekać do ostatniej części.
Erotycznych scen jest w tej książce tyle, co grzybów po deszczu. Praktycznie co chwilę coś się dzieje między Evą a Gideonem. Ja po pewnym czasie miałam już przesyt, zwłaszcza, że opisy każdego z ich kolejnych razów są bardzo podobne.

Nie będę odpowiadać na pytanie czy warto czytać. Chyba moja ocena mówi sama za siebie, aczkolwiek fanki (fani?) takich wątpliwości mieć nie będą. Jeśli ktoś gustuje w tego typu literaturze, to myślę, że się nie zawiedzie. Ci zaś, którzy czytają z ciekawości, to ją na pewno zaspokoją, a czy będzie to dla nich lektura przyjemna, to już inna sprawa.

Dziwi mnie, że "Płomień Crossa" ma wyższą ocenę niż pierwszy tom. Dziwi, choć może nie powinno, bo kto się zniechęcił do bohaterów w "Dotyku Crossa", ten kolejne części będzie omijał szerokim łukiem.
Zostają nam zatem fanki (fani?) trylogii i pewnie kilka osób, które tak, jak ja nie lubią zostawiać niedokończonych książek i historii.
Trochę dlatego i trochę z ciekawości...