Książkę wspominam bardzo dobrze. Pomimo tego, że powieść przesycona jest wulgaryzmami, a fabuła, można by powiedzieć, nie jest zbyt wyszukana, z ogromną przyjemnością poświęciłem się lekturze i czytając raz po raz śmiałem się do rozpuku. Bunny Munro to postać żałosna, nieudolna, jednak śledząc jego losy można poczuć do niego odrobinę sympatii. Jednocześnie może to sprowokować refleksję: jak wielu jest na świecie takich niedojrzałych, nieodpowiedzialnych i niegodnych zaufania ojców? Po śmierci żony na głowę Bunny'ego spadają wszystkie obowiązki związane z wychowaniem 9-letniego syna. Podstarzały lowelas nic jednak sobie z tego nie robi i wciąż pielęgnuje stare, dobrze mu znane nawyki. Syn stara się go jednak wspierać, kocha swojego ojca miłością bezwarunkową, prezentuje zupełnie inny system wartości. I on jest, jak przeczytałem w jednej z recenzji tej książki, "jedyną jasną postacią tej powieści". I w pewnym momencie syn, świadomie bądź nie, dopina swego i wywiera wreszcie jakiś wpływ na swojego ojca. Jednak autor, z typowym dla siebie dystansem i ironią, jeszcze raz zmienia bieg wydarzeń w najmniej oczekiwany sposób...
Śmierć Bunny'ego Munro to powieść dobra dla tych, których nie gorszą wulgarne żarty. Obserwujemy tam także ciekawy opis relacji pomiędzy niewinnym, pełnym dobrych intencji i nadziei 9-letnim chłopcem a jego niedojrzałym, żałosnym ojcem. Fabuła jest dosyć prosta, jednak są momenty, w których Nick Cave zaskakuje. W moim osobistym rankingu stawiam tę lekturę bardzo wysoko, chociaż może wcale nie powinienem...

Książkę wspominam bardzo dobrze. Pomimo tego, że powieść przesycona jest wulgaryzmami, a fabuła, można by powiedzieć, nie jest zbyt wyszukana, z ogromną przyjemnością poświęciłem się lekturze i czytając raz po raz śmiałem się do rozpuku. Bunny Munro to postać żałosna, nieudolna, jednak śledząc jego losy można poczuć do niego odrobinę sympatii. Jednocześnie może to...